Oni emigranti koji su između sredine 19. veka i početka 20. veka napustili Španiju da bi otputovali u Ameriku – i vratili se sa ispunjeni njegovi snovi o prosperitetu i bogatstvu – izabrali su palmu kao simbol svoje nedavno oslobođene moći. A prepoznatljiv, šiljast i egzotičan biljni baner to najavljuje da smo prije indijanska vila.
Međutim, to nije bila jedina stvar koju su Indijanci ponijeli sa sobom: raskoš, prosperitet i jedinstvena arhitektura su okosnica indijskog naslijeđa onih koji su se vratili u domovinu prepuni uspjeha, novca i blagostanja, da, ali i ideje, napredak i kultura.
INDIJSKA ARHITEKTURA
Asturija je jasan eksponent ovog španskog egzodusa i njegovog kasnijeg herojskog povratka (iako je većina odlučila da zauvijek ostane na američkom kontinentu) a dokaz tome su njegove indijanske vile, vile i palače.
Iako se ne može govoriti o jednom stilu, asturijska indijska arhitektura –kao i na ostatku obale Kantabrije– dijeli zajedničke karakteristike koje su ga učinile (i učinile) istaknutim u okruženju, bilo urbano ili ruralno, narodne tradicije. Jer u stvarnosti mu je to bio cilj: impresionirati. Nije bilo dovoljno pokazati novi društveni status, trebalo je dokazati to prestižnom arhitekturom.
Muzej emigracije. Fondacija Archivo de Indianos.
The bogate i šarene građevine koje su ostavili za sobom – u Argentini, Kubi, Meksiku, Brazilu, Kolumbiji i Urugvaju – služio je kao primjer Indijancima kada je u pitanju kreiraju svoje nove domove u Asturiji (Vodili su ih i slikovnice i katalozi planova i kota davati uputstva arhitektama i majstorima graditeljima). Stručnjacima je poznat kao arhitektura kružnog putovanja, pošto je odnešen u Ameriku iz Evrope u vrati se vekovima kasnije pod novim uticajima. Ne smijemo zaboraviti da je prijelaz stoljeća donio sa sobom različite arhitektonske jezike koji su se nizali ili koegzistirali: modernizam, historizam, regionalizam itd.
A) Da, u eklektičnim vilama Indijana nalazimo kolonijalne elemente, kao što su portici, verande i krunisanje, ali i bojeve glave tipične za art deco ili vidikovce i balustrade u secesijskom stilu. Svaka referenca na Evropska kulturalna arhitektura bilo je dobrodošlo, sve dok je zapanjilo goste.
Galerija – koji postaje ostakljeni dodatak kući – jedan je od najkarakterističnijih elemenata Indijska kuća.
Lukovi u arapskom stilu u dvorištu Archivo de Indianos.
NAPREDAK
Ove impozantne samostalne kuće, koje bili su okruženi bujnim privatnim vrtovima gdje su autohtone vrste koegzistirale egzotična flora, kao što su palme, Predstavljale su napredak za svoje vrijeme, i to ne samo zbog svog kitnjastog i raskošnog izgleda, već i zbog neobičnih prostorija koje su smjestili, od biblioteka do sala za bilijar ili soba za šivenje. da ne spominjem kupaonice, još uvijek luksuz dostupan samo privilegovanim klasama oko 1900. godine (iako je u većini slučajeva bilo toalet koji se nalazi na kraju hodnika ili galerije).
Indijanac je bio pionir u pridruživanju napretku čišćenja u domu, ali to ne bi bio jedini, budući da su njegov uspon i ekonomski uspjeh nekada pratili socijalni ili obrazovni povratak po povratku u Španiju. Nekoliko ih je bilo fondacije filantropskih škola koje plaćaju bogati iseljenici u njihovim rodnim gradovima. Na primjer, u Luarca/L.Luarca, D. José i D. Manuel García Fernández, iz indijska porodica poznata kao Pachorros (bili su unuci gerilca Joséa García Cepede, koji se borio u ratu protiv Napoleona i preživio pucnjavu sa svojom 'pačorom'), stvorio škole, bolnice i biblioteke, sponzorisali su studente i darivali siromašne djevojke.
Vrt u La Casona de la Paca, Cudillero.
REZIDENCIJE, BANJA I ARHIVI
Mnogi su gradovi i sela Asturije u kojima je trag američke emigracije bio izuzetan fenomen, kao što je ohola Alevia (koja se veličanstveno uzdiže nad dolinom Peñamellera), impresivna i pomorska Ribadesella/Ribeseya (vila koju je indijska buržoazija pretvorila u ljetovalište) ili veličanstvena Garaña (i njena palača), mjesto koje je za nju odabrala markiza od Argüellesa glamurozni letnji odmor.
Također postoje bezbrojne vila Indijanaca raštrkanih po cijeloj teritoriji Asturije, mnogi od njih su pretvoreni u šarmantne hotele i smještaje pridružene kvalitetnom klubu Casonas Asturianas (kao što je ovih sedam, koji izgledaju zamrznuti u vremenu).
Ali ako postoji jedna koja se ističe iznad svega je La Quinta Guadalupe, koju je 1906. godine u gradu Colombres sagradio Íñigo Noriega Laso, Indijanac koji se obogatio u Meksiku. Danas se u njoj nalazi Fondacija Archivo de Indianos - Muzej emigracije iu njoj Prikazani su dokumenti, fotografije i predmeti vezani za astursku i španjolsku emigraciju u Americi. Muzej koji se pretvara da jeste danak i trajno priznanje emigraciji , ali i mreži solidarnosti stvorenoj između emigranata.
PRETPLATITE SE OVDJE na naš newsletter i primajte sve vijesti od Condé Nast Traveller-a #YoSoyTraveler