Μπορείτε επίσης να τσαντίσετε έναν σεφ
Οι καλοφαγάδες (απόλαυση, συγγνώμη) έχουν μεγαλώσει πολύ τον τελευταίο καιρό. Σε μερικά χρόνια από τώρα και λίγο γιατί σήμερα κάθε γαστρονομικός είναι ένα μέσο (ή έτσι λένε οι γκουρού) και κάθε απολαυστικός είναι ένας επικίνδυνος γαστρονομικός κριτικός οπλισμένος με το μικρό του σημειωματάριο, το blog του και το iPhone του με το Instagram μέχρι τις μπάρες του φωτογραφίες από πιάτα (και γατάκια) με φίλτρο Amaro.
Ότι είμαστε (νομίζουμε ότι είμαστε, ουάου) σημαντικοί, ουάου . Ότι επειδή κυκλοφορούμε τέσσερις ανοησίες στο Twitter, πηγαίνουμε για τη ζωή των κληρονόμων του José Carlos Capel ή του Don Carlos Maribona. Και δεν είναι έτσι». Αυτό -ακριβώς αυτό- μου είπε ένας καλός φίλος μαγείρισσα αφού έστειλε τον τελευταίο πελάτη στις έξι το βράδυ, μαγείρεψε μετά από τρία τζιν τόνικ και δυο τηλεφωνικούς καυγάδες με τον συγγενή. «Είσαι ανυπόφορη» με απελευθέρωσε. Όχι ζεστά πανιά. Και εγώ, που χρωστάω στην αιτία (να τρώω καλά, η μόνη που με ενδιαφέρει) υπέγραψα ότι «είσαι ανυπόφορη» στο Moleskine μου και άρχισα να τραβώ το νήμα που μίλησα με δύο ακόμη επαγγελματίες (άλλο μάγειρα και διευθυντή δωματίου , δύο στη Μαδρίτη και ένα στη Βαλένθια) αυτού του τομέα τόσο δοσμένο σε εύκολα έπη και μεσημεριανά δράματα . Θα με συγχωρήσετε να μην δημοσιεύσω το όνομά σας, αλλά τις απαντήσεις στην ερώτηση: Ποια πράγματα δεν ανέχεστε από τους πελάτες;
1) Κάντε κράτηση, μην εμφανιστείτε και μην τηλεφωνήσετε καν. Το νούμερο ένα παράπονο έτη φωτός μπροστά από τους υπόλοιπους. Ο μέγιστος βαθμός τοκαπελωτισμού στον οποίο μπορεί να φτάσει ένας πελάτης: αφήστε τον μάγειρα να φυτευτεί. Στο βωμό στις δύο το μεσημέρι (με το εστιατόριο γεμάτο) αυτό είναι πόσο ωραία αισθάνεται το χτύπημα της πόρτας στην κουζίνα: ο René Redzepi και η ομάδα του το εξηγούν καλύτερα.
2) Το γαμημένο -sic- κινητό. Το κινητό έχει πάρει ανεξήγητες διαστάσεις. Και υπάρχουν φορές που το δωμάτιο μοιάζει με συμφωνία του Marimbas, αναφέρει το Twitter και γκρουπ του WhatsApp βροντοφωνάζει αλύπητα. Αλλά το πιο λυπηρό δεν είναι ότι: Το πιο λυπηρό είναι να δεις πώς ένα δείπνο για δύο καταλήγει να είναι η ιστορία δύο ανδρών που είναι κολλημένοι στο smartphone τους . Χωρίς καν να κοιτάξει ο ένας το πρόσωπο του άλλου.
3) Μιλήστε στο τραπέζι σας και στα τραπέζια δίπλα σας. Το επίπεδο των ντεσιμπέλ που μπορεί να φτάσει ένας πίνακας φίλων (τονίζοντας τον ανδρικό χαρακτήρα, έχω τις αμφιβολίες μου εδώ) μετά από τέσσερα ποτά είναι συγκρίσιμο με αυτό που θα έβγαινε από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με Nicolas Cage, Belén Esteban, Torrente και τέσσερα γραμμάρια φαρλόπα Δεν υπάρχει κανένα σημείο που να με ντροπιάζει περισσότερο από αυτό.
4) Άρωμα κατά την κρίση. Ή εκείνα τα chonis (και όχι τόσο chonis) που βρωμάνε το δωμάτιο με το άρωμά τους αποτρέποντας κάθε ελαφρύ υπαινιγμό απόλαυσης πριν από τα αρώματα που φυτεύονται στο τραπέζι σας και στα διπλανά τραπέζια. Και μια σημείωση: το φτηνό άρωμα μεταφράζεται σχεδόν πάντα σε ένα δυνατό τραπέζι (σημείο 3). Τόσο προβλέψιμοι είμαστε, παιδιά.
5) Οι ανυπόμονοι. (Αγενής, προσθέτω) Ή εκείνος ο πελάτης που αρχίζει να τρώει στη μέση του να εξηγεί το πιάτο, αυτός που ξεφλουδίζει ό,τι έχεις να πεις και του οποίου ο μόνος στόχος είναι να καταβροχθίσει τη μαντούκα . Αν θέλετε ένα σάντουιτς, πηγαίνετε σε ένα σάντουιτς μπαρ.
6) Συμβουλές. Το θέμα ταμπού. Ή δίνεις φιλοδώρημα ή δεν δίνεις φιλοδώρημα, τόσο εύκολο . «Αυτό που δεν αντέχουμε είναι το εστιατόριο που αφήνει 20 σεντς και ξεκαθαρίζει ότι ήδη χρεώνουν αρκετά με αυτές τις τιμές!». Το βάρος της συνείδησης επισκευάζεται στις δώδεκα η ώρα μάζα -ή όπου κι αν το κάνεις- αλλά όχι στο εστιατόριο.
7) Οι καλοφαγάδες (οι έξυπνοι) με το λόγο στο στόμα. Ο «ειδικός» του κρασιού που έχει κάνει δυο μαθήματα γευσιγνωσίας, ο «κατανοημένος» πελάτης που, αφού άκουσε τη συμβουλή του σομελιέ, του αρνείται τα καλύτερα, ο σφιχτός γαστρονομικός που μαγειρεύει καλύτερα από τον Quique Dacosta και διορθώνει κάθε πιάτο («Του λείπει ένα σημείο μαγειρέματος, και ίσως με έναν καπνό αστακού εδώ γύρω...») σαν να εξαρτιόταν η ζωή του από αυτό. Αυτός που σου χαρίζει τη ζωή για να κάνεις τη δουλειά σου.
8) Ψηφιακές βεντέτες. Όλοι έχουμε μια κακή μέρα, μου λέει η Σουζάνα (δεν είναι το πραγματικό της όνομα), μέρες που ξέρουμε ότι η υπηρεσία είναι άθλια. επειδή κοιμηθήκαμε άσχημα, επειδή χθες υπογράψαμε τα χαρτιά του διαζυγίου ή επειδή μας τσάκωσαν με το 303. Τόσο λίγοι πονάνε όσο το να επιστρέψουμε σπίτι και να δούμε αυτή τη φρικτή μέρα στέφεται με μια καταστροφική κριτική στο Tripadvisor (που λέει το Tripadvisor λέει 11870, Verema , Τοπικό Google+ ή το κοινωνικό δίκτυο τρίτου μέρους). Ειδικά αν ήταν η πρώτη φορά που πάτησε το πόδι του στο εστιατόριο.
9) The Kings of the Mambo. Ο ηχηρός επιχειρηματίας με Rolex, κατηγορίας Ε και αγαπημένος με ένα διαμέρισμα στο Chamberí. Ο τυπικός που γέρνει πίσω στην πολυθρόνα και ξεκαθαρίζει από το πρώτο λεπτό ότι είναι πολύ από πάνω σου. Αυτός που νομίζει -πράγμα σαφέστατο εξάλλου- ότι με τα λεφτά του μπορεί να πληρώσει τα πάντα. Ακόμα και την αξιοπρέπειά σου.
10) Αυτοί που τρακάρουν ένα δείπνο εκατό γαλοπούλες με μια Coca-Cola. Ότι δεν κάνουν κακό, εντάξει, αλλά θα έπρεπε πρώτα να τους βάλουν γκιλοτίνα και μετά την κακογουστιά τους.
*Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει...
- Πράγματα που μισώ σε ένα εστιατόριο - Όλα τα είδη τραπεζομάντιλου και μαχαιριών
- Όλα τα άρθρα για τη γαστρονομία
- Όλα τα άρθρα του Jesús Terrés