Ηλεκτρονικό Μουσείο Αυτοβιογραφικού Κινηματογράφου στο Doré.
Αυτό το βίντεο με διακοπές στην παραλία, όταν άρχισες να περπατάς, Χριστούγεννα, οικογενειακά γενέθλια... Ποιος δεν είχε πατέρα, μητέρα, θείο, παππού με κάμερα στο χέρι να κυνηγάει κάθε καθημερινή στιγμή που φαινόταν ασυνήθιστη; ? Αναζητώντας, ακριβώς, το εξαιρετικό στην καθημερινή ζωή των εικόνων, το πολιτιστικό έργο Το Κινηματογραφικό ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια ψηφιοποίηση γνωστών σούπερ-8 κασετών, για να τα καταλογίσετε, να τα παραγγείλετε… και να δημιουργήσετε μαζί τους το **Γαλικιανό Αρχείο Εγχώριου Κινηματογράφου. **
Ένα αρχείο που εμπλουτίστηκε όταν άρχισαν να βλέπουν τις εικόνες με τους ιδιοκτήτες και τους πρωταγωνιστές τους και να κρατούν και αυτές τις μαρτυρίες. «Γενικά, στο home cinema οι εικόνες είναι πάντα ίδιες γιατί σχεδόν πάντα απεικονίζουν τις ίδιες στιγμές: διακοπές, πάρτι, ταξίδια, γάμοι… Αλλά ακούγοντας τις μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων, ζήσαμε τι κρύβεται πίσω από κάθε εικόνα. και, στο τέλος, βιώναμε αυτοβιογραφικές ιστορίες, όλες σε πρώτο πρόσωπο». νομοσχέδιο Πάμπλο Γκόμεζ Σάλα, ιδρυτής του The Cinematographic. Και από εκεί ήρθε η ιδέα να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να δημιουργήσουμε το Ηλεκτρονικό Μουσείο Αυτοβιογραφικής Ταινίας (MOCA).
Εικόνα αρχείου Οικογένεια Gómez Sala.
«Η La Cinematografía και τα Cafés Candelas συναντιούνται μια φορά το χρόνο για να σκεφτούν νέα έργα και μας πρότειναν να κάνουμε ένα μεγαλύτερο έργο γύρω από το home cinema και η επισημοποίηση ήταν η εξής: ένα μουσείο», εξηγεί.
Και γιατί μουσείο; «Για διάφορους λόγους», απαντά, «γιατί είναι αλήθεια ότι, Στο αυτοβιογραφικό είδος, η ζωή είναι η δημιουργική μηχανή και από την άλλη η δημιουργία της ζωής του καθενός είναι έργο τέχνης, με την έννοια ότι ο καθένας το χτίζει όπως θέλει και μπορεί. Το επισημοποιούμε έτσι για να δώσουμε επίσης αξιοπρέπεια στο home cinema που πάντα υβριζόταν πολύ από τα ιδρύματα, από τις ταινιοθήκες…».
Το MOCA θα έχει «εκθέσεις καλλιτεχνών, ανώνυμων ανθρώπων», θα αφηγείται ιστορίες «από την ειλικρίνεια». «Γιατί ο αυτοβιογραφικός παράγοντας έχει να κάνει με το να λέει κανείς την 100% υποκειμενική αλήθεια, την αλήθεια του, κάτω από την ομπρέλα της αυθεντικότητας, της ειλικρίνειας. Αυτό ταυτιστήκαμε με αυτούς τους ανθρώπους μετά από τόσα μέτρα ταινιών που έχουμε ψηφιοποιήσει, Ήταν όλες ειλικρινείς ιστορίες, δεν προσπάθησαν να μας πείσουν για τίποτα, απλώς μας είπαν τις αναμνήσεις, τις εμπειρίες, τα συναισθήματά τους…». Ο Γκόμεζ Σάλα συνεχίζει.
Παρουσίαση του MOCA στο Cine Doré.
Εγκαινιάστηκε τον περασμένο Ιανουάριο, αυτό το νέο διαδικτυακό μουσείο («Για να πειραματιστούμε με νέες μεθόδους διανομής και έκθεσης κινηματογράφου και χαμηλότερο κόστος», παραδέχεται) αποτελείται από τέσσερα μέρη. «Το κυριότερο, αυτό που του δίνει την οντότητα ενός μουσείου, είναι το ετήσιο εκθεσιακό έργο. Κάθε χρόνο για έξι μήνες θα εκθέσουμε αυτοβιογραφικές ταινίες που βρίσκονται σε διάφορα μέρη του κόσμου». νομοσχέδιο.
Το 1ο Φεστιβάλ Αυτοβιογραφικού Κινηματογράφου έχει τίτλο Τορόντο σε πρώτο πρόσωπο, επιμέλεια από η κινηματογραφίστρια Xisela Franco, που μορφώθηκε και μεγάλωσε καλλιτεχνικά στην καναδική πόλη. «Και, υπό αυτή την έννοια, είναι επίσης αυτοβιογραφική επιμέλεια». Ξεκίνησε με τα έργα του Rick Hancox και συνεχίστηκε με τον **Phil Hoffman, «τον πατέρα του ντοκιμαντέρ εκεί». Κάθε 15 ημέρες ο καλλιτέχνης θα αλλάζει και θα προστίθενται νέες ταινίες.
Οικογένεια Γκόμεζ Σάλα.
«Το δεύτερο μέρος του MOCA είναι την ταινιοθήκη, τις οικογενειακές συλλογές που διαθέτουμε από την τετραετή δουλειά μας στην ψηφιοποίηση». προσθέτει, ότι θα συνοδεύονται από προφορικές μαρτυρίες όπως καταγράφονται. Μια δουλειά ψηφιοποίησης που παρεμπιπτόντως, λόγω του πόσο ακριβή και απαιτητική είναι, θα περιοριστεί σε δύο συλλογές το χρόνο που θα επιλέγονται πιο προσεκτικά για τον όγκο και τη θεματική τους αξία.
Στην τρίτη θέση, Το MOCA θα δώσει υποτροφίες για την προώθηση αυτού του τύπου κινηματογράφου σε πρώτο πρόσωπο ή αυτοαναφορικό. Και τέλος, στο τέλος της χρονιάς Θα οργανώσουν ένα συνέδριο γύρω από το θέμα.
«Κανονικά, η ζωή είναι ένα ταξίδι» καταλήγει ο Pablo Gómez Sala, πάντα αφοσιωμένος στον οπτικοακουστικό κόσμο. «Ο αυτοβιογραφικός κινηματογράφος αφηγείται στις φάσεις αυτού του ταξιδιού που όλοι γνωρίζουμε. Μιλάει για λαϊκά πράγματα, πάντα υπάρχει ταύτιση, όλοι έχουμε ένα παρόμοιο ταξίδι. Τα μονοπάτια είναι διαφορετικά, αλλά η διαδρομή είναι παρόμοια και ο στόχος είναι ο ίδιος, να πάμε λίγο ήρεμα».