Απλώς κοιτάξτε την πρόβλεψη της Google όταν πληκτρολογείτε Marseille για να μάθετε τι ψάχνουν οι άνθρωποι: "Marsella La Casa de Papel", με το όνομα ενός από τους χαρακτήρες της διάσημης σειράς, και "Marsella επικίνδυνη", όχι ακριβώς λόγω των ληστειών της ισπανικής μυθοπλασίας, αλλά λόγω εκείνη η φήμη των κακών ψύλλων που σέρνει την πόλη που μας αφορά εδώ. Άξια φήμη, θα ήταν παράλογο να μην παραδοθούμε στα στοιχεία γιατί για να δούμε, όποιος πάει αντιλαμβάνεται μέσα σε λίγα νανοδευτερόλεπτα ότι αυτό δεν είναι το La La Land. Προς υπεράσπισή του όμως θα το πούμε υπάρχουν πολλά επικίνδυνους προορισμούς και ότι είναι θεμελιώδες –πάντα– ως ταξιδιώτες να ξέρουμε πού πάμε και πώς. Τίποτα δεν πρέπει να σου συμβεί, όπως σε κάθε άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη, αν κινείσαι σε ασφαλείς γειτονιές και δεν δελεάσεις τη μοίρα. Και κάτι άλλο: η Μασσαλία είναι κουλ. Πολύ.
Miramar, Παλιό Λιμάνι.
VIEUX PORT: Ο ΠΥΡΗΝΑΣ, Η ΑΡΧΗ
Τόσο παλιό είναι το Vieux Port («παλιό λιμάνι») που η προέλευσή του χρονολογείται από τον 15ο αιώνα, όταν η είσοδός του ήταν αποκλεισμένη από μια τεράστια αλυσίδα που προστάτευε την πόλη. Μην ψάξετε όμως για την αλυσίδα, γιατί βρίσκεται στον καθεδρικό ναό της Βαλένθια ως υπενθύμιση της τεχνογνωσίας του βασιλιά Αλφόνσο Ε' της Αραγονίας, συγγραφέα της λεηλασίας της Μασσαλίας το 1423, η οποία προκάλεσε τεράστιες ζημιές. Γιατί ναι, η ιστορία της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Γαλλίας είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα, τα ίδια που έχουν σφυρηλατήσει τον ισχυρό χαρακτήρα της. Το 1720, η Μεγάλη Πανούκλα προκάλεσε περισσότερους από εκατό χιλιάδες θανάτους. Λίγο μετά, το 1792, οι κάτοικοί του αγκάλιασαν την Επανάσταση με τέτοια ζέση που κατευθύνθηκαν στο Παρίσι σε ρυθμό άσμα –Η Μαρσελέζα, δηλαδή–, που σήμερα είναι ο εθνικός ύμνος. Η δόξα του ήρθε τον 19ο αιώνα χάρη στην επέκταση του εμπορίου και την άφιξη αμέτρητων εργοστασίων, αλλά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δυναμίτισε όχι μόνο χρόνια ευημερίας, αλλά και μεγάλο μέρος της παλιάς πόλης για χάρη ενός τεράστιου έργου καθαρισμού. Παρ 'όλα αυτά, Η Μασσαλία σηκώνεται πάντα, ακόμη και τις προάλλες όταν ο Μακρόν ανακοίνωσε ένεση 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ για την αποκατάσταση κτιρίων, τον εκσυγχρονισμό των δημόσιων συγκοινωνιών και την ενημέρωση των σχολείων. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ στο Vieux Port συμβαίνουν τα πάντα: η ψαράδική του αγορά που τραγουδά το φρέσκο της ημέρας, το πηγαινοερχόμενο σκάφος που προσφέρουν περιηγήσεις στο Les Calanques - ένα φυσικό πάρκο που δίνει στο τοπίο μια κολοσσιαία ομορφιά ανάμεσα σε νησίδες, κολπίσκους και βραχώδεις ακτές-, τις πολυσύχναστες βεράντες όπου η μυρωδιά της σούπας μπουγιαμπέζ και οι ντόπιοι αναζητούν την ηλιαχτίδα... Το Vieux Port είναι, εν ολίγοις, η αφετηρία για τα πιο ελκυστικά σημεία της πόλης.
Le Panier.
LE PANIER: BOHEMIA AND SOAP.
Οι άνθρωποι της Μασσαλίας αγαπούν το Le Panier, αλλά σας λένε επίσης ότι το Le Panier δεν είναι πια αυτό που ήταν: η ζωντανή γειτονιά των καλλιτεχνών και των μποέμ έχει πλέον παραδοθεί στη γοητεία του gentrification και του τουρισμού, έτσι όλο και περισσότερες μπουτίκ πολλαπλασιάζονται Αναμνηστικά –και σαπούνια, σαπούνι Μασσαλίας παντού– εις βάρος των almonedas, brocantes και baretos. Τίποτα που δεν συμβαίνει σε κανέναν άλλο ευρωπαϊκό προορισμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη γοητεία του, εξευμενισμένη από ένα διαβολικό ζιγκ-ζαγκ από σοκάκια, σκάλες και κτίρια στοιβαγμένα σε αυτό που υποτίθεται ότι είναι η παλαιότερη γειτονιά της πόλης. Μην πάτε χωρίς να σταματήσετε στην Chez Etienne, η οποία κατέχει επίσης τον τίτλο της παλαιότερης πιτσαρίας στη Μασσαλία, ή μην πάρετε ένα παγωτό στο Vanille Noire. Σημειώστε επίσης ένα μυστικό που διέρρευσε μια Μασσαλέζα (ευχαριστώ, Camille), το ιαπωνικό εστιατόριο Tako San. Αγοράστε σαπούνι, φυσικά, και κατεβείτε ξανά στο Vieux Port.
NOAILLES: ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΕΙΝΑΙ CHIC.
Από το Noailles θα σας αρέσει να πηγαίνετε από μια μπουτίκ Isabel Marant σε ένα πραγματικό κατάστημα αφρικανικών χειροτεχνιών εν ριπή οφθαλμού. Από τη φασαρία της αγοράς των Καπουτσίνων, το συναρπαστικό ερχομό και έξοδο εθνοτικών ομάδων και πολιτισμών ανάμεσα σε κουτιά με φρούτα και βάζα με μπαχαρικά, στην πρώτη γραμμή multi-brand χώροι όπως allanjoseph, με τις Comme des Garçons, Officine Generale και Maison Margiela μεταξύ των εταιρειών της. Maison Emperor, το παλαιότερο κατάστημα σιδηρικών στη Γαλλία, Σήμερα, επίσης, η εξειδίκευση σε προϊόντα για την κουζίνα και το σπίτι, εκτός από έναν ατελείωτο αριθμό «σκουπιδιών» που θα σας κάνουν να ερωτευτείτε, είναι ένας άλλος από τους λόγους που σας καλούν να επεκτείνετε τη βόλτα σας σε αυτή τη γειτονιά, άλλοτε τόσο κομψή και άλλοτε άρα (καλά) μανάβικο. Από εδώ είναι ένα αεράκι για να φτάσετε στο κτίριο της Όπερας και, πάλι, σε σειρές βεράντες –όπως αυτές του Course Honoré d'Estienne d'Orves, όπου βρίσκεται ο πολύτιμος χώρος της εταιρείας. Άγκνες Β., με προσωρινές εκθέσεις– στο οποίο τα αρώματα των κλασικών γαλλικών συνταγών αναμειγνύονται με κουζίνες που θα ακούγονταν εξωτικές σε άλλο μέρος αλλά όχι εδώ, εδώ δίνουν νόημα στο μέλλον της Μασσαλίας. Δοκιμάστε την τυνησιακή κουζίνα του Chez Yassine και παρήγγειλε τον καφέ μέσα Βαθύς, το καλύτερο ψήστη στη Μασσαλία και επίκεντρο της τοπικής νεωτερικότητας, πριν ακολουθήσει η εμπορική διαδρομή μεταξύ της οδού Grignan και της rue Paradis. Αν θέλετε να τελειώσετε τη μέρα περιποιούμενος τον εαυτό σας, μπαίνω Το Bastide des Bains, ένα εκλεπτυσμένο χαμάμ με τη δική του σειρά καλλυντικών.
Court Julien.
COURS JULIEN: ΕΔΩ ΖΩΓΡΑΦΕΙΣ.
Η γειτονιά που μιλούν όλοι, η γειτονιά που πάνε όλοι. Εκλεκτικός, πολυφυλετικός, πάντα ζωηρός και γεμάτος γκράφιτι παντού. Δεν ξέρει κανείς αν είναι αστική τέχνη –ναι– ή, μερικές φορές, κάποια επιθυμία να φωτίζει με σπρέι υπέροχα αλλά παραμελημένα δείγματα αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα. Στο Cours Julien όλα είναι δομημένα γύρω από το πάρκο στο οποίο Το θέμα του, το φωτογενές, είναι να έχει πρόσβαση μέσω του Escaliers du Cours Julien. Δεν ήθελες γκράφιτι; Λοιπόν πάρτε. Μόλις ανεβείτε στον επάνω όροφο, οι βεράντες διαδέχονται η μία την άλλη μέχρι να πάνε σε σοκάκια που σας υποδέχονται με φωτεινές επιγραφές: αγάπη, επιθυμία, καρδιά... όμορφα λόγια για να περάσετε το κατώφλι της πιο μοντέρνας Μασσαλίας, κάτι σαν μια μικρή παριζιάνικη Belleville. μέρη όπως Le Fuzz, wine bar, craft μπίρες και βινύλιο, συνυπάρχουν με Bookineur, ένα ρομαντικό παλαιοβιβλιοπωλείο, Μελανίνη Υ λιλου, και τα δύο vintage ρούχα ή το εκπληκτικό κλαμπ Le Petit Pernod, στην ταράτσα του οποίου οι ενορίτες παρατείνουν την Κυριακή τους ανάμεσα σε μπίρες και πιάτα με χταπόδι και πανίσες από την Chez Gilda. Α, οι πανίσσες. Έμβλημα της κουζίνας του δρόμου της Μασσαλίας, έχουν την καταγωγή τους στο Vieux Port, όπως όλα τα άλλα, όπου οι πλανόδιοι πωλητές πρόσφεραν αυτές τις φτηνές και νόστιμες τηγανίτες από αλεύρι ρεβιθιού. Λίγες πόλεις μπορούν να καυχηθούν για μια σούπα (το bouillabaisse, λίγο παραπάνω) και ένα ψωμί που αποτελούν μέρος της γευστικής φαντασίας του κόσμου. Είναι επίσης δίκαιο να αναγνωρίσουμε ότι η ιταλική επιρροή εδώ είναι τεράστια, μια άλλη απόδειξη αυτού είναι Η Καντινέτα, ένα από τα μοντέρνα εστιατόρια της γειτονιάς και του οποίου ο εσωτερικός κήπος είναι πάντα γεμάτος μέχρι το χείλος. Το ίδιο με τα καθίσματα Ο Μπαλέιν, ένα μπιστρό με κινηματογράφο ή το αντίστροφο, όπου κυβερνούν Γάλλοι κινηματογραφιστές και εκείνη η neo nouvelle vague ατμόσφαιρα πάντα τόσο γραφική στη γειτονική χώρα.
Circle des Nageurs.
PHARO: ΕΝΑ BRUTAL, BRUTALIST ΜΠΑΝΙΟ.
Σε αυτές τις ημερομηνίες το μπάνιο μπορεί να είναι πολύ ηρωική πράξη, αλλά μην υποτιμάτε τον καλό καιρό στη Μασσαλία. Ούτε η δυνατότητα πρόσβασης στην εσωτερική πισίνα του Cercle des Nageurs , ένα ιστορικό γιοτ κλαμπ που βρίσκεται στη γειτονιά Pharo, όπου προπονούνται οι Ολυμπιονίκες καθώς και η αστική τάξη της Μασσαλίας, δημιουργώντας στάμπες αντάξιες του Slim Aarons. Η μάζα σκυροδέματος στο επίπεδο της θάλασσας συναγωνίζεται το στυλ της Δεύτερης Αυτοκρατορίας του Palais du Pharo, πρώην θερινή κατοικία του Ναπολέοντα Γ', και με το οχυρό του San Nicolás, από τον 17ο αιώνα, για να μην ξεχνάμε ότι όποιος είχε, διατήρησε. Επειδή Χωρίς τη Μασσαλία, τόσο πολύχρωμη και πολύχρωμη ταυτόχρονα, η Γαλλία θα είχε λιγότερη ιστορία, λιγότερη σούπα, λιγότερο σαπούνι. Και τι κάνεις φεύγοντας από εδώ χωρίς Ενθύμιο.
Δείτε περισσότερα άρθρα:
Διατηρημένη Λισαβόνα: ένα ταξίδι στην ουσία της πορτογαλικής πρωτεύουσας
El Hierro: κανείς δεν τολμά να σπάσει την ειρήνη στο τέλος του κόσμου
Βενετία χωρίς εσένα: μια μελαγχολική περιήγηση στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου
Η έκθεση αυτή δημοσιεύτηκε στο αριθμός 148 του περιοδικού Condé Nast Traveler (Φθινόπωρο 2021). Εγγραφείτε στην έντυπη έκδοση (18,00 €, ετήσια συνδρομή, καλώντας στο 902 53 55 57 ή από την ιστοσελίδα μας). Το τεύχος Απριλίου του Condé Nast Traveler είναι διαθέσιμο στην ψηφιακή του έκδοση για να το απολαύσετε στη συσκευή που προτιμάτε