Το Δέλτα του Έβρου καταγράφει τον μεγαλύτερο αριθμό μόσχων στην ιστορία του.
Το φλαμίνγκο είναι ένα πολύ μοναδικό είδος και πολύ ευαίσθητο στην κλιματική αλλαγή . Το Δέλτα του Έβρου είναι ο μόνος υγρότοπος στην Καταλονία και ένας από τους λίγους στη Μεσόγειο όπου το είδος αναπαράγεται τακτικά, τόσο πολύ που συμβαίνει κάθε χρόνο.
Περίπου 4.303 ζευγάρια φλαμίνγκο έχουν αναπαραχθεί από τον Μάιο εδώ, συγκεκριμένα στο φυσικό πάρκο Punta de Banya. **Ιστορικός αριθμός από τη δημιουργία του το 1992. **
Η καταμέτρηση, η οποία διενεργήθηκε δύο φορές τον Ιούλιο από τη Μονάδα RPAS του Forest Agents Corps**, κατέγραψε έως και 3.260 νεοσσούς που ήδη πετούν ή θα πετάξουν στη Μεσόγειο**, από την Τουρκία στην Πορτογαλία και από τη Γαλλία στην Αλγερία , όπως εξηγείται στο Traveler.es στην Περιοχή Προστασίας και Έρευνας του Φυσικού Πάρκου Δέλτα Έβρου.
Ο αριθμός των νεοσσών που προηγούνται δεν είναι ποτέ 100%, ωστόσο αυτό το 2020, ο αριθμός ήταν το απόλυτο μέγιστο ολόκληρης της ιστορικής σειράς. Από το 2006, ξεκίνησε μια ανοδική τάση στην περιοχή, η οποία βρίσκεται στον δήμο Sant Carles de la Ràpita, με ιστορικό μέγιστο 3.139 ζευγάρια το 2009.
Ήταν το 2013 όταν τα ζευγαρώματα σταμάτησαν να αυξάνονται και για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια οι αριθμοί αντιστράφηκαν, δηλαδή κάτω από 1.000 ζεύγη φλαμίνγκο ετησίως. Αυτό οφειλόταν σε προβλήματα με τους γλάρους και τις αλεπούδες, τα πιο επικίνδυνα αρπακτικά για το είδος. **Η πιο ολοκληρωμένη προστασία τα τελευταία χρόνια ανέτρεψε ξανά την τάση. **
Οι λόγοι για αυτό το ιστορικό πρόσωπο είναι αρκετοί και παρόλο που μπορεί να φαίνεται ότι ο εγκλεισμός είχε να κάνει με αυτό,** οι ειδικοί λένε το αντίθετο**. "Ο περιορισμός και ο αποκλεισμός δεν είχαν καμία επιρροή, καθώς η περιοχή όπου αναπαράγονται είναι αποθεματικό και η πρόσβαση του κοινού είναι πολύ περιορισμένη (μόνο το προσωπικό που σχετίζεται με τις αλυκές και το επιστημονικό προσωπικό)", εξηγεί ο Antoni Curco στο Traveler.es , μέλος του Περιοχή Προστασίας και Έρευνας του Φυσικού Πάρκου Δέλτα Έβρου.
Για να είναι επιτυχημένη η εκτροφή του φλαμίνγκο, ο τόπος πρέπει να είναι ήρεμος και προστατευμένος , και ότι η αποικία μπορεί να εγκατασταθεί και δεν υπάρχει κίνδυνος από άλλα αρπακτικά της γης όπως αλεπούδες ή ασβοί. Επιπλέον, πρέπει να έχουν τροφή, η περιοχή για αυτό πρέπει να έχει λίγη βλάστηση και υψηλή αλατότητα, για παράδειγμα, αλυκές ή ενδορειικές λιμνοθάλασσες.
«Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που επηρεάζουν την αναπαραγωγή του φλαμένκο. Από τη μια πλευρά, υπάρχουν τοπικοί παράγοντες στο Δέλτα (μετεωρολογία, εξασφάλιση προστασίας από ανθρώπινες ενοχλήσεις και αρπακτικά της γης, επαρκής τροφή...). Υπάρχουν και εξωτερικοί παράγοντες, αφού τα φλαμίνγκο της δυτικής Μεσογείου αποτελούν έναν ενιαίο πληθυσμό και μπορούν να αναπαραχθούν οπουδήποτε σε αυτήν την περιοχή , ώστε όλοι οι θετικοί και αρνητικοί οικολογικοί παράγοντες που συμβαίνουν σε αυτή την περιοχή να επηρεάσουν την ανάπτυξη της αναπαραγωγικής αποικίας στο Δέλτα του Έβρου», προσθέτει ο Αντώνης.
Υπό αυτή την έννοια, το κουδούνισμα του είδους, που συνήθως γίνεται κάθε χρόνο τον Ιούλιο και στο οποίο συμμετέχουν περίπου 250 άτομα στο πάρκο, δεν έχει πραγματοποιηθεί λόγω της υγειονομικής κρίσης . Αυτή η δραστηριότητα είναι απαραίτητη για τη μελέτη του είδους και πραγματοποιείται από κοινού με το Μεσογειακό & Δυτικοαφρικανικό Δίκτυο Greater Flamingo , μια οντότητα που περιλαμβάνει επτά χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, από τη Μαυριτανία έως την Τουρκία.
Μέχρι το 2020, περίπου 4.370 δείγματα φλαμίνγκο έχουν δακτυλιωθεί, γεγονός που τους επιτρέπει να παρατηρηθούν σε 14 χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία ή η Ιταλία. Φέτος οι φωτογραφίες και οι παρατηρήσεις έπρεπε να γίνουν από αέρος, αλλά παρόλα αυτά οδήγησαν σε ένα από τα καλύτερα δεδομένα στην ιστορία του.