Το εξώφυλλο του αριθμού 146 του Condé Nast Traveller (Ιούλιος-Αύγουστος)
Πότε Βίκτορ Μπενσούζι μας έστειλε τη φωτογραφία που απεικονίζει το εξώφυλλο αυτού του αριθμού δεν το γνώριζε καθόλου Έκλεινα έναν κύκλο. Και ανοίγοντας ταυτόχρονα μια άπειρη γραμμή. Εδώ είναι η εξήγηση: πριν από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, τον μοιραίο και ακόμα κοντινό Μάιο του 2020, ξεκινήσαμε μια ειδική έκδοση του Condé Nast Traveler στην οποία μια σκηνή από το Pierrot le fou – υπάρχει ένα πιο λαμπρό ταξίδι στην ιστορία του κινηματογράφου από αυτό του Γκοντάρ;– υποσχέθηκε ένα μέλλον γεμάτο περιπέτειες. Κλάπηκε και η φράση, γιατί να προσποιείσαι ιδιοφυΐα όταν έχεις έναν Κέρουακ που το έχει ήδη κάνει για σένα: «Οι παλιές μας βαλίτσες στοιβάζονταν ξανά στο πεζοδρόμιο. είχαμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Μα τι σημασία είχε, ο δρόμος είναι ζωή.
Μια καλή χούφτα αναγνώστες και συνδρομητές μας εξομολογήθηκαν εκείνες τις μέρες ότι είχαν πλαισιώσει το περιοδικό γιατί αυτό ήταν, να το κορνιζάρουν. Δεν εννοούσαμε τόσο πολύ. Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι ξοδεύετε το χρόνο σας διαβάζοντας το παλιό και αρωματικό χαρτί φαίνεται ήδη σαν επίτευγμα σε αυτούς τους καιρούς του swipe up and scroll, αλλά η αλήθεια είναι ότι συγκινηθήκαμε όταν μάθαμε ότι το μήνυμα της αισιοδοξίας είχε διαποτίσει. Τώρα που το σκασμένο μπικίνι είναι τόσο ανοιχτό, αυτό που κρέμεται από τον καθρέφτη ενός αυτοκινήτου, ένα άλλο, με το οποίο ξεκινάμε τους κινητήρες αυτού που εμπιστευόμαστε θα είναι το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μας. Της ζωής σου.
Αυτή τη φορά, πίσω από το τζάμι μπορείτε να δείτε τη θάλασσα, μια μεταφορά της πρώτης από τις μεταφορές –δεν θέλουμε να εξαχνώσουμε ό,τι δεν είναι– για την επιθυμία για ελευθερία, το να φτάσουμε σε νέους ορίζοντες και να νιώθουμε ότι ο κόσμος είναι για άλλη μια φορά ένα μέρος όπου μπορείτε να περάσετε καλά από καιρό σε καιρό.
Έχουμε κάνει ήδη τον κύκλο μας και οι παλιές βαλίτσες δεν στοιβάζονται στο πεζοδρόμιο, αλλά περιμένουν στην κουκούλα για εκείνο το πρώτο μπάνιο που, μη μπορώντας να συγκρατήσεις το συναίσθημα, αποφασίζεις να αφιερώσεις στον εαυτό σου πέντε λεπτά πριν φτάσεις στον προορισμό σου, ακριβώς όταν στρίβεις την καμπύλη και ουάου, εμφανίζεται η θάλασσα. Και πηδάς στο κεφάλι σου.
Αυτές οι σελίδες πρέπει να διαρκέσουν όλο το καλοκαίρι. Τα έχουμε φτιάξει για να σας συνοδεύουν από την αρχή μέχρι το τέλος. Επίσης για να εμπνεύσω τα σχέδιά σου, αυτά που αυτή τη στιγμή μπορεί να μην σε πάνε πολύ μακριά -πάμε χαλαρά-, αλλά ναι στους κοντινούς παραδείσους και μάλιστα στο συνηθισμένο μέρος, ο ρυθμός της «επιστροφής» ως συνώνυμο της νοσταλγικής ευτυχίας.
Το «Στείλε μου μια καρτ ποστάλ» είναι κάτι πολύ λίγο πρωτοποριακό που λέγαμε όταν κάποιος πήγαινε διακοπές. Τώρα οι άνθρωποι ανακοινώνουν την προσγείωσή τους στην άμμο ανεβάζοντας μια φωτογραφία στο Instagram, αλλά ποιος θέλει like όταν μπορείς να ανοίξεις το γραμματοκιβώτιο και να βρεις ένα αναμνηστικό με τη σφραγίδα του και τα πάντα. Στείλτε καρτ ποστάλ, δοκιμάστε. Μοιραστείτε τα μυστικά που σας λέμε εδώ, από τη Βαλτική μέχρι το Αιγαίο, από την Κανταβρία έως την Τυρρηνική, από τον άγριο Ατλαντικό έως τη Μεσόγειο fetén. **Το πρώτο καλοκαίρι αυτής της νέας ζωής ξεκινά με την πεποίθηση ότι, τώρα, υπάρχει ένα αίσιο τέλος. **