Η επέτειος ξεκίνησε με την έκθεση «Our Bauhaus», στο Kunsthalle Harry Graf Kessler.
Αυτό το 2019 το ρεύμα του Bauhaus γίνεται εκατό ετών. Δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με άλλα καλλιτεχνικά, αρχιτεκτονικά και σχεδιαστικά κινήματα που χρειάστηκαν αιώνες για να εγκατασταθούν και πολλά άλλα να εξαφανιστούν. Το περίεργο με το Bauhaus είναι ίσως το απόλυτο διάλειμμα που είχε με τις προηγούμενες τάσεις και την ανάγκη δημιουργίας του σε μια κοινωνία που συντετριμμένη από τον πόλεμο του 14 το φώναζε.
Ιδρύθηκε στη Βαϊμάρη από τον αρχιτέκτονα Walter Gropius –υποστηριζόμενο από τον Hannes Meyer στο Dessau και από τον τελευταίο διευθυντή του, Ludwig Mies van der Rohe, στο Βερολίνο–, το σχολείο που ένωσε την αρχιτεκτονική, τις χειροτεχνίες και τις πλαστικές τέχνες μεγάλωσε δίπλα στη νεογέννητη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, συνέπεια της ήττας της Δεύτερης Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Παρά το γεγονός ότι είχε μια εφήμερη ζωή, αφού υπέκυψε στον ναζισμό στις 12 Απριλίου 1933, η επιρροή του Μπάουχαους ήταν καθοριστική για το μέλλον του χρόνου.
Ο καθηγητής Walter Gropius, ιδρυτής το 1919 του Bauhaus, στη Βαϊμάρη.
**Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΟ BAUHAUS (ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ)**
Η κοινωνική αλλαγή που επέφερε η βιομηχανική επανάσταση τόσο στην Αγγλία όσο και στη Γερμανία και οι καταστροφές της μεταπολεμικής περιόδου ευνόησαν το νέο κύμα που, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Gropius, θα περιλάμβανε ένα σύνολο –αρχιτεκτονική, γλυπτική και ζωγραφική–, φροντίδα για τις πρακτικές ανάγκες του πληθυσμού, χωρίς να παραμελείται ο σχεδιασμός και η ομορφιά, αλλά αποφεύγοντας τον διαχωρισμό μεταξύ τεχνίτη και καλλιτέχνη: «Η ανάκτηση των μεθόδων χειροτεχνίας στην οικοδομική δραστηριότητα, ανεβάζοντας τη δύναμη της βιοτεχνίας στο ίδιο επίπεδο με τις Καλές Τέχνες και προσπαθώντας να εμπορευτούμε τα προϊόντα που, ενσωματωμένα στη βιομηχανική παραγωγή, θα γίνονταν αντικείμενα προσιτής κατανάλωσης για την ευρύ κοινό".
Η τέχνη πρέπει να μπει στα σπίτια, είχε υποχρέωση να είναι χρήσιμο, ξεκινώντας από μέτρια υλικά για την τσέπη όπως γυαλί, κρύσταλλο, ξύλο ή μέταλλο. Χωρίς μπαρόκ κομμάτια, χωρίς επιπλέον διακοσμητικά. Τα βασικά σχήματα και χρώματα όπως η αρχή Bauhaus, το τρίγωνο, ένας ρευστός και κεντρικός κύκλος ή το γαλήνιο τετράγωνο. Ένα τραγούδι για την καθημερινότητα. Εφικτό σχέδιο για όλους! Επικυρώνεται από τη διάσημη φράση του Mies van der Rohe: Λιγότερο είναι περισσότερο". Η διάσημη και ουσιαστική σουηδική εταιρεία επίπλων Ikea μάλλον έχει εφαρμόσει την πρακτικότητα και την αισθητική που κήρυττε η σχολή Bauhaus στο concept της.
Μνημείο Goethe-Schiller (Ernst Rietschel, 1957), μπροστά από το Γερμανικό Εθνικό Θέατρο, στη Βαϊμάρη.
ΒΑΙΜΑΡΗ, ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΗ
Το γεγονός ότι η UNESCO έχει συμπεριλάβει τρεις βασικές πτυχές αυτής της πόλης της Θουριγγίας στην κληρονομιά της μιλάει για την πλούσια κληρονομιά της. Η Βαϊμάρη είναι μια πόλη που περιβάλλεται από δάση, φαρδιούς δρόμους και υπέροχα κτίρια που συνυπάρχουν χωρίς να πιέζει το ένα το άλλο. Από το μπαρόκ και την κλασικιστική εποχή μπορείτε να περάσετε απλά στρίβοντας μια γωνία το Bauhaus, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί το σημαντικότερο αρχιτεκτονικό ρεύμα του 20ου αιώνα, ανακηρύχθηκε μνημείο κληρονομιάς της UNESCO το 1996.
Χάρη στην αιγίδα των Δούκων της Saxe-Weimar-Eisenach, η κλασική Βαϊμάρη γνώρισε μια πολιτιστική αναγέννηση, όπως αποδεικνύεται από τα ανάκτορά της και τα πολυάριθμα πάρκα που την περιβάλλουν, ένα συγκρότημα που άξιζε τη διαπίστευση της UNESCO το 1998.
Ο Γκαίτε εγκαταστάθηκε στη Βαϊμάρη («Νιώθεις υπέροχος και ελεύθερος με αυτή την υπέροχη ομορφιά μπροστά στα μάτια σου») επηρεασμένος από τον δούκα Καρλ Όγκαστ, για τον οποίο η παρουσία του ήταν τόσο απαραίτητη που του έδωσε ένα σπίτι στις όχθες του ποταμού Ιλμ.
Αφού πέρασε χρόνο στις όχθες του Ilm, **Ο Γκαίτε μετακόμισε στην έπαυλη Frauenplan, τώρα το Μουσείο Γκαίτε, ** όπου έζησε για σχεδόν πέντε δεκαετίες, υπηρετώντας ως σύμβουλος του δούκα Καρόλου Αυγούστου, σκηνοθετώντας το θέατρο και φροντίζοντας το Μπαρόκ βιβλιοθήκη της χορηγού και φίλης της Άννας Αμαλίας (κάποιοι λένε ότι ήταν κάτι παραπάνω από φίλη), μητέρα του Carlos Augusto, που έβαλε τη Βαϊμάρη στον χάρτη χάρη στην πνευματική της δουλειά στο «The Court of the Muses».
Η λογοτεχνική συλλογή του Γκαίτε περιλαμβάνεται από το 2002 στη Μνήμη της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Στη Βαϊμάρη τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε και ο Σίλερ, ο Βίλαντ, ο Χέρντερ, ο Λιστ, ο Μπαχ ακόμα και ο Νίτσε.
Αίθουσα ροκοκό της βιβλιοθήκης της Δούκισσας Άννας Αμαλίας.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΑΣΙΚΟ ΣΤΟ BAUHAUS
Φιγούρες όπως ο Vasili Kandinsky, ο Paul Klee, ο Marcel Lajos Breuer, ο Georg Muche, ο Johannes Itten, ο Piet Mondrian και ο Oskar Schlemmer πέρασαν από το High School of Design της Βαϊμάρης με τα φανταστικά κοστούμια και τα τριαδικά μπαλέτα τους. Χαρακτήρες που, αν και αρχικά απορρίφθηκαν ως εξωφρενικοί, άφησαν ένα πρωτοποριακό και ανεξίτηλο στίγμα.
Ο Neoplasticism ή ο De Stijl ενσωμάτωσε καλλιτέχνες από την Ολλανδία όπως ο Theo van Doesburg, ο οποίος υπερασπίστηκε την ένωση της τέχνης με την καθημερινή ζωή, υποστηρίζοντας ότι, με τη δημιουργία ενός νέου οπτικού στυλ και μιας αισθητικής βασισμένης στη δεξιοτεχνία και τη μαζική παραγωγή, θα έδιναν αφορμή για έναν νέο λαϊκό τρόπο ζωής.
Το κεντρικό κτίριο του Bauhaus-University Weimar (Henry van de Velde, 1904-1911) αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1996.
Το σχολείο άνοιξε τις πόρτες στις γυναίκες, οι οποίες δημιούργησαν βασικά κομμάτια, παρά το γεγονός ότι ο Gropius εξακολουθούσε να υποστηρίζει ότι οι γυναίκες μπορούσαν να σκέφτονται και να σχεδιάζουν μόνο σε δύο διαστάσεις, και όχι σε τρεις όπως οι άνδρες...
Η Marianne Brandt, η πρώτη που μπήκε στο Metal Workshop της σχολής, δημιούργησε το περίφημο σετ καφέ και τσαγιού MT50-55a και συνεργάστηκε με άλλους σχεδιαστές στη λάμπα Kandem. Η Anni Albers ειδικεύτηκε στα υφάσματα που συνδύαζαν αντανάκλαση φωτός, ηχοαπορρόφηση και ανθεκτικότητα... πρακτικότητα με άλλα λόγια. Η Lilly Reich προσλήφθηκε από τον Mies van der Rohe ως δάσκαλος στο Bauhaus και σχεδίασε βασικά κομμάτια όπως η πολυθρόνα και ο καναπές Kubus, εικόνα του 21ου αιώνα, που επίσης συνεργάζεται για την κατασκευή της θρυλικής καρέκλας Barcelona.
Με την ενσωμάτωση στο Bauhaus του László Moholy-Nagy, εισήχθησαν νέες ιδέες του ρωσικού κονστρουκτιβισμού των Lissitzky και Tatlin, οι οποίοι υπερασπίστηκαν λειτουργήσει ως προϋπόθεση πάνω από τις μούσες της έμπνευσης.
BAUHASIAN WEIMAR
Στο ιστορικό νεκροταφείο της πόλης υπάρχει ένα μνημείο νηφάλιων γραμμών που εκτοξεύονται στον ουρανό σαν αστραπή. Είναι έργο του Walter Gropius και ανατέθηκε από συνδικαλιστές για να τιμήσει τη μνήμη εκείνων που έπεσαν στις ταραχές του 1920. Καταστράφηκε από τους Ναζί και έχει ξαναχτιστεί.
Δεν συνέβη το ίδιο με το νεογοτθικό κτίριο του πύργου των Ναϊτών στο Ilm Park, όπου κατέφυγε να ζωγραφίσει ο Johannes Itten, από το οποίο σώζονται μόνο τα ερείπιά του. Το σπίτι Haus am Horn, που χτίστηκε από τον Georg Muche το 1923, θεωρείται πρότυπο κατασκευής Bauhaus. το μέρος όπου γονιμοποιήθηκε το μικρόβιο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Ένα άλλο βασικό κτήριο Bauhaus στη Βαϊμάρη είναι η Σχολή Τεχνών και Χειροτεχνίας, σήμερα μέρος του Πανεπιστημίου Bauhaus, σχεδιασμένο από τον Βέλγο Henry van der Velde. Αν το πανεπιστήμιο ξεκίνησε με 150 φοιτητές, σήμερα διδάσκονται μαθήματα σε 4.000 από 71 χώρες. Μπορείτε να μπείτε ελεύθερα στις εγκαταστάσεις του οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, ακόμα και να συνομιλήσετε με τους μαθητές που δεν θα διστάσουν να συνοδεύσουν τους καλεσμένους για να τους δείξουν το γραφείο του Walter Gropius, όπου πρέπει να βγάλετε τα παπούτσια σας.
Θα εξηγήσουν επίσης περήφανα την προέλευση και την έννοια του μια και χίλιες λεπτομέρειες που ξαφνιάζουν στην υπέροχη ελλειπτική σκάλα, διάδρομοι ή δωμάτια, όπως οι γεωμετρικές φιγούρες σε κόκκινο, μπλε και λευκό που έφτιαξαν οι μαθητές ακολουθώντας τους κανόνες του Paul Klee και εκτέθηκαν στην πρώτη έκθεση το 1923, οι άνετες και απλές καρέκλες και οι καναπέδες ή τα γλυπτά που κοσμούν τις γωνίες. Όλα αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσαμε να δούμε στο Μουσείο του Theatre Plazt, θύλακα του θεάτρου όπου γιορτάστηκε το σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης το 2019 και του οποίου η αναμνηστική πλακέτα, το έργο του Walter Gropius, κοσμεί τους τοίχους του.
Σπειροειδής σκάλα στο κεντρικό κτίριο του Bauhaus-University Weimar.
Το Μουσείο, απέναντι από το ιστορικό μνημείο Goethe-Schiller, που τώρα είναι κλειστό, θα παραχωρήσει τη συλλογή έργων τέχνης και την εξέχουσα θέση του στο νέο Μουσείο Bauhaus, που χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Heike Hanada, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Bauhaus της Βαϊμάρης και μεγάλο θαυμαστή του Mies van der. Rohe. Ο μινιμαλιστικός κύβος από σκυρόδεμα, του οποίου το άνοιγμα ως Μουσείο Bauhaus θα εγκαινιαστεί στις 6 Απριλίου 2019, σκηνοθετείται από την Ulrike Bestgen και προορίζεται αρχικά να γιορτάσει και να προσφέρει εκθέσεις κατά την εκατονταετηρίδα, με το όμορφο σύνθημα «Reconceive the World».
Η Ιαπωνία, η Κίνα, η Ρωσία, η Βραζιλία, η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ άλλων χωρών, έχουν οργανώσει εκθέσεις, καθώς και εργαστήρια και συμπόσια στην Ινδία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Μαρόκο και τη Νιγηρία. Πρέπει να τονίσουμε την επίδειξη με την οποία ** το Τελ Αβίβ, ένα καταφύγιο Bauhaus με τα περισσότερα από 4.000 κτίρια Bauhasian,** θα τιμήσει την εκατό χρόνια γόνιμης ζωής του. Περιττό να πούμε ότι ο φοίνικας των εορτασμών και των εκθέσεων πηγαίνει στη Γερμανία, πετώντας το σπίτι από το παράθυρο σε πολλές από τις πόλεις της, ειδικά σε Βερολίνο, Ντεσάου και Βαϊμάρη, φωλιές του κινήματος που μέσα σε μόλις 14 χρόνια άλλαξε το σχέδιο του κόσμου.
Νέο Μουσείο Bauhaus, ένας μινιμαλιστικός κύβος από σκυρόδεμα, έργο του αρχιτέκτονα Heike Hanada.
ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΤΑΞΙΔΙΟΥ
Ξενοδοχείο Elephant: Κατάλυμα της αφρόκρεας της κοινωνίας στις διαφορετικές ιστορικές στιγμές της. Τόπος συγκέντρωσης, τέχνης και πολιτισμού.
Εστιατόριο Ilmschoesschen: Δάσκαλοι και μαθητές από τη Σχολή Bauhaus μαζεύονταν εκεί για να φάνε, να πιουν και να γιορτάσουν επίσης τα περίφημα πάρτι με τα κοστούμια τους.
Πληροφορίες: www.germany.travel