Η Oaxaca προφέρεται "uajaca"
1) ΜΙΛΑ ΣΩΣΤΑ
Η Ιβηρο-Αμερική, η Νότια Αμερική, η Ισπανο-Αμερική δεν είναι το ίδιο με τη Λατινική Αμερική ή τη Λατινική Αμερική. Εδώ μπαίνουμε σε έναν σημαντικό γλωσσικό και γεωπολιτικό κήπο . Σε περίπτωση αμφιβολίας, είναι καλύτερο να μιλήσουμε για τον συγκεκριμένο προορισμό, τον Χοσέ Ιγνάσιο, την Μπογκοτά, το Μπούζιος ή το ξενοδοχείο Escondido. αν νιώθουμε σχολαστικοί, μπορούμε να ανακοινώσουμε σε φίλους ότι πρόκειται να κάνουμε ένα παναμερικανικό ταξίδι . Οπότε όλοι ηρεμήστε.
**2) Η ΓΛΩΣΣΑ. Α, Η ΓΛΩΣΣΑ (Ι) **
Ένα από τα μεγάλα θαύματα οποιουδήποτε ταξιδιού σε αυτό το μέρος του κόσμου είναι να μοιράζεσαι καστιλιάνικα ή ισπανικά. άλλος ένας μικρός κήπος αυτός, παρεμπιπτόντως. Τότε θα παρατηρήσουμε ότι άλλα ταξίδια είναι σαν να περπατάς με τακούνια. Το να ταξιδεύεις εκεί και να μπορείς να επικοινωνείς είναι σαν να ταξιδεύεις ξυπόλητος. Αυτό παρέχει ελευθερία, αποχρώσεις, αστεία και συναισθήματα. Και προχωράμε στο επόμενο σημείο.
κρυμμένο ξενοδοχείο
3) **ΓΛΩΣΣΑ. Α, Η ΓΛΩΣΣΑ (II) **
Μπορεί να είναι φίλος και εχθρός. Όταν πατήσουμε σε αυτά τα εδάφη θα συνειδητοποιήσουμε τον αριθμό των λέξεων που δεν γνωρίζουμε . Θα γελάσουμε πολύ στην αρχή όταν ακούμε τους Μεξικανούς να λένε Μπουένο καθώς σηκώνουν το τηλέφωνο. Επίσης, όταν οι Περουβιανοί αποκαλούν την μπανιέρα μπανιέρα, σαν να ήταν εξτρεμαδουρανοί του 17ου αιώνα και όταν ακούμε τους Αργεντινούς να εκτοξεύουν τις ατελείωτες χορδές τους που σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν τις λέξεις asado ή Borges. Και, σίγουρα, θα αφήσουμε ένα συγκαταβατικό γέλιο όταν οι Χιλιανοί πουν το ρήμα_pololear_ και μας καλέσουν για ταξί. Φυσικά, το chela είναι κατανοητό σε οποιαδήποτε χώρα. Όλοι αυτοί πιθανότατα γελούν συνέχεια μαζί μας και τα Ζ, Γ και Σ επίσης. . Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ίδια λέξη σημαίνει πολύ διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές χώρες. Για παράδειγμα, το "Qué arrecho" στη Νικαράγουα είναι διαφορετικό από το "estar arrecho" στο Περού. Και έτσι τα πάντα. Θα μάθουμε κοκκινίζοντας.
4) OAXACA.
Η Oaxaca προφέρεται "uajaca". Ας το μάθουμε πριν μπούμε στο αεροπλάνο.
5) ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΕΝΕΙΟΙ
Μιλάμε σαν να είμαστε θυμωμένοι. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους εκεί είναι μαλακοί και επίσημοι. Ας προσπαθήσουμε να τους μιμηθούμε, να προσεγγίσουμε τον καθένα που διασχίζει το δρόμο μας όπως κάνουν μαζί μας. Ούτε είναι απαραίτητο να οικειοποιηθούμε τον Κολομβιανό «το έλεός του» την πρώτη μέρα. Στην αρχή θα νιώσουμε ότι ενεργούμε, αλλά Θα δούμε ότι όλα είναι καλύτερα έτσι. Μπορούμε επίσης να τους εξηγήσουμε ότι είμαστε τραχείς επειδή ο κόσμος (και η ζωή σε ακατάστατη Ευρώπη) μας έχει κάνει έτσι. Αλλά είμαστε ωραίοι.
Μας λείπει πολύ φαγητό.
6) ΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
Πάντα υπάρχει κάποιος, που συνήθως δεν ήταν εκεί, που μας προειδοποιεί για το πόσο επικίνδυνο είναι «αυτό». Λες και «αυτό» ήταν ένας ομοιογενής χώρος και όχι πολλές χώρες με τις πολλές διαφορές τους . Σαν να επρόκειτο να μπούμε σε μια συμμορία. Δεν πρόκειται να περπατήσουμε το ξημέρωμα σε κάποιες γειτονιές της πόλης της Γουατεμάλας, αλλά θα πάμε για δείπνο, έτσι ήρεμα στην Αντίγκουα και θα επιστρέψουμε απολαμβάνοντας τα αστέρια στο, σίγουρα, όμορφο ξενοδοχείο μας. Δεν πρόκειται να πάμε στην καρδιά του Tepito στο DF, το βράδυ με το Cartier και το απρόθυμο πρόσωπο, αλλά θα πάμε να πιούμε mezcal και τάκος τόνου από την Condesa , στην ίδια πόλη, με τους φίλους μας όσο πιο όμορφους μπορούμε. Σε κάποια σημεία θα μάθουμε έννοιες όπως «site taxis» και θα βγάλουμε μια βόλτα με την κοινή λογική. Θα χαρούμε πολύ.
7) ΧΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΦΑΓΗΤΟ
Θα επαληθεύσουμε ότι ζούμε αγνοώντας τα θαύματα. Δεν τρώμε τορτίγιες καλαμποκιού, μοιραία μαγειρεύουμε λευκό ρύζι, χρησιμοποιούμε μόνο δέκα ή δώδεκα φρούτα , μετά βίας αγοράζουμε κόκκινα κρεμμύδια και δεν βάζουμε τσίλι σε τίποτα. Θα ανακαλύψουμε ότι στο μέσο ισπανικό σπίτι τα γεύματα είναι όλα σε καφέ τόνους, εκεί είναι χρωματιστά. Όλα αυτά είναι μια καταστροφή. Έχουμε ήδη ενσωματώσει ceviche, lime, havana alfajores, τεκίλα και tacos αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Ας μας γαστροαποικίσουν. Τους το χρωστάμε.
8) Η FRIDA ΕΙΝΑΙ Η FRIDA KAHLO
Κανείς δεν χρησιμοποιεί το επίθετο. Οι άνθρωποι μιλούν για αυτήν σαν να είναι κάποια εξωτική μακρινή θεία.
Η Φρίντα είναι η Φρίντα Κάλο
9) Η ΑΓΑΠΗ
Στο Μπουένος Άιρες θα βρείτε ανθρώπους που ζουν στη σκιά του Οβελίσκου εδώ και πενήντα χρόνια και που θα σας πουν κατηγορηματικά: «Είμαι Ισπανός». Δεν θα ταξιδέψετε ποτέ σε ένα μέρος όπου θα φτάσετε με αυτό το πλεονέκτημα, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνετε. Ούτε που, εξ ορισμού, θα σε κοιτούν με καλά μάτια. Ούτε αυτό το καταλαβαίνεις. Νομίζατε ότι η ζεστασιά ήταν θέμα μεταπολίτευσης. Το σκέφτηκες μέχρι να επιστρέψεις στην Ισπανία μετά από καλεσμένη σε δείπνο και μεσημεριανό σε σπίτια αγνώστων και πολλές αγκαλιές που δεν υπολόγιζες.
10) Η ΒΙΑΣΗ
Εμείς οι Ισπανοί είμαστε υπερεπαναστατικοί. Οι πιο μαδριλένοι . Θα εκνευριστούμε αν οι σερβιτόροι δεν μας φέρουν τον λογαριασμό σε ένα λεπτό, τα πολύ βουλωμένα πρωτόκολλα μας αρρωσταίνουν. Είναι αλήθεια ότι το “momentico” του είναι διαφορετικό από το δικό μας: πιο χαλαρό, αλλά και ότι είμαστε ανυπόμονοι. Με λίγα λόγια, δεν είσαι εσύ, είμαι εγώ.
Μάσκες πάλης, θα καταλήξετε να αγοράσετε μία
11) ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ
Δεν ξέρουμε όλα όσα μπορούμε να μας αρέσουν. Τι κόσμος τόσο άπειρος. Ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να πλέξεις, να φτιάξεις καλάθια και να δουλέψεις με κεραμικά τόσα πολλά χρώματα και ξύλα με τόσο άπειρους τρόπους. Τι θα θέλαμε να αγοράσουμε; Μάσκες παλαιστή και διακοσμημένα κρανία στην αγορά La Ciudadela και κασκόλ vicuña στο Περού. Δεν ήξερες τίποτα για αυτό. Ούτε ότι οι χειροτεχνίες θα μπορούσαν να είναι παρελθόν και μέλλον. Προσοχή όμως: τα πάντα, όταν αποσυνθέτονται στα σπίτια μας στο Malasañeras, αλλάζουν το νόημά τους. Χειρότερος. Ελέγξτε το συναίσθημα, που θα είναι πολύ.
12 ) SERRAT
Ξέραμε ότι το Nano ήταν υπέροχο, αλλά όχι ότι ήταν θεός μέχρι που πατήσαμε το πόδι μας στην Αργεντινή ή το Μεξικό. Το Serrat δεν είναι δικό μας, είναι δικό σας . Μας σέβονται, μεταξύ άλλων, γιατί είναι Ισπανός. Το ίδιο ισχύει και για τη Σαμπίν. Όλες οι Ισπανίδες πρέπει να γνωρίζουν πριν πάνε ότι σε κάποιους Αργεντινούς αρέσει να μας τραγουδούν τραγούδια της Sabina. Αυτό πρέπει να προειδοποιηθεί έντονα πριν ταξιδέψετε. Σε άλλους αρέσει επίσης να βουίζουν «Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από αυτό που δεν έχω ζήσει ποτέ». τότε γινόμαστε μαλακοί. Επίσης εκεί θα (ξανα)ανακαλύψουμε και άλλα παναμερικανικά είδωλα, όπως π.χ Fito Páez, Vicentico, Café Tacuba ή Charlie García . Γι' αυτό είναι τα ταξίδια: να μαθαίνουμε νέα τραγούδια και να τα παίρνουμε πίσω στο σπίτι μαζί μας στη βαλίτσα μας.
Η Sabina και ο Serrat, δεν είναι δικοί μας
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει...
- Οι πιο όμορφες γειτονιές της Λατινικής Αμερικής
- 25 μέρη για επίσκεψη πριν από τις 30
- Οι Έξι Μοίρες της Φρίντα-Κάλο
- Πέντε σχέδια για να αξιοποιήσετε στο έπακρο τη Λίμα
- Νέοι αέρα για φαγητό στη Λίμα
- 20 λόγοι για να τα αφήσεις όλα και να πας στο Μπουένος Άιρες
- Όλα τα άρθρα της Anabel Vázquez