Θερινή ώρα στην Κυανή Ακτή, σύμφωνα με τουριστική αφίσα της εποχής.
Το 1925, σε μια κρίση ζήλιας, η Ζέλντα Φιτζέραλντ πετάχτηκε από τις σκάλες του θρυλικού εστιατορίου La Colombe D'Or, στο Saint-Paul-de-Vence. Ο λόγος για μια τόσο δραματική αντίδραση; Βλέποντας πώς ο F. Scott Fitzgerald χάιδευε τρυφερά μια ηλικιωμένη και υπέρβαρη Isadora Duncan. Η ιστορία συλλέγεται από τον Giuseppe Scaraffia στο The novel of the Côte d'Azur (Περιφερικό), μια συναρπαστική συλλογή πραγματικών γεγονότων –από αυτά που ξεπερνούν τη μυθοπλασία– που συνέβησαν σε εκατοντάδες χαρακτήρες στη Γαλλική Ριβιέρα: Τσέχοφ, Μωπασσάν, Τσβάιχ, Νίτσε, Πικάσο, Ναμπόκοφ...
Από όλους όσους παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του συμβάλλοντας στο μύθο αυτού του μεσογειακού προορισμού, ξεχωρίζει, ίσως, ο συγγραφέας από το Τορίνο με Ο Σκοτ Φιτζέραλντ και η σύζυγός του, «δύο όμορφες και καταραμένες παραδόθηκαν σε μια ασταμάτητη κούρσα προς την αυτοκαταστροφή». Επιπλέον, η Zelda ήταν ένας από τους πρώτους (και εκλεπτυσμένους) τουρίστες σε αυτές τις μικρές πόλεις όπου βασανίστηκε από τα κουνούπια και δεν έβρισκε πάγο για το ποτό της, κάτι που δεν πτόησε άλλους κοινωνικούς που ήταν πρόθυμοι να ανακαλύψουν τη νόστιμη απόλαυση του ταξιδιού εκεί.
Η Zelda, ο Scott και ο Scottie Fitzgerald στο Juan-Les-Pins.
Ήρθαν συγγραφείς και καλλιτέχνες έλκεται από τη σιωπή και την πληθωρική φύση της νότιας Γαλλίας. «Αναγκάζει μια κατάσταση μόνιμου θαυμασμού», έγραψε μια συγκλονισμένη Μαρίνα Τσβετάεβα το 1935, αν και δεν έφτασε στα άκρα του Σόμερσετ Μομ, που κάλυψε το παράθυρο της μελέτης του με τούβλα για να μην παρασυρθεί από το τοπίο.
Σε Το Sanary, που έγινε η πρωτεύουσα της γερμανικής λογοτεχνίας, Ο Ludwig Marcuse πέρασε έξι χρόνια στην εξορία –«Όλα ήταν μπλε, εκτός από τις ψυχές μας [...] Ήμασταν στον παράδεισο παρά τη θέλησή μας»–, ενώ ο Paul Éluard αποτύπωσε αυτή την αισθησιακή μελαγχολία στο Mougins: «If I could buy the things that master , πριν πολύ καιρό θα είχα καταστραφεί με νερό, ήλιο και αγάπη».
Η μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και καλλιτέχνης Colette στις μέρες της Κυανής Ακτής.
Αλλά εκεί που ο Cocteau συνομίλησε με μια οκταγενή πρώην αυτοκράτειρα Eugénie και η αριστοκρατία απολάμβανε τον ήλιο και τη θάλασσα, όλοι απολάμβαναν επίσης έναν ενδιαφέρον παράγοντα: «Η Κυανή Ακτή ήταν τέλεια για τη διπλή της φύση. επίγειος παράδεισος και ένα μέρος απαλλαγμένο από τις προκαταλήψεις και τους κανόνες της πόλης», εξηγεί ο Τζουζέπε. «Ένας ακαταμάχητος χώρος για να παραπαίει η πιστότητα και τα ζευγάρια να διαλύονται κάτω από τον αιώνιο ήλιο και τη ζέστη του πειρασμού».
Στις αφίσες και τα φυλλάδια που διαφήμιζαν τη σιδηροδρομική γραμμή που συνέδεε το Παρίσι με τη Νίκαια από τα τέλη του 19ου αιώνα, αναγραφόταν: «Σε μια μόνο νύχτα, η χώρα των ονείρων». Και ήταν υγρά όνειρα... αφού τα αυτοκίνητα ήταν γεμάτα φλογερές συναντήσεις καλυμμένες με σύμφωνο σιωπής.
Vintage τουριστικές αφίσες για την προώθηση της Κυανής Ακτής.
Αν η επιθυμία είναι, όπως λένε, το αντίθετο του θανάτου, είναι λογικό ότι το δρεπάνι ήταν κρυμμένο στην Κυανή Ακτή, είτε στα νεκροταφεία ψηλά πάνω από τα χωριά είτε στις μαύρες ρόμπες Vionnet που φορούσε η Catherine Pozzi, η οποία, όπως πολλοι αλλοι, αγοράστηκε εκεί ένα σπίτι «άσχημο, ηλίθιο και αστικό».
Πολλοί ήταν οι πλούσιοι καταναλωτές που προσπάθησαν να ανακτήσουν την υγεία τους μέσω του καθαρού αέρα (για παράδειγμα, ο Aubrey Beardsley και η Katherine Mansfield). Άλλοι ήθελαν να επιδιορθώσουν τις ρωγμές στην ερωτική ή σεξουαλική τους ζωή και δημιούργησαν κάθε είδους φανταστικές καταστάσεις: από ένα όργιο του μαρκήσιου ντε Σαντ στη Μασσαλία που κατέληξε στο δικαστήριο μέχρι την ανταλλαγή των εραστών των αδελφών Klaus και Erika Mann, τη δεκαετία του '30.
Οι πλούσιοι και οι ισχυροί προσπάθησαν να ανακτήσουν την υγεία τους στην Κυανή Ακτή.
Ήταν στο Roquebrune-Cap-Martin που ο 2ος δούκας του Westminster έχτισε μια βίλα για την Coco Chanel από αγάπη που αναπαρήγαγε τη σκάλα του ορφανοτροφείου όπου πέρασε τα θλιβερά παιδικά της χρόνια.
Εκεί η Gabrielle έκανε το μαύρισμα μόδα (οι εργάτες του εργοστασίου δεν έβλεπαν το φως του ήλιου, οπότε το τοστ στις γαλλικές ακτές έγινε ένδειξη στάτους) και είχε και αυτό το μερίδιο ευθύνης για τη διάδοση των παντελονιών palazzo και των εσπαντρίγιων. Μια περιέργεια: Ο Juan-Les-Pins μετονομάστηκε σε «Pijamópolis», δεδομένης της ελαφριάς ενδυμασίας των κατοίκων της.
Η ιδέα της συλλογής αυτών των ζουμερών ιστοριών ήρθε στον Scaraffia «από ένα επαναλαμβανόμενο συναίσθημα. Όταν επισκέπτομαι ένα μέρος, συνήθως σκέφτομαι ποιος έχει περάσει, ζήσει ή αγαπήσει εκεί. Μου φαίνεται ότι θα μπορούσα να συναντήσω, στη γωνία, τον Χέμινγουεϊ λίγο μεθυσμένος ή τον Ζαν Κοκτώ και το χορευτικό του βήμα».
Η Coco Chanel έκανε το μαύρισμα της μόδας εκεί, το οποίο έγινε σημάδι κοινωνικής θέσης.
Με τη μορφή μικροδοκιμίων διατεταγμένων κατά σενάρια – Cap-Martin, Monte Carlo, Cap-D'Ail, Beaulieu, Villefranche-Sur-Mer, Cap-Ferrat, Vence, Nice, Vallauris, Κάννες, Saint-Tropez, Hyères. ..–, τα ανέκδοτα συνθέτουν ένα μωσαϊκό που ο αναγνώστης μπορεί να παραγγείλει όπως θέλει.
«Με τράβηξε η ιδέα να προδώσω τον χρόνο με τον χώρο. Από την εμφάνιση ενός νεαρού άνδρα στο Μεντόν μέχρι τον ίδιο συγγραφέα που αργότερα εμφανίζεται ώριμος στο Σεν Τροπέ. Από τον Simenon ερωτευμένο με την πρωτόγονη ζωή στο νησί Porquerolles μέχρι εκείνον τον άλλον χωρισμένο μεταξύ δουλειάς και σεξ, που απατούσε με εμμονή τη γυναίκα του. Κάθε προδοσία την ανταμείβει με μια τσάντα Hermès, και η Μαντάμ Σιμενόν απέκτησε γρήγορα μια ωραία συλλογή».
Θα υπάρξει άλλο μέρος σαν αυτό στον κόσμο; «Το μόνο ικανό να ανταγωνιστεί είναι το Κάπρι, όπου δεν είναι τυχαίο που αργότερα βρίσκουμε σχεδόν όλους αυτούς τους χαρακτήρες.» Αλλά η Φρανσουάζ Σαγκάν το είπε ήδη: «Οι άνθρωποι συνήθως γράφουν επικές ιστορίες εκείνων των χρόνων στο Σεν Τροπέ, αλλά... Ήμασταν απλά χαρούμενοι άνθρωποι!».
***** _Αυτή η αναφορά δημοσιεύτηκε στον **νούμερο 130 του περιοδικού Condé Nast Traveler (Ιούλιος-Αύγουστος)**. Εγγραφείτε στην έντυπη έκδοση (11 έντυπα τεύχη και μια ψηφιακή έκδοση για 24,75 €, καλώντας στο 902 53 55 57 ή από την ιστοσελίδα μας). Το τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου του Condé Nast Traveler είναι διαθέσιμο στην ψηφιακή του έκδοση για να το απολαύσετε στη συσκευή που προτιμάτε. _
Εξώφυλλο του μυθιστορήματος της Κυανής Ακτής (Περιφερικό), του Τζουζέπε Σκαράφια.