با توجه به کلیشه ها، کمیک همیشه برای کودکان بوده است . شاید به دلیل سبکی خواندن آن، به دلیل لذت بردن از نقاشی های آن یا تصاویر به عنوان یک ابزار روایی. بلافاصله به ذهن می رسند عناوینی مانند تن تن, آستریکس و اوبلیکس یا ابرقهرمانان کلاسیک و ما تقریباً ناخواسته لبخندی به یاد دوران کودکی خود ترسیم می کنیم.
با این حال، کمیک بسیار بیشتر از مجموعه ای از کمیک است. آن نقاشی های رنگارنگ ابزاری برای بیان داستان و بلندگوی ادعاها بوده اند (و هستند). اینطوری نشون میده نمایشگاه جدید در CaixaForum مادرید: کمیک. رویاها و تاریخ.
تا 28 مرداد دوستداران طنز می توانند از بیش از 350 قطعه لذت ببرند که در این میان لازم است بیش از 300 صفحه اصلی از نویسندگان مهم ملی و بین المللی . قدم زدن در اتاقها مانند یک تور تاریخی مصور است که تمام مراحل، از خیالانگیزترین تا متفکرانهترین را طی میکند.
قدم زدن مصور در تاریخ کمیک.
این نمایشگاه در نظر دارد اهمیتی که شایسته آن است را به آنچه که از آغاز به کار گرفته شده است بدهد یک رسانه جمعی و همیشه به این عنوان شناخته نشده است. اگرچه این قدرت خواندنی بوده که ما را از مشکلات دور می کند تا وارد دنیای خیالی شویم، اما همینطور بوده است. بازتاب واقعی جامعه.
ضخامت نمونه ارتباط زیادی با آن دارد برنارد ماهه ، گالری دار، مجموعه دار و متصدی نمایشگاه، با یکی از مهم ترین مجموعه های اروپا . مؤسسات مختلف، مجموعه داران خصوصی و حتی خود نویسندگان نیز برخی از قطعات ترکیب شده را به امانت داده اند.
اطلاعیه به بازدیدکنندگان: زمان یک چیز با ارزش در برنامه سفر نمایشگاه است. توصیه این است که به آرامی پیش بروید و در صورت امکان، در اسرع وقت . هشت توقف کم به نظر می رسد، اما مدت زمان آن زمانی طولانی می شود که صحبت از یک ژانر ماورایی می شود که در آن از دهه 1890 شروع می شود.
«نمو کوچولو در سرزمین خواب» اثر وینسور مککی.
خوانندگان باتجربه، کسانی که مطمئناً صدها کمیک را برای سالها در قفسههای خود انباشته کردهاند، در اینجا نقطه اوج لذت خود را خواهند یافت، اما مبتکران نباید عقبنشینی کنند. هر کسی که در مورد کمیک کنجکاو است، تازه کار یا جانباز ، در این نمونه جای خود را دارد، اگر فقط برای لذت بصری صرف باشد.
هشت مقصد برای سفر در زمان
اروپا و آمریکا مقصدهایی بوده اند که برای بازیابی آثار واقعی انتخاب شده اند. در این فرصت، مانگا کنار گذاشته شده است ، نه به دلیل کمبود داستان، بلکه کاملاً برعکس: نمایشگاه دیگری اختصاص داده شده به سمت آسیایی مورد نیاز است.
تفنگ شروع داده شده است ریچارد فلتون اوتکو ، پدر کمیک مدرن محسوب می شود، با بچه زرد . در این لحظه است که اولین حباب های متنی متولد می شوند (قبلاً روی سایر عناصر تصویر مانند تی شرت شخصیت ها نوشته می شد).
«پوپی»، اثر الزی کریسلر سگار.
در آن اتاق اول رژه می روند وینزور مک کی و کلاسیک او نمو کوچک در اسلامبرلند ، جورج مک مانوس و پدر بزرگ کردنش یا جورج هریمن و "داستان عشق" خنده دارش در کرازی کت. در این اولین تماس، نمو کوچولو ما را در تخت خود در مقیاس بزرگ پذیرایی خواهد کرد. یکی از چندین مونتاژ صحنه نگاری که در سراسر نمونه رخ می دهد.
عکسها مجاز هستند، اما احتمالاً دومین اتاقی است که باعث میشود دوربین خود را بیرون بیاورید (و دهان خود را باز کنید). دکور اینجا باعث می شود که تقریباً مانند یک خانواده احساس کنیم. آنها منتظر ما هستند پاپی با اولیوا (الزی کریسلر سگار)، تارزان (هارولد فاستر) یا فلش گوردون (الکس ریموند).
این ایستگاه دوم، آثاری را که عصر طلایی کمیک آمریکایی را تشکیل میدادند، گرد هم میآورد. زمان برای سفر به دوران کودکی با ظاهر از دیزنی ، صفحاتی که در آن کمیک های میکی و مینی یا اردک دانلد و همچنین سفری به واقعیت مانند وقایع جنگ جهانی دوم را خواهیم دید. توسط میلتون کنیف، تری و دزدان دریایی.
مرد عنکبوتی اثر جان رومیتا پدر
زمان پیاده شدن در یکی از ایستگاه هایی است که مطمئناً بازدیدکنندگان را دیوانه می کند: را ابرقهرمانان . در این اتاق نمی توانید عکس بگیرید، اما تقریباً از آن قدردانی می شود، بنابراین می توانید تمام توجهی را که سزاوار آن است به آنها بدهید. سوپرمن، بتمن، زن شگفت انگیز، کاپیتان آمریکا، انتقام جویان، مرد عنکبوتی یا مردان ایکس ، در میان بسیاری دیگر.
رسیدیم کمیک در اسپانیا، یکی از نقاط قوت نمایش در اینجا اتهام سیاسی در مجلات فرانکوئیست، مانند فلش ها و Pelayos یا مجلات ماجراجویی در دوران دیکتاتوری، مانند جنگجوی نقابدار یا کاپیتان تندر (Ambrós)، اما مجلات محبوب کودکان نیز نمایش داده می شود، مانند تام شست یا TBO (نشریه ای که کمیک را به عنوان کمیک تعمید داد).
انریک سیو، استبان ماروتو، آنتونیو هرناندز پالاسیوس یا کارلوس گیمنز نمایندگان ترندهای جدید دهه هفتاد هستند که در آنها می توان دید. یک انقلاب در موضوع و ظاهر نویسندگانی مانند لیلی بلاسکو یا پوریتا کامپوس.
«تن تن»، اثر هرژه.
در مقصد پنجم توقف می کنیم: فرانسه و بلژیک . این توقف در جاده نیاز به صبر دارد، ما به فکر افسانه هستیم تن تن ، توسط هرژه و آستریکس و اوبلیکس ، توسط رنه گوسینی و آلبرت اودرزو. این دو شخصیت آخر نیز در اندازه واقعی منتظر شما هستند تا با آنها عکس بگیرید.
ایتالیا و آرژانتین آنها شروع به اعلام پایان نمایشگاه در شماره شش می کنند. موارد اضافه شده در اینجا نام آلبرتو برچیا، هوراسیو آلتونا، سرجیو توپی، گیدو کرپاکس و نویسنده ای بزرگ را دارند که بسیاری از آنها در این کلمات گم خواهند شد: بزرگ سینچونا و کمیکش مافالدا.
آنها از اوج نهایی مراقبت می کنند داستان های فوق العاده از دهه هفتاد ، با چهره های مشهوری مانند جفری کاترین جونز، ریچارد کوربن، فرانک فرازتا یا موبیوس. همچنین داستان های 50 سال گذشته: مفهومی از رمان گرافیکی با کار ویل آیزنر، یا مجلات و مجلات مانند MAD، RAW یا Weirdo.
«مافالدا» کوینو چقدر به ما خنده کرد.
هر کسی که کمیک را به حساب نمی آورد عنصر فرهنگی و هنری این است که او سال ها نابینا بوده است. در واقع، اگر صحبت کنیم، میتوانیم به نقاشیهای غار یا هیروگلیفهای مصری برگردیم ارتباط تصویری.
نویسندگان بی نهایت (تصویرگر و فیلمنامه نویس) این را نشان داده اند سرگرمی و تأمل می تواند دست به دست هم دهد، که داستان را می توان به شکل دیگری بیان کرد و مهمتر از همه، این کمیک برای بچه ها نیست . یا بله، اما نه همیشه.