در جنوب شرقی جمهوری چک در چند کیلومتری مرز اتریش و اسلواکی قرار دارد موراویای جنوبی ، مکانی که به نظر می رسد نام آن از یک کتاب فانتزی گرفته شده است که در آن جادوگران، شوالیه ها، ظالمان شیطانی، قهرمانان (یا قهرمانان)، موجودات جادویی و مناظر عجیب و غریب در هم می آمیزند تا خواننده را مجذوب خود کنند. و این است که وقتی پا به این سرزمین های چک گذاشتیم، انگار وارد دنیایی جادویی شده ایم.
قسمتی از تقصیر خانواده ای از اشراف است که قدرت خود را ریشه دوانده اند ، برای قرن ها، در بخش مرکزی اروپا. نام آنها: لیختن اشتاین ها.
قلعه لدنیس
مانند هر خانواده ای از اشراف بالا، خانواده لیختن اشتاین نیز ارزش نمکش را دارد چندین شخصیت عجیب و غریب را به دنیا آورد که دستور ساخت آثار را دادند که حتی امروز هم به ناچار توجه ما را به خود جلب می کند.
غلظت خوبی از این آثار ما می توانیم آنها را در مساحتی بیش از 200 کیلومتر مربع پیدا کنیم بین شهرهای لدنیس و والتیس واقع شده است . زیبایی قلعهها و باغهایی که در آنجا یافت میشوند، در تپههای ملایمی که ردیفهایی از تاکستانها از آن عبور میکنند، به حدی است که این مکان در سال 1996 اعلام شد. میراث بشریت توسط یونسکو.
قلعه LEDnice
آنها گفتند که شهر کوچک لدنیس بین ربع اول قرن چهاردهم و پایان جنگ جهانی دوم در دست لیختن اشتاین بود. ، زمانی که آن سرزمین ها بخشی از چکسلواکی شد و ارتش روسیه این خانواده از اشراف با ریشه آلمانی را به تبعید فرستاد.
خیلی قبل از این اتفاق، قلعه لدنیس و باغ های باشکوه آن را ساخته است ، مساحت تقریباً 200 هکتار ، یکی از بزرگترین پارک های اروپا است.
فضای داخلی قلعه لدنیس
در اصل قلعه لدنیس به سبک رنسانس ایجاد شد ، تا بعداً به سبک باروک بازسازی شود و در نهایت همه چیز با آن بازسازی شود نگاه نئوگوتیک . اوج کار پس از یک پروسه طولانی که بیش از دو قرن به طول انجامید رخ داد.
قلعه لدنیس از هشت بال بزرگ و چهار پاسیو تشکیل شده است علاوه بر گلخانه ای پر از گونه های گرمسیری که روزانه توسط چندین باغبان از آن مراقبت می شود و اصطبل.
وقتی به داخل ساختمان قدم می زنیم، به نظر می رسد دوباره صدای ویولن های داخل ساختمان را می شنویم سالن رقص مجلل ، جایی که قرار است یک رقص خیالی و نامرئی آغاز شود. اتاق خواب ها اسرار احساسات و خیانت ها را پنهان می کنند ناگفتنی، در حالی که با شکوه کتابخانه ، به ریاست الف راه پله مارپیچ زیبا حکاکی شده در چوب، دانش اجدادی را در بیش از هزار جلد با ارزش بیحساب گنجانده است.
فضای داخلی قلعه لدنیس-والتیس.
هنگامی که در فضای باز قرار می گیریم، باغ های عظیم باز می شوند تا ما را به تصویری شبیه به یک افسانه که در آن همه چیز با حس تازه ای از مزخرفات آمیخته شده است، خوشامد بگوییم.
بنابراین، در دوردست ظاهر می شود، که در یک حوض منعکس می شود، یک مناره عربی به ارتفاع 62 متر . بین سالهای 1798 تا 1804 ساخته شد و از نظر آن - که پس از بالا رفتن از 302 پله از یک پلکان مارپیچ به آن رسیدیم - مناظر شگفت انگیزی دریافت می کنید نه تنها از کل مجموعه لدنیس-والتیس، بلکه از کوه ها و مزارع اطراف و حتی در روزهای روشن، از برج کلیسای جامع سنت استفان وین.
مناره
همین نزدیکی است جانوهرد (قلعه جان) که ما را با ظاهر یک قلعه قرون وسطایی در ویرانه گیج می کند. در واقع همینطور بود در قرن نوزدهم توسط معمار عجیب و غریب اتریشی جوزف هاردموت ساخته شد. ، به عنوان یکی دیگر از عناصر رمانتیک یک مجموعه که تقریباً از آنها اشباع شده است.
و این است که، با قدم زدن در آن باغهای دربار انگلیسی، با یک فواره ونیزی، یک قنات رومی، یک غرفه چینی و برخی ویرانههای مصنوعی مواجه میشویم. همه آنها وسایل گرانبهایی برای تخیل پرواز هستند و داستانی عالی به ما می دهند.
مروارید باروک اروپایی
مسیری به طول کمی بیش از 7 کیلومتر، شهر لدنیس را به والتیس متصل می کند.
خیابانهای والتیس هالهای بوکولیکی را ساطع میکنند زمانی که خود را در مقابل قصر-قلعه مجللی می یابیم که در قرن هفدهم در آنجا به سبک باروک ساخته شده است برجسته می شود. قلعه اصلی - به سبک گوتیک - در قرن سیزدهم به دست آمد و تخریب شد. در جای خود، در حال حاضر در شانزدهم ساخته شده است، یک قلعه رنسانس . زیبایی بال هایش با پروانه ها مقایسه می شد، اما مانند این ها عمرش بسیار کوتاه بود.
از سال 1530، لیختن اشتاین ها از قلعه به عنوان یکی از اقامتگاه های معمول خود استفاده می کردند . دکوراسیون داخلی آن و همچنین کلیسای زیبای قرن هجدهم آن چشمگیر است دارای ارگ باروک اثر لوتار فرانتس والتر.
همانطور که در لدنیس، نمای بیرونی محوطه سازی شده از Valtice نیز یک جواهر واقعی هستند.
قلعه والتیس
در حدود 3 کیلومتری شمال شرقی Valtice، معبد دیانا به عنوان یکی دیگر از آثار بزرگ جوزف هاردموت معرفی شده است . در واقع، این حتی یک معبد واقعی نیست، بلکه بیشتر است شبیه یک طاق پیروزی قدیمی است . لیختناشتاینها از این مکان بهعنوان اقامتگاه شکار استفاده میکردند و کتیبهای به زبان لاتین حک میکردند که این سازه را به دیانا، الهه شکار رومی تقدیم میکرد.
با بازگشت به داخل کاخ، شبکه ای از گذرگاه های تاریک راه خود را به داخل قصر باز می کند. با این حال، به دور از وجود موجوداتی که به ما الهام میبخشند، عطر آبگوشتهای خوش مزاج بهطور غیرقابل جبرانی ما را جذب میکند.
شراب، یک چیز کمیاب نفیس در کشور آبجو
در غارهای قلعه Valtice نهفته است نمایش ملی شراب جمهوری چک . و این است که در محل وجود دارد تنها آموزشگاه برتر بوم شناسی که در کشور وجود دارد. قصیده ای برای شراب در سرزمینی که به آبجوهای خوب و متنوعش معروف است.
آب و هوا در این قسمت از جمهوری چک معتدل تر است و انگورها رشد می کنند برای روشن کردن برخی از انگورهایی که به عنوان پایه شراب، اعم از سفید و قرمز، با کیفیتی نه چندان ناچیز عمل می کنند.
بیشتر از 90 درصد شراب تولید شده در موراویای جنوبی برای مصرف داخلی در نظر گرفته شده است ، بنابراین از یک سنت حمایتی خاص که در آغاز قرن چهاردهم آغاز شد، پادشاه استفاده کرد. خوان دی لوکزامبورگ، که آن را در برنو ممنوع کرد - مهمترین شهر موراویای جنوبی و مرکز بزرگ قدرت قرون وسطی - شراب اتریشی مصرف شد در دوره ای که از ماه های برداشت تا عید پاک می گذشت.
خیابان های شگفت انگیز Kraví Hora.
ما می توانیم در مورد این گذر تاریخی و تکامل شراب در اتاقی که از اعماق یک قلعه، طعم مست کننده خود را به کل کشور گسترش می دهد، بیاموزیم.
اما اگر می خواهیم چیزی واقعاً کنجکاو ببینیم، نباید از نزدیک شدن به Kraví Hora دست برداریم ، یک جمهوری فدرال واقعی شراب به حقیقت پیوست . و این است که در دنیای جادویی موراویای جنوبی رویاها می توانند به واقعیت تبدیل شوند