سالن اصلی باشگاه Silencio در پاریس
هنرمند غیر معمول یک بار دیگر ما را غافلگیر می کند. این بار، به عنوان الهام بخش و خالق جدیدترین جهان شبانه/هنری در پاریس: باشگاه سکوت . همه چیز از معماری داخلی گرفته تا طراحی مبلمان دارای امضای «لینچ» است. ما وارد باشگاه زیرزمینی می شویم تا آنچه را که خود او "یک تجربه بی سابقه" می نامد را کشف کنیم..
در پاریس نیمه شب است. ساعت جادوگری که در آن سیندرلاها باید به خانه بازگردند، اما همچنین ساعتی که در آن باشگاه سیلنسیو سرانجام درهای خود را به روی عموم باز می کند. پیش از این، فقط اعضا و همراهان آنها می توانستند به مکان انحصاری دسترسی داشته باشند تا از یک برنامه کامل که از نمایش فیلم گرفته تا نمایشگاه یا همایش را شامل می شود، لذت ببرند.
افرادی که عشق مشترک به هنر دارند در اطراف این بار هنری دکو جمع می شوند
ما در خیابان مونمارتر 142 نزدیک بورس اوراق بهادار پاریس هستیم. مکان انتخاب شده برای قرار دادن این "آزمایشگاه برای اشاعه هنر و فرهنگ" که کاملاً توسط این فیلمساز آمریکایی طراحی شده است. هیچ چیز روی نما انسان را به آنچه داخل است مشکوک نمی کند، نه تابلویی، نه پوستری... فقط یک ورودی سیاه و دو دربان تنومند که با دقت از در محافظت می کنند.
در داخل، مهر بیگمان دیوید لینچ مشهود است. مشکی و طلایی رنگ های اصلی و توزیع مکان ما را به یاد ساختار هزارتویی توطئه های سورئال آن می اندازد.
بودن در اینجا مانند این است که ناگهان وارد یکی از تولیدات آزاردهنده او شوید. مثمر ثمر، نام مکان به "Mulholland Drive" اشاره دارد (فیلم نامزد اسکار در سال 2001 و یکی از شناخته شده ترین فیلم های او). در این فیلم، دو قهرمان داستان - لورا هرینگ و نائومی واتس - به کندوکاو می پردازند تئاتر عجیب سیلنسیو، دنیایی رویایی که در آن هر چیزی ممکن است.
به قول خود کارگردان، این ماجرا با «میل به خلق الف فضای صمیمی که همه رشته های هنری در آن جای داشتند ; جایی که فیلمسازان، هنرمندان پلاستیک، نوازندگان، نویسندگان، طراحان، سرآشپزها... این فرصت را داشتند که نه تنها با یکدیگر بلکه با مخاطبان مختلف در هر سنی ملاقات کنند و نه تنها با یکدیگر گفتگو کنند.
حتی حمام ها نیز فضای متفاوتی را در Club Silencio ایجاد می کنند
دیوید لینچ چشم انداز مورد انتظار خود از "هنر جهانی" را در باشگاه Silencio به تصویر کشیده است. و بنابراین ما خود را با ترکیبی از نقاشان، نوازندگان، ناشران، دی جی ها... و همچنین مردم عادی، جوانان و دیگران نه چندان جوان می یابیم. این ترکیب متنوع از مخاطبان است که به پروژه لینچ معنا می بخشد. س که همه بدون استثنا می توانند از هنر لذت ببرند.
رویای جاه طلبانه آمریکایی ها در فضایی چشمگیر به مساحت 650 متر مربع منعکس شده است. جایی که سقف و دیوارها از آجرهای چوبی پوشیده شده با برگ های طلا ساخته شده است. چیدمان این قطعات با الگوی ماندالای هندی کاملا تصادفی است. فرش، مبلمان به سبک دهه 1950... همه چیز به شدت از دستورالعمل های خلاقانه لینچ پیروی کرده است.
کلوپ سایلنت به چند فضا تقسیم میشود: سالن کنسرت (که در آن هنرمندان مستقر و وعدههای جوان به طور مرتب دعوت میشوند)، سینمای باشکوه با نمایشهای هفتگی، کتابخانه هنری، زمین رقص متحرک توسط دیجیهای التقاطی، سیگار کشیدن به شیوهای یک جنگل مسحور شده... و در بار باشکوه _Art Déc_o، پیشخدمت ها تلاش می کنند یک کوکتل متناسب با روحیه مشتریان سرو کنند. "امروز چه احساسی داری؟ خسته ای؟ خوب، من چیزی با لیمو و زنجبیل توصیه می کنم." زیرا، آیا لذت هنر بدون نوشیدنی خوب در دستان شما یکسان خواهد بود؟
در این بار شما اول می شوید: آنها کوکتل هایی را مطابق با روحیه شما تهیه می کنند