جزایر آزور: به شما هشدار می دهیم که عاشق خواهید شد
اقیانوس اطلس یک مجمع الجزایر پرتغال جایی که فقط در بیست و چهار ساعت می توانید در آن زندگی کنید چهار فصل از سال هرج و مرج و هماهنگی، جذابیت آزور در آن نهفته است، بهشت کوچکی که از آن تشکیل شده است نه جزیره که فقط از یک راه می توان از آن لذت برد: رها کردن خود به رحمت خود طبیعت انفجاری.
از شرق به غرب، جزایر به عنوان تعمید داده شده است سانتا ماریا، سائو میگل، ترسیرا، گراسیوسا، سائو خورخه، پیکو، فایال، فلورس و کوروو . در همه آنها می توانید گرمای ساطع شده از مرکز زمین، خنکی اقیانوسی را که به شدت سواحل ناهموار آن را نوازش می دهد و آن هاله مرموز نمونه مکان های دورافتاده را احساس کنید.
غیرممکن است که باغی به این بزرگی مورد تهاجم یک امر اجتناب ناپذیر قرار نگیرد. احساس خوشبختی همان چیزی که در لبخند آزورایی ها منعکس شده است. آزوراییها بله، نه آستوریاییها. که شیرین است آوایی لوزیتانی و هواشناسی مرطوب آن، که به خوبی می تواند خواهر کسی باشد که بر شمال اسپانیا مسلط است، شما را گیج نمی کند.
در آزور چهار فصل را تنها در 24 ساعت احساس خواهید کرد
ما روی یک فرش سبز بزرگ با شن و ماسه سیاه فرود آمدیم: جزیره سائو میگل . آن پرتوهای خورشید را در ارتفاعات رها میکنیم که مسیر ما را در میان آسمانهایی که اروپا را از آمریکا جدا میکند همراهی میکردند و پوشش فشردهای از ابرهای خاکستری ما را به ریتم این سؤال خوشامد میگوید: "مایو و کت بارانی آورده ای؟".
آزورها اینگونه هستند، آن حداقل بیانی که می تواند یکی از معروف ترین پاد سیکلون های جهان را ایجاد کند، آن گوشه رویایی که در آن شخص این احساس را دارد که مطلقاً هیچ اتفاقی نمی افتد ، حتی زمان و مکان، با این حال، زندگی معنای بسیار بیشتری دارد.
محیط های قدیمی
اولین تماس خوب با آزور کاوش است سائو میگل l، بزرگترین جزیره، با حدود 62 کیلومتر طول. در راه هتل، تعداد زیادی گاو ضربه می زند که راهنمای ما با خنده پاسخ می دهد: "اینجا تعداد گاوها از مردم بیشتر است".
ناگهان در عرض چند ثانیه چیزی که ساده به نظر می رسید chirimiri تبدیل به بارانی سرکش می شود که شیشه جلوی خودرو قادر به مقابله با آن نیست. و این است که، در این بخش ها، طبیعت در برابر تسلط انسان مقاومت می کند که به او اهمیت می دهد و او را تحسین می کند.
نمونه بارز آن است اقامتگاه بوم گردی ساحلی سانتا باربارا اقامتگاهی واقع در ساحل شمالی، بسیار نزدیک به شهر ریبیرا گرانده ، که فلسفه آن احترام به طبیعت است. این هتل طوری طراحی شده است که با محیط اطراف خود ترکیب شود، به طوری که از جاده، جلوه آفتاب پرست آن ما را از توجه به وجود آن باز می دارد.
باران پشت شیشه سالن استراحت بوم گردی سانتا باربارا را تهدید می کند
پروژه ای که از سال 2015 به مهمانان منتقل می شود اشتیاق به دریا و طبیعت منطقه ای که صاحبان آن - رودریگو هردیا و ژائو ریس - احساس می کنند، دو موج سوار که رویای مشابهی دارند. : این جزیره را خانه خود کنید.
نگرانی او برای ادغام 30 ویلا با محیط اطراف خود در استفاده از مواد طبیعی مانند کریپتومریا -یک چوب محلی-، چوب پنبه، بامبو و حصیری. همه آنها دارای یک آشپزخانه مجهز کوچک، اتاق نشیمن و یک تراس ایده آل برای لذت بردن از غروب دیدنی خورشید هستند.
از سوی دیگر مطالعات سبز آبی آنها یک استخر آب شور گرم (در دمای 30 درجه سانتیگراد) یا یک جکوزی خصوصی دارند.
پس از اینکه به کام ما اجازه میدهیم بهترین طعمهای دریا را بچشند رستوران اکو ساحل سانتا باربارا - که در آن ماهی تن قهرمان مطلق است-، ما مسیر را برای آن تعیین کردیم پونتا دلگادا ، پایتخت مجمع الجزایر.
نمایی از هتل سانتا باربارا اکو-بیچ ریزورت
یک بار آنجا، دروازه های شهر نمادین ترین بنای آن، شما را به عبور از آن دعوت می کند قوس های سبک گوتیک گم شدن در خیابان های سنگفرش شده شهری با نماهای سفید و سنگ بازالت، سنگ آتشفشانی که در جزیره فراوان است.
کنجکاوی برای کشف آنچه در سکوتی که در پونتا دلگادا حاکم است ما را به اولین ایستگاهمان می برد: **بامبا بازار **، فروشگاهی دو طبقه با فضایی قدیمی که هر عاشق وینیل باید از آن بازدید کند. پایین، پیتر و ویولت انواع سوغاتی ها را ارائه دهید، در حالی که در طبقه بالا فضای جذابی آشکار می شود که در آن می توانید یک منتخبی از رکوردهای موسیقی برزیلی و آفریقایی از دهه 70، موسیقی جاز، فولک و مستقل و نوظهور، از لیبل های کوچکتر.
صاحبان آنها هستند روبن مونفورت، از کاستیون ، ساکن سائو میگل به مدت پنج سال و لوئیس بانرزس ، از پورتو، که یازده سال پیش در "جزیره سبز" فرود آمد. هر دو تمایل به ارائه اطلاعات گردشگری صادقانه دارند که در دو پروژه منعکس شده است. یکی یکی است دستور کار که شامل رویدادهای فرهنگی سائو میگل است و دیگری، نقشه پونتا دلگادا برای کنجکاوها ، راهنمای جایگزین برای استفاده و لذت بردن از شهر.
به نوبه خود، آنها همچنین بخشی از سازماندهی ** جشنواره ترمور ** (از 9 تا 13 آوریل) هستند که با کنسرت هایی در مکان های متنوع مانند مزرعه آناناس شگفت زده می شود.
نمای کالج یسوعی
بعد از ظهر پیشرفت می کند در حالی که ما آن را تحسین می کنیم هنر خیابانی, هنر خیابانی . محل های جوشان را مرور می کنیم خیابان هینتزه ریبیرو و ما نمای سنگی مایل به خاکستری را تحسین می کنیم کالج یسوعی . بین دکه ها راه افتادیم بازار گراکا ، ما گم می شویم باغ های کاخ نئوکلاسیک سانتا آنا و ما جرأت می کنیم با پنیرهای فروشگاه معروف ** O Príncipe dos Queijos ** در یک تراس در پای خیابان خسته شویم. کلیسای نمادین سائو سباستیا ، مانولین، سبک گوتیک و باروک اواخر.
در طول سفر ما از طریق شهری با تأثیرات واضح انگلیسی و فرانسوی بریتنی، گلدسته ای از گل های بنفش که یک در را به طور معصومانه تزئین می کند توجه ما را به خود جلب می کند. در داخل، در به اصطلاح لوور مایکلنز ، انتظار سفری به گذشته را داشته باشید.
چهار سال پیش، کفشدوزک این مغازه قدیمی را که در آن کلاه ها و پارچه های وارداتی از پاریس در سال 1904 فروخته می شد، تصاحب کرد و آن را به یک کافه تریا تبدیل کرد که روی آن شرط بندی می کرد. صنایع دستی و تولیدات محلی . فضایی عالی برای نوشیدن قهوه در حالی که در گوشه ای خمیده می خوانید، بنشینید تا بفهمید منوی روز چه چیزی را ارائه می دهد یا برخی از کیک های وسوسه انگیز آن را برای صبحانه میل کنید.
نماهایی از Caloura
طعم زمین
هیچ چیز برای شروع روز بهتر از شیرجه زدن در استخر آب شور هتل نیست که چشماندازهای پانوراما از ساحل را مجذوب خود میکند. ماسه سیاه سانتا باربارا . مقصر هم که تو بولوس لیودو -یک نان آزورایی معمولی- در فنجان قهوه فرو میرود تا با تاب خوردن امواج هیپنوتیزمی تمام توجه شما را به خود جلب کند. اما نه، آزور برای اقامت در هتل نیست.
رشته ای از ادریسیا و چند گل صورتی بسیار کنجکاو که به آن معروف است بلادونا یا منینا-پرا اسکولا (که به نظر می رسد در حال برنامه ریزی برای استعمار جزیره هستند) در طول مسیر ما را همراهی می کنند. ما توقف می کنیم تا زیبایی های منظره را بررسی کنیم گرما –گرمترین شهر جزیره– از دیدگاه پیزائو.
افسون ما توسط راهنمای ما، متخصص گیاه شناسی، که ما را به امتحان کردن دعوت می کند، قطع می شود آراچا، یک میوه کوچک وحشی برزیلی از خانواده گواوا. در آزور شما باید آن را داشته باشید پایداری موجود . مهم این است که تامین کنندگان را به خوبی انتخاب کنیم، در صورت امکان محلی، و کمترین حجم ممکن زباله را تولید کنیم.» جوآنا دامیائو ملو، مدیر کل سانتا باربارا ، در مسیر Vila Franca do Campo.
شکایات ویلا فرانکا دو کامپو
در این روستا طعم آن را می چشیم کیجاداس دو مورگادو شیرینی معمولی که از سال 1961 توسط نسل های مختلف شیرینی پزها با دقت درست می شود. ویلا فرانکا دو کامپو یک نفس دورتر از آنجا، گوشه نشینی از بانوی صلح ما. بالا رفتن از پلههای هزارتویی که به آن منتهی میشود و مبارزه با بادی که اصرار دارد ما را به پرواز درآورد، پاداش تلاش را با مناظر تماشایی میدهد.
جاده های پر پیچ و خم راه خود را از مزارع آناناس، کریپتومرهای مرتفع، گلخانه های عظیم می گذرانند. و مزارع چای که تپهها را به رنگ زمرد رنگ میکنند، مانند تپههای ** Gorreana،** که همیشه به داشتن آخرین مزرعه بزرگ در اروپا افتخار میکند.
پس از بررسی زیر و بم های کارخانه، یک لیوان آتشین می نوشیم و ما متوجه می شویم که طعم خالص یک چای سبز بدون مواد نگهدارنده . همچنین برخی از صنعتگران دوست دارند پل دو واله که به ساخت جواهرات با بازالت نیز اختصاص دارد، با آن معجزه کنید، مانند شکلات آغشته به طلای خوراکی.
اما قدرت واقعی زمین در محل متمرکز شده است کوره ها نگاه کردن به خارج از منظر پیکو دو فرو ما به هدف بعدی خود نگاه می کنیم، لاگوآ داس فورناس، منظره ای که توسط بخار منتشر شده توسط ماگمای سیاره ما ترسیم شده است.
آزورایی ها از انرژی زمین گرمایی ناشی از Caldeiras de Furnas برای تهیه خورش در زیر زمین استفاده کرده اند. عطر گوگرد به ما هجوم می آورد در حالی که ما تحسین می کنیم که چگونه **سرآشپز رستوران هتل ترا نوسترا** خورش خوشمزه ای را بیرون می کشد که بعد از هفت ساعت پختن در بشقاب ما سرو می شود.
لاگوآ دو فوگو
شرق هتل فرناس این قدیمیترین آزور است که تحت تأثیر آزور ساخته شده است هنر دکو در سال 1932. پس از ضیافت، زیر آسمان ابری در پارک چشمگیر آن قدم زدیم، جایی که استخری زرد رنگ به دلیل غلظت بالای آهن و در دمای حدود 25 درجه سانتی گراد با زیبایی یک استخر رقابت می کند. باغ صد ساله که به خوبی می تواند صحنه فیلم جومانجی باشد.
در سراسر دوازده هکتار از باغ عجیب و غریب ما می توانیم پیدا کنیم کاج های نورفولک و نخل های سرسبز نیوزلند، عبور از بزرگترین مجموعه کاملیا در جهان ، با بیش از 600 گونه.
جشنواره ای از بوته ها، مزارع سیب زمینی، منابع آب گازدار طبیعی با سه نوع ماده معدنی مختلف (آهن، منیزیم و کلسیم)... آیا کسی هست که بتواند رد کند چرا می گویند فرناس یک دره مسحور شده است؟
سائو میگل جادوی خاصی دارد که باعث می شود روز بی نهایت به نظر برسد . ما هنوز زمان کافی برای موجسواری، نوشیدن یک کوکتل در کلوپ ساحلی، مدیتیشن در کلاس یوگا در گلخانه یا تماشای سفرههای زیبا داریم. نونو ، معلم عرفانی پیلاتس و فیزیوتراپیست از سانتا باربارا، با یک ماساژ آرامش بخش با کاسه های تبتی ما را به بعد دیگری می برد.
ما با یک ادای احترام شایسته از تنقلات ژاپنی، همراه با شرابی از جزیره پیکو، کار را به پایان رساندیم. یک کنسرت جاز زنده و یک شام عالی در اولین رستوران سوشی جزیره (برای عموم آزاد است). بنابراین، خداحافظی با سانتا باربارا سخت تر می شود.
یک بار دیگر: طبیعت
در راه به سمت محل اقامت بعدی ما در این مکان توقف می کنیم کارخانه سفال ویرا، در لاگوآ، شهر کوچکی در ساحل جنوبی سائو میگل. شهرت آن به حدی است که مردم محلی این رسم را دارند یکی از قطعات فروخته شده در اینجا را به تازه ازدواج کرده ها بدهید.
اشتیاق پرتغالی ها به کاشی ها در این کسب و کار کوچک خانوادگی مشهود است، جایی که تیمی از هشت نفر کیچ ترین مجسمه ها را شکل می دهد و هر یک از نام های خیابان هایی که سائو میگل را از سال 1862 تشکیل می دهند، با دست نقاشی می کند.
کارخانه سفال ویرا
همانطور که از دروازه چوبی ** سوئیت ها و ویلاهای انحصاری سفید ** عبور می کنیم، بیان ما به حالت واقعی شیفتگی باز می گردد. یک هتل ایده آل ، با کمی بیشتر از یک سال زندگی، که فقط روی صمیمیت شرط بندی می کند نه سوئیت و یک رستوران منحصرا برای مهمانان، مقابل ما می ایستد
طاق های سنگی تداعی کننده گذشته شرابی آن است، رنگ سفید بی آلایش ما را در حالت آرامش مطلق نگه می دارد و عناصر تزئینی حک شده در چوب، بار دیگر تعهد صاحبش را به طبیعت یادآوری می کند. ژائو ریس ، یکی از شرکای سانتا باربارا – و همسرش کاتارینا.
فراتر از او اتاق های بوهمی و مینیمالیستی مشرف به دریای آزاد، تزئین شده با ملیله های ماکرامه از Oficina 166، چیزی که سفید را واقعا تحت تاثیر قرار می دهد موقعیت دراماتیک آن است: بر فراز یک صخره.
خود را با یک بشقاب ماهی تن همراه با سس میوه شور در رستورانش با منظره اقیانوس اطلس (یا هر چیزی که میهمان دوست دارد) لذت ببرید، با یک کوکتل در آن دنیا را درست کنید. سالن دنج، زمانی که آب و هوای خوب لاگوآ را برکت می دهد بادبانی کنید یا غروب بنفش را از استخر بی نهایت گرم آن در نظر بگیرید. تنها برخی از دلایل ماندن برای همیشه در اینجا هستند.
میل به احساس در خانه بودن اما با امکانات رفاهی یک هتل در پایین یک کوچه روستایی باریک از سفید واقع شده است. La Maison، خانه سابق ژوائو و کاتارینا ریس، صمیمیترین اقامتگاه در لاگوآ و در سائو میگوئل است که در مقابل جسوران گناه میکند.
ویلا دارای یک استخر آب گرم، زمین بازی و زمین کریکت، ورزشی که بخشی از میراث انگلیسی آزور است. علاوه بر این، چهار اتاق خواب، دو حمام کامل، یک جفت توالت، یک اتاق نشیمن با اجاق گاز، یک اتاق غذاخوری، یک تراس سرپوشیده و یک آشپزخانه مجهز بزرگ، آن را به مکانی عالی برای گذراندن چند روز با خانواده تبدیل کرده است. .
"هدف سانتا باربارا، وایت و لا مایسون ایجاد یک تجربه کامل در آزور و کاری کنید که مهمانان احساس کنند در خانه هستند "، به ما می گوید João Reis. منطقهای که حاصل دوگانگی شیرین سحر با صبحانهای از پنکیک موز تازه، تخممرغهای همزده و آب میوههای استوایی - تهیهشده توسط سرآشپز White- و بتوانید خود را کاملاً از دنیا جدا کنید.
سوئیت ها و ویلاهای انحصاری سفید
تلاش ما برای پر کردن خود با زیبایی های طبیعی ما را به سمت آن راهنمایی می کند محله Sete Cidades ، جایی که تابلوهایی هشدار می دهند که گاوها ممکن است از جاده عبور کنند، جاده ای را که ممکن است در یک کوه کانادا واقع شده باشد.
ما با نگاهی به محبوب شروع می کنیم تالاب های سبز و آبی از دیدگاه Vista do Rei . افسانه ها حاکی از آن است که این جفت گودال ها که در دهانه آتشفشان قرار گرفته اند، رنگ خود را مدیون اشک های یک چوپان و یک شاهزاده خانم هستند که به دلیل عشق غیرممکن شان آنها را ریختند.
کارت پستال یک نمایش است ، اما نه از دیدگاه Grota do Inferno ، با مناظر پانوراما از لاگوآ دو کاناریو ، و نه تصویری که ستاره آن است لاگوآ دو فوگو، با سواحل ماسه ای سفیدشان، چیزی برای حسادت ندارند.
پس از دادن بهترین شبکیه چشم ویژگی های پاچاماما و از طریق ماساژ اسانس به دست نونو، در آلاچیق La Maison با او ارتباط برقرار کنید، ما آماده هستیم تا انرژی را در محله دم ماهی ، در شورای Ribeira Grande، جایی که یک شام سالم و خانگی به ما قدرت لازم را می دهد تا بتوانیم "خداحافظ" مخوف را تلفظ کنیم.
با زنگ در یک مزرعه را میکوبیم و پائولو با لبخندی بزرگ از ما استقبال میکند و از ما دعوت میکند وارد رستوران شویم. دو طعم پنجم
در سال 2014، او و همسرش، اینس، تصمیم گرفتند زندگی شلوغ لیسبون را برای این پناهگاه صلح تغییر دهند. هر شب، یک منوی شگفتانگیز، خوشمزهترین دستور العملها را از طریق حدود پنج غذا ارائه میکند که با محصولاتی که در باغ مزرعه رشد میکنند، تهیه میشوند.
این جشن شامل فرو بردن نان در پولنتا یا هوموس چغندر است. دهان باز با سوپ لوبیا؛ با a ادامه دهید رست بیف همراه با کدو تنبل، برنج با کشمش و اسفناج ; به پایان رساندن الف بستنی شاه توت خانگی با کوکی کره در حالی که پائولو میز به میز با هر یک از غذاخوری ها خداحافظی می کند. در همین حین، ما خودمان را به فکر فرو بردیم که باید همین کار را با این مکان زیبا انجام دهیم.
هنوز در این فکر هستید که راز خوشبختی چیست؟ در آزور، پاسخ پنهان است
***** _این گزارش در **شماره 126 مجله مسافرتی کُنده نست (اسفند)** منتشر شده است. با تماس با شماره 902 53 55 57 یا از طریق وب سایت ما، در نسخه چاپی (11 شماره چاپی و یک نسخه دیجیتال به قیمت 24.75 یورو) مشترک شوید. شماره ماه مارس Condé Nast Traveler در نسخه دیجیتالی آن موجود است تا در دستگاه دلخواه خود از آن لذت ببرید. _