موزه آنلاین سینمای اتوبیوگرافی در دوره.
آن ویدیوی تعطیلات در ساحل، زمانی که شروع به پیاده روی کردی، کریسمس، تولدهای خانوادگی... کیست که پدر، مادر، عمو، پدربزرگ با دوربینی در دست نداشته باشد که هر لحظه روزمره را که خارق العاده به نظر می رسید تعقیب کند؟ ? دقیقاً به دنبال چیزهای خارق العاده در زندگی روزمره تصاویر، پروژه فرهنگی است سینماتوگرافیک چهار سال پیش شروع شد نوارهای سوپر 8 آشنا را دیجیتالی کنید، برای فهرست کردن آنها، سفارش دهید... و با آنها **آرشیو سینمای داخلی گالیسیا را ایجاد کنید. **
آرشیوی که زمانی غنی شد که آنها تصاویر را با صاحبان و قهرمانان خود دیدند و آن شهادت ها را نیز حفظ کردند. به طور کلی، در سینمای خانگی تصاویر همیشه یکسان هستند، زیرا تقریباً همیشه لحظات یکسانی را به تصویر میکشند: تعطیلات، مهمانیها، سفرها، عروسیها... اما با گوش دادن به شهادت این افراد، آنچه را پشت هر تصویر نهفته است، تجربه کردیم. و در نهایت، ما داستانهای زندگینامهای را تجربه میکردیم، همه به صورت اول شخص». صورت حساب پابلو گومز سالا، بنیانگذار The Cinematographic و از آنجا این ایده به وجود آمد که یک قدم جلوتر برویم و ایجاد کنیم موزه آنلاین فیلم زندگینامه (MOCA).
تصویر فایل خانواده گومز سالا.
او توضیح میدهد: «La Cinematografía و کافههای Candelas سالی یکبار ملاقات میکنند تا درباره پروژههای جدید فکر کنند و به ما پیشنهاد کردند که پروژه بزرگتری درباره سینمای خانگی انجام دهیم و رسمیسازی این بود: یک موزه».
و چرا موزه؟ او پاسخ می دهد: «به دلایل مختلف، زیرا درست است که، در ژانر اتوبیوگرافیک، زندگی موتور خلاقیت است و از سوی دیگر، آفرینش زندگی هر یک، یک اثر هنری است، به این معنا که هرکس آن را آن طور که می خواهد و می تواند بسازد. ما آن را به این شکل رسمی می کنیم تا سینمای خانگی نیز محترم شود که همیشه توسط مؤسسات، توسط کتابخانههای فیلم مورد تحقیر قرار گرفته است…».
MOCA "نمایشگاه های هنرمندان، افراد ناشناس" خواهد داشت، داستان هایی را "از صداقت" تعریف می کند. «زیرا عامل اتوبیوگرافیک با گفتن حقیقت 100 درصد ذهنی، حقیقت خود، زیر چتر اصالت، صداقت ارتباط دارد. این همان چیزی بود که ما بعد از این همه متر فیلم که دیجیتالی کردیم با این افراد شناسایی کردیم، همه آنها داستان های صمیمانه ای بودند، آنها سعی نمی کردند ما را از چیزی متقاعد کنند، آنها فقط خاطرات، تجربیات، احساسات خود را برای ما تعریف کردند. گومز سالا ادامه می دهد.
ارائه MOCA در Cine Doré.
این موزه آنلاین جدید که ژانویه گذشته افتتاح شد (او اذعان میکند: «برای آزمایش روشهای جدید توزیع و نمایش سینما و هزینههای کمتر) از چهار بخش تشکیل شده است. «موضوع اصلی، آن چیزی که به آن ماهیت موزه می دهد، این است پروژه نمایشگاه سالانه هر سال به مدت شش ماه ما فیلمهای زندگینامهای را در نقاط مختلف جهان به نمایش خواهیم گذاشت.» صورت حساب
اولین جشنواره فیلم زندگینامه با عنوان تورنتو به صورت اول شخص برگزار می شود. سرپرستی شده توسط ژیسلا فرانکو، فیلمساز، که در شهر کانادا تحصیل کرده و از نظر هنری بزرگ شده است. "و از این نظر، این کتاب کیوریتوری زندگینامه ای نیز هست." با آثار ریک هنکاکس شروع شد و با **فیل هافمن، «پدر فیلم مستند آنجا» ادامه یافت. هر 15 روز هنرمند تغییر می کند و فیلم های جدید اضافه می شود.
خانواده گومز سالا
بخش دوم MOCA است آرشیو فیلم، مجموعههای خانوادگی که ما از کار دیجیتالیسازی چهار ساله خود داریم.» او می افزاید که در حین ضبط، شهادت شفاهی همراه خواهد بود. یک کار دیجیتالی که اتفاقاً به دلیل گرانی و سختی آن، به دو مجموعه در سال محدود می شود که با دقت بیشتری از نظر حجم و ارزش موضوعی انتخاب می شوند.
در مقام سوم، MOCA بورسیه تحصیلی خواهد داد برای ترویج این نوع سینمای اول شخص یا خودارجاعی. و در نهایت در پایان سال آنها کنفرانسی پیرامون این موضوع ترتیب خواهند داد.
"به طور معمول، زندگی یک سفر است" پابلو گومز سالا، که همیشه به دنیای سمعی و بصری اختصاص دارد، نتیجه می گیرد. «سینمای اتوبیوگرافیک در مراحلی از آن سفر روایت می شود که همه ما می شناسیم. او از چیزهای محبوب صحبت می کند، همیشه شناسایی وجود دارد، همه ما یک سفر مشابه داریم. مسیرها متفاوت است، اما مسیر شبیه به هم و هدف یکی است، تا کمی آرام برویم.