پرتره کاردررا اثر فدریکو د مادرازو. روغن روی مقوا. مادرید، مجموعه لوئیس کاردررا
برای ولنتاین کاردررا سفر دانش بود و بازگشت به گذشته ای در آستانه نابودی. او از نسل هنرمندانی بود که در قرن نوزدهم، از نقاشی برای مستندسازی بناهای تاریخی استفاده کرد که در بسیاری از موارد به دلیل توسعه شهری و از بین رفتن دارایی های کلیسایی به آوار تبدیل شده است.
** نمایشگاهی که توسط خوزه ماریا لانزاروته در کتابخانه ملی** اداره می شود، مسیر یک هنرمند بی قرار، مدافع فعال میراث قرون وسطی و اولین زندگی نامه نویس فرانسیسکو دو گویا را دنبال می کند.
همانطور که در آراگونی معمول است، کاردررا به اصل خود وفادار ماند. هوئسکا، زادگاه او، همیشه در راه بازگشت از فرانسه یا ایتالیا یک توقف اجباری بود. ژنرال پالافوکس او را در سن نوزده سالگی در آنجا به خدمت گرفت "خط چشم ارتشی"
کلیسای سن ویسنته، آویلا. 1840، نقاشی شده توسط Valentín Carderera y Solano
به احتمال زیاد ژنرال آن را معرفی کرده است دوک ویلاهرموسا. در غیاب ثروت شخصی، هر هنرمندی به یک محافظ نیاز داشت. کاردررا آن را در اشراف یافت. با تشکر از حمایت او، پس از تحصیل در آکادمی سلطنتی هنرهای زیبا سن فرناندو ، در مادرید، این نقاش دوره آموزشی خود را در ایتالیا به پایان رساند.
دفتر خاطراتی که او در آن اقامت خود را بازگو می کند با برنامه سفری آغاز می شود که سه ماه به طول انجامید. ترک اسپانیا در تولوز متوقف شد (از کجا پرینت خریدی) Nîmes، Montpelier، Aix-en-Provence (جایی که او در اجرای اپرای روسینی آرایشگر سویا شرکت کرد) و پس از عبور از آلپ، در جنوا، لوکا، لیورنو و فلورانس.**
او در رم از آثار استادان بزرگ کپی برداری کرد. مانند مدرسه آتن، اثر رافائل، اما تمایلات زیبایی شناختی او او را به سمت قرون وسطی سوق داد. برای این کار او به ناپل سفر کرد، جایی که او در آبرنگها و بالداچینهای گوتیک را به تصویر میکشید خانه های آنژو و آراگون.
نقشه اسپانیا و پرتغال متعلق به کاردررا
در آنجا او در دفتر خاطرات خود نوشت: «من در جشن بزرگ دادگاه در تئاتر سن کارلوس شرکت کردم، که به نظرم چیزی از هزار و یک شب بود، برای جشن بزرگ، مجلل و خانم های پر از جواهرات. من بلافاصله بعد از خرید بلیط را گم کردم، مجبور شدم یک بلیط دیگر ببرم.
صحنه سیاسی آشفته اسپانیا جریان مستمری از تبعیدها را ایجاد کرد. در اتاق رومی اش کاردررا به شاهزاده آنگلونا رفت و آمد داشت که علاوه بر مجموعه دار بودن، به نقاشی نیز علاقه داشت. آنها با هم به اقامتگاه تابستانی او در آنجا رفتند تیوولی، جایی که او باغ های ویلا d'Este را نقاشی کرد.
ویرانه هایی در چاله های آب آن در میان پوشش گیاهی جنگلی ظاهر می شود، نمای باروک ویلا فالکونیری در فراسکاتی، یا صحنه هایی که در آن او خود را در حال تأمل در منظره نشان می دهد.
او همچنین اغلب بازدید می کرد ویلا متعلق به پرنسس دوریا پامفیلج در آلبانو لازیاله. رابطه ای بین آنها ایجاد شد که پدرو مادرازو، دوست نقاش، آن را افلاطونی تعریف کرد. او هشت پرتره از اشراف را کشید. او جعبه ای به او داد.
نمای پونته نووو در کنار دروازه کاربونارا، در دیوارهای ناپل
پس از نه سال اقامت در ایتالیا، او به اسپانیا بازگشت و در آنجا پرچمدار سلیقه نئوگوتیک شد. در میان آثار او در این سبک، کاتافالک برای دوک اوسونا خودنمایی می کند.
در این فانتزی قرون وسطایی، گالری طاق های نوک تیز که مقبره را در خود جای داده است با یک ردیف تاج گذاری شده است زره با کلاه ایمنی پردار و یک گالری از نشانها، که بالای آن سقف خانهای با چلچراغ و شکلی تمثیلی قرار دارد.
پرتره های او در مقایسه با پرتره های معاصرانی مانند مادرازو یا ویسنته لوپز استثنایی نیستند. بی قراری او به سمت زیبای معطوف بود. او در سفرهای مداوم در اطراف شبه جزیره مستند کرد بناهای تاریخی، لباس های محلی و لباس های مذهبی.
در کارش نترس بود. او از برس برای حفظ استفاده کرد خاطره آنچه مصادره ها در تیررس غارت قرار داد و حدس و گمان
تمایل او به جمع شدن آرشیو تصویری معماری و هنر اسپانیایی جوانه پروژه بزرگ انتشارات او را پرورش داد: شمایل نگاری اسپانیایی
جستجو برای تامین مالی، همراه با تبعید ماریا کریستینا، که توسط بخش بزرگی از دوستانش همراه بود، او را بردند تا به پاریس برود.
در یکی از رقص های دادگاه مهاجران، ملکه حاکم خود را به شکل ایزابل لا کاتولیکا درآورده بود. نمادگرایی پرتره ساخته شده توسط کاردررا مشهود است.
صومعه صومعه اونا، بورگوس
شمایل نگاری اسپانیایی به معنای تقدیس مورخ و محقق بود. در اروپا به دنبال اگزوتیسم اندلس و شهادت میراث عرب بودند. آثار کاردررا، که در آن گوتیک کاستیلی و آراگونی غالب بود، بر خلاف جریان قرار داشت.
این احتمال وجود دارد که مشکلات اقتصادی ناشی از انتشار باعث شده است که او مجموعه خود را به دولت عرضه کند. این حساب شد در مجموع 27000 حکاکی و نزدیک به 2000 طراحی ، علاوه بر یک مجموعه کتابشناختی بزرگ.
میراث او با تکمیل شد اهدایی و فروش بعدی به موزه پرادو پرتره های دربار و دسته ای از 262 طراحی توسط گویا.
شکل کاردررا قرائت های بسیار متنوعی ارائه می دهد. نمایشگاه در کتابخانه ملی بازسازی می شود به مسافری که زیر طاق های صومعه های ویرانه نقاشی می کند ; که عاشقانه های خیالی با شاهزاده خانم های رومی می سازد و او که از درخشش سالن ها خیره شده، بلیط خود را گم می کند ; که سناریوهای تبعیدی را دنبال می کند که به او مربوط نمی شود.
بین همه آنها واضح صحبت کنید مسافری که برای حفظ خاطره چیزهایی که می بیند می جنگد.
فرانسیسکو دی گویا (1746-1828). خدا او را ببخشد: و مادرش بود. 1796-1797