زیرا زندگی فراتر از مونمارتر، لوماره و محله لاتین وجود دارد
پاریس تمام نشده، راهی نیست. هرگز. به همین دلیل، نمی توانم سالی را بدون بازگشت به شارل دوگل، کشیدن چرخ دستی به RER و آن 50 دقیقه شگفت انگیز تا نور و پایتخت های ساکسون نوتردام تصور کنم.
پاریس ایرن ژاکوب است، روژ، اثر کیشلوفسکی. جیب برسون; **Un coeur en hiver، ساخته کلود ساوته (یکی از فیلم های زندگی من) ** ; Emmanuelle Béart، La règle du jeu و Les 400 coups; رودخانه، نوشته ژان رنوار. آنا کارینا و ژان لوک گدار.
لوئیز بورژوا، ژان کلود النا، لو شاتوبریان، و کافه گراند تورتونی در لو ماره. La Grande Epicerie، Tacos de Candelaria و La Cave des Papilles.
ساشا گیتری این را نوشت پاریسی بودن به معنای متولد شدن در پاریس نیست، بلکه تولد دوباره در آنجاست. . و... چه کسی به دنبال سرپناه و تولد دوباره به پاریس بازنگشته است؟ هی کی؟
«ناهار روی چمن» نوشته مانه
شهر نور همچنین شهر اعتمادها و رازهای بسیاری برای کشف است: یکی از آنها این است 7ème arrondissement، ناحیه 7.
در کرانه چپ رود سن واقع شده است (روی گاوش ریو جایی است که بورژوا-بوهم متولد شد) و اگر چیزی آن را تعریف می کند، جدا از برج ایفل و دس اینوالیدس، شخصیت با احتیاط و معتبر آن است.
پاریسیها کمی غایب، مغازههای دکوراسیون، کافههای بدون میز پشت در و دو موزه که ارزش یک انبوه را دارند. همه توده های جهان معتبر هستند: D’Orsay _(62, rue de Lille) _ و Rodin (21, boulevard des Invalides) .
"هر مواجهه با یک اثر هنری یعنی برخورد با خودمان" . این عبارت از آگوست رنوار است و در موزه امپرسیونیست ها تبدیل به گوشت و بوم می شود. موزه اورسای ، سندرم استاندال ثابت و تب دار بعد از هر اتاق به دلیل دگا، رنوار، رودن، کامیل کلودل یا مداردو روسو.
پاریس به نوعی امپرسیونیسم است. رنگهای ناهار روی چمن، اثر مانه. پوینتیلیسم پل سیگناک و رقصندگان دگا.
یکی از آنها بود کلئو دی مرود ، رقصنده در اپرای پاریس و همچنین موز پل کلی، تولوز لوترک یا فالگویر (و همچنین عاشق پادشاه بلژیک).
بسیاری او را بهعنوان اولین دختر قرن بیستم به یاد میآورند، اما داستان او هنوز در راز و ظرافت پنهان است. دقیقا برای همین به نام نرگس سفید (Le Narcisse Blanc) شناخته می شد.
کلئو دی مرود
** Le Narcisse Blanc ** همچنین هتلی در بلوار de La Tour-Maubourg است که حول شکل کلئو دی مرود.
طراحی شده توسط Laurent & Laurence، پر از نرگس های سفید و با غذاهای طبیعی کانادایی Zachary Gaviller، یک رستوران محتاطانه و بی صدا که در آن همسایگان محله غذا می خورند و تخم های بندیکت از مزارع در نرماندی هستند. سه تا خوب
من دوست دارم هتل های محتاطانه: هتلهایی که کوکتلبارهای آنها مناطق ترانزیت ساده برای ساکنان نیستند، هتلهایی که زندگی در آنها میگذرد و اینها هستند پناه کامل از زندگی خانگی
مارسل پروست نوشت که برای نوشتن به هتل نرفته است، بلکه آنها را دوست دارد زیرا "آنها مرا تنها می گذارند و من احساس می کنم در خانه هستم" و دقیقاً همان چیزی است که تقریباً در هر سفری به دنبال آن هستیم: احتیاط، صلح و گرما.
پناه کامل از زندگی خانگی
یکی دیگر از گزینه های توقف و غذا خوردن در منطقه 7ème Le Cinq Codet _(5, rue Louis Codet) است. یک هتل مدرنیستی طراحی شده توسط ژان فیلیپ نوئل.
آنها پنجره های بزرگ از آنجا می توانید گنبد کلیسای جامع Les Invalides را ببینید، زیبایی شناسی آن بسیار شبیه به فیلم وونگ کار وای، شب های آن با جاز زنده و منهتن ها در مقابل کتاب های زیادی که به دوشان، پل سزان، رنه ماگریت یا پل سیگناک تقدیم شده است.
و این منطقه است مترادف با فرهنگ و لذت گرایی به خوبی درک شده است: گل فروشی اریک شووین _(۲۲، خیابان ژان نیکوت) _، اولین "Grand magasin parisien" لو بون مارکه یا انجمن Carré Rive Gauche _(16, rue des Saints Pères) _ که توری از گالری های هنری و فروشندگان عتیقه متعلق به خبره های پرشور را ارائه می دهد که در گفتن داستان هر قطعه برای شما تردیدی ندارند.
و بخورید و بیاشامید. من نمی توانم (بهتر است، من نمی خواهم) این شهر را بدون غذاهای آن درک کنید.
The 7ème خانه **آلن پاسارد و آرپژ او ** _(84، خیابان وارن) _، ستاره بلامنازع دوران نتفلیکس، قهرمان فصل دوم میز آشپز و کمیک افسانه ای کریستف بلین است.
تالیاتلا سیب زمینی و کرم آنچوی
سه ستاره میشلن ، شوالیه نشان لژیون افتخار فرانسه، بهترین رستوران پاریس از نظر 50 بهترین و مدافع سرسخت آشپزخانه سبزیجات، میوهها و سبزیجات بسیار زیادی که شش کشاورز آن روزانه از باغهای ارگانیک این رستوران در منطقه سارته میآورند.
یکی از پر ارزش ترین رستوران های فرانسه (از دنیا!)، اما این داستان دیگری است..
دیوید توتین _(۲۹، خیابان Surcouf) _، سرآشپز «طبیعت، فصول و احساسات»، در Les Invalides، در کنار کلیسای باشکوه سنت لوئیس و مقبره ناپلئون واقع شده است. امروزه یکی از پر جنب و جوش ترین آشپزخانه های خلاقانه در پاریس است.
ژول رنار نوشت: «زندگی کوتاه است، اما ما خسته می شویم.» اما این در پاریس غیرممکن است. به همین دلیل است که باید همیشه و هر بار به نور و زیبایی آن برگردید.
دیوید توتین، سرآشپز «طبیعت، فصول و احساسات»