غروب خورشید در معبد دبود
آن بعد از ظهر معمولی که در خانه هستید و هیچ کاری انجام نمی دهید و همه کارها را انجام می دهید، وقتی از پنجره به بیرون نگاه می کنید و چیزی به شما می گوید که بیرون بروید و روز را آنطور که شایسته است تمام کنید. اما چگونه؟ اگر چه چیزی شما را می سازد "به شما کمک کند" این خورشید است که زیباست، بنابراین ردیابی خورشید راه حل است.
بنابراین، حدود ساعت 18:37 از خانه خارج می شوم، موتور سیکلتمو میگیرم و من مسابقه ای را با ساعت شروع می کنم تا آخرین پرتوهای خورشید را ببینم و از آن لذت ببرم مادرید در هر بعد از ظهر پاییزی
تور من تاریخ ساز خواهد شد. و نه به خاطر استثنایی بودنش، بلکه به این دلیل که میخواهم غروب خورشید را در یک تور زمانی در نقشه ببینم. مادرید . چه راهی بهتر از شروع معبد دبود ، ساختمانی که بیشترین شمع های شهر را خاموش می کند. برای ما خوش شانس بود که سد اسوان را ساختند، اما نه برای حجم عظیم سنگ هایی که در کنار آب ها مدفون شده بودند. با این حال، دولت مصر تصمیم گرفت برخی را نجات دهد و به دوستانشان، کشورها بخواند، چند معبد بدهد. و به این ترتیب در دهه هفتاد قرن بیستم، مثلاً به آنجا رفتند نیویورک معبدی که متروپولیتن از آن مراقبت می کند، تورین که از موزه مصر او یا به لیدن ، در هلند، که از Taffa. و اینجا آمد این یکی، که در حال حاضر بیشتر از مادرید است تا chotis.
تخمین زده می شود که حدود 2200 سال قدمت داشته باشد و به خدا تقدیم شده است آمون . اگر دقت کنید، یک سری حکاکی روی برخی از سنگهایش دارد، از امضای مسافران قرن نوزدهم که از آن در محل اصلی آن بازدید کردند. نوبی ، کاروان های شتر، قایق های پارویی یا حیوانات عجیب و غریب. اولین پرتوهای غروب آفتاب کم کم به آن سرازیر می شود و رنگ هایش را از بین می برد تا تقریباً تبدیل شود دعا کرد برای یک اثر نوری نشستن در مقابل آن بهترین راه برای قطع ارتباط و توقف زمان در یک لحظه عالی است.
اما مهم نیست که چقدر برای من سخت است، شما باید مسیر را دنبال کنید و من از جاده Villadiego به سمت جاده می روم پارک بازنشستگی . من موتور سیکلت را در درب فیلیپه چهارم، در a "بیا، ویدی، وینچی" از پارکینگ بدون معطلی، غروبی از دریاچه یا غروبی که مخفیانه از هزاران پنجره دریاچه می گذرد امضا می کنم. قصر کریستال ، اما به عنوان ناشناخته و به عنوان "صمیمی" من ترجیح می دهم کسی که روشن می کند میدان پارتر ، با چشم اندازی از پشت بام مادرید و خانه بوئن رتیرو . در یک نمای کوچک مرتفع در یک دوربرگردان آجری متقارن، یک پانورامای تقریبا سینمایی دیده میشود. روی لبه می نشینم تا از ارتفاع آگاه شوم و جزییات نمایش را از این آمفی تئاتر بداهه از دست نمی دهم. به مسیر خورشید و سایه هایی که روی زمین می رویند توجه کنید. درست در این میدان، آنچه کهنسال ترین درخت پایتخت به حساب می آید، همچنان به رشد خود ادامه می دهد ahuehuete (Taxodium Mucronatum یا سرو طاس) بیش از چهار قرن پیش از دنیای جدید آمده است. او در هر غروب خورشید از ارتفاع 40 متری خود یک نقطه ممتاز دارد.
ساعت به من می گوید زاویه خورشید تندتر می شود و تقریباً به موقع است KYMCO K-XCT 125i من با دقت انگلیسی و بدون نیاز به بیرون آوردن موبایل. من 35 دقیقه تا آخرین عمل باقی مانده است نشان می دهد . و در این لحظه است که هنوز چراغ های جلو روشن نشده و چراغ شروع به خاموش شدن می کند، خوشحالم که موتورسیکلت من یک راهنمای نور LED جلو و عقب، که باعث می شود در حین دور زدن، ببینم و دیده شوم. تکنولوژی که تا الان فقط در بعضی ماشین ها استفاده می شد و امنیت من را هزار برابر می کند.
سر میزنم به والکاس برای رفتن به دایی پیو هیل ، که در بین مردم عادی به نام پارک هفت تالار ، برای هفت تپه گرد آن. همچنین رم ، دارای نماهایی از هر یک از آنها است. نمای پانوراما از مادرید به عنوان یک موزه، از آنجایی که چندین بوم نقاشی وجود دارد که نقاش هایپررئالیست آنتونی لوپز از این گوشه ایجاد کرده است. من دوراندیش بوده ام و با چند نفر از دوستانم در تپه سوم ملاقات کرده ام تا با چشم انداز آن را ببینم ساختمان های تتریس مادرید که از قبل در برابر آسمانی در شعله های آتش ترسیم شده اند. از اینجا ما بازی می کنیم تا سایه ها را تشخیص دهیم: the آب نبات چوبی ، برج فضایی ، پلاگین کلمبوس یا ساختمان تلفنیکا.
همانطور که خورشید در افق می خزد، احساس می کنم به بهانه بیرون رفتن برای جستجوی بهترین غروب خورشید در مادرید ، بعدازظهر را گذرانده ام به گونه ای دیگر از شهر لذت برده ام و هر ثانیه را با آن فشردم سرعت هر دو چرخ.
با خنکی شب و با ماه بالای سرم، اجازه دادم چراغ های موتورسیکلت راه بازگشتم را به خانه روشن کند. فردا غروب دیگری خواهد بود.
نقشه: نقشه را ببینید