چای بخشی غیرقابل انکار از چشم انداز سریلانکا است
پس از شکست در تلاش خود برای کشت قهوه، مهاجران از ابتدا در شرکتی شروع کردند که (این بار) موفقیتی را به دست آورد که تا امروز ادامه دارد و که به یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری سریلانکا تبدیل شده است.
** کشت چای در سیلان باستان ** زمانی آغاز شد که یک قارچ مزارع قهوه جزیره را که کارآفرینان نیمی از جهان در اواسط قرن نوزدهم به آن امید بسته بودند، ویران کرد. اما بینش و پشتکار انگلیسی ها جیمز تیلور که در سال 1867 تصمیم گرفت مزرعه چای را در کندی راه اندازی کند، توانست این تجارت را احیا کند و چای سیلان را در سراسر جهان مشهور کند.
امروزه چای بخشی غیرقابل انکار از چشم انداز و بافت اجتماعی و اقتصاد سریلانکای مدرن است. ، با بیش از یک میلیون نفر که به طور مستقیم یا غیر مستقیم به کشت آن وابسته هستند. گشتی در مزارع می شود توقف اجباری برای کسانی که از جزیره دیدن می کنند . اینجاست که جادوی گذشته استعماری به ویژه در دوران استعمار آشکارتر می شود اقامتگاه های سابق روسای مزارع ، امروزه به هتل های لوکس تبدیل شده است.
ما شما را به سه مورد از آنها میبریم که منحصراً برای Condé Nast Traveler بازدید کردهایم. هر سه در کندی واقع شده اند، منطقه مرکزی که شهرستان چای در آن واقع شده است، منطقه ای که بیشتر مزارع در آن واقع شده است.
خانه الرتون
اولین توقف ما پس از خروج از کلمبو سه ساعت زودتر از طریق جاده یک رویای نوستالژیک است: یک هتل کوچک با 6 اتاق به نظر می رسد زمان متوقف شده است. این دکوراسیون ادای احترام به سبک استعماری بریتانیایی است که در قرن نوزدهم در سریلانکا حاکم بود. از تابلوهای شکار که دیوار را تزیین میکنند، تا مجموعههای چای و اتاق غذاخوری با صندلیهای کلاسیک و لوستر، به نظر میرسد که از زمان ساخت اقامتگاه رئیس مزرعه در بیش از 100 سال پیش، هیچ چیز تغییر نکرده است.
صاحبان آن، کری انگلیسی و ریچارد گود، نیز به باغبانی علاقه دارند و باغ زیبا و پیچیده ای که الرتون را احاطه کرده است، نمونه خوبی از این موضوع است. ریچارد و کری آنها می خواستند هتلی داشته باشند که مهمانانشان احساس کنند با دوستانشان اقامت دارند. و این احساس سختی نبود در حالی که من شام را با آنها تقسیم کردم و آنها برای من داستان هایی در مورد منطقه تعریف کردند. جین و تونیک ها و سایر کوکتل ها در هر زمانی از روز به صورت رایگان ارائه می شوند که نشانه دیگری از سبک زندگی بریتانیایی است.
اتاقها که هر کدام متفاوت و به سبک خانههای روستایی انگلیسی مبله شدهاند، دنج هستند و شما را دعوت میکنند تا با یک کتاب خوب در گرمترین ساعات روز از آن لذت ببرید یا زیر پشهبندی تختها به عنوان سایبان در شب در پایان اقامت، با کری، ریچارد و لابرادور دوستانه آنها، بن، خداحافظی می کنم و به بازگشت بعدی خود فکر می کنم.
سوار بر جغجغه یک ماشین قدیمی
مسیرهای چای
قطار استعماری که 45 کیلومتر را بین گامپولا و هاتون، ایستگاه بعدی من طی می کند، 3 ساعت طول می کشد تا این کار را انجام دهد. به زودی خودم را تسلیم جغجغه های بی شتاب این ماشین قدیمی می کنم . این بهترین آماده سازی برای هتل بعدی است که من از آن بازدید می کنم، مسیرهای چای که مدت ها در انتظار آن بودیم. چهار خانه ییلاقی که هتل را تشکیل می دهند ( تنها Relais & Chateaux در سریلانکا ) محل سکونت سابق کاشتکاران هستند. در وسط دره Bogawantalawa و با مسیرهایی که آنها را به هم متصل می کند، آنها همچنان به دلیل دکوراسیون بی عیب و نقص، غذاهای لذیذ و خدمات نفیس خود جوایز و امتیازات دریافت می کنند.
ظهر میرسم، درست سر وقت ناهار، و میزی به من میدهند در تراس خانهی ییلاقی سامرویل، روبهروی دریاچه کسلریگ که اطراف آن را فرش سبزی از علفهای چای احاطه کرده است و خانههای کوچکی در مناظر پراکنده شده است. اولین حسی که منظره در من برمی انگیزد، غرابت در برابر این همه کمال در میان هرج و مرج است. نمونه هر کشور آسیایی اما در نهایت تسلیم زیبایی آن میشوم و به نوعی رویاپردازی میافتم که از آن فقط سرآشپزی که میآید تا درباره ترجیحات من برای غذای امروز «بحث» کند، بیدارم کند. ای کاش همه بحث های من اینقدر لذت بخش بود!
بعداً از بخشی از مزرعه وسیع همراه با بازدید خواهم کرد اندرو تیلور، از نوادگان مستقیم پیشگام جیمز و ساکن هتل، برجسته در دانش چای که پس از کار در مزارع مختلف در سریلانکا، اکنون هدایت تورهای Tea Trails را بر عهده دارد. به من می گوید که زنان بهترین انتخاب هستند زیرا "انگشتان کوچکتر و ظریف تر است" نسبت به مردان همچنین به من نشان می دهد که چگونه مزارع جوامع معتبری هستند که در آنها رئیس مزرعه از کارگرانی که در مزرعه زندگی می کنند و معمولاً شغل خود را به نسل بعدی منتقل می کنند مراقبت می کند، در حالی که بچه های کوچک در مدرسه واقع در محل . . به من می گوید چای این دره در عین حال مقوی و لطیف است. ، با طعم تلخی نفیس در پایان بسیار مورد استقبال لذیذین در سراسر جهان قرار گرفت.
هر یک از خانه های ییلاقی Tea Trails دارای دکوراسیون کمی متفاوت است، اما همه آنها دوره استعمار را بدون قربانی کردن حداکثر راحتی، یک لوکس واقعی در منظره ای رویایی، بازسازی می کنند. فراتر از مزارع چای، یکی دیگر از جاذبه های بزرگ مسیرهای چای، این است قله آدم یا سری پادا، زیارتگاه سه دین بزرگ جهان . بالا رفتن از ارتفاع 2243 متری آن برای تماشای طلوع خورشید از قله آن، تجربه ای منحصر به فرد است، با مناظر تکرار نشدنی از تپه های کندی در یک طرف و اقیانوس هند از سوی دیگر.
مسیرهای چای، تنها رله و قلعه در سریلانکا
روستای بیشتر
این گوشه کوچک دره Kothmale دارای یک گذشته تاریخی طولانی . در اینجا بود که شاهزاده دوتوگمونو در قرن دوم قبل از میلاد در هنگام فرار از دست پدرش در زمان تبعید خود پناه گرفت تا اینکه توسط فیلی که در کودکی با او بازی می کرد و بوی او را می شناخت پیدا شد. همچنین در اینجا بود که شورشیان در سال 1848 به استعمارگران بریتانیا حمله کردند . و بعداً خود هتل خانه یک رهبر سیاسی برجسته در دهه 1990 بود که برای ریاست جمهوری سریلانکا نامزد شد.
پنج اتاق آن یک پاسیو سنگفرش شده را احاطه کرده است و از تراس می توانید از مناظر بی نظیری از دره و منطقه حفاظت شده Kothmale با دریاچه در پس زمینه لذت ببرید. اتاق بازی با میز بیلیارد و رستورانی زیبا که به ویژه در شب زنده می شود و با صد شمع روشن می شود، فضاهای مشترک را تشکیل می دهد. اما سوئیت طبقه اول، با سقف های بلند، یک تخت بزرگ چهار پوستر و یک حمام کنجکاو با درهای چوبی کشویی، چشمگیرترین اتاق در کل خانه است که شایسته ساکنان سابق آن است.
مزارع چای Lambukelle، چشم انداز تراس های برنج و چندین معبد باستانی برای گذراندن چند روز آرامش کامل در ماس ویلا کافی است و توسط کارکنان مراقب ویلا مورد نوازش قرار گرفته و از چشم انداز سرسبز آن لذت می برید. در حالی که آخرین فنجان چایم را قبل از بازگشت به کلمبو مینوشم، سحر در دره کوتال میگذرد. از جاده زنانی را که روی مزارع خم شدهاند با سبد حصیری پشت سرشان میبینم. این سینهالی ها مثل چایشان به نظر می رسند زنان قوی و در عین حال ظریف
هتل ماس ویلا