آلاسکا و الیزابتتا در مسیر.
در مورد آن بسیار گفته یا نوشته شده است صحنه مادرید انگار چیزی برای دانستن باقی نمانده بود آن دهه شگفت انگیز، سرگرم کننده و بی بند و بار. دهه 80 در مادرید، لباس های رنگارنگ، موهای غیرممکن، موسیقی زیاد و همچنین یک مهمانی (و مواد مخدر، جایی که فصل غم انگیز آن سال های شاد از آنجا شروع شد). اما ما هنوز چیزی باقی مانده بود، ما هنوز باید به خاطر بسپاریم و همه را سیاه و سفید بپوشیم آن جاهایی که موویدا یا، بهتر است بگوییم، موویداها نقل مکان کردند.
کتاب راهنمای مادرید د لا موویدا (ویرایشگر آنایا تورینگ) این کار را انجام می دهد. این سفر به مادرید 40 سال پیش است. این روزنامه نگار و منتقد موسیقی توضیح می دهد که راهی برای جمع آوری بخشی از تاریخ گم شده است. پاتریشیا گودز، یکی از نویسندگان کتاب به همراه نام بزرگ دیگری در این بخش، عیسی اردواس «ما همیشه روی یادآوری شخصیتها تمرکز میکنیم، در فرهنگ ما کمی مسیحیت داریم و ما سایت ها و کارگران را فراموش می کنیم که امکان وجود آن سایت ها را فراهم می کند.»
آنتونیو وگا، ناچا پاپ، حرکت کامل.
چون مویدا بود آلاسکا و آلمودوار، سیسپه و آلبرتو گارسیا آلیکس، رادیو فوتورا و مک نامارا. اما آن نیز بود راک اولا، پنتا، کهکشان راه شیری، مسیر، پروسپه، اتاق های تمرین محله…
این راهنما به 11 طرح تقسیم شده است که مربوط به 11 منطقه مادرید است. از Sol-Gran Vía تا Barrios del Sur (با Vallecas، Carabanchel، Usera…). در این بین، Lavapiés، Las Letras، Chamberí… ما به اشتباه فقط مالاسانا و اطراف آن را به Movida مرتبط کردیم (یا مرتبط کردیم). پاتریشیا، که مانند خسوس اردواس، آن سال ها را دست اول تجربه کرد، تأیید می کند: «اما در واقعیت، مالاسانا، مانند چوئکا، دیر رسید. وقتی La Movida به Malasaña می رسد، از بارهایی استفاده می کند که باز بودند مانند La Vía Láctea یا مانند El Agapo که یک تئاتر بود.** El Agapo** در بهار 1985 افتتاح شد و راه شیری در سال 1983 زمانی که یکی از شخصیت های کتاب وارد بازی می شود، مد می شود. کیکه تورمیکس».
برای ردیابی گوشههای مادرید، بسیاری که مملو از افرادی بودند که میخواستند اوقات خوشی داشته باشند، ابتدا باید بفهمید که Movida چیست. گودز یکی از کسانی است که فکر می کند در آن زمان احساس نمی کرد که بخشی از یک جنبش است، چیزی که ما هنوز درباره آن صحبت می کنیم. اما او به یاد دارد که مویدا نتیجه خروج «از همه بحرانها به ویژه بحران نفتی بود که جامعه مصرفکننده را تکان داد» و شادی عمومی خاصی را برانگیخت. **"همه جا خوش بینی فراوان بود، شادی فراوان، مکان های تفریحی در سراسر شهر، مغازه ها، اتاق های تمرین، کلوپ ها...". **
ژسوس اردوواس و کیکه تورمیکس در روکولا.
«من فکر میکنم مویدا لحظه بزرگ تفریح و فراغت نیست، مویدا اوقات فراغت نسلی از جوانان بود که رسانهها آن را پخش کردند. این حزبی است که بیشترین پوشش رسانه ای را در تاریخ داشته است.» خلاصه می کند.
فرانسیس آستانه کسی بود که اصطلاح موویدا را در مقالات خود در ال پایس ابداع کرد. آنها در راهنما به حساب می آیند، و او به همه آن گروه های موسیقی پاپ و راک که مخاطبان را با گرایش های فرهنگی مختلف به خود جذب می کردند، اینگونه اشاره کرد. «آنچه ما به عنوان موویدا گفتهایم چند سال جامعه اسپانیایی است که در آن پاپ، راک، موسیقی سنگین یک موضوع رایج است بسیار مهم در اوقات فراغت، در مد (در آن زمان باید فکر کنید که خواننده های Vogue هنوز ظاهر نشده بودند)، در سینما (اولین فیلم های آلمودوار تقریباً موزیکال بودند). در رسانه ها… موسیقی دیگر اطلاعات حاشیه ای نیست، گودز میگوید: «برای ادامه پوششها.
و با موسیقی به عنوان موضوع مشترک، قهرمانان و تماشاگران برای Movida ثبت نام می کردند. در تمام محله ها، در تالارهای اقامتی، گروه ها به وجود آمدند، گروه هایی با کیفیت و استعداد مشکوک، اما اگر با مردم ارتباط برقرار می کردند، یک مخاطب به دلیل شخصیت، سبک یا میل به مهمانی کافی بود.
بلیط برای سوزاندن در آستوریا.
اگر باید جستجو کنید منشا فیزیکی موویدا، به رستو اشاره کنید، جایی که آنها برای خرید، تعویض، فروش رکوردها و فانزین ها رفتند. El Rastro هر دو در مسیر آلاسکا مانند آلمودوار، که فصل های اول شخص خود را در کتاب دارند. "این مهم بود که هر یکشنبه به Rastro بروید تا به دوستان خود نشان دهید که شنبه شب زنده مانده اید." کارگردان Manchego می نویسد. گودس میگوید: «پس از اینکه رسانهها آن جامعه جوان را در اوقات فراغت خود منعکس کردند، دل راسترو لا موویدا در سراسر شهر پخش شد.
یک سال طول کشید تا نویسندگان مسیرها را جمع آوری کنند، با پای پیاده یا از طریق Google Maps از محله ها عبور کنند. و او را بسیار تغییر یافته یافتند. به عنوان مثال، مالاسانا: "آن مکان های شیک و مدرن، با لباس های دست دوم، وجود نداشتند" ، او می گوید. روزنامهنگار میگوید یا لا پروسپه، پروسپریداد، مرکز عصبی راک اولا، شاید یکی از محلههایی باشد که بیشترین تغییر را کرده است. «راک اولا قهرمان، سوپرمارکت بود، یادم هست یک بار که از آنجا رد شدم دیدم سوپرمارکت است و رفتم یک پنیر بخرم: یک پنیر در Rock-Ola! حالا آنها انباری هستند. سالا موراسول یک سینما است. Ateneo de la Prospe یک مرکز فرهنگی محله است آن زمانهایی که «در گوشهها تکان میخورد یا افرادی که با لباس مخصوص قبیله شهری خود یا با هر چیزی که برای جلب توجه اختراع کرده اند به دیدن کنسرت رفته اند.
مادرید مرا می کشد.
اما راهنمای مادرید د لا موویدا کتاب نوستالژیکی نیست گودز توضیح می دهد و برخی از چیزهای بدی را که معمولاً فراموش می شود به یاد می آورد: "مثل هر چیزی که دود شده بود"، او افشا می کند. یا از آن پیرمرد کوچکی که در میدان دو مایو آدامس و سیگار می فروخت و به عنوان ادعا، مشتی سرنگ به همراه داشت. نوستالژی هیچ، این هم حساب نمی شود: تعداد افرادی که به دلیل مواد مخدر یا ایدز جان خود را از دست داده اند یا بدتر شده اند.
اگرچه او اضافه می کند که این کتاب «پیاز بهار» هم نیست. "این بخشی از تاریخ مادرید است که جمع آوری نشده است، این یک جنبش جوانان است که بر اساس سناریوها، محله ها و شیوه های زندگی آنها ساخته شده است." او می گوید. "من فکر می کنم نوستالژی، چه شما شخصاً آن را احساس کنید یا نه، به این کتاب وارد نمی شود زیرا اطلاعات واقعی است."
آلمودوار و اوسبیو پونسلا، قانون میل.
از عکس ها، تقریباً همه آنها منتشر نشده است دومینگو جی. کاساس، و مصاحبه با چهره های برجسته حال حاضر (رامونسین، اوکا لیل، مانولو کامپوآمور، وایومینگ…) Godes و Ordovás به هر محلی، مغازه، بار، گوشه یا خیابانی که اتفاقی در دهه 80 رخ داده است بازگشته اند. برخی ادامه می دهند، برخی دیگر کاملا متحول شده اند. هدف تشویق مردم برای آشنایی با مادرید دیگر، محله های دیگر است. Y امیدوارم یک مسیر توریستی برای علاقه موسیقی شروع کنم، مثل کسی که به دنبال بیتلز به لیورپول می رود.
راهنمای مادرید لا موویدا.