دانشگاه Poète Ferrailleur
پروژه هایی وجود دارد که یک فصل به طول می انجامد. دیگران، خطرناک ترین، یک زندگی کامل. به نظر می رسد که آنها هرگز پایانی پیدا نمی کنند، زیرا همیشه یک قسمت دوم وجود دارد، یک انکور همیشگی که مدت ها انتظارش را می کشید. این مورد **Univers du Poète Ferrailleur در لاویل استفانت** یک روستای کوچک برتون در نزدیکی **Lizio (فرانسه)** است.
اینجا، رابرت کودری تقریباً 30 سال است که سازه های مکانیکی متحرک می سازد این شاعر و فیلمساز که اکنون تمام تلاش خود را صرف تکمیل آنچه تعریف می کند، می گوید: «برای تکمیل آن به 20 مورد دیگر نیاز دارم. بهترین محیط برای فیلم دوم که قصد ضبط آن را دارید
و این است که این جهان خلاق پر از خانه های پیچ در پیچ و کج، فواره هایی که با فشار دادن یک دکمه فعال می شوند و با صدای هیپنوتیزم کننده زنگ ها خیره شو، ماشین های غیر ممکن و ماشین های خودکار با صبر و استقامت مدل سازی شده اند، قبلاً کودری بهعنوان دکوری در فضای باز برای فیلم او ماه را نمیخواهم، فقط چند ستاره (J'demande pas la lune, juste quelques étoiles) استفاده میکرد.
این یک مدینه فاضله خیالی است که در سال 2013 منتشر شد و داستان فرد را نشان می دهد، مردی که شغل و زندگی روزمره شهری ثروتمند خود را ترک می کند. بازگشت به زادگاهش بریتنی، جایی که او یک خانه خانوادگی ویران را حفظ می کند. در آنجا، تقریباً ناخواسته، در نهایت با افراد اطرافش، با جهان و در اعماق وجودش، با خودش ارتباط برقرار می کند.
خاستگاه
متولد 1954، بسیاری از مشاغل توسعه یافته توسط رابرت کودری قبل از اینکه تمام انرژی و خلاقیت خود را بر الگوسازی این موزه کوچک کیچ متمرکز کند که در آن کودکان با فعال کردن بیش از 80 سازه نمایش داده شده سرگرم می شوند و "بزرگها کودکی را پیدا میکنند که هنوز در درون خود حمل میکنند." همانطور که تماس را به یاد می آورد "شاعر آشغال" . او سنگتراش، دیجی بود، واگنهایی برای کارناوالها میساخت و حتی برای یک فصل خود را وقف ساختن سیب کرد.
یک جنون فوق العاده عالی برای دیدار با خانواده
اما یک روز ندای موسی ها به صورت قراضه آمد. او متوجه شد که سرگرمی او، زمان صرف شده برای ابداع ابزارهای «بی فایده»، این باید به روش زندگی او تبدیل می شد، هدف حیاتی او، زیرا در حالی که او ابزار را در دست دارد - حدود دو ماه طول می کشد تا یک سازه را تمام کند - او به سادگی خوشحال است.
و خیلی بیشتر از آن زمان آنها را با عموم به اشتراک بگذارید: بزرگسالان 7 یورو، کودکان 6 یورو (تا 31 اوت، همه روزه از 10:30 صبح تا 7:00 بعد از ظهر، از 1 سپتامبر تا 20 سپتامبر، همه روزه از ساعت 14:00 تا 6:00 بعد از ظهر و از 21 سپتامبر تا نوامبر باز است. 4، فقط در تعطیلات آخر هفته و تعطیلات از ساعت 14:00 تا 18:00).
انرژی های تجدید پذیر
بیست سال پیش، کودری به انرژی های جایگزین علاقه مند شد و از آن آگاه بود بازیافت برای تغییر آینده زیست محیطی این سیاره ضروری است. به همین دلیل، در Univers du Poète Ferrailleur، انرژیهای تجدیدپذیر در عملکرد صحیح سازهها دخالت میکنند و به عنوان وسیلهای برای تقبیح و تأمل عمل میکنند.
به قول فیلمساز «جهانی است به زیبایی آن که دوست دارم جایی پیدا کنم»، اما در عین حال جهانی است که برای آگاه کردن انسان ها از شکنندگی خود، که در عین حال می اندیشد و در نتیجه زیبایی که از زباله و ضایعات و اشیاء ضایعات به دست می آید مشارکت می کند.
سیرک است یا مرغداری؟
نتیجه
چند ساعت برای تکمیل تور کامل لازم است، که شامل پیاده روی در میان ساختمان های بیرونی است که اگرچه در برخی موارد آنها با باد حرکت می کنند، همچنین نیاز به فعال سازی دستی دارند. آنها اطراف دریاچهای را با قایقهایی احاطه کردهاند که غازها در آن زندگی میکنند و گوسفندان از آن محافظت میکنند، و یک مرغداری وجود دارد که زیباییشناسی آن یادآور یک سیرک کوچک با چادر رنگارنگ و ساختار دایرهای است. یک واگن قدیمی و یک کتابخانه وجود دارد که گرافیتی یک هنرمند محلی دیگر را پنهان می کند.
مجسمه های مکانیکی کوچکتر در ساختمان بزرگی به نام La Machinerie به نمایش گذاشته شده است. یک پمپ بنزین مجهز به تیغه های آسیاب بادی و سوار بر نوعی هارلکین یک کیشوت بسیار هماهنگ با اسپری فلزی، سنگ مرمر و مدارهای توپی که در آن هرگز نمیدانید آغاز و پایان کجاست، چرخ فلکها، قطارها، قایقها... هر نمایشی از واقعیت که توسط رابرت کودری «ماشینشده» شده است، جایی دارد. در این نمونه بسیار خاص
و صدا... ما نباید صدای مکانیکی را که همراه سازه های متحرک است و در مغز دریافت می کنیم اما در احشاء احساس می کنیم فراموش کنیم. در واقع کسانی هستند که این موزه کوچک فرانسوی را با آن مقایسه می کنند تخیل تیم برتون
رابرت کودری، خالق این جهان
خیلی بیشتر از یک موزه
Univers du Poète Ferrailleur بخشی از یک پروژه جاه طلبانه تر است که هدف آن جذب بازدیدکنندگان به منطقه است و سایر صنعتگران و صنعتگران محلی را گرد هم می آورد. دارای یک رستوران مجاور، Au Resto des Prés، که بازدید را کامل می کند و ترک منطقه برای رفتن به غذا را بی نیاز می کند.
مسئول آشپزخانه کورا، یک گالیسیایی دوستانه است که وظیفه شکل دهی به سبزیجات ارگانیکی را که در باغچه جلوی درب رستوران می رویند (از ساعت 12:00 الی 14:00 باز است، شام فقط جمعه و شنبه از ساعت 19:00 تا 21:00 باز است. یکشنبه و دوشنبه تعطیل است).
این بازدید مکمل طالع بینی، شعر، کارگاه های یوگا، کنسرت، سینمای روباز... فعالیت های تابستانی است که دنبال می شود. احیای حیات فرهنگی در این شهر کوچک برتونی که هرگز تصور نمی کرد که آشغال ها و زباله ها این همه بازدیدکننده، فعالیت و شادی به همراه داشته باشد.
کورا، آشپز گالیسیایی رستوران، در حال چیدن سبزیجات در باغ ارگانیک.