Formentor، دریایی از کلمات.
سال گذشته، هتل فورمنتور آنها را جشن گرفتند 90 سال ایستاده 90 سال احترام به بهشتی بی نظیر میراث جهانی، یک جنگل مدیترانه ای که یک سردر شیب دار، پر از خلیج های مایورکا را تزئین می کند. 90 سال، علاوه بر این، گوشه ای از فرهنگ و شادی. زیرا اینگونه بود که به عنوان رویای یک زوج متولد شد، آدام دیهل و النا پوپولیسیو، بهشت خود را با دوستان هنرمند دیگر تقسیم کند، شادی خود را با دیگران تقسیم کند.
مستند سازنده: دریای کلمات، موجود در Filmin (1 آگوست) و برای اولین بار به عنوان بخشی از جشنواره فیلم آتلاندا، تاریخ این هتل افسانهای مایورکا را بازیابی میکند و سعی میکند راز جادو و موفقیت آن را فاش کند. «چرا زیبایی خلیج، دریا و برخی کوهها که نظم خاصی را تشکیل میدهند، همانطور که دودامل درباره موسیقی میگوید، است. دعوت به رستاخیز؟ از کارگردان فیلم می پرسد خوزه لوئیس لوپز-لینارس.
جای شادی، میراث فرهنگی.
حول این معما فیلمی می چرخد که از کنسرت های جلسات استفاده می کند غروب های کلاسیک فورمنتور، از سال 2013 در باغ هتل برگزار می شود، به عنوان یک رشته موسیقی که منجر به داستانی منحصر به فرد می شود که در دهه 1920 آغاز شد. با خانواده Costa i Llobera، صاحبان این گوشه. بعدها، نویسنده آرژانتینی، آدان دیهل، آن را به دست آورد و با گذراندن تعطیلات در آنجا با همسرش، تأمل کرد: "چرا این مکان را با دوستان هنرمند دیگر به اشتراک نمی گذاریم؟" بهترین راه برای انجام این کار ساخت هتلی بود که آنها در سال 1929 حتی قبل از اینکه جاده ها را روی دماغه قرار دهند افتتاح کردند.
برای یک سال مشتریان و دوستان (که به صورت رایگان اقامت می کردند) با قایق می رسیدند. در دهه 1930، فورمنتور "بهترین حزب برای اشراف اروپایی" بود. در مستند می گویند. مکان بیشتر "افرودیزیاک" برای ایجاد و نوشیدن چند نوشیدنی به کجا بروید. دیهل سازماندهی شد هفته خرد، روزهای تأمل ادبی، پیشین گفتگوهای شاعرانه توسط کامیلو خوزه سلا با کمک صاحب بعدی هتل، تومئو بواداس.
پیروزی از رویارویی که به اوج خود رسید جایزه Formentor که در سال 1961 ایجاد شد و در سال 2011 از سر گرفته شد. و به بورخس، بکت، سمپرون، ویلا-ماتاس، کارلوس فوئنتس اعطا شد ... در سال 2019 توسط اولین زن دریافت شد، آنی ارنو، و امسال با وجود کووید نیز جشن گرفته می شود و تحویل داده می شود Cees Nooteboom.
هتل در دهه 30.
مهمانان ستاره
همیشه به عنوان هتل ستاره ها نامیده می شود و به درستی. هتل Formentor جای داده است کندی ها، گریس کلی و رانیرو، جان وین، چاپلین، پیتر اوستینوف، جین بیرکین (مهمان در مستند)… گورباچف او مشتری دائمی و دوست کارمندان بود. را دالایلاما از آنجا گذشت، اگرچه کف سوئیتش خوابیده بود.
باغ های آن الهام بخش شعر، رمان، موسیقی و مهمتر از همه صلح است. در مستند آنها ظاهر می شوند مشتریان ناشناس، نه مشهور، که سه و چهار دهه است که هر تابستان به فورمنتور میروند. تابستانی که نسل های خانواده به ارث برده اند. مشتریانی که کارمندان را به نام می شناسند، زیرا آنها، کارگران هتل، دهه ها و یک عمر تمام را در آنجا کار کرده اند. مثل سرایدار که در سال 1950 به عنوان زنگوله وارد شد و در سال 1996 بازنشسته شد. یا کسی که از کودکی به عنوان پسر توپ شروع کرد. آن که مجرد وارد شد و پدربزرگ رفت.
در سال 2006 گروه بارسلو او هتل را خرید و نه تنها روحیه بهشتی را حفظ کرد، بلکه فعالیت فرهنگی خود را برای انتقال هتل به مکان ادبی ممتازش از سر گرفت. همانطور که ماریو بارگاس یوسا در فیلم می گوید الهام از صلح، شادی و خیال.
جادوی Formentor.