چه احساسی خواهیم داشت اگر می توانستیم شهرهای فراموش شده یا دنیاهای فراموش شده را با قدرت تخیل خود بازسازی کنیم؟ این چیز جدیدی نیست، زیرا چیزی مشابه می تواند انجام دهد پسر باستین بالتازار باکس برای نجات جهان فانتزی، که در آن زندگی می کردند، از جمله، آتریو، اژدهای سفید فوجور و امپراتور کودکانه در داستان شگفت انگیز The Neverending Story، توسط مایکل اند.
ما باید سعی کنیم در هنگام تفکر همین کار را انجام دهیم خرابه های تخریب شده شهرهای متروکه آن دروغ، فراموش شده، در نیمی از جهان پراکنده شده است.
داستان بی پایان (ولفگانگ پترسن، 1984).
شهرها آنها جهان های باز هستند در همیشگی دگردیسی، اما در آنهایی که در مطلق ترین سکوت فرو رفته اند - چه به دلیل گذشت زمان یا به شیوه ای خشونت آمیز تخیل می تواند استقرار نامحدود
از آنجایی که آنها دیگر وجود ندارند، می توانند تبدیل شدن به شهر ایده آل، که همیشه آرزویش را داشته شهرهایی مانند شخصیت های داستانی، کسانی که به دنیا می آیند، رشد می کنند، قبل از مرگ چرخه های مختلفی را پشت سر می گذارند و در نهایت، زنده کردن با حضور ما
با نگاه کردن به آنها سعی می کنیم تصور کنیم وقتی زندگی شلوغ بود چطور بودند برای آن خیابان تاریخ با افکار سرگردان ما مخلوط می شود. بنابراین شهر گمشده تبدیل می شود شعر، رویا، منظره هوس ها و سرگردانی های ما، و استعاره ای از زندگی ما اینها برخی از آنها هستند ما میتوانیم پیدا کنیم سراسر دنیا.
طاق کاراکالا در جمیلا، الجزایر.
DJÉMILA، رومی زیبای الجزایر
برای آلبر کامو, Djémila مظهر استعاره کامل از مرگ است که از شکوه و عظمت جهان جدا نیست. در کار او "عروسی تابستانی" این شهر نومیدیه باستانی را به عنوان یک “گریه سنگی غم انگیز و بزرگ بین کوه ها، آسمان و سکوت پرتاب شده است.»
اگر چه جمیلا مدتها قبل کشف شده بود کاوش های باستان شناسی معتبر شروع نشد تا اینکه دهه 40 قرن گذشته، زمانی که در نهایت امکان ساخت وجود داشت یک راه دسترسی تا محل سپس هیجان انگیز تاریخ از شهر.
Djemila تاسیس شد، در قسمت جنوبی توده اطلس، در سال 96 و بیانگر یک استثنایی است انطباق از شهرسازی رومی تا الف محیط کوهستانی، بر روی یک فلات باریک احاطه شده توسط صخره ها
در قرن سوم در آن زندگی می کردند حدود 10000 نفر، چیزی استثنایی برای زمان. در شمال انجمن تخته های بی عیب و نقص بود، معبد بزرگ کاپیتول، کوریا و بازیلیکا بیشتر در جنوب، یک انجمن دوم با حمام های عمومی مجلل و تئاتری که می تواند تا 3000 تماشاگر را در خود جای دهد. چشمگیر خانه رومیان، بازارهای سرپوشیده و خیلی چیزهای دیگر محوطه را تکمیل کردند.
گرگ و میش آن این یک راز باقی می ماند آثار آتش سوزی، مجسمه های شکسته وجود دارد و فقدان آشکار فلزات گرانبها. همه اینها نشان دهنده غارت است. در قرن هفتم، شهر هنوز هم باید چشمگیر به نظر می رسید، زیرا اعراب که به سراغش آمد آنها او را به عنوان "زیبا" غسل تعمید دادند و از ساخت و ساز در سایت خودداری کرد. قبلاً در زمان ما جشن گرفته شده است جشنواره های موسیقی در میان خرابه های آن.
پولکایو، بولیوی
PULACAYO، شهر انقلابی
تاریخچه Pulacayo، در بولیوی، در سایر نقاط جهان نیز تکرار شده است و نمونه بارز آن است جاه طلبی بی نهایت انسانی زمانی در قرن نوزدهم، یک مرد خوب سوار بر قاطر خود از میان آن می گذشت کوه های بولیوی وقتی کوهش باعث افتادنش شد این خوش شانس بود، زیرا او بر روی زمین پیدا کرد یک قطعه نقره سایز بزرگ.
ارزیاب که او را برای ارزیابی به نزدیکترین شهر می برد، از او پرسید: "کجا پیدایش کردی؟" که مرد پاسخ داد: «جایی که قاطر افتاد». و از اینجا نام کنجکاو این شهر می آید.
معدن نقره به زودی افتتاح شد و به مهمترین ذخایر آن فلز در کشور تبدیل شد. علاوه بر این، این اولین شهر معدنی بولیوی خواهد بود از طریق راه آهن متصل می شود، که باعث شد او به سمت این زن حرکت کند تعداد زیادی ماینر
اوایل قرن بیستم 20000 تن سکنه داشت (که 7000 نفر آنها معدنچی بودند)، تبدیل شدن شهر دوم مهم ترین در بولیوی. ثروتمندان اینجا کفش ایتالیایی خریدند، پارچه های انگلیسی و گوشت آرژانتینی، در حالی که فقرای کارگر در خانه های ویران زندگی می کردند محله جدا ثروتمندان کنار یک حصار سیمی
این وضعیت از نابرابری اجتماعی فوق العاده با اتحادیه ها مواجه شد و در سال 1946 کارگران این سند را امضا کردند پایان نامه پولکایو، توافقی که در تاریخ اتحادیه اساسی تلقی می شود. در سال 1952 ملی شد، شرکای او را ترک می کردند و فروخته شد
امروز، چند صد نفر هنوز زندگی می کنند در آن شهر ارواح آنها لاما پرورش می دهند، مبادله می کنند و خانه های ساده خود را باز کنند بازدیدکنندگان به آنها چای کوکا ارائه دهند. ارزش گوش دادن به بزرگان را دارد که به ما خواهند گفت داستان هایی از زمانی که Pulacayo یکی از ثروتمندترین شهرهای آمریکای جنوبی بود.
دروازه ابوالهول ها، هاتوسا، ترکیه.
هاتوسا، پایتخت یک پادشاهی فراموش شده
تقریبا بعید است، مرموز تر از هر چیز دیگری شهر قدیمی، هاتوسا هزاران سال در حافظه مردان باقی مانده است، به لطف یک ذکر مختصری در پیدایش
در سال 1834، یک باستان شناس فرانسوی انجام داد سفری در آسیای صغیر هنگامی که او برخی از بقایای را در نزدیکی کشف کرد دهکده ترکی بوگازکاله واقع در قلب یک منطقه کوهستانی از آناتولی مرکزی آن عناصر یافت شده از هاتوسا، پایتخت باستانی پادشاهی هیتی ها، یکی از قدرتمندترین ها در تاریخ باستانی خاورمیانه هاتوسا یک مرکز مذهبی و تجاری بود که در چهارراهی قرار داشت که تجارت از طریق آن انجام می شد بافت ها و مواد معدنی
بعد از حفاری ها بعداً انجام شد - که در آن صدها مورد قرص ها که زیر و بم را توضیح داد تمدن هیتی معلوم شد که شهر در اطراف ناپدید شد قرن 12 قبل از میلاد از سی.، تقریباً یک قرن پس از رسیدن به اوج خود. دلایل سقوط همچنان پنهان است، اما به نظر می رسد غارت محتمل ترین است به همین ترتیب، همه چیز نشان می دهد که هاتوسا داشته است شکوه خود را از دست داد چیزی قبل از نابودی، شاید به تدریج به نفع شهر دیگری رها شود.
تاسیس در یک فلات پر از تپه، در ارتفاع حدود 1200 متری، پایتخت باستانی هیتی ها باید واقعا زیبا بوده باشد. در سال 1986 میدان هاتوسا اعلام شد سایت میراث جهانی توسط یونسکو.
پمپئی، ایتالیا
پمپئی، مدفون در زیر آتشفشان
در اروپا، شهر رومی از پمپئی این است معروف ترین نمونه شهر گمشده
آتشفشان وزوویوس تصمیم گرفت آن را با او از روی نقشه پاک کند کهیر از سال 79. علاوه بر این، این فاجعه توسط یک وقایع نگار مهم آن زمان گزارش شده است. پلینی جوان، که از دور در درام که به قیمت جان عمویش تمام شد پلینی بزرگ. داستان شما واقعا سرد.
چندگانه حفاری ها و پیشرفت باستان شناسی اجازه بازسازی داده اند تمام جزئیات فوران و پیامدهای آن در شهر رومی، علاوه بر زندگی قبلی اش بیننده امروزی در حیرت است بقایای آن شهرسازی روم مستقر در مورد نزدیک 44 هکتار از زمین
انجمن ها، معابد، تئاترها، خیابان های سنگفرش شده در کنار پیاده روهای مرتفع، خانه های ساده، خانه های مجلل، بازار، شراب سازی ها، چشمه های آب گرم، نانوایی ها یا بیش از 30 فاحشه خانه از جمله سازه هایی است که قابل تحسین است. اما بین همه اینها، شما نمی توانید کمک کنید اما احساس کنید وحشت هزاران نفر که در یکی از مهمترین فجایع طبیعی تاریخ از بین رفت قاره کهن.
مأرب، یمن
مأرب، در قلب پادشاهی صبا
در مرکز یک قلمرو که هنوز متعلق به قبایل بادیه نشین و این با هیچ مرزی محدود نمی شود، پایتخت باستانی پادشاهی صبا دیگر شاهدی بر پیاده شدن مسافرانی که وارد می شوند نیست دهه 80 در امتداد جاده ای که آن را به صنعا متصل می کرد.
هرج و مرج دنیای امروز قدیمی را بسته است مأرب، معروف ترین سایت باستان شناسی در یمن، برای دوستداران تاریخ و باستان شناسی. در منطقه پیچیده - به دلیل کمبود آب - تأسیس شده است. از شرق یمن، مأرب به برکت جویبارهایی که از کوهها پایین می آمد زنده ماند و ساخت یک سد در قرن 8 قبل از میلاد از سی
برای بیش از هزار سال، مأرب، با نزدیک به 40000 نفر جمعیت دارد تبدیل به یکی از ایستگاه های مورد علاقه برای کاروان ها شد مسیر بخور دادن، از ایده استراحت در سایه آنها خوشحالم کف دست
اگرچه دیوارهای آن در برابر رومیان مقاومت می کرد، در قرن پنجم این روستا کمی بیشتر بود هنگامی که پادشاهی صبا سقوط کرد. پایتخت قدیمی باقی ماند مدفون در فراموشی تا اینکه توسط اکتشافات باستان شناسان در قرن 19 کشف شد. با ناراحتی، بمباران جنگ داخلی 1960 در شهر حتی بیشتر ایجاد می شود خسارت بیش از آنچه که ناشی از فرسایش زمان است.
در دهه 80 نفت کشف شد در همان نزدیکی و یک سد دوباره افتتاح شد. چشم انداز از آن زمان تا کنون بسیار تغییر کرده است، اما بقایای مأرب آنها، بی روح، در بالای یک تپه کوچک هستند. بقایای خشت آن بسیار شکننده است و ل ستون های معابد باستانی تمایل به ناپدید شدن در زیر وزن فوق العاده از همان انسانیت که آن را ساخته. عدالت تلخ شاعرانه