در ملاء عام و در نیویورک گریه کنید.
در یکی از تکراری ترین فصل های چگونه مادرت را ملاقات کردم، تد ماسبی و شرکت تصمیم گرفتند به رابین (و مخاطبان) آموزش دهند. چگونه یک نیویورکی واقعی شدی: باید یک یا چند بار وودی آلن را می دیدی (بنابراین دیگر تحت تأثیر قرار نمی گرفتی)، باید تاکسی را از کسی دزدیدی که بیشتر از تو به آن نیاز داشت، سوسکی را با دست خالی خود بکشی و باید می کردی. گریه کردن در مترو بدون توجه به نظر مردم.
خلاصه این بود که نیویورک شما را ساخته است کسی بدون ظلم یا احساسات یا گاهی اوقات در کسی با احساسات بیش از حد به اندازهای است که در ملاء عام بدون انتظار کلمهای از آرامش یا ظاهری ناپسند، اشک بریزد.
"من گریه کردم چون فکر می کردم دارم شهر را ترک می کنم..."
نیویورک هیجان انگیز است، ترن هوایی از احساسات و احساسات است که باعث این مارپیچ های روانی می شود. کیت ری او چند سال پیش متوجه این موضوع شد و تصمیم گرفت مکانهایی را که نقشه احساسی زندگی او در شهر را تشکیل میدادند روی سکو قرار دهد. گریه کردن در ملاء عام، که در آن هر کسی میتواند پرشورترین یا بیتفاوتترین لحظه خود را با کمک Google Maps ثبت کند.
من به کالج در نیویورک رفتم و سپس اینجا ماندم. من متوجه شدم که خیابان های شهر را با خاطرات مختلف بازسازی می کنم،» کیت از طریق ایمیل به TRAVELER می گوید. "یک گوشه خاص خاطرات وحشتناکی را برای من ایجاد کرد، اما با گذشت زمان، همان مکان صحنه یک گفتگوی شدید بود و معنای دیگری پیدا کرد. من می خواستم این پروژه را برای ثبت نقشه شخصی و احساسی خود از شهر ایجاد کنم.
کری برادشاو به نقشه خودش نیاز دارد.
کیت ری می گوید همه شهرها نقشه های احساسی خود را برای مردمی که در آنها زندگی می کنند دارند. تفاوت این است که در نیویورک همه چیز بیشتر از در بیرون زندگی می شود. "به نظر می رسد که لحظات شخصی شدید بیشتر در پارک ها / پیاده روها / مترو اتفاق می افتد تا در خانه ها / ادارات / ماشین ها." دلایل
«یک بار در یک شنبه شب با کسی که بیش از 9 ایستگاه در واگن مترو شلوغ بود، جدا شدم. ما در منهتن شروع کردیم و وقتی به بروکلین رسیدیم او می خواست کار را ترک کند. آخرین ساعتی که با هم بودیم، به دوازده غریبه هم نزدیک بودیم.
اگرچه او اعتراف می کند که امروز کمتر از زمانی که به فکر ایجاد نقشه فکر می کند، "در سال 2012"، کمتر گریه می کند، او هنوز فکر می کند. "نیویورک بهترین مکان برای گریه کردن." "آیا این است چیز ناشناس در مکان های عمومی این شما را آزاد می کند تا گریه کنید زیرا می دانید که هیچ کس سعی نمی کند با شما صحبت کند.» او پاسخ می دهد. یک بار یکی به من گفت که در مترو گریه میکند و کسی به او چیزی نمیگوید، اما وقتی پیاده شد یک خانم مسن به او دستمال داد. این همان نوع رفاقت آرامی است که من در مورد نیویورک دوست دارم."
پروژه شخصی کیت به پایان رسید نقشه ای باز برای همه کسانی که نیاز به ترسیم احساسات خود دارند: با استفاده از Google Maps میتوانید دقیقاً نقطهای را پیدا کنید که از شریک زندگی خود جدا شدهاید، شریک زندگی خود را ملاقات کردهاید، بهترین شب را داشتهاید یا بدترین مستی قرن را داشتهاید. گریه در ملاء عام نه تنها نقشه قلب، بلکه از خاطرات پاک نشدنی است.
شما همچنین می توانید خاطرات خود را اضافه کنید.
بهترین مکان برای گریه در نیویورک؟
"مکان مورد علاقه من پل ویلیامزبورگ یک منظره زیبا، بهویژه منظرهای که مانند خط افق نیویورک مستند شده است، غم و اندوه شما را به سطح درام فیلم یا رمان ارتقا میدهد. چیزی که باید در آن غوطه ور شوید.»
بدترین مکان برای گریه کردن در نیویورک؟
"در هر جایی است که فردی که سعی می کنید برای او گریه نکنید، روبروی شما باشد. تلاش برای گریه نکردن مطمئن ترین راه برای پایان دادن به گریه است."