«ویستون چرچیل اینجا خوابید
دنیا مملو از هتل هایی است که به میزبانی آن افتخار می کنند. " وینستون چرچیل اینجا خوابید ” استاندارد طلایی برای دانستن اینکه آیا هتل مهم است یا خیر است.
نخست وزیر بریتانیا مایه خوشحالی و خوشبختی بود: هرکسی به او خدمت نمی کرد. او در بسیاری از هتل های بزرگ خوابیده است (در کدام هتل ها خوابیده است؟) اما یکی از آنها برجسته است: مامونیه ، که در مراکش . حتی کسانی که فقط این هتل مراکشی و چهره چرچیل را با ضربات قلم مو می شناسند داستان را می دانند. به دلیل اینکه داستانها باید داشته باشند، گفته شده و تکرار شده است: قهرمان و ماجراجویی.
نقاشی ناتمام چرچیل
چرچیل مسافر بزرگی بود که از آب و هوای انگلیسی متنفر بود. شروع به سفر کرد به مراکش در دهه 1930، کمی آزرده خاطر بود که دولت کشورش موقعیتی را که او انتظار داشت در کابینه به او نداد. بنابراین تصمیم گرفت یک سال فاصله بگیرد و برای نقاشی به یک مکان گرم بروید.
در اولین بازدیدهایم، اقامت متناوب در ** La Mamounia ** را که در دهه 1920 ساخته شد، با دیگران در ویلا تیلور ، خانه یک زوج نیویورکی در منطقه فرانسوی، نزدیک جایی که اکنون Jardin Majorelle قرار دارد.
در این زمان او اولین تماس را با شهری داشت که در مورد آن نوشت: مراکش زیباترین مکان روی زمین برای گذراندن یک بعد از ظهر است. ". این نقل قول بخشی از این داستان (و تاریخ) است و هر زمان که مناسبت باشد استفاده می شود. تازه پدید آمده است.
اتاق رختکن سوئیت چرچیل
در سال 1935 چرچیل قبلاً تحت طلسم لا مامونیا قرار گرفته بود . در 30 دسامبر (به نظر می رسد که بدون برنامه ریزی برای گذراندن سرد شب سال نو در انگلیس) این سیاستمدار نامه ای به همسرش کلمنتین هوزیر، کلمی نوشت. او در آن به او گفت: «این مکان فوقالعادهای است و این هتل یکی از بهترین هتلهایی است که تا به حال دیدهام. من یک اتاق خوب با یک حمام و یک بالکن به عمق دوازده فوت دارم. با نگاهی به بیرون، منظرهای تماشایی بر بالای درختان پرتقال و زیتون و بر فراز خانهها و دیوارها به چشم میخورد…».
او هرگز از ماندن در آنجا دست نکشید، حتی در طول جنگ که برای این کار وقت پیدا کرد. همیشه با براش هایش سفر می کرد ، اما در آن سال ها فقط فرصت داشت یک تابلو را تمام کند. او مشغول تلاش برای متوقف کردن هیتلر بود. از دهه 1940، لا مامونیا خانه او در مراکش بود که مانند یک ستاره راک به آنجا می رفت. من به تنهایی یا با کلمی، سرویس، چمدان و به قصد گذراندن وقت در آنجا سفر می کردم.
مامونیه بود هتل بزرگ از مراکش، از مراکش. به غیر از ویلاهای دوستان جهان وطن او، جایی برای برابری با سیاستمدار، نویسنده و نقاش وجود نداشت. این هتل در سال 1923 با تغییر جهان پس از جنگ جهانی اول و در میانه هنر دکو افتتاح شد. معماری آن به سفارش داده شده بود پروست و مارکیزیو ، دو نفر از پرچمداران زیبایی شناسی خردگرایانه فرانسوی شده که می خواستند در شهر کاشت کنند (در آن زمان تحت الحمایه فرانسه بود که تا سال 1956 ادامه داشت).
کسانی که به او مراجعه کردند به دنبال آن چهارراه بین آفریقا و اروپا بودند. یا بهتر، بین تصویر ایده آلی که از آفریقا داشتند و تصویری که از اروپا آورده بودند. چرچیل هم همینطور مراکش به اندازه کافی عجیب و غریب برای تحریک و فضای بین المللی کافی برای اطمینان داشت. جای کاملی بود . و لا مامونیا به طرز شگفت انگیزی آن روح را که در شهر شناور بود متمرکز کرد. همیشه فرانسوی، مراکشی و جهان وطنی بود. آنچه باقی می ماند.
اتاق غذاخوری سوئیت چرچیل در لا مامونیا
زمانی که La Mamounia در سال 2010 بازگشایی شد (پس از یک بازسازی جامع چند میلیون دلاری و با طراحی داخلی ژاک گارسیا ) تصمیم گرفته شد یک سوئیت را به چرچیل اختصاص دهید . مشهورترین بازدیدکننده آن سزاوار آن بود، اگرچه با چهره هایی مانند رقابت می کرد هیچکاک، چاپلین، رولینگ استونز ، سرهای تاجدار یا ستاره های هالیوود. بقیه در هتل خوابیدند، اما چرچیل در آن اقامت کرد، در مورد آن صحبت کرد و دوستانش را به ملاقات او برد. او در آنجا، پس از کنفرانس کازابلانکا در سال 1943، یک نفر را دعوت کرد روزولت ، که به او گفت که هستم "زیباترین جای دنیا" . همه ما قبول داریم که این تایتان انگلیسی دارای شایستگی هایی بود که سوئیت خود را داشت. و با نوار خودش، چرچیل ، چیزی که برای یک عاشق معتاد است (تفاوت به معتاد ننویسی) ویسکی.
قصیده وان حمام سوئیت چرچیل
سوئیت چرچیل پر از جذابیت است . بریتانیایی، مردانه است و حس آرت دکوی بقیه هتل را دارد، اما با شخصیت سیاستمدار آمیخته شده است. نه برای همه مخاطبان است و نه ضروری است. او به طور معمول زیبا نیست: او بالاتر از این برچسب ها است. به طور تصادفی به آن نمی رسد، اگرچه هر کسی می تواند آن را رزرو کند. این برای کسانی است که چهره یک دولتمرد را می شناسند و می خواهند به تاریخ چشمک بزنند.
یکی از سوئیت های به اصطلاح استثنایی لا مامونیا است. سوئیت که با پایین آمدن از چند پله به آن می رسید، دارای دو طبقه، دو اتاق خواب، یک اتاق نشیمن بزرگ، یک اتاق مطالعه و دو حمام است. را بالکن معروف که از آن می توانید ببینید درختان زیتون و پرتقال وجود دارد. هنوز هم می توانید درختان زیتون، درختان پرتقال و بقیه گونه ها را در باغ لا مامونیا ببینید. چرچیل چندین بار آن را نقاشی کرد و آن نقاشی ها در انگلستان هستند. باغ لا مامونیا به تنهایی سفر را توجیه می کند.
نمای باغ لا مامونیا
اما بیایید به سوئیت برگردیم، زیرا در اینجا آنچه در داخل اتاق است اهمیت زیادی دارد. در ورودی از ما استقبال می شود مجسمه برنز سیاستمدار و یک پرتره با سیگار برگش که لحن کل فضای داخلی را مشخص می کند: اینجا همه چیز چرچیل است. بالاتر از همه، در اینجا ما آن را تصور می کنیم. وقتی می بینیم وان "مستقیم" مرمری ما به او در درونش فکر می کنیم، با سیگارش و گزارش های خواندن. وقتی پشت میز مینشینیم، احساس میکنیم که میخواهیم یک معاهده را امضا کنیم یا برخی را بنویسیم کتاب پرفروش مانند او که برنده جایزه نوبل ادبیات شد. را توپ جهانی دفتر از شما دعوت می کند که چشمان خود را ببندید، آن را بچرخانید و انگشت خود را در هر جایی قرار دهید. طرح های چهارخانه روی صندلی های راحتی ما را به حومه شهر انگلیسی می برد. روی سر تخت نام او به عربی است . و روی دیوارها، این یک دوره اصلی است، وجود دارد بوم های اصلی او.
بوم های اصلی چرچیل
نشستن در بالکن شما را به زمانی برمی گرداند که صلح در بالکن ها مذاکره می شد. خوششانسهایی که اینجا خوابیدهاند اینطور خلاصه میکنند: "بودن در این اتاق به شما احساس مهم بودن می دهد" . اثری که به دست میآورد، این نیست که باعث میشود انسان احساس کند در خانه خود است (زیرا مکانی اسرافآمیز و عجیب است) بلکه اثر غاصبی در خانه وینستون چرچیل است.
وقتی مثلاً در برلین بوده ایم، همه ما سنگینی تاریخ را احساس کرده ایم. اینجا هم احساس می شود. ما برای رسیدن به چنین احساساتی سفر می کنیم. ما سفر می کنیم تا سفرهای درونی داشته باشیم.