پنیری که در تابستان متولد می شود
مشکلی با a پنیر وقتی یک مستند به او تقدیم می شود (نه یک، چهار؛ به کارگردانی ژان بورگون ) و زمانی که تولیدکنندگان آن بهطور داوطلبانه یکی از سختگیرانهترین نامهای منشأ روی کره زمین را به دلیل «بیش از حد نرم» کنار میگذارند. چیزی کمتر از گرویر در کانتون فریبورگ سوئیس.
L'Etivaz این برادر کوچک او و همچنین اولین پنیر سوئیسی با پیک است، سرزمینی که تاکنون منحصراً برای شراب بوده است. زیرا او اولین کسی بود که این را دریافت کرد نام مبدا (A.O.P. مخفف تحت الحمایه نام اصلی ) دارای گواهینامه در سال 1999 و همچنین اولین کسی است که به جهانیان نشان می دهد لوکس را می توان با جلد سخت طلایی پوشاند از این پنیر کامل
آ وسواس کمال و دقت فوق العاده ای که می ترساند. و من می ترسم که در این غذا از اصطلاحات استفاده کنیم "صنعت" یا "منطقه" آزادانه، و نه.
من گمان می کنم که اگر استنلی کوبریک یا جیرو اونو مجبور بودند لباس پنیر بپوشند، آنها این کار را از این گنجینه ساخته شده در کانتون Vaud در رشته کوه های آلپ سوئیس انجام می دادند و به دلیل ضروری بودن افراطی و احترام غیر قابل تأسف به سنت : شیاطین، این لوکس است . من به شما می گویم چرا، آنها واقعا هیجان انگیز هستند. آنها مرا هیجان زده می کنند
L'Etivaz یک fromage d'alpage à pâte dure ; یعنی یک پنیر سخت آلپی که از بهار تا پاییز با شیر خام (بنیاد، این جزییات) درست می شود، شاید به همین دلیل است که به آن می گویند. پنیری که در تابستان متولد می شود . من صداش میکنم پنیر کامل.
دقیقاً در پاییز است، زمانی که گاوها «کار» خود را در کوههای آلپ به پایان میرسانند - یعنی چرا - زمانی که مردم محلی و شهرهای اطراف آنها را به عنوان الهه پذیرفته میشوند، در جشنی به افتخار آنها شرکت میکنند. دسالپ ، در برگزار می شود پرداخت d'Enhaut و من هرگز چیزی شبیه آن را ندیده ام: مردم اطراف گاو، گاوهایی که تاج گل دارند (یعنی در گله محبوس نشده اند) و احترام خالصانه یک کشور.
وقتی دلیل این همه فولکلور را از آنها پرسیدم تقریباً از شرم گریه کردم: ما به لطف آنها زندگی می کنیم ، این گاوها مسئول نحوه زندگی ما هستند، چگونه می توانیم از آنها مراقبت نکنیم؟ من هم همین را تعجب می کنم.
دسالپه، قصیده به گاوهایی که این همه به ما می دهند
آنها همان گاوهایی هستند که چرا کرده اند چمن تازه و فقط چمن تازه (زیرا اگر نه، اتیواز نیست) با تشکر از هفتاد خانواده ای که به شبانی اختصاص داده اند که در ماه های تابستان از کلبه های بیش از صد قرنی که مسئول معجزه هستند، مراقبت می کنند. Château d'Oex، L'Hongrin، La Lécherette، Les Tesailles یا Rossinière.
اینجا زندگی به کندی می گذرد و هر روز در سحر با کارهایی شروع می شود که صدها سال است یک میلی متر تغییر نکرده است: شیردوشی، گرم کردن شیر روی چوب روی دیگ های مسی یا مراقبت از مراتع بدون برنامه ای غیر از آفتاب، من نمی کنم. بدانید مسیری را که می روید از دست بدهید کریستوفر باگلی در مورد هر روز از زندگی چوپان فردریک و مارینا روزات (و چورومبل های بسیار یاقوتی آنها).
حداکثر ساخته خواهند شد دو تکه پنیر برای هر خانواده و روز تا پاییز بیاید و طبیعت بگوید بس است. دیگر وجود ندارد و این تمام اتیواز است که ما می توانیم در بقیه جهان آن را بلعیم زیرا اینجا هیچ کارخانه یا میانبر وجود ندارد، فقط صداقت است ; و میزهای ما غرق در کرمی بی نهایت و آن عطر گل، آجیل و ابدیت . آن طعم حقیقت