من در اوایل ژوئن مبتلا به SIBO تشخیص داده شدم، چند روز بعد (شاید) به من گفتند که برای عضویت در هیئت منصفه برمی گردم جوایز پنیر جهانی. به آنها دست بزن، SIBO، که نام سرویس های مخفی یک کشور سردسیر (کشوری بدون میله) را دارد، اما در واقع رشد بیش از حد باکتری است و می گوید باکتری هایی وجود دارد که مهمانی را در روده کوچک من می چسبانند. برای من یک شیشه آنتی بیوتیک تجویز شد و رژیم غذایی FODMAP را امتحان کردم. تکه کاغذ Chiron نیز با یک پیام ویرانگر همراه بود: ما یک رژیم غذایی بدون لبنیات را توصیه می کنیم.
آن هفته ها من از خواندن نثر در مورد دستگاه گوارش خسته شدم، عدم تحمل های مختلف و تندرستی تغذیه ای («خانم روشنفکر، من قبلاً می دانم که شما ناحیه شکم دارید / که مانند یک مهمانی رئیس منفجر می شود»)، و من از دیدن این که همه این ادبیات به طور خطرناکی به اکوسیستم خودیاری و ذهن آگاهی. اما من از این که دیدم چگونه از اخلاق به کار رفته در غذا به این سادگی استفاده می شود شگفت زده شدم: درست خوردن و غلط خوردن، غذای خوب و غذای بد. کفیر خوب، ریبی بد؛ هورا خوب، سیب زمینی سرخ شده بد؛ کامبوچا خوب، ریبرا دل دوئرو بد. آیا فرهنگ لغو به کمد می آید؟ من به شما پاسخ می دهم: البته.
من فکر می کنم که خیلی خوب فکر می کنم، به طور کلی، سه جفت بینی به هم ریخته است. چه چیزی سالم است و چه چیزی نیست (در خوب و بد، بهتر است وارد نشویم، خدای ناکرده یکی بیاید به من بگوید که کلوچه های من "بد" هستند) و واضح است که گرایش های مصرفی وجود دارد: گوشت کمتر، سیاره گیاهی، پایداری به عنوان یک پرچم. اهریمن کردن موارد بالا ("بد"). در آغوش گرفتن آن چیز زیبا، لئوناردو دی کاپریو در مورد یک کشتی در قطب شمال در مستندش قبل از سیل می گوید: بیایید جهان را نجات دهیم.
دی کاپریو یکی از سرمایه گذاران است فراتر از گوشت ، شرکت بیل گیتس که در وال استریت با سرمایه بازار نزدیک به 3.8 میلیارد دلار شروع به کار کرد. البته Beyond Meat به تولید اختصاص دارد همبرگرهای آزمایشگاهی، سلول های بنیادی، قند، اسیدهای آمینه و چربی ها. یک مزخرف بسیاری از شرکت های چندملیتی دیگر نیز در همین رقابت هستند. در همان مسابقه، یعنی ماشین عظیمی از روایت و ارتباط وجود دارد که پس از چند روز بیرون کشیدن دماغم در این ماتریکس (اگر حتی اسنوپ داگ یک سفیر باشد، چه مشکلی ممکن است پیش بیاید؟) از قبل شروع به باور کردم هی، بیایید ببینیم آیا آنها درست می گویند: شاید یک همبرگر مصنوعی همراه با پوکه با اسپیرولینا وارداتی از چین سالم تر (بهتر!) است یک بره چورا در سرو با نان روستایی و شراب خوب.
بهترین پنیر دنیا اسپانیایی است!
و جوایز به Oviedo رسید، و من بسیار خوشحال بودم که بهترین پنیر جهان دقیقاً از یک خانواده کوچک تولید کننده از Jaén است: سیلویا و پاکو پنیر و بوسه ، چهار نسل واقعی "عشق به روستا و محصولات صنعتگر". و در آن لوبیا خوردم خانه فرمین ، بز سرخ شده در شکوه (آنها ناچو و استر مانزانو از کازا مارسیال هستند) و من به بالای کاربایون ها رسیدم کامیلو دی بلاس . من هم فکر کردم را مورد دوست داشتنی از آنا آیریس: «مکس وبر این را گفت مدرنیته افسون همیشگی جهان است، به همین دلیل کسانی هستند که بدون دیدن نگاه می کنند.» به آن خانواده که به سرزمینشان گره خورده اند فکر کردم و همچنین در مال من : جعبه های فلفل، بادمجان و گوجه فرنگی، قفسه بندی بین بازارهای ماهی، مبادلات ذرت و روزها به هوس هوا. کشاورزان، دهقانان و کشاورزان؛ هر روز آنها فضای کمتری در این زمان عاشق دارند آب سم زدایی و گوشت مصنوعی. داریم می دزدیمش
هواپیماهای بدون سرنشین پرواز میکنند، ساعتها صحبت میکنند و ما از آواتارهای خاکستری لایک جمعآوری میکنیم، اما من به رویای خود ادامه خواهم داد. سفره ای پر از افرادی که دوستشان دارم، لیوان های پر، پنیرهای غلیظ، تند روی بشقاب، کتاب های کاغذی، این عشق قدیمی مثل زمان