رم: دولچه مورته

روم مرگ

ده ها سال پیش از آن زمان از طریق ونتو مترادف با تعطیلات رومی، مغازه های گران قیمت، پاپاراتزی و زرق و برق نیست. بلکه تبدیل به یک شده است مکان قدیمی و کمتر آمده است جایی که آمریکاییهای مالیخولیایی فقط برای یک نگرونی در آنجا برمیگردند بار هری.

این بار به طور خاص به شماره 27 می رویم، به سرداب کاپوچین ها در سانتا ماریا د لا کونسزیونه، اما نه دقیقاً، برای ادای احترام به زندگی شیرین ، اما کاملا برعکس: برای شروع مسیری که در آن جمجمه ها نخودهای غمگین این تور پنج ایستگاهی خواهند بود.

1- سرداب کاپوچین سانتا ماریا دلا کونسزیونه (از طریق ونتو، 27).

درشت نی، استخوان اولنا، دنده ها...، آنچه در این دخمه وجود دارد یک چیز کاملاً باورنکردنی است. از بیرون به نظر نمی رسد. این یک معبد نسبتاً بی مزه به سبک باروک است که اگر به خاطر آنچه در داخل آن پنهان شده نبود، هرگز وارد آن نمی شد : رویای دامیان هرست. مانند یک تتریس غم انگیز (و ارزش صدای ناهنجار را دارد) استخوان های بیش از 4000 قایق و نجیب کاپوچین تنها تزئین دخمه آن است. . آنها همه جا هستند: روی سقف، روی دیوارها، گل های رز، لامپ ها و گلدسته ها را می سازند، در طاقچه ها روی هم چیده شده اند، حتی اسکلت هایی که جامه به تن دارند. بر محراب اصلی: مقبره همه جا حاضر باربرینی کاردینال ، حامی این اثر که مجموعه هولناک را در قرن هفدهم آغاز کرد و روی سنگ نوشته اش چنین است: اینجا فقط خاک و خاکستر است.

Santa Maria Della Orazzione e Morte، قصیده ای برای اسکلت های مذهبی

دو- جواهرات ایوسلیانی (Via del Pigneto, 39)

هیچ دیگری مانند او وجود ندارد. شیک ترین و مدرن ترین جواهرات شهر است . آن در پیگنت آن محله طبقه کارگری که پازولینی برخی از فیلم هایش را در آن فیلمبرداری کرده است که اکنون لانه ذهن خلاق، طراحان جوان، عکاسان و تصویرگران است. هوای تازه، شیره تازه... چیزی است که در اینجا تنفس می کنید. به همین دلیل است که صاحبان آن، روبرتا پائولوچی و پائولو جیاکوملی، آن را انتخاب کردند، که علاوه بر این محلی که تا آخرین جزئیات و در فروشگاه پرچمدار آن در توکیو، توانسته اند قطعات خود را در Barney's، Harvey Nichols یا Le Bon قرار دهند. مارکه. فرمول؟ آنها از سنت باستانی می نوشند، از مواد مخلوط به روش های غیر معمول استفاده می کنند (فولاد با طلا و سنگ های نیمه قیمتی، آلیاژهای مختلف...) و همیشه با دست کار می شوند و در طرح های خود به تم های کلاسیک مانند کامئو، پوره یا آیکون های بدون کمپلکس برمی گردند. در آخرین مجموعه او، تم ستاره او، در دستبند، گردنبند و دستبند، البته جمجمه است.

3- سانتا ماریا دلا اورازیونه و مورته

Via Giulia یکی از خاص ترین خیابان های رم است، یکی از خیابان هایی که تقریباً همه رومی ها دوست دارند در آن زندگی کنند. زیرا به یاد ماندنی و ظریف است اما در عین حال صمیمی و آرام است. بیشتر آنها هرگز موفق نمی شوند دیگران، بدون حتی تصور آن، برای همیشه این کار را انجام خواهند داد. به طور خاص در این کلیسا، که جماعت آن، که از مرگ خوب ، کسانی که در جنگ کشته شدند، غرق شدگان در تیبر یا کسانی که خانواده ای نداشتند یا جایی که باید دفن شوند جمع آوری شدند. بیش از 8000 نفر از قرن هفدهم دفن شدند از این رو غیر معمول نیست که نمای آن با جمجمه های بالدار و فضای داخلی آن با اسکلت و استخوان تزئین شود.

ورودی S. Maria dell'Orazione e Morte می گوید: «امروز برای من، فردا برای تو».

4- آزمایشگاه (St. Dorothea 17)

این یک مغازه کوچک است، در یکی از خیابان های کمتر تراستوره، اما این جایی است که ایستگاه بعدی ما در جستجوی جمجمه ها ما را می برد. در اینجا شما باید به پایین نگاه کنید، زیرا این بار آنها روی پا هستند. و همین است در این مکان صندل و کفش های سفارشی را با دست درست می کنند . از همه رنگ ها، از همه ماندگار و با همه پاشنه ها، برای خودستایی یا جهانگردی. آنها مانند یک دستکش به مشتری می چسبند و کارهای نهایی را مستقیماً روی پای او انجام می دهند. . در فروشگاه Piazza Navonna مهره هایی را می سازند که بر اساس ترجیحات به چرم اضافه می شود. از گل تا جمجمه.

5- ** Hostaria antica Rome ** (از طریق Appia Antica 87)

اینجا دیگر استخوانی نیست، اما زمانی وجود داشت . آنها از بردگان سابق بودند که به لطف "مهربانی" امپراتور آگوستوس به آزادی رسیدند و می توانستند به اینجا بیایند تا خدایان خود را دعا کنند و حتی دفن شوند. در حال حاضر کلمباریوم تبدیل شده است. ممکن است خوردن در کنار طاقچه ها غم انگیز به نظر برسد. در واقع این چیزی است که این مسیر در مورد آن بود . اگر قانع نشود، همیشه دولچه ویتا و نگرونی در بار هریس وجود خواهند داشت.

Hostaria Antica Roma: از طاقچه تا میز، از اجساد تا غذاهای معمولی ایتالیایی