بیا خوش بگذرانیم!
بارسلونا را در یک لحظه فوق العاده لذت بخش زندگی کنید (آلبرت آدریا و دیوانگیاش، پاکو پرز و دیوانگیاش، هیدکی ماتسوهیسا، جوردی کروز، کارلس آبلان یا دوقلوهای تورس) اما آرولای هنرهای هتل -هنوز هم- کیفیتی دارد که نوشتن آن در اینجا به همان اندازه که هست آسان است. بیان دشوار است: سرگرم کننده . خوردن در آرولا به صادقانه ترین، رایگان ترین، بدون تعصب و بی گناه ترین معنای کلمه سرگرم کننده است. و من این را بدون میل باطنی یا فحشهای وقایعشناسان خوراکشناسی میگویم، زیرا با این ایده آنقدر بدرفتاری میشود که گاهی اوقات - آنقدر زیاد - فراموش میکنیم که در مورد چیست: سرگرم کننده شادی لذت. ملاقات.
هنر، برای شروع. بیایید ببینیم چگونه آن را برای شما توضیح می دهم: من سفر می کنم، زندگی می کنم، می خورم، می خوابم و درباره هتل ها و رستوران ها می نویسم. دوستان بزرگ پشت میله های زندان و تعداد انگشت شماری داستان که هرگز - هرگز - در اینجا یا هیچ جای دیگری منتشر نخواهند شد. پس شاید من نباید چیزی را که می خواهم بگویم: هیچ هتلی مانند هنر در اسپانیا وجود ندارد . نه به این شکل، نه با آن سالن که عکسی از فیلم وونگ کار وای است، آن مغازه ها (بل)، کلوپ خصوصی برای آخرین سوئیت ها، **آن صبحانه حماسی و مناظر عالی** پشت اسکلت بیرونی فولادی سفید و نمای شیشه ای سبز آن.
نمای عالی: به علاوه غذا
در آرولا با تراس رو به بارسلونتا، ماهی فرانک گری و بیچ بویز زیر باتوم موزیکال Natxo Arola (برادر بسیار) از شما استقبال می شود. نمیدانم این غذای آوانگارد است، غذاهای تند یا غذای خلقوخو، و من این را می گویم زیرا چیزی مهم تر از یک دسته برچسب های مزخرف در اینجا درک می شود: بیایید اوقات خوشی داشته باشیم. خوش بگذره ، دقیقاً به نظر می رسد که شعار خوراکی سرخیو آرولا در این مرحله جدید (که به هر حال معمول اوست) مرحله: «آشپزخانه ای را درست می کنم که دوست دارم بخورم».
در اینجا هیچ اثری از سخنان بلند، تظاهر پزشكی یا تجملات در برابر كاركنان "روشنفكران" (سرگی او را در برابر 50 بهترین و سایر روشنفكران همجنس گرا بدكاره كرده است و او آن را می داند و پوست آن را می كند) فقط آشپزی ساده است. تاپاس عالی در اجرای آن، غذاهایی که همراه میز هستند و قطع نمی شوند هرگز موارد مهم: گفتگو، اعترافات، نوشیدنی، ملاقات و لبخند شما. از اولین نوشیدنی پیسکو گرانادا که منوی پیکا پیکا (75 بوقلمون) با آن شروع می شود، بعد از پیش غذا، ساردین ترشی شده، پر شده با قلیه شاه ماهی و تارتار استیک گوشت گاو با دم کرده سویا و زنجبیل، میز را فرا می گیرد.
پاتاتاس براواس آرولا: یک کلاسیک دوباره اختراع شده
در اینجا کلاسیک ها هستند: پاتاتاس براواس مخلوط از آرولا و اسکالیوادا با فلفل قرمز و آنچوی از l'Escala. با این آشپزخانه مستقیم، بازیگوش، آسان در نیات خود ) فقط یک شراب ممکن وجود دارد: شامپاین. شامپاین و هیچ چیز دیگر . به عنوان مثال، Egly-Ouriet Grand Cru که جاده آجری زرد را با طلا و بابونه به گوش ماهی در سیترونت با مویز و دسر با رایحه های برشته که با آن تمام شد (چون لعنت به آن تمام شد) رنگ می کند، این منو به همان اندازه فراموش شدنی است. لازم است . در اینجا نان تستی برای غذای سبک و بی اهمیت، بدون دوگانگی آورده شده است: خوشحال.
او گفت سانتی سانتاماریا هدف آشپزی واقعی شاد کردن دیگران است. ما توجه داشته باشید، سانتی.
سرگی آرولا، بیایید لذت ببریم!