ساختمان بنیاد بیلر، زاییده فکر رنزو پیانو
ریهن ، محله خوب در حومه پایه ، سال 1997. ارنست و هیلدی بیلر آنها با نقاشی هایشان زیر بغل به خانه جدیدشان می رسند. وقتی به این فکر میکردند که رنزو پیانو چگونه آرمانهایی را که باعث شده بود به آن تبدیل شوند را درونی کرده و به خوبی بیان کرده است، با خود میگفتند: «بد نیست». بزرگترین کلکسیونرهای هنری جهان . بله، آنها پس از استراحت آثار هنری خود در خاک خارجی (از جمله اقامت در Reina Sofía) با هزینه هنگفت بازگشتند. 15 سال . آنها ممکن است آنها را درمان کرده باشند ساقه های خاص ، اما این یکسان نیست که همه آنها به خوبی زیر یک سقف جمع آوری شوند، نه چندان دور از جایی که این زوج تاریخ بازار هنر را در دهه 70 تغییر دادند. ازدواج بیلر اساس هنر بازل وجود دارد، مهمترین نمایشگاه هنر جهان ، جایگاهی که امروزه مبارزه سختی را با طفاف حفظ کرده است ماستریخت . و همچنین داشتن یکی از بزرگترین مجموعه های هنر پست امپرسیونیست، آوانگارد و معاصر در جهان.
ترفند او این بود که پول های موروثی را به خوبی جابه جا نمی کرد، دور از آن. یک بود کار مورچه بر اساس تواضع، کار، دانش و احترام است. چشم ها و حرکات ارنست منتقل شد بسیار احترام و تحسین با آثار بسیاری از هنرمندان که خود آنها با حضور و حمایت او احساس راحتی می کردند. گفته می شود که داشته است پاسپورت مورد نیاز برای حمله به استودیو پیکاسو و شخصا آثار را انتخاب کنید. برخی دیگر دوست دارند من نگاه می کنم یا جاکومتی آنها مستقیماً با او مانند یک همکار دیگر رفتار کردند، بدون آن فاصله ایمنی بین هنرمند و پرداخت کننده صورتحساب.
اتاق مونه بنیاد بیلر
این همه سر و صدا برای درک لازم است حال و هوای خوبی که این موزه منتقل می کند ، و این باعث می شود خنک در میان باحال . واقعاً باور کنید برای لذت بردن از هر لحظه لازم نیست در هنر معاصر خیلی آگاه باشید و این خیلی قبل از ورود به محدودیت ها کشف می شود. این واقعیت صرفاً باید سوار تراموا شوید که با آن مشترک است ژاپنی مرموز و با افرادی که کت و شلوار یکشنبه خود را پوشیده اند، او قبلاً یک را می بیند نتیجه خاص . اما قسمت اول اکستازی زمانی به دست می آید که از دروازه ها عبور می کنید و کم و بیش احساس می کنید که چه ازدواج بیلر آن زمان پلاسما، پلاسما، پلاسما، دست زدن و دست زدن های بیشتر و تعجب و تعجب از یک ساختمان زیبا به زیبایی یکپارچه شده است در یک باغ زیبا سه جسم موازی، سبز زیادی در اطراف و، برای رسیدن به اوج چه بوکولیک ، دریاچه ای کوچک که از آن نیزارها، نیلوفرهای آبی و انعکاس مجسمه های داخل آن بیرون می آید. رنزو-پیانو با بیرون زدن پنجره های بزرگ که به عنوان دیوارهای نامرئی عمل می کنند می درخشد و به شما امکان می دهد از هنر باغ لذت ببرید و گیاهان را از داخل تحسین کنید. با ارائه این نماها، بارها مجسمه های مردان راه رفتن از جاکومتی آزادی بسیار بیشتری در درون اگزیستانسیالیسمی که آنها را احاطه کرده است، بدون دیوار بصری که آنها را از جهان جدا می کند و آنها را وادار می کند که از توهمات دست بکشند (در صورت داشتن آنها). یا اینکه نقاشی محبوب از نیمفیاس از مونه به سفیدی ناگهانی دیوارها ختم نمی شود، بلکه با یک زائده واقعی در دریاچه فوق الذکر خاتمه می یابد. یک بدنه آبی که مخصوصاً برای این احساس را ایجاد کند ، تا نگذارید ادراک آثار بین دیوارها از بین برود.
اما فضای داخلی تنها برای لذت بردن از بیرون نیست. است برای در آغوش گرفته شود برای هر اثر هنری یکی دیگر از نابغه های رنزو این بود که سقفی نیمه شفاف ابداع کرد که از یک طرف تمام نور طبیعی را به داخل راه دهد و از طرف دیگر بتوان آن را جابجا کرد و به گونه ای جهت داد که به هیچ اثری آسیب نرساند. و این، آقایان، است اکولوژی خالص برای اهداف اقتصادی بدون ژست گرفتن علاوه بر این، او موفق می شود هر نقاشی را با نهایت ظرافت و به دور از ناراحتی ها روشن کند. نورهای مصنوعی از بسیاری از گالری ها
پنجره های بزرگ بنیاد بیلر، ایده ای عالی از رنزو پیانو
یکی دیگر از موفقیت های بزرگ موزه این است که دیوارها را با بوم کاغذ دیواری نکنید. سطح زیادی دارد و با فاصله گذاشتن بین آن از آن بهره می برد کار و کار بدون اجازه دادن به انبوهی از بازدیدهای گروهی که مزاحم شما شوند. سپس، بله، درست است، که دارد برخی چشمک می زنند کمی بیش از حد گافاپاستا، اما این به آن حس عجیبی می دهد، مانند توانایی گوش دادن به برخی آثار موسیقی نگاه کردن به یک نقاشی . پرتاب کمی تاپازو، قبل از مونه La Mer de را بازی می کند دبوسی باعث می شود محیط بیش از حد مایع شود.
آخرین فضیلت بزرگ از بنیاد بیلر انتقال این احساس است که همیشه باید برگردید. این در واقع هیجان انگیزترین موزه از نظر است نمایشگاه ها ، توانسته است به بسیاری از هنرمندانی که قبلاً در آن کمتر ارزش گذاری شده بودند شکوه و اهمیت ببخشد اروپا . از این جنبه، کاملاً روح ناپدید شده را به ارث می برد ارنست ، که خیلی ابداع کرد آرت بازل مثل این فضا به مثابه مکانی که هر چیز خوب جایی داشت، بدون سیاست زدگی یا حمایت علاقه مند . بدون اینکه جلوتر برود اجازه داد کریستو و ژان کلود کاغذ دیواری درختان در باغ خود و یا آن افسر گمرک روسو به عنوان یک هنرمند پست امپرسیونیست مورد تحسین قرار گرفت ایستادگی بالا . ناگفته نماند که او مسئول آن بود باسکیات وجدان ها را با یک بررسی گذشته نگر بزرگ در سال 2010 که ماه ها بعد پمپیدو را پر کرد، به هم بزنید. یعنی این موزه زیبا ، این مکان که محتوا و ظرف کاملاً با هم ادغام می شوند ، مبارک است تعیین کننده روند و بنابراین، ما باید او را تکریم کنیم و همیشه او را در خانه نگه داریم جملات لذت گرایانه قبل از خواب
*همچنین ممکن است علاقه مند باشید ...
- موزه جالب: پایان جهان (واقعا)
- موزه جالب: BMW، حتی اگر ماشین دوست ندارید
- موزه جالب: سینما و آسمان تورین
- موزه جالب: فضای Jean Tinguely-Niki de Saint Phalle
- همه مقالات خاویر زوری دل آمو
سام کلر و ارنست بایلر، علمای بنیاد