تیم مدیریت ال پومارخو: ماریا پلگوئلوس، نیکو ساموت، ژاوی "جیمپاک" سانچز، خوان لوئیس باتالا، پاتریشیا گالی و پائو بالاگوئر
با توجه به این همه عدم اطمینان جهانی، ما پیشنهاد می کنیم سفری که نیازی به بودجه زیاد یا قرار گرفتن در معرض عناصر زیاد ندارد.
سفری به مرکز یک جنبش فرهنگی که بخشهای تاثیرگذاری خاصی از گذشته را به یاد میآورد که هنوز در مدارس هنر مطالعه میشود. مانند آنهایی که فلوکسوس با الهام از ایدهها و اعمال جان کیج، یا کاباره ولتر و دادائیستهای آن الهام گرفتهاند، که مانیفستهایی را علیه رکود اجتماعی اولین پس از جنگ جهانی دوم تشکیل دادند.
برای مسافری که به دنبال غوطه ور شدن در فرهنگ محلی و غنی سازی تجربه حسی-عاطفی خود است، یک گزینه این است که برنامه ها را خاموش کند، از مرکز در جستجوی حومه فرار کند و دریابد که ابتکارات محلی در کجا پناه گرفته اند. آنهایی که توسط و برای همسایه ها ایجاد شده است، جایی که هیچ گمانه زنی در مورد قیمت آبجو وجود ندارد و اگر گرسنه شدید، می توانید در همان مکان با مکانیک، خیاط یا در این مورد، یک میان وعده میل کنید. تهیه کنندگان جوان موسیقی تجربی.
یکی از فضاهای ال پومارخو
چند توقف دورتر از میدان اسپانیا در بارسلونا، در Hospitalet، محل جدید El Pumarejo، یک انجمن فرهنگی که در آن برخی از جوانان نسل پس از کووید - تقریباً همه آنها بین سالهای 1993 تا 1994 متولد شدهاند - زمینههای جدیدی را برای یک فرهنگ بینرشتهای ایجاد میکنند. که تازه و همچنین جوشان است.
اولین نسخه از این انجمن در محله Vallcarca افتتاح شد ، پس از بازگشت از تحصیل در لندن، خود را وقف موسیقی مستقل و خودکفا کند.
هنگامی که ساختمانی که قبلاً در آن توانسته بودند خود را شناخته و عضویت وفاداری ایجاد کنند برای فروش گذاشته شد - که با شور و شوق در هر رویداد بدون نیاز به اطلاعات قبلی در مورد شارحان حضور داشت - آنها دریافتند این مقر سابق کلیسای مسیحی سندا د ویدا، که تنها آوار از آن باقی مانده بود و یک مهد کودک با نقاشی های روی دیوار که بیشتر کابوس ایجاد می کرد تا میل به بازی.
آزادی خلاق، سکان ال پومارجو را هدایت می کند
آنها تابستان گذشته با هم دست به کار شدند تا تمیز کنند، رنگ کنند، مونتاژ کنند و بسازند. در اینجا فرد از ساختن موسیقی در یکی از استودیوهای طبقه بالا به خدمت در پشت بار یا تعمیر لوله در صورت نیاز می رسد.
در مدت کوتاهی برنامه نویسی را ادامه دادند و فضا دادن به همه آن پیشنهادات منظره و موسیقی که در غیر این صورت کمی بیشتر طول می کشد تا جایی برای اجرا در برابر مخاطبان پذیرا پیدا کنند.
اکرام بولوم، دی جی نوظهور و تهیه کننده صحنه الکترونیک محلی، که با آغوش باز در MACBA یا جشنواره هایی مانند Mutek یا Sónar+D مورد استقبال قرار می گیرد. و با تجربه برنامه نویسی Sala Vol، او احساس می کند که این شهر همیشه پذیرای ایده ها و اشکال جدید بوده است، اما چیزی که El Pumarejo را منحصر به فرد می کند این است که این انرژی جوانی با چنین ذهن متمرکز و روشن.
اکرام بولوم دی جی، تهیه کننده و اومانیست
«در این فضا نه تنها محصول نهایی را نشان میدهند، بلکه شیوهای از کار را نشان میدهند که دیدن آن به همان اندازه جالب است. آنها در حال ایجاد شیوه جدیدی از زندگی هستند که در آن اتفاقات زیادی می تواند رخ دهد. آنها در یک ژانر تخصصی نیستند. این مردم را نگران می کند، زیرا آنها آن را در جاهای دیگر نمی بینند، جایی که شاید همه چیز قابل پیش بینی تر باشد.
پس از هر نوع رکود اقتصادی یا رویداد فاجعه آمیز بین قاره ای، انفجار خلاقیت در بین جوانان، از سر ناچاری و به عنوان یک واکنش.
این نسل قبلاً با شنیدن فریادهای برادران یا بستگان بزرگتر خود در مواجهه با وضعیت دردناکی که رسانهها تبلیغ میکنند، بزرگ شدهاند و **با این پانورامای تاریکتر، با کولهپشتیهایشان برای زنده ماندن بار میآیند.
"آنها در حال ایجاد شیوه جدیدی از زندگی هستند که در آن اتفاقات زیادی می تواند رخ دهد."
تهیه کننده Mans O به ما اطمینان می دهد: "با یک لپ تاپ و یک موبایل می توانید آن را به هم بزنید!" نیمه خنده اما از تجربه ای خاص، با آن نگاه درخشان کسانی که از همان لحظه ای که پلک هایشان را باز می کنند، افق درخشانی را می بینند. و پلک نزن
سال گذشته او یک آلبوم جاه طلبانه سه قسمتی هارد دیسک را با عنوان Three Stages Of Change Appreciation ارائه کرد. که او موفق شد در صومعه سنت آگوستی و در سونار ارائه دهد، با چشم انداز جاه طلبانه خود که در چیزی پیچیده شده بود که استاد کیج آن را اینترمدیا می نامید.
صفحه نمایش، اشیاء روزمره، نوارهای برق، کابل ها، رقص و فضایی برای بداهه با استفاده از بدن به عنوان یک عنصر دیگر.
دنیل رومن با نام مستعار Mans O
نوعی جاه طلبی هنری که از آزادی آزمایش در فضایی مانند این تغذیه می کند، جایی که دارد مخاطبی که برای قضاوت نمی آید، بلکه به عنوان شاهد بخشی از توسعه است.
در این گروه از دوستان، که کسانی هستند که از سه سالگی یکدیگر را می شناسند و در یک آپارتمان مشترک بوده و در کشورهای دیگر کار می کنند، قابل قدردانی است که هر چیزی که برای کنترل افسار لازم است وجود دارد. زمان پر دردسر؛ اتحاد، تعهد، شجاعت و کمی هولیگانیسم، اما بدون اتلاف کامل.
همه می دانند که "رول پومارجو" شهرت خاصی از آماتوریسم و عدم کنترل را در آغاز خود داشت. مانند هر پروژه ای که توسط جوانانی آغاز شده است که به داخل استخر می پرند و در حین رفتن آن را اختراع می کنند.
سفر به مرکز یک مدینه فاضله
نبرد ، که "دستکار" است و تکنسین سازمان توضیح می دهد که ما از ابتدا زمان برنامه ریزی و انجام جدی کارها را نداشتیم، زیرا همه چیز خود به خود پیش می رفت.»
میگل رابرس، عضو جوان گروه Holy Bouncer - که بخشی از پیدایش خود را در فضای قبلی زندگی می کرد - و پروموتری که کنسرت هایی را برای گروه های نوظهور مانند Family Time، Oracle Sisters و Alavedra در انواع اتاق ها و فضاهای شهر سفیر سرسخت انجمن است و او با اکرام موافق است که کنسرت هایی که در اینجا برگزار می کند یا شرکت می کند انرژی خاصی دارد.
اما او به مدیریت نیاز داشت که حرفه ای شدن فضا را جدی تر بگیرد تا پیشنهاداتش را ارائه کند. که معمولاً مردم محلی را بسیج می کند که می خواهند طوری برقصند که انگار فردایی وجود ندارد و به سطوح بالایی از سرخوشی جمعی می رسند.
چند توقف در حومه میدان اسپانیا در بارسلونا، در Hospitalet، محل جدید El Pumarejo است.
بدون اصرار زیاد، ژاوی، خوان لوئیس، ماریا، پاتی، پائو و نیکو از قبل در این مورد اقدام کرده بودند تا اندکی نظم در اداره اتاق اعمال شود.
اگر قبلاً کمی هرج و مرج وجود داشت، اکنون غالب است مسئولیتی که افراد عادی را ترغیب می کند تا از فضا به عنوان یک خانه مراقبت کنند.
فران آویلا، با نام مستعار Le Ranso از Disco Duro، یکی از گروههای ساکن اظهار میدارد که وقتی در میان دوستان خود محاصره میشوید و همه ابزارهای خود را در دست دارید، هم افزایی بسیار خاصی ایجاد میشود.
گروه Disco Duro که توسط Oly، Le Ranso و Popo تشکیل شده است
«قبلاً، اگر میخواستم یک بعدازظهر را با همکارانم بگذرانم، به بار میرفتم تا آبجو بخورم، زیرا این تنها جایی است که میتوانم ملاقات کنم. اما اینجا جایی دارم که بتوانم خلق کنم، جایی که شما یک کیت درام، یک کیبورد، یک میز دی جی دارید... حتی اگر در حال معاشرت هستید، اگر دوست دارید درام بزنید، شروع به نواختن می کنید، یا با گیتار تمرین می کنید و چیز جالبی بیرون می آید، در حالی که در اعماق وجودتان فقط آمده بودید که بعد از ظهر را بدون ادعا بگذرانید.
«ال پومارجو توانسته است به فضایی تبدیل شود که در آن افراد زیادی گرد هم می آیند تا آن انرژی خلاقانه را بدون برنامه ریزی همه چیز پرورش دهند. معمولاً افرادی هستند که با دیگری ملاقات می کنند که با آنها اشتیاق مشابهی برای انجام کارها دارند و پروژه موازی دیگری را راه اندازی می کنند.» نتیجه می گیرد.
تو می آیی؟
چیزی شبیه به آن اتفاق افتاد کلارا آگیلار و لورا وایزماهر، دو نماینده مجموعه هنرهای نمایشی فراگیر VVAA، که به موازات آن طرف پیک نیک پوسی را با شخصیتی زنانه تر تشکیل داد.
«زبان مشترکی هنگام ایجاد وجود دارد. ما تشکیلات متنوعی داریم و کاملاً منظره نیست. کلارا میگوید: اینجا بین افرادی که میخواهند اتفاقاتی در زندگی برایشان بیفتد، پیوند وجود دارد.
همه زیر چتر VVAA هستند فالوورهای وفاداری که برای هر اتفاقی که در وب سایت خود تبلیغ می کنند هجوم می آورند، و مکان های تأسیس شده ای مانند بکت برای گنجاندن آنها در بیلبورد خود نیازی به ترغیب ندارند.
کلارا آگیلار و لورا وایسمهر، نویسنده و بازیگر VVAA و Pussy Picnic
«ما مخاطبان جدیدی می آوریم. مواقعی وجود دارد که در فضاهای دیگر ما را کمی عجیب می بینند، اما بخش فرهنگی علاقه مند به پرکردن صندلی ها است. این زن جوان را منعکس می کند که خود را به عنوان یک بازیگر تعریف نمی کند، اما از رفتن با شجاعت روی صحنه دریغ نمی کند.
در حالی که Mans O از زمانی که اولین آهنگ های خود را در SoundCloud در سال 2014 آپلود کرد از حمایت منتقدان تخصصی برخوردار بود و اکرام بولوم با Bad Gyal نمایندگی مشترک دارد. این زنان جوان هلنا راس و مارتا تورلا هستند - که گروه موسیقی محلی مدیترانه ای کاپلا تارتا رلینا را تشکیل می دهند - که اگر شرایط اجازه دهد، پتانسیل پر کردن سالن های نمایش را دارند.
زمانی که کارنامه در حال شکل گیری و انسجام زیبایی شناختی بود، ما یک کنسرت در Pumarejo قدیمی انجام دادیم که در آن احساس کردیم صدای ما شنیده می شود و کنسرت همانطور که ما در ذهن داشتیم بود. از آنجا بود که داستان عشق ما با فضا به وجود آمد.» بین خنده ها می گویند که یکی جملات دیگری را تمام می کند.
هلنا راس و مارتا تورلا (کیک رلینا)
"در پروژه خود ما در حال طراحی یک مراسم مذهبی با انرژی هایی هستیم که همراه با مردم تغییر می کند. تمرکزی وجود دارد که ما به دنبال آن هستیم و این فضا آن ارتباط و جادو را تشویق میکند تا ایجاد شود.»
و بنابراین، در این منطقه از ساختمان های صنعتی، ما پیدا می کنیم یک میکروتوپیا که در آن ذهن و بدن احساس امنیت می کنند، آماده بازی و سفر بدون حرکت زیاد، تولید انرژی های مثبت و بدون خطرات بیش از حد برای سلامتی یا نگرانی در مورد آن نسخه از زندگی که سخنگویان یک نظم (نظم) مستقر خاص اصرار بر سیاه کردن آن دارند. زنده باد پومارجو
"ما مخاطبان جدید می آوریم"
در اینجا بیان هنری پاسخ است
*این گزارش در شماره 142 مجله Condé Nast Traveler (پاییز). با تماس با شماره 902 53 55 57 یا از وب سایت ما در نسخه چاپی مشترک شوید. نسخههای Condé Nast Traveler در ** نسخه دیجیتالی آنها موجود است تا از آن در دستگاه دلخواه خود لذت ببرید. و می توانید آنها را از فروشگاه اینترنتی Condé Nast خریداری کنید**