موزه BMW در مونیخ
روشن است، موزه BMW برای خوشحالی و غافلگیری ساخته شده است. از نظر استراتژیک تقریباً همزمان با افتتاح شد المپیک 1972 ، یکی از اولین شرط بندی های یک برند برای تقویت طرح برندینگ خود با استفاده از فضای نمایشگاهی است. البته، این چالشی بود که همان هدف شهر را داشت: شستن تصویر یک کشور و یک شهر پس از توتالیتاریسم، جنگ ها و بازسازی ها. بیرون آمدن آن به لطف طراحی قدرتمند و چشمگیرش که همراه با دفتر مرکزی شرکت، نمونه واقعی مدرنیته مونیخ شد، از خود استادیوم المپیک و آبنبات چوبی بزرگ پیشی گرفت. هر دو ساختمان توسط کارل شوانزر طراحی شده اند ، احتمالاً تأثیرگذارترین معماران پس از جنگ.
اما بیایید روی موردی که به عنوان معروف است تمرکز کنیم 'کاسه سالاد' ، خود موزه با شکل دایره ای که عمداً ساخته شده است تا بتواند لوگوی برند را روی پشت بام نقاشی کند. آره، منظره از هوا چشمگیر است ، بلکه از زمین، عبور از مسیری که آن را از زمین جدا می کند BMW Welt . بیگانه نقرهای رنگ در نمای بیرونی خود خبر از سفری در فضاهای غیرواقعی میدهد، اگرچه ماشین کلاسیک بامزهای که بر درب آن حاکم است، آن را به واقعیت بازمیگرداند.
هر فلورسنت، نرده، رمپ روشن، عنصر آلومینیوم و غیره. با دقت آلمانی قرار داده شده است. مسیر یک هزارتوی کوچک است، اگرچه در این مورد ایکاروس می توانست جایگزین های موتوری برای فرار داشته باشد. و آن این است که این همه رنگ نقره ای، این همه چراغ سفید و این همه فناوری که برای نمایشگاه در نظر گرفته شده است برای نمایش اتومبیل ها، موتورها، تک سرنشینان و موتورسیکلت ها.
تاریخچه ماشین از آینه دید عقب دیده می شود
ماجراجویی های 95 ساله فروش رویاها در فرمان این شرکت راه زیادی را طی می کند، به همین دلیل است که این تور بر اساس تاریخ آن ساخته شده است و کمی رابطه ای را که با بدترین دوران آلمان جوان داشته است به سخره می گیرد. در ویترین های غول پیکر و اتاق های مینیمالیستی تکامل جالب طراحی در قرن بیستم در معرض دید قرار گرفته است. و این است که، این موزه، بیش از همه، ادای احترام به طراحی ماشین است، به همین دلیل است که آن را به گیک، به موتور دوست فراتر می رود.
همه چیز می درخشد و می درخشد و باعث می شود بازدید کننده احساس کند که اتاق خلوص را نقض می کند. توضیحات در مورد نحوه طراحی، ساخت و آرایش خودرو به دلیل فراوانی نمونه ها و تصاویر جذاب است... حتی موتورها هم زیبا هستند! آنها حتی بیشتر شبیه یک مجسمه پاپ به نظر می رسند تا قلب پمپاژ بنزین.
در نهایت، بازدید کننده به قصد خرید یک ماشین لوکس بیرون نمی رود، زیبایی او همین است اتاق نمایش اما چرا؟ صرفاً به این دلیل که چیزهای عجیب و غریب چشمگیرتر هستند، خاطرات گذشته در سیاه و سفید، از آن مدل های نسل های گذشته که بیشتر شبیه به یک تخیل منقضی شده است. به نظر نمی رسد آنها بخشی از زندگی روزمره باشند، همانطور که عناصر الهام بخش آنچه امروز در چراغ های راهنمایی می بینیم وجود داشته است. .
این همه ماشین نیست
بگذارید جشنواره کنجکاوی ها آغاز شود! اولین، موتورسیکلت و کلاه ایمنی که با آن ارنست ژاکوب هنه او رکورد سرعت را در سال 1930 شکست و از 220 کیلومتر در ساعت گذشت. مدلی که بیشتر شبیه گلوله ای برای کشتن خون آشام ها (یا شیاف) است تا وسیله نقلیه ای برای افراد سرسخت و بی باک. بخشی که به فرمول 1 اختصاص داده شده است نیز به خوبی لذت می برد، با صندلی های تک سرنشینی که مانند نقاشی آویزان شده اند، اگرچه دیدن دکمه های زیاد روی فرمان ترسناک است و همیشه این سوال پیش می آید که چگونه می توانید در آن جا جا شوید؟
البته فضایی برای چیزی که احتمالاً محصول ابدی این برند است نیز وجود دارد: ون های افسانه ای آنها ، آن سفینه های فضایی کوچکی که انواع آدم ها و تجربه ها وارد آن می شوند. تور بدون خرخر او قطعا تور نیست.
اگر می شد گفت ماشین "دوست داشتنی" است در آن زمان بود که حباب افسانه ای معرفی شد، خودرویی ناآشنا که به دلیل شکل عجیب و غریبش در مغازه های سوغات فروشی رایج است و امروز نیز همان احساس شکنندگی را به ارمغان می آورد. حلزون ها! و این داشت می رفت؟
ماشینهای "شایستانگیز" وجود دارند