نمایه فانوس دریایی کابو د گاتا در غروب آفتاب
جاده ای که به لبه مکانی فراطبیعی به نام کابو د گاتا و یک طرف و آن طرف جاده، با آن دریا همیشه جلو، دریایی که انگار بالای زمین است، پیتاکوس های پیچ خورده به هم می ریزند، گلابی خاردار سرکش کشیده می شود و گوشته ای از شن را می کشد که شکل می دهد بی نظمی زیبای جغرافیایی این کویر . گاهی به نظر می رسد که زمین از جهنم بیرون می آید تا خود را در آفتاب بریان کند و این که مدیترانه ای با آواز ابدی کف سفیدش از زمین می آید و می رود.
بادها بر این مکان حکومت می کنند، لوانته و پونیته . بادها تغییر می کنند و بادها را تغییر می دهند پارک و همچنین به مسافری که میداند اگر میخواهد صد در صد از این سرزمین لذت ببرد، باید بگذارد خودش را با آنها برد. را کابو د گاتا ، هوی و هوس آیولوس. و این باد است که عطر و بوی آشپزخانه را مدیریت می کند پارک . صبح، کابو د گاتا بوی گلابی خاردار، نان تازه پخته شده و باران باکره ابرکوینا می دهد. پاشیده شده توسط آن نمک کریستالی از فابریکیلا -معدن نمک خیالی در پای فانوس دریایی Cabo de Gata-.
سپس اولین لقمه روز می آید، که تقریباً مانند یک نعمت بر روی یکی از آن میزهای پلاستیکی در La Ola de ساخته می شود. جزیره دل مورو : نان با گوجه فرنگی و روغن، قهوه و آب میوه طبیعی ; بهترین، مناظر دریا و باد شور. طعم هایی از کتاب دستور العمل های سنتی آلمریا وجود دارد که نمی توانید آنها را از دست بدهید کابو د گاتا : سردترین روزها و حتی، هرچند عجیب، باران و باد آزاردهنده، پارک به دور اجاق پناه می برد در حالی که خورش های کند مانند خرده ها یا گولوس ها . گورولوها: از میراث مسلمانان، ماکارونی است که با دست و با آرد گندم دوروم، آب و نمک درست می شود که برای بدن دادن و همراهی خورش ها استفاده می شود.
خانه های سفید نیجار، در کابو د گاتا
باید از جاده ای باریک و پر پیچ و خم بالا بروید که از آنجا شروع می شود نجار و منجر به تخم مرغ ، در آنجا، انریکتا از بهترین گورولوها در پارک خدمت می کند در اتاقی که بیشتر شبیه اتاق نشیمن خانه است، تا حدودی ژولیده. کیپ بدون ماهی مرکب - ماهی مرکب - در سس، بدون ساقی - سبزیجات پخته -، بدون ریش چنگال کبابی - ماهی سنگی سفید، بدون گوشت در سس یا بدون آنچوی کوبیده چه خواهد بود؟ تاپاس در آلمریا، بیش از یک رسم، یک الزام است. شما برای شراب - شراب از زمین مانند تایچ های Sacristan یا از Alpujarra در نزدیکی، مانند خوشمزه دره تاریک - یا یک آبجوی جنوبی و سوال همیشه یکسان است، تاپا چطور؟ سپس آنها یک کارت تاپاس وسوسه انگیز را به شما نشان می دهند.
تاپاس در دمپایی و پارئو یک لوکس بیابانی است ; اما همینطور است "خوش تیپ شدن" وقتی غروب میرسد و سیکاداها شروع به هجوم به سکوت میکنند، آدم برای رفتن به یکی از بهترین میزهای سفر طولانی میرود. کابو د گاتا . باید بریم به رودالکیلار، آ دفتر بلیط جاوی آنچوی پر شده خود را که به آن ولینگتون می گویند، امتحان کنید. و یا به سیاه ها و یک میز کوچک کنار دریا در El Manteca بگیرید، غذاهای برنجی آن معروف و با دلیل موجه – قابل توصیه حتی در ظهر – است. یا به جزیره مور برای ادای احترام به دریا در آن اتاق محقر و پر سر و صدا Hogar de los Pensionistas، در قسمت بالای شهر، هیچ ماهی کبابی مانند ماهی که توسط ملوانان بازنشسته این گوشه کوچک که هنوز یک ملوان است در اینجا تهیه می شود وجود ندارد.
اگر ماه کامل باشد، شب باید ما را به میزهایی که در تراس هیپی چیده شده است ببرد و از نظر آشپزی، رستوران کوچک جالبی در لالوما، اما چشم انداز و مناظر آنقدر چشمگیر است که همه چیز اضافی است. در شب های تابستان اغلب کنسرت هایی در فضای باز برگزار می شود. مراقب باشید، در اینجا شما با دافع پشه استفاده می کنید. بارهای ساحلی گنج بزرگ این سرزمین هستند. را بار ساحلی Alquian ، جایی که هر روز صبح شکارهای روز در یک ویترین نمایش داده می شود و غذاخوری ها که اکثریت قریب به اتفاق اهل آلمریا هستند، به دلخواه انتخاب می کنند. در بار یا سر میز، ارزش غذا خوردن در اینجا را دارد.
یا نوار برنج که فینا هر سال در تابستان به طور کامل سوار می شود ساحل پلیازو رودالکیلار . ما میتوانیم آن را یک بار ساحلی پاپآپ بنامیم، پائلای آفتابی با برکت در این مکان، زیرا تا زمانی که حمامکنندگان دوام میآورند: از جولای تا سپتامبر. غذا خوردن در آلمریا غافلگیرکنندهای است که در بخشهای کوچک به سر میز میرسد، شاید این راز آن است که در مواقعی که انتظار نمیرود، آن را دریافت کنید، زمانی که فراخوانی به آن نمیشود مجذوب آن شوید.