لی میلر، مدلی که به داخل سنگر پرید
شاید به همین دلیل است که شانس اغلب به نفع او بازی می کند. قرار بود از یک خیابان رد شوم نیویورک بدون توجه به کامیونی که به سمت او می رفت، وقتی بازوی آقای. Condé Montrose Nast ، موسس روش Y نمایشگاه Vanity Fair ، او را از زیر گرفتن نجات داد. سال 1926 بود و لی 19 ساله بود. . سال بعد آن را پوشش تحت تصویر از جورج لپاپ .
ویژگی های سرد و آندروژن او را به نزدیک ترین چیز به یک مدل برتر تبدیل کرده بود و این به معنای کار با عکاسانی مانند ادوارد اشتایچن یا جورج هوینینگن هوئن . اما پس از آن مدلها هیچ کنترلی روی تصویر خود نداشتند و یکی از عکسهای Steichen بدون رضایت لی برای کمپین تبلیغاتی نوار بهداشتی استفاده شد. رسوایی رخ داد و حرفه لی کم رنگ شد.
در عکسبرداری برای Vogue بخوانید
او به این حادثه اهمیت زیادی نداد. تئودور میلر ، پدرش، همیشه از این حمایت می کرد که وقت خود را صرف بازی های مشابه دو برادرش کند. در محیط کشور از پف کیپسی این به معنای خانه های درختی، قطارهای اسباب بازی و وسایلی بود که حول سرگرمی عالی تئودور می چرخید: عکس . در دوران او به عنوان یک مدل، علاقه لی در آن سوی کانون توجه قرار داشت. رسوایی پد Kotex سد را شکست.
ده سال قبل از آن، یک رویداد دردناک رابطه لی با دوربین را مشخص کرده بود. من هشت ساله بودم که در سفری به نیویورک به او تجاوز شد . متجاوز به او سوزاک داد. درد، شرم و احساس کثیفی باعث نوسانات خلقی او شد که در نوجوانی بدتر شد.
لی میلر
درمان روانپزشکی با جلساتی تکمیل شد که در حضور مادرش، لی برای تئودور برهنه عکس گرفت . این راه عجیب و غریب از آشتی با هیکلش تاسیس الف پیوند حیاتی و درمانی با فرآیند عکاسی.
بنابراین وقتی حرفه مدلینگ او به پایان رسید، برای لی مشخص بود که سایت او هدف قرار گرفته است . جذب سوررئالیسم تجربی از مرد پرتو ، در استودیوی خود در پاریس حاضر شد و به او پیشنهاد همکاری داد. این هنرمند نه تنها موافقت کرد، بلکه عاشقش شد.
پنج سال همکار او بود. رابطه آشفته بود . به درگیری ناشی از تصاحب مداوم آثار او، مبارزه برای استقلال عاطفی که لی از طریق درمان مطرح کرده بود اضافه شد.
لی میلر یا زیبایی و جنون من ری
رهایی هنر امری مردانه بود و سازندگان، به استثنای اندک، در پسزمینه باقی ماندند. به همین ترتیب، عشق آزاد یک الزام ضد بورژوازی بود که من ری با اشتیاق آن را اجرا می کرد ، اما اینکه او به شریک زندگی خود نگاه مثبتی نداشت. لی تکان نخورد . او در محافل سوررئالیست احترام قائل بود و با او رابطه نزدیک برقرار کرد پیکاسو، پل الوارد و ژان کوکتو.
دومی به او پیشنهاد کرد در فیلمش شرکت کند خون یک شاعر، که در آن او در کنار یک مجسمه گچی از خودش ظاهر می شود.
هاله سوررئالیستی به رسمیت شناختن آثار او علاقه مند بود. در نمایشگاه عکاسان بین المللی موزه بروکلین با سیسیل بیتون و موهولی-ناگی اتاق مشترک داشت. اما لی از چرخ و فلک پاریسی و درگیری با من ری خسته شده بود. در سال 1934 او رابطه خود با میلیونر مصری الوی بی بی را به آخرین عواقب خود کشاند و با او ازدواج کرد.
پس از جدایی آنها، عکاس مترونومی ایجاد کرد که شامل افسانه زیر است:
چشم کسی را که دوستش داشتی که دیگر با تو نیست قطع کن. آن را روی آونگ مترونوم قرار دهید و منتظر بمانید تا به سرعت مورد نظر برسد. یک چکش بردارید و با یک ضربه آن را نابود کنید.
سالهای میلر در قاهره آنها تصاویری از یک سبک کاملاً سوررئالیستی را از خود به جای گذاشتند، اما صحرا و ویرانهها در نهایت الهام و صبر آنها را تمام کرد. وقتی سه سال بعد به پاریس بازگشت، لی به اسطوره یک جنبش در حال از بین رفتن تبدیل شده بود . پس از آن بود که او ملاقات کرد رونالد پنروز ، نقاش انگلیسی دایره از ماکس ارنست که بقیه عمرش را با او تقسیم می کرد.
جنگ آنها را در لندن پیدا کرد. در طول حمله رعد اسا ، خانه شما از همپستد به یکی از مراکز اجتماعی شهر تبدیل شد. زمانی که ایالات متحده وارد جنگ شد، لی در حال مستندسازی اثرات بمباران بود. علیرغم تردید سردبیر روش ، عکاس معتبر شد و به فرانسه نقل مکان کرد.
او در نرماندی حمله ای را که به دنبال فرود آمد تجربه کرد. او از بیمارستانها به خط مقدم میپرید و جزو اولین افرادی بود که از نیروهای متفقین به آنجا میرفت وارد اردوگاه کار اجباری داخائو شد . از آنجا رفت به مونیخ ، جایی که در خانه ای که متعلق به هیتلر بود مستقر شد . روی تختش خوابید و از خودش در وان حمام عکس گرفت.
همانطور که بیان شد دیوید شرمن روزنامهنگاری که در آن سالها او را همراهی میکرد، لی دورهای از موفقیت بزرگ را در طول جنگ سپری کرد. با وجود وحشتی که او را احاطه کرده بود، استعداد او در جنبش رشد کرد ، در آنی. او بر بازگشت به روال غلبه نکرد. تلاش برای بازگشت به حالت عادی با خماری آنچه تجربه شده بود، برخورد کرد.
مادر بودن به او کمک نکرد تا بر افسردگی ای که به وابستگی او به الکل کمک می کرد غلبه کند. او با ملروز به مزرعه ای در ساسکس بازنشسته شد، عکاسی را کنار گذاشت و ناراحتی خود را به آشپزخانه معطوف کرد. وقتی من ری به دیدار آنها رفت، مرغ سبز و ماکارونی آبی را به او تعارف کرد.
لی میلر، زیبایی ناب
لی میلر برای Vogue