Monte Verità، پیش درآمد جنبش هیپی
که در 1900 هفت مرد و زن به آنجا رفتند کوه های آلپ سوئیس در جستجوی مکانی برای شکل دادن به آرمان همزیستی خود. آنها دریافتند تپه ای در نزدیکی آسکونا، یک شهر کوچک در کانتون تیچینو از بالای آن افق وسیعی تحت سلطه بود دره و دریاچه ماگیور.
از جمله آنها بود هانری اودنکوون ، پسر یک صنعتگر بلژیکی مرفه و شریک زندگی اش، آیدا هافمن ملک را خریدند و اسمش را گذاشتند Monte Verità: کوه حقیقت.
این حقیقت به مفهومی مطلق اشاره نمی کند. او با آنچه بنیانگذاران آن را دروغ جامعه صنعتی می دانستند مخالفت کرد. هدف این بود ایجاد یک آسایشگاه برای ارائه فرصتی به افراد ناسازگار دانش و رشد معنوی
آسایشگاهی برای افراد ناسازگار
رژیم گیاهخواری، برابری جنسیتی و ارتباط با محیط طبیعی به عنوان اصول اولیه تعاونی ایجاد شد. روح آن فراگیر بود و برای پیشنهادات اعضای جدید باز بود. روال در اطراف توسعه یافت به برهنگی، آفتاب گرفتن، ورزش، عشق رایگان، باغبانی، پرهیز از الکل، کار یدی و رقصیدن.
جریان های بسیار متنوعی در مونت وریتا وجود داشتند. آنارشیست ها، فمینیست ها، سوسیالیست ها، طرفداران روان درمانی و عارفان طبیعت آنها در جستجوی ایده ای از آزادی آمدند.
مردها موها و ریش هایشان را رها کردند. زنان لباس و صندل سفید می پوشیدند. در مطبوعات به آنها معروف بودند «پیامبران پابرهنه» یا «حواریون تربچه» . توجه، رسوایی، معطوف بود هرزگی ادعایی او
میدانم آنها کلبه های چوبی ساختند که در آن خورشید و هوای کوه نفوذ کرد. او بزرگ شد پرورش باغ ; یک خیاط به تازه واردها لباسی را پیشنهاد داد که با زندگی آسایشگاهی مناسب باشد. خودت ساختی n جامعه سازی به سبک مدرنیستی. در پشت بام، خورشید در یک کلید برهنگی پرستش شد.
مونت وریتا، پناهگاه هیپیها در کوههای آلپ سوئیس
یک مدرسه رقص غیررسمی، طبیعی و رسا در جستجوی تأسیس شد رهایی از طریق موسیقی رقص ها در مزارع کوهستانی تمرین می شد. را قانون، رقص دایره ای، در یک دایره، بیان مشخصه این غیر رشته بود.
در جشن انقلاب زمستانی 1904، یک درخت صنوبر در اتاق غذاخوری ساختمان جامعه نصب شد. آتش بزرگی روشن شد، زنان آواز خواندند، آیدا رسیتال پیانو داد، گوته خوانده شد و شب با رقص پایان یافت.
افراد مشهور هجوم آوردند. ایزادورا دانکن، پل کلی، دادائیست هوگو بال، توماس مان، فرانتس کافکا، دی.اچ. لارنس، تروتسکی و فروید آنها به آسایشگاه ختم شدند.
اتو گراس، شاگرد فروید، او نقش اساسی در توسعه ایدئولوژیک تعاونی ایفا کرد. رسالت خود را در نظر گرفت رهایی زنان از مردسالاری از طریق آگاهی بدن و آزادی جنسی. رادیکالیسم پیشنهادهای او او را از مکتب روانکاوی که یونگ رهبری آن را بر عهده گرفت، دور کرد. علاقه او به مواد مخدر او در میان اعضای آسایشگاه مستثنی نبود.
سالهای شکوه و جلال مونت وریتا ادامه یافت تا شروع جنگ جهانی اول. اقتدار آیدا و هانری علیرغم انتقاد آنارشیست ها حفظ شد. اینها آنها استفاده از پول را رد کردند و با شک نگاه کرد تجاری سازی تدریجی پروژه رژیم کاری سخت، با شیفت هایی که بین 10 تا 12 ساعت به طول انجامید، منجر به رها شدن بسیاری از اعضای آن شد که در دره تیچینو پراکنده شدند.
تبلیغات Monte Verità
در خاطراتش، اریش محسم آنارشیست می گوید: «از صبح تا شب سیب، آلو، انجیر و آجیل می جویدم. وحشتناک بود. وقتی قدرتم کم شد به کارگردان اعتراض کردم. به او گفتم این دارد من را نابود می کند. او پاسخ داد ممکن است اینطور باشد، اما در هر صورت چیزی با شما از دست نمی رود.
شهادت منعکس کننده اقتدار بلامنازع هنری اودنکوون است. او را نمی توان یک گورو دانست، اما همراه با آیدا یک ساختار مدیریتی ایجاد کرد که تصمیم گیری را در انحصار خود در آورد. محل سکونت او، کاسا آناتا، دارای برق و آب لوله کشی بود. برگزار شد یک لوکس روستایی و آلپی که از روح کابین دور بود.
هتلی به سبک باهاوس که با پایان یافتن مدینه فاضله ساخته شد
حقیقت این است که علیرغم آرام شدن زهد، این زوج که با یک رابطه آزاد و آزاد پیوند خورده بودند، می دانستند حفظ همزیستی جریان هایی که اغلب از نظر ایدئولوژیک ناسازگار بودند. را التقاط و عدم انسجام که به آنها نسبت داده می شد بهترین کلاسور در مونت وریتا بود.
**رفتن وی در سال 1920 به برزیل** و فروش ملک به بانکدار و مجموعه دار ادوارد فون هیت آنها به مدینه فاضله پایان دادند.
ساختمان مدرنیستی تخریب شد و به جای خود امیل فارنکمپ هتلی به سبک باهاوس ساخت. این منطقه جذابیت اسطوره ها را حفظ کرد. را دره لوکارنو شده بود به جای پناهگاه ناراضیان فرهنگی و سیاسی، توسط مقامات سوئیسی محافظت می شود.
پناهگاه دگراندیشان فرهنگی و سیاسی
آ میکرو اقلیم خیرخواهانه و تحقیق در مورد آنها خواص تلوریک مغناطیسی آنها تقویت کردند روحیه پناهندگی که تا جنگ جهانی دوم ادامه داشت.
در دهه 70، پروژه اودنکوون پژواکی در روح هیپی پیدا کرد، که بازگشت به طبیعت، عشق آزاد، برابری و گیاهخواری را به عنوان ارزش های ضروری فرض می کرد.
بنیاد Monte Verità امروز هتل ساخته شده در سال 1920، کازا آناتا و سایر اقامتگاه های ادغام شده در تعاونی قدیمی را اشغال می کند. کمیسر هارولد سمن ، نزدیک به دره، مسئول پیشنهاد بود نمایشگاهی که تاریخچه هتل آسایشگاه را نشان می دهد. تلاقی تلاش های ناموفق برای بازسازی جامعه ای در آستانه تضاد برای او ارزش اساسی Verità است.
نمایی از هتل