نمایی از یکی از اتاق های هتل طوبی
"یک بار اینجا زندگی می کرد." اگر می خواستند می توانستند پلاکی با چنین عبارتی در این مکان جادویی بگذارند که در واقع شواهدی از گذشته خود به عنوان یک بار و رستوران دارد. در سال 1908
در آن زمان تعداد کمی بودند که تابستان را در مارسی سپری می کردند، تعداد بیشتری از آنها ماهیگیری می کردند و در زیر آفتاب نوشیدنی می نوشیدند، بنابراین اینطور نبود. تا سال 1946 زمانی که پس از ترمیم آسیب های ناشی از بمباران های جنگ جهانی دوم، مشترک به هتل Les Roches Blanches تبدیل شد. آری، در هتل کوچکی از آن هتلهای بتنشین، از آنهایی که رویاهای روزگار الهی دارند.
اتمسفر و منطقه بانوج در توبا، روی صخره ای در ساحل مارسی
در دهه 70 یک پیتزا فروشی اضافه شد. بعدها، توسعه گردشگری آن را به دو فضا تقسیم کرد، رستوران l'Escale و باشگاه Kon Tiki، و از آنجا که در دهه 80، دوران طلایی خود را سپری کرد و به یک باشگاه غواصی فوق العاده تبدیل شد. با شرکای مانند غواص آزاد بزرگ ژاک مایول، به نام «مرد دلفین» و آلبرت فالکو، کاپیتان کالیپسوی افسانهای ژاک کوستو. تقریبا هیچی.
توبا، از یک باشگاه غواصی افسانهای تا هتلی کوچک در کنار دریا
این پیش درآمد، و نه یک سفر سریع به گذشته، برای درک بهتر آنچه که همین چند هفته پیش اتفاق افتاد و چه اتفاقی افتاد، ضروری بود در Condé Nast Traveler ما به شما در اسکوپ برای اسپانیا می گوییم زیرا سازندگان آن چنین می خواستند: توبا، مخفیگاه نمادین گودس ، واقع در ساحل مارسی و در مقابل Calanques فتوژنیک - آن صخره های درخشانی که در دریا فرو می ریزند -، برگشته تا بماند اما به کسی نگو
گرگوری گاسا، از دنیای مد، و فابریس دنیزوت، تهیهکننده فیلم، تصمیم گرفتند با احساس کسی که میداند گنجی پیدا کردهاند، در اینجا لنگر بیاورند. را معمار ماریون میلاندر، دوست دوران کودکی گرگ و فاب، کار آسانی نداشت که این 350 متر مربع را بدون فراموش کردن دلیل همه اینها به زندگی بازگرداند: تصعید شدید زندگی مدیترانه ای، قطع ارتباط و، چرا نگوییم، تنبلی.
خانه های کوچک گودس
برای این کار، او نمیتوانست – یا بهتر است بگوییم، نمیخواست – از خاطرهاش دوری کند E-1027، خانه ای که ایلین گری و معمار ژان بادوویسی، سردبیر مجله L'Architecture Vivante، ساخته شده در پایان دهه 1920 در Roquebrune-Cap-Martin و آن لوکوربوزیه، به عنوان تشکر پس از چند روز اقامت در آنجا، تزئین شده با نقاشی های دیواری که گری را وحشت زده می کرد به حدی که دیگر هرگز پا به آنجا نگذاشت. ویلا – و نقاشی های دیواری آن – امروزه نمادی از مدرنیسم است که توانسته است پابرجا بماند زیرا هنر در کوت دازور به ندرت محو می شود.
یکی از پنج اتاق طوبی
و بله، ما دوباره به گذشته پریده ایم، مکان آن را اجتناب ناپذیر می کند، وقتی به اینجا آمده ایم تا در مورد حال صحبت کنیم. اونی که تو این سوله هست، چون یه سوله بالاخره فقط پنج اتاق داره و هنر زیاد، اونی که پلیس میکردن توماس میلندر - ایده دعوت از هنرمند پلاستیکی با اوست ژولین برتیه، که کارش عشق عشق این قایقی است که به نظر می رسد در دریا غرق شده است - و امانوئل لوسیانی، جمعی از هنرمندان آن، استودیو Southway, او یک نقاشی دیواری بزرگ در پله های جلویی ایجاد کرده و برای هر حمام یک کاشی سفالی تزئین کرده است. یکی دیگه هیچی دست زدن به.
دکوراسیون، اگرچه نمی خواهیم کلمه مینیمالیستی را بگوییم، اما همین است. بیایید توافق کنیم بهتر از در مورد سادگی است، در مورد خلوص، آنها حتی از "صداقت" صحبت می کنند: علفهای دریایی، نجاری یددار، ورقههای سفید برفی، تختههای تخته سه لا قایق، نقاشیهای کوچک و سوغاتیها و قفسههای کت پیپ اثر هنرمند الویر بوندوئل با هم همزیستی دارند. لذت مدیترانه ای رستوران، برای 80 نفر و با دو تراس که هرگز نمی خواهید آن را ترک کنید.
شما هرگز نمی خواهید ترک کنید
آشپز برونو بوسلمانیا محصول محلی را کار می کند، چه چیز دیگری، تا کاملاً روشن شود که کجا هستیم و چرا، در حالی که میکا نوار را متحرک می کند پس از عبور از نوار هتل Bachaumont تحت رهبری گروه تجربی. همه چیز در فرانسه می ماند، یعنی.
گوشه ای با قطعات صنایع دستی محلی، کتاب و سوغاتی
نه، انتظار نداشته باشید که در طوبی، حوله حمام پای تخت خود را پیدا کنید. به جای معمولی، زیرا در اینجا هیچ چیز آنقدر معمولی نیست که به نظر می رسد، یک ماسک، بالهها و یک غواصی در اتاقتان منتظر شما هستند تا به شما یادآوری کنند که اینجا زمانی یک باشگاه غواصی بوده است. و اینکه بتوانید از مایول و گروهش به همراه مربیان الگوبرداری کنید غواصی Beuchat.
کسانی که ترجیح می دهند از سطح دریا لذت ببرند نیز در دسترس هستند: دو قایق بازدید از جزیره Maïre و Friuli را ارائه می دهند.
از طریق جزایر خواهد بود، از طریق دریا خواهد بود. همانی که لعنتی ما سالانه بیش از 600000 تن پلاستیک را دور می اندازیم، به همین دلیل است که در اینجا یک بار مصرف نمی بینید. نه یک صابون پیچیده و نه نی که در دهان بگذاری. "گرین کارت" از مهمانان استقبال می کند و یادآوری می کند تمام حرکاتی که باید برای اقامتی تا حد امکان زیست محیطی اتخاذ کنید.
وگرنه هیچ کاری نکن بگذار تنبلی به تو هجوم آورد.
*این گزارش در شماره 141 مجله Condé Nast Traveler (سپتامبر). با تماس با شماره 902 53 55 57 یا از طریق وب سایت ما، در نسخه چاپی (11 شماره چاپی و یک نسخه دیجیتال به قیمت 24.75 یورو) مشترک شوید. شماره سپتامبر Condé Nast Traveler در ** نسخه دیجیتال آن موجود است تا از آن در دستگاه دلخواه خود لذت ببرید. **
نور مدیترانه ای که وارد اتاق می شود