هنرمند در آتلیه اش.
82 پرتره و یک طبیعت بی جان نمایشگاه دیوید هاکنی است که تا 25 فوریه در موزه گوگنهایم در بیلبائو قابل مشاهده است. بسیار نزدیکتر و قابل دسترستر از زمانی است که در مؤسسهای که آن را سفارش داده بود، یعنی آکادمی سلطنتی هنر در لندن، ارائه شد. و زمانی که این مستند در تاریخ 12 فوریه در سینماها اکران می شود، نزدیک تر خواهد شد هاکنی در آکادمی سلطنتی هنر. در واقع، به لطف این فیلم، دو نمایشگاه بزرگ اخیر هنرمند انگلیسی با روحی از رنگ های لس آنجلسی همیشه باقی خواهد ماند.
هاکنی، «پرتره، مناظر، و طبیعت بی جان، چه چیز دیگری وجود دارد؟»
سری فیلم های مستند نمایشگاه روی صفحه (توسط A Contracorriente در اسپانیا توزیع شده است) در سال های اخیر مجموعه ای از فیلم ها را تولید کرده است که تلاش می کند ترکیب نقاشی و فیلم
مطرح شده به عنوان سفری به تاریخ هنر در مراحل و سبک های مختلف آن؛ آنها نیز هستند پیاده روی از صندلی راحتی تا موزه های بزرگ جهان. از MoMA در نیویورک تا D'Orsay در پاریس، از تیت مدرن در لندن تا گالری ملی هنر در واشنگتن. برخی از آن نمایشگاههایی که هر سال ما را به سفر دعوت میکنند، بهانهای برای خرید بلیط هواپیما هستند که هرگز نخریدیم و حالا در این فیلمها دیده میشوند.
این ایده به ذهن فیلمساز و مستندساز رسید فیل گرابسکی و تیم شما در ابتدا، هفت هشت سال پیش که شروع کردند، باید «مردم را قانع می کردند» اما امروز فیلم هایشان در حال رسیدن است. 55 کشور در سراسر جهان و در بریتانیا با هیاهویی مانند یک فیلم پرفروش هالیوود منتشر می شوند.
پرتره های یک زندگی
اینطوری اتفاق افتاد هاکنی در آکادمی سلطنتی هنر (اولین نمایش در 12 فوریه در اسپانیا)، که در آن خود دیوید هاکنی ما را در دو نمایشگاه بزرگ آخر خود راهنمایی می کند: یک تصویر بزرگتر (2012) و 82 پرتره و یک طبیعت بی جان. کاملاً برعکس، اولی مجموعه و بررسی مناظری بود که او در طول زندگی حرفهایاش نقاشی کرد، از اولین سفرش به مصر در سال 1963 تا بازگشت به زادگاهش یورکشایر. و دومی مجموعهای از پرترههایی است که او در استودیوی خود در لسآنجلس، همیشه در شرایط یکسان گرفت: هر کدام در حداکثر 22 ساعت.
هاکنی هجدهمین مستند فصل پنجم نمایشگاه روی پرده است، اما مستندی خاص است، زیرا هنرمند البته زنده است. و همچنین کمی نشان می دهد اول سال 80 ساله میشی گرابسکی می گوید: «ما توانستیم سه بار با او صحبت کنیم. و در آن جلسات، فرآیندهای خود، علایق خود، آنچه برای او هنر است را بازگو می کند. تماشای کار او با برس در طبیعت یا با آی پد در ماشین شگفت انگیز است.
یورکشایر به گفته دیوید هاکنی.
هر یک از نمایشگاه ها و هنرمندان به این دلیل انتخاب شده اند گرابسکی می گوید: «من یک داستان مهم برای گفتن داشتم. همچنین برای دوره ای که آن را نمایندگی می کرد و برای علاقه گسترده اش.
امسال قبل از هاکنی، مستندهای Manet و Canaletto; و بعد از فیلم این نقاش انگلیسی وارد سینما خواهند شد گویا، نمایشی از گوشت و خون (19 فوریه)؛ ماتیس، از Tate Modern و MoMA (26 فوریه) ; من، کلود مونه (5 مارس) و سزان: پرتره های یک زندگی (12 مارس) .