مداخله استروک برای جشنواره "کشتی کریستال"
Ostend، در ساحل فلاندر، ارائه می کند جشنواره بزرگ هنری سرپرستی یان فابر که شامل آثاری از مارینا آبراموویچ، بیل ویولا یا لوک تویمانز در مکان هایی مانند کلیساها، اصطبل ها، آپارتمان ها... و بله، همچنین برخی از موزه ها.
"من به قدرت و قدرت زیبایی اعتقاد دارم" یان فابر، هنرمند، نمایشنامه نویس و کارگردان صحنه بلژیکی (آنتورپ، 1958) می گوید.
و حتی بزرگترین مخالفان او باید بپذیرند که فابر همیشه به اعتقادات خود وفادار بوده است. اکنون او آن را دوباره همراه با همکارش اعمال می کند، جوانا دی ووس ، که با آن پروژه را سرپرستی می کرد رافت. هنر تنها (نه) است ، که تا 15 آوریل آینده میزبان است اوستنده ، شهر ساحلی تاریخی فلاندر.
گفتیم که اوستنده «میزبان» نمایشگاه است، اما شاید باید برعکس فرموله شود، زیرا آنچه واقعاً در مورد آن صحبت می کنیم این است شهری که تقریباً به معنای واقعی کلمه توسط هنر تسخیر شده است ، که در طول و عرض گسترش می یابد بیست و سه مکان اعم از واضح ترین (اصلی موزه ها و مراکز هنری محلی ) به ظاهراً مسخره ترین (بعضی اصطبل ، آ آپارتمان روبروی ساحل ) از طریق خاطره انگیزترین (الف کشتی لنگر انداخته در بندر ) .
نقاشی "کلک زندگی"، اثر کیتی اوهاگان
البته ما در مورد محلی صحبت می کنیم که کمی تجربه در دست گرفتن دارد و متأسفانه آسیب دیده است مهاجمان نسبت به هنر معاصر دوستانه کمتری دارند. در آغاز قرن هفدهم، به مدت سه سال که باید ابدی به نظر می رسید یک سوم اسپانیایی تحت فرماندهی آمبروزیو اسپینولا آنها را محاصره کردند و در نهایت اوستنده را با خون و آتش گرفتند، در یکی از آن آسیب های جمعی که می تواند به وضوح روح یک جمعیت را در طول نسل ها نشان دهد.
می توان تصور کرد که تاریخ وحشتناک از سایت اوستند این بخشی از الهام بخش Fabre و Vos بود. نمی تواند تصادفی باشد که متصدیان نقاشی را انتخاب کرده اند Le radeau de la Meduse (کلک مدوسا)، نقاشی شده توسط تئودور جریکولت در سال 1819. این اثر قبلاً یک رویداد دراماتیک زمان خود را تقبیح کرده است (غرق شدن یک ناوچه فرانسوی به دلیل بی کفایتی ناخدای منصوب به این سمت به دلیل شایعات مبهم سیاسی) به نمایندگی از یک گروه انسانی که در فضای بسیار کوچک یک قایق دور هم جمع شده بودند، و که قبلاً لوئیس بونوئل الهام بخش فیلم بود فرشته نابود کننده (1962).
برای فابر، قایق (کلک در عنوان) فراتر از یک فضای فیزیکی است. عنصری مملو از مفاهیم استعاری : وجود دارد سیاست های، برای مثال، با کنایه های مداوم به پناهندگان؛ بلکه به شدت شاعرانه (هنرمند به عنوان یک ماجراجو، شلاق خورده از ناهنجاری های محیطی و همیشه در جستجوی سرزمین های جدید).
تصمیم همچنین شامل اشاره ای به سنت دریانوردی شهر و سلف فابر، کمیسر جان هوت که سه سال پیش سفارش داده شد تا نمایشگاه دیگری را در آنجا با شعار دریا در نظر بگیرد.
متأسفانه هوئت که فابر او را به نوعی "پدر معنوی" می دانست، پیش از آنکه بتواند نمایشگاه خود را باز ببیند، درگذشت. الهام او هنوز در بسیاری از قطعات و هنرمندان وجود دارد اکنون توسط Fabre و de Vos انتخاب شده است.
تابلوی "آشکار" اثر آنتوان روژیرز
در مجموع هستند 73 هنرمند که اکثراً آثاری خاص برای این مناسبت خلق کرده اند. ایده های قایق، کشتی شکسته، پناهنده یا به طور مستقیم کار ژریکو به عنوان کنایه مستقیم در همه آنها، کم و بیش به معنای واقعی کلمه، به چشم می خورد. و همیشه روشی را برجسته می کند قطعات در فضاهای انتخاب شده قرار می گیرند.
همانطور که می توان انتظار داشت، نقطه ای که سهم شیر را متمرکز می کند همان است مو.زی ، موزه اصلی شهر. در آنجا، عکس های چشمگیر پرتغالی ها خورخه مولدر, که به یکی از بهترین تفسیرهای مجدد از La Medusa دست می یابد با به تصویر کشیدن خود در موقعیت های چند نفر از شخصیت های نقاشی ژریکو. یا نقاشی های اسپانیایی ها هنری مارتین، مملو از آن تصور وحشتناک از متعالی در ذات هنرمند رمانتیک است. و کسانی که از مایکل بورمنز ، مجسمه اش رنگ صورتی او که در یکی از فواره های شهر گیر کرده بود، با سر غوطه ور در آب ظاهر می شود و بنابراین به نوعی قایق انسانی تبدیل می شود.
مجسمه «رزا» ساخته میشائل بورمانز در مقابل کازینو اوستند
همچنین کمبود قطعات دیدنی تر از «نام های بزرگ» وجود ندارد: ویدیویی از بیل ویولا ، چند مجسمه غیرمعمول توسط هنرمند و فیلمساز استیو مک کوئین (کارگردان برنده اسکار 12 سال بردگی)، اینستالیشن کنایه آمیز فرانسوی ها اورلان ، نقاشی با فرمت بزرگ توسط جولیائو سارمنتو یا منظره سفر نامطمئن ، تنوع در نصب که ژاپنی ها چیهارو شیوتا پیش از این در غرفه کشورش در دوسالانه ونیز 2015 نمایش داده شده است. قطعات هنری فیلمسازانی مانند مایک فیگیس یا الکس ون وارمردام ، یا یک کارگردان تئاتر مانند رابرت ویلسون (ویدیوی لوسیندا چایلدز عالی) .
نصب «سفر نامشخص»، توسط چیهارو شیوتا
در قرن نوزدهم، گالری های ونیزی، از جمله، در انتظار ما هستند. مارینا آبراموویچ Y کارلوس آیرس با یکی از شناخته شده ترین آثارش دریای سیاه ، یک کف پارکت متشکل از تکه های چوب قایق های پناهندگانی که به بندر کادیز می رسند. مجری بلژیکی مسیو دلموت نماینده فقید خورنده ترین سنت سوررئالیستی در هنر بلژیک نیز حضور خواهد داشت.
'دریای سیاه'؛ نصب توسط کارلوس آیرس
هزینه ساخت این گالری ها توسط شاه تامین شد لئوپولد دوم - استثمار او از مستعمره خصوصی او، کنگو ، همچنان به عنوان یک بزرگ موضوع بازتاب دائمی تاریخی و هنری است "گناه اصلی" کشور در ازای داشتن دونده خودش در آنها که به او اجازه میدهد از کاخ تابستانی به پیست مسابقهای که به مسابقات آن علاقه زیادی داشت سفر کند.
آنها دقیقاً اصطبل هستند زمین مسابقه ولینگتون یکی دیگر از جالبترین مکانهای پروژه: در آنجا میتوانید مثلاً یک مکان سرد را ببینید ویدیوی انیمیشن لوک تویمانز که به گویا و اعدام های او در 3 می ادای احترام می کند، در حالی که گروهی از پناهجویان به ساحل می رسند تا توسط تیرانداز نامرئی که در جای تماشاگر قرار دارد سرنگون شوند.
این تور همچنین شامل چندین معابد مسیحی مانند Onze-Lieve- Vrouw-ter-Duinen (بانوی ما از تپهها)، جایی که بقایای نقاش جیمز انسور در آن قرار دارد. کلیسای دومینیکن ها، با کلیسای بزرگ مجسمه بطری پلاستیکی توسط مایکل فلیری; یا سن خوزه، جایی که تعجب برانگیز است که به نصب آن فکر کنیم هانس هوولینگن : اعترافی که در وسط گذرگاه کاشته شده است، با مجسمه یک میمون در داخل و دو فسیل آویزان در بیرون، در انتقادی آشکار از کلیسا، اما قبل از آن، به نظر می رسد هیچ کس در اینجا بیش از حد رسوا نشده است.
«توبلا» اثر هانس ون هوولینگن در سینت-ژوزفکرک
اما شاید پیشنهاد کننده ترین مکان ها مکان هایی باشند که از دارایی های بزرگ شهر استفاده می کنند. دریا، تا آن را به عرصه هنری ببرد. بنابراین، در وسط بندر، مرکاتور، یک کشتی افسانه ای که در سال 1936، دو سال پس از ساخت، بقایای فانی پدر دیمین، رسول و شهید جذامی را از جزیره مولوکای به بلژیک آورد. در یکی از کابین های اوست که او عملاً به عنوان یک ظاهر برای ما ظاهر می شود اثری کوچک و نفیس از لوک تویمانز مشهور ، ساخته شده زمانی که او تازه کار بود.
به نوبه خود، در یک آپارتمان هوشیار در اروپا سیتی یکی از بلندترین ساختمانها و همچنین یکی از زشتترین ساختمانهای شهر به حساب میآید، در رقابت تماشایی مناظر واقعی ساحل و ویدیوهای پیتر جینن یا الیزابتا بناسی.
Zeeofficier لوک تویمانز در کشتی مرکاتور
به گفته برگزارکنندگان این نمایشگاه، با آن نه تنها دارد در این فراخوان هنری طرفداران از سایر نقاط بلژیک و اروپا شرکت کنید (یک ساعت و نیم با قطار اوستنده را از بروکسل جدا می کند)، بلکه مردم اوستنده با پیروی از راهنما، گوشه هایی از شهر خود را که قبلاً توجه زیادی به آن نمی کردند، دوباره کشف می کنند.
نقاشی هایی از «سری Raft»، اثر انریکه مارتی، در Brasserie du Parc
تلاش اوستند برای تبدیل شدن به یک مقصدی جذاب برای دوستداران هنر معاصر، که با جشنواره هنر شهری نیز متجلی می شود کشتی کریستال ، که هر سال گزیده ای از سازندگان در آن دخالت می کنند برخی از ساختمان های شهر با نقاشی های دیواری بزرگ. پیمودن مسیر این بناها یکی دیگر از جذابیت های بازدید از شهر است.
بازگشت به رافت، ایده این است که رویداد را به سه سالانه تبدیل کنیم که این نسخه دوم خواهد بود، هر بار با یک متصدی متفاوت در راس آن. با توجه به سوابق -هوت و فابر بسیار سنگین وزن هستند-، حقیقت این است که نوار بسیار بالاست.
نقاشی دیواری ریکی لی گوردون برای جشنواره "کشتی کریستال".