هائیتی، بهشت دوباره متولد می شود

هائیتی، بهشت دوباره متولد می شود

واکنش معمولاً یکسان است: "وای تاهیتی، خوش شانسی!" "نه، نه، هائیتی با H". حقیقت این است که اگر هائیتی هائیتی نبود، ما را به خاطر چیزی فراتر از یک شباهت آوایی صرف به یاد پولینزی می انداخت. هر آبی را که می توانید نام ببرید دارد در دریای گرمی قرار دارد که ساعت ها در آن شادی می کند، جزایری که می توانید رابینسون کروزوئه را بازی کنید ، آبشارها، غارهای مخفی، انبه هایی که طعم انبه دارند... آه، اگر هائیتی نبود، همه چیز نشان می دهد که سواحل آن مدت ها پیش پر از چتر و خانه های ییلاقی با استخر بود. اما هائیتی هائیتی است، سیندرلای کارائیب، کشوری که دو بعلاوه دو همیشه برابر با چهار نیست، سرزمینی که از نظر تاریخی مورد سوء استفاده حرص و طمع بشر و نیروهای طبیعت قرار گرفته است و این ساحل زیبای کارت پستال تمام بعدازظهر مال من بوده است.

ساحل من حدود دویست متر طول دارد و ماسه ها تقریباً سفید است. خلیجی به شکل نعل اسب را اشغال می کند ایل-آ-واچه جزیره ماهیگیری به طول 13 کیلومتر در سواحل جنوبی کشور. در یک انتهای ساحل بین درختان نخل استتار شده است یک استراحتگاه بوتیک جذاب از خانه های صورتی و یک اسکله کوچک . اقامتگاه خلیج آباکا پیچیدهتر از دو اقامتگاه در این جزیره کوچک و تقریباً دست نخورده است. در حال حاضر: برنامه هایی برای این کار وجود دارد آن را به ترک و کایکوس بعدی تبدیل کنید ، که در یک مقصد لوکس زیست محیطی.

غروب خورشید بر فراز خلیج آباکا

همین چند ماه پیش، CNN World خلیج آباکا را به عنوان یکی از "صد سواحل زیبای جهان" معرفی کرد. در موقعیت 57 . در همان فهرست، آنها همچنین میتوانستند چندین ساحل از بیست سواحل دیگر Île-à-Vache را نیز شامل شوند. این فقط یک نمونه است که هائیتی کاملاً وارد رادار صنعت گردشگری شده است . تایید حضور ماست: Condé Nast Traveler در حال انجام داستان جلد با پترا نمکووا ، یک سوپر مدل (یکی از دوازده زیبایی تقویم پیرلی 2013) که اصرار دارد که عکاس عکس را دور کند - «آیا کوه ها در پس زمینه هستند؟» - برای نشان دادن مناظر کشور که برای یک سال، به عنوان خانه رسمی انتخاب کرده است.

15 دقیقه با قایق از خلیج آباکا یک منطقه شنی کوچک وجود دارد که بین انعکاس زمردی امواج ظاهر می شود. یک جزیره کوچک شنی در هوس جزر و مد . از دست دادن آن آسان است. آن را صدا می زنند جزیره عاشقان ، جزیره عاشقان، اگرچه حتی یک بوته را ارائه نمی دهد که پشت آن از چشمان کنجکاو پنهان شود. تا اینجا معمولا فقط پلیکان ها می رسند . دراز کشیدن روی این نقطه شنی به غارگانی فکر می کنم که در این جزیره نجات یافته اند. میدانم آرامشی که اکنون دریا نشان میدهد فریبنده است و گذشتهای پرفراز و نشیب را پنهان میکند.

جزیره عاشق، بیش از دو (نزدیک به هم) جا نمی شود

در این منطقه بیش از 200 کشتی غرق شده وجود دارد . گالون ها، کالسکه ها، قایق های بادبانی... بسیاری از آنها توسط توپ های کورسی بی رحم غرق شدند. هنری مورگان . در قرن هفدهم، درست قبل از اینکه سلطنت اسپانیا به طور قطع علاقه خود را به هائیتی از دست بدهد، و فرانسه کنترل آن را به دست گرفت و آن را به مرفه ترین مستعمره تاریخ خود تبدیل کرد، سواحل غربی هیسپانیولا (جزیره ای که با جمهوری دومینیکن مشترک است). یک بود لانه دزدان دریایی و راه اندازی رایگان در هر شرایطی.

یاروهای خط ساحلی ناهموار آن مکان اختفای مناسبی بود که میتوانستند از آنجا خود را وقف آزار و اذیت هر کسی کنند که جرأت نزدیک شدن به آن را داشته باشد و غارت غارت ارزشمندی کند. مورگان و عواملش به خاطر اعمال ناشایست خود، Île-à-Vache را انتخاب کردند . بقایای گل سرسبد او، HMS Oxford او در سال 1669 روی آن درگذشت، در بستر دریا، زیر صخره های رنگارنگ و اسفنج های غول پیکر. در این اعماق به قدری شکسته وجود دارد که یونسکو در حال حاضر در حال تهیه موجودی است و برنامه ای برای جابجایی برخی از قطعات پیدا شده در طول زمان وجود دارد یک موزه زیر آب در یک منطقه قابل دسترسی تر ایجاد کنید.

من عمرم را صرف اندیشیدن به این دریا خواهم کرد. آب گرم است و امواج، امروز، حکایتی . چند بار خواب دیده ایم که به چنین جایی فرار کنیم؟ اما هائیتی، در حال حاضر، بهشتی منحصرا برای ارواح بسیار ماجراجو و میلیونرها و در پروازها به پورتو پرنس، پایتخت آن، تعداد کارکنان سازمان های غیر دولتی و مسافران همبستگی بیشتر از مسافران ماه عسل است. با این حال، در کلاس اول، برخورد با افراد مشهور تقریباً به آسانی در همپتون ها آسان است. ستاره های هالیوود، مدل ها، طراحان، تهیه کنندگان، بازرگانان، سیاستمداران... واقعاً ثروتمند و قدرتمند با جت شخصی وارد می شوند. به هر حال، نیویورک تنها چهار ساعت فاصله دارد. میامی، دو. بسیاری از آنها در ساخت جاده ها و بیمارستان ها کمک کرده اند. دیگران با هنرمندان محلی کار می کنند. بیشتر آنها تصویر خود را برای جمع آوری بودجه برای پروژه های اجتماعی قرض می دهند. و همه، قبل، بعد یا در حین، به طور جبران ناپذیری عاشق هائیتی شده اند.

پترا نمکووا برای اولین بار در نوامبر 2007 وارد هائیتی شد. این آغاز کار قلب های شاد بود، بنیادی که این مدل برای کمک به بازسازی زندگی کودکان آسیب دیده از بلایای طبیعی پس از بهبودی خود از تراژدی خود در سال 2004 ایجاد کرد. سونامی تایلند. امروز قلب های شاد یک مهدکودک و دو مدرسه دارد در حاشیه ای ترین مناطق پورتو پرنس و 81 مدرسه دیگر در هفت کشور مختلف. من 45000 فرزند دارم! پترا اغلب شوخی می کند. وابستگی او به کشور به حدی است که با افتخار به عنوان سفیر حسن نیت فعالیت می کند. آیا به همین دلیل به هائیتی نقل مکان کردید؟ به همین دلیل و چون فهمیدم لحظه ای که اینجا فرود آمدم، مهم نیست که چقدر خسته بودم، سرشار از انرژی، نشاط و شادی مسری بودم. لبخندش هنگام گفتن هم همینطور است.

جزیره ماهیگیر در نزدیکی Île-à-Vache، که بستر دریا پر از شکسته و مرجان است.

با آهنگ «ما میسازیم» جی پری، از پاها (مخصوصاً پاهایمان) تا بالای سرمان اسپری ضد پشه به خودمان اسپری کردیم. این بهایی است که باید برای صرف غذا در زیر نور ماه پرداخت کنید. خندهدار است، تقریباً همه آهنگهای هائیتی درباره این کشور صحبت میکنند انگار دوست دخترش بود پترا می گوید: هائیتی عزیز، من و تو برای همیشه با هم هستیم. "چند آهنگ را می شناسید که عشق شما به اسپانیا را اینگونه بیان می کند؟" همانطور که او برای من توضیح می دهد، همه خوانندگان هائیتی اشعاری دارند که در آنها رئیس جمهور را مورد خطاب قرار می دهند یا در آن خیال پردازی می کنند که در صورت روی کار آمدن آنها چه می کنند. و حالا معلوم می شود که رئیس جمهور یک خواننده مشهور است.

مایکل جوزف مارتلی شیرین میکی ، یک سلبریتی موسیقی konpa، نامزد مستقل. او 67 درصد آرا را به دست آورد و یک سال و نیم بعد از زلزله به قدرت رسید. ما با هم هائیتی را تغییر خواهیم داد! ، از آن زمان تاکنون بیشترین آواز خواندن او بوده است. شخصیت کاریزماتیک مارتلی، جدای از ریتم، توهم و اعتماد به نفس را ساطع می کند. پترا میگوید: «آدمرباییها عملاً به پایان رسیدهاند و افراد فاسدی که قبلاً هیچکس جرأت لمس آنها را نداشت تحت تعقیب قرار میگیرند». کیلومترها جاده، روشنایی عمومی با پنل های خورشیدی ساخته شده است و امسال بیش از یک میلیون کودک رایگان به مدرسه خواهند رفت.

آموزش، انرژی، محیط زیست، ایجاد اشتغال و توسعه زیرساخت ها و صنعت اینها اولویت های دولتی است که در گردشگری عامل کلیدی جذب سرمایه گذاری است که همه موارد فوق را ممکن می سازد. "هائیتی برای تجارت باز است" ، تاکید می کند Matterly هر فرصتی که به دست می آورد. از سوی وزارت گردشگری، اولین گام کمپینی برای تغییر چهره کشور بوده است. پیام صفحه توییتر و فیس بوک او واضح است: "هائیتی جادویی است، آن را تجربه کنید!" وزیر گردشگری به من توضیح داد: «ما از تمام کارهایی که باید انجام شود آگاه هستیم. استفانی ویلدروین ، روزها بعد در Cote des Arcadins نزدیکترین تفرجگاه ساحلی به پایتخت. "یکی از نگرانی های اصلی ما این است که هائیتی همیشه به عنوان یک مکان فقیر دیده می شود که باید به آن کمک کرد و باید تکان داد. اما اگر می خواهید به هائیتی کمک کنید، بیایید و مصرف کنید و برای داشته های ما ارزش قائل شوید. این تأثیر مستقیم تری دارد.»

وزیر یک سال سکته قلبی داشته و با شرکت های هواپیمایی و هتل های زنجیره ای مذاکره کرده و برنامه های سفر را طراحی کرده است. او خوشحال است. او به تازگی با فرانک رانیری، رئیس باشگاه قرارداد امضا کرده است گروه پونتا کانا، برای توسعه مشترک یک ساحل بکر از 26 کیلومتر در کوتس دوفر، در جنوب، در نیمه راه بین شهرهای Jacmel and the Keys ، جایی که قصد دارند هزار اتاق، زمین گلف و فرودگاه بسازند. وزیر Villedrouin تخمین می زند: "هر اتاق جدید هتل دو شغل مستقیم و چهار شغل غیرمستقیم ایجاد می کند."

جامعه ماهیگیری در Île-à-Vache

به فرمول "خورشید و ساحل" دریای کارائیب، هائیتی چیز دیگری را اضافه می کند: یک تجربه فرهنگی . ویلدروین به من اشاره می کند: «به یاد داشته باشید که هائیتی تنها کشوری است که از شورش بردگان به وجود آمده است. " ما قلعه های چشمگیر، بقایای تاینو و حتی شهر زیرزمینی لیمبه داریم . فقط در شمال می توانید 500 سال تاریخ را از زمانی که کلمب در اینجا فرود آمد، تجربه کنید. هائیتی کوه هایی نیز دارد. " بسیار مهم است که مناطق روستایی را در توسعه گردشگری مشارکت دهیم . بنابراین، مسافر می تواند در ساحل و روز بعد، در یک کابین در کوه بخوابد. و مهمتر از آن، ساکنان داخلی مجبور نخواهند شد برای جستجوی کار بسیج شوند.

برای Île-à-Vache، طرح های وزارتخانه حتی ظریف تر است: توسعه با تراکم کم که در آن حفاظت و توسعه کشاورزی کلمات کلیدی خواهند بود. در این جزیره هیچ ماشینی وجود نخواهد داشت، اما به جای هتل های بزرگ، ماشین های گلف، ویلاها و خانه های ییلاقی وجود خواهد داشت و ساخته خواهد شد. یک مزرعه ارگانیک توسط ساکنان جزیره مدیریت می شود و مسافران می توانند در فعالیت های آن شرکت کنند.

در حالی که گردشگران وارد می شوند، در بندر پرنس ، سرمایه گذاران بالقوه در حال حاضر چندین هتل مجلل برای اقامت دارند. پارسال افتتاح کردند سه هتل زنجیره ای بزرگ بین المللی و امسال، تکمیل تمام 175 اتاق در ماریوت انتظار می رود. همانطور که یک ضرب المثل قدیمی کریول می گوید: "پیتی پیتی وازو فه نیچ لی" (کم کم پرنده لانه اش را می سازد).

ویلا نیکول، یکی از بوتیک هتل های جدید در جزیره

ایده از تبدیل هائیتی به ریویرا مایا جدید نیست . در دهههای 1940 و 1950، هائیتی مروارید کارائیب برای آژانسهای مسافرتی بود. گراهام گرین آن را به عنوان یک "بهشت گرمسیری" و حتی مسافرانی که از همه جا برگشته اند، مانند ترومن کاپوتی، آن را "جذاب ترین مکان" یافت. مسافران کروز آمریکایی در امتداد تفرجگاه پورتو پرنس که اخیراً برای دویستمین سالگرد پایتخت بازسازی شده است قدم زدند و در بازار آهن آن آثار هنری و مبلمان چوب ماهون خریداری کردند. در شب موسیقی و نمایش های وودو وجود داشت. و صحنه از Theater de Verdure ستاره های بین المللی دریافت کرد.

زمانی که دووالیه در سال 1957 قدرت را به دست گرفت، بیشتر صنعت گردشگری ناپدید شد. به دیکتاتوری بی رحم پاپا داک پسرش، بیبی داک، در سال 1971 دنبال شد. اگرچه برخی از مسافران بازگشتند، اما هیچ چیز مثل قبل نبود: ایدز، بی ثباتی سیاسی، طوفان، رژیم خونین آریستید، طوفان های بیشتر، زلزله...

هائیتی پانوراما

تاریخ 120 سال گذشته هائیتی را می توان در هر حلقه زنگ زده بالکن های فرفورژه هتل فلوریتا مشاهده کرد. فلوریتا یکی از آن هتل هایی است که مکان آنها را مشخص می کند. در این مورد، اشغال کنید یکی از خانه های کریول مشخص که Jacmel را به خاطر خلاقیت و تخصص صنعتگران و هنرمندانش قلب هنری کشور میسازد. مانند یک نیواورلئان کوچک می نشیند . بار فلوریتا با مبلهای بزرگ، پنکهها و نقاشیهایی که تمام سوراخهای دیوارها را پوشانده است، همچنان محل ملاقات مهاجران است. مکان خوبی برای صحبت کردن، گوش دادن به حقایق، خوردن آبرومندانه و نوشیدن بهترین رام زندگیتان است.

در طول کارناوال، ژاکل دیوانه ای است که با ریودوژانیرو قابل مقایسه است . بقیه سال با وجود کاهش آن، آرام و بسیار محرک است. ایده آل برای پیاده روی و اختلاط در کارهای روزمره: افرادی که می آیند و می روند، خرید و فروش می کنند، کسی که هیچ کاری انجام نمی دهد، دومینو بازی می کند، کسانی که در قرعه کشی سرمایه گذاری می کنند... غرفه های قرعه کشی که به طعنه به آنها بانک می گویند، آنها همه جا هستند. شما نگاه کنید در بازار، حتی یک پشته از قابلمه به نظر من یک اثر ظریف هنر پاپ است. جاکل اولین شهری در دریای کارائیب بود که برق داشت. همچنین اولین بار با تلفن بود. ژان برنارد جوان Bayard برای من توضیح می دهد. بایار گهگاه به عنوان راهنما کار می کند، اما کار او سینما است. تحصیل سال دوم در موسسه سینما آکادمی حرفه ای (و رایگان) که دیوید بل، مستندساز و تهیه کننده آن، نزدیک به یک دهه پیش تأسیس کرد تا "ذهن جوانان فردا را تکان دهد" و "به هائیتی صدای خودش را بدهد تا داستانش را تعریف کند." شاید تا چند سال دیگر درباره «Jollywood» Jacmel صحبت کنیم.

"روز پیش سوزان ساراندون آمد تا به ما کلاس استادی بدهد" ، به من می گوید. بایار همه را در شهر می شناسد و گفتگوی ما هر لحظه قطع می شود. اگر میخواهید با مردم ملاقات کنید و جالبترین آتلیهها را بیابید، بهترین شرکت است، مانند شارلوت چارلز، که ماسکهای اصلی با کدو و الیاف نارگیل میسازد، یا انجمنی که ژان پل سیلوینس گلدانهای زیبای خود را که از برگها ساخته شدهاند، تنباکو میفروشد. دونا کاران آثار ژان پل را در کاتالوگ مجموعه شهر ذن گنجانده است که از طریق آن هنرمندان هائیتی را در بازارهای انحصاری تبلیغ می کند.

هتل فلوریتا

"اما برای اینکه کمی این کشور را درک کنید، باید در مورد پادشاه کریستوف بدانید." پترا به من اطمینان می دهد. هنری کریستوف، یکی از چهار پدر بنیانگذار هائیتی. او برده به دنیا آمد و خودکشی کرد و پادشاه شد. او در قیام بردگان نقش کلیدی داشت که منجر به استقلال کشور شد، در سال 1804 و فرماندار قلمرو شمالی، زمانی که ملت تازه آزاد شده در حال جنگ بودند، به دو قسمت تقسیم شدند. تکه پای او تولید شد 60 درصد شکر دنیا.

در میان قهرمانان او، مردم هائیتی به حیله گری که با آن خود ناپلئون را فریب داد افتخار می کنند. آنها می گویند که ناپلئون با آماده شدن برای حمله، دو جاسوس را به میدان فرستاد. مردان کریستف به سختی به هزار نفر رسیدند، اما پادشاه که از نقشه های مرد فرانسوی آگاه بود، ایده ای داشت: او تمام ارتش خود را پنج بار با پنج لباس مختلف رژه میرفت. جاسوسان با گفتن آنچه دیده بودند به پاریس بازگشتند و ناپلئون هرگز بینی خود را در این نقاط نشان نداد. نمونه خوبی است توانایی این افراد برای استفاده از آنچه که دارند و انجام کارهای بسیار با اندک . هائیتی می داند که چگونه با زباله ها جادو کند، قطعات استادانه با چیزهایی که دیگران دور می ریزند.

ادای احترام به بردگان در مولن سور مر

پادشاه کریستف برای محافظت از خود در برابر نیروهای فرانسوی و ژنرال پتیون، فرمانده ارتش جنوب، و همچنین برای نشان دادن توانایی های هائیتی به جهان شش قلعه، هشت قصر و ماموت سیتادل لافریر، یک غول زرهی در ارتفاع 900 متری. از اینجا می توانید گذرگاه بین کوه ها، بندر Cap Haitien و حتی سواحل کوبا را ببینید. این قلعه بزرگترین قلعه در نیمکره غربی است.

آنها می گویند که در طول ساخت آن، آهک را با خون حیوانات قربانی مخلوط می کردند تا خدای Bondye و لواس ها، ارواح وودو، قدرت و محافظت را به قلعه اعطا کنند. با چند صد توپ، دیوارهایی به ضخامت چهار متر و ارتفاع 40 متر و منابع کافی برای یک پادگان 5000 نفری برای زنده ماندن یک سال، Citadelle هرگز مورد استفاده قرار نگرفت . این توپ ها (بزرگترین مجموعه توپ های قرن هجدهم شناخته شده) بخشی از تازه منتشر شده است. موزه توپخانه، و تا پایان سال 2014، چهار اتاقی که برای پذیرایی از مهمانانی که می خواهند در آپارتمان های سلطنتی بخوابند، بازسازی می شوند، تخت های خود را آماده خواهند کرد.

پادشاه و همسرش، هائیتی تبار ایتالیایی، عمدتاً در این منطقه ساکن بودند کاخ Sans Souci ، در حومه شهر آرام میلوت که اکنون پانزده دقیقه با سیتادل فاصله دارد. نمایندگی دیدگاه کریستف از ورسای . پس از خودکشی، کاخ متروکه شد و قربانی غارت، آتش سوزی و زلزله شد. ویرانه های آن به زیبایی این محیط پر نشاط استوایی می افزاید. «در کنار فواره که بر راه پلههای ورودی مسلط بود، دو شیر برنزی وجود داشت. اینجا حوضی بود که ملکه در آن غسل می کرد. و در زیر آن درخت، پادشاه نشست تا عدالت را ادا کند. باید تصور کنید که چه چیزی دیگر نیست.

بقایای کاخ Sans Souci

موریس علاوه بر بهترین راهنمای منطقه، یک معمار، موسیقیدان و عاشق میراث به جا مانده از اجدادش است. ما در موسیقی خود از سازهای کوبه ای و ساکسیفون استفاده می کنیم: شش طبل برای فرهنگ آفریقایی ما و یک ساکسیفون برای نشان دادن اینکه قدردان آنچه فرانسوی ها برایمان گذاشته اند هستیم." موریس سالها روی چیزی کار میکند که بهزودی به یک تبدیل میشود مرکز فرهنگی، Lakou Lakay، برای کسی که رقص، آهنگ، دستور العمل های قدیمی، ضرب المثل ها را جمع آوری می کند ... این مرکز دارای یک هتل و یک رستوران با چشم انداز خواهد بود. او به من اطمینان می دهد که همسرش بهترین قهوه ای را که می توان تصور کرد آماده می کند. موریس در حالی که منتظر قهوه ای که به شدت تبلیغاتی شده بود، اظهار تاسف می کند: «وقتی به جنگل نگاه می کنم اشک از چشمانم سرازیر می شود». جنگل کاری این کشور یکی از بزرگترین چالش های هائیتی است. آماده سازی زمین برای بذرکاری عظیم هوایی و همچنین برنامه های آموزش زیست محیطی آغاز شده است. احیای جنگل های ماهون به همان اندازه مهم است شهروندان هائیتی آینده را حساس کنیم.

کاخ Sans Souci و Citadelle، یک میراث جهانی، حدود 45 دقیقه با سواحل فاصله دارند. Cap Haitien and Labadee© ، وقتی جاده تمام می شود تا حدودی کمتر می شود. بنابراین، دارای حق چاپ، این ساحل خصوصی شرکت کشتیرانی رویال کارائیب است . در اینجا 600000 مسافر کروز در سال گذشته پیاده شدند، دو برابر تعداد بازدیدکنندگان خارجی که با پروازهای بین المللی وارد شدند. تا به حال، اکثر آنها اقامت در زیر درختان نارگیل را انتخاب می کنند و از گزینه های بی نهایت این بهشت امن و کنترل شده بهره می برند.

اگر هائیتی هائیتی نبود، گردشگران برای شنیدن داستان های پادشاه کریستف زیر درخت عدالت جمع می شدند. اما هائیتی هائیتی است، کشوری که همیشه دو به علاوه دو برابر با چهار نیست و در واقع این قهوه خوشمزه نیازی به شکر ندارد.

• این مقاله در مجله Condé Nast Traveler بهمن ماه شماره 70 منتشر شده است. این شماره _ در نسخه دیجیتالی خود برای iPad در فروشگاه iTunes AppStore و نسخه دیجیتال برای PC، Mac، گوشی های هوشمند و iPad در دکه مطبوعاتی مجازی Zinio موجود است. (در دستگاه های تلفن هوشمند: Android، PC/Mac، Win8، WebOS، Rim، iPad) ._

یک روز عادی در Jacmel