قطار دایره ای یانگون
قطار قدیمی که از مرکز و حومه **پایتخت سابق میانمار** میگذرد واقعاً یک چاقوی لبهدار است. بدون آسیب رساندن به پوستی که واقعیت اجتماعی را می پوشاند نفوذ می کند کشوری با روح عمیق و مذهبی که مردمانش با لبخند و کار جاودانه روبرو می شوند نابرابری گسترده اجتماعی
ایستگاه های قطار سریع مدرن مدیران، دانشجویان و گردشگران زیر یک مخرج مشترک در هم می آمیزند: همه آنها با نگرانی زمان رسیدن قطار بعدی را تماشا می کنند. شما همچین چیزی پیدا نخواهید کرد ایستگاه راه آهن مرکزی یانگون، زیرا در اینجا ریتم زندگی با سرعت متفاوتی جریان دارد.
به محض ورود به ایستگاه، پیرمردی را میبینید که در کنار یک ترازو قدیمی نشسته است که جایگاهش را برای سکه ها، اگرچه سال ها پیش از زندگی روزمره برمه ناپدید شدند.
ایستگاه مرکزی یانگون
کسی خودش را وزن می کند، اما چیزی که واقعاً می خواهد بداند این است که آینده برای او چه خواهد بود، زیرا تعادل، با هر سکه، یک تکه کاغذ را با یک پیشبینی مشروط به علامت زودیاک بیرون میآورد.
خورشید در یانگون استوایی بدون توبه می درخشد. این روز فقط می تواند خبرهای خوبی به همراه داشته باشد.
یک ایستگاه استعماری از سقف های برمه
بود انگلیسی ها کسانی که به دلیل مشکلاتی که در تلفظ آن داشتند، نام یانگون را به رانگون تغییر دادند. ده ها سال بعد، در 1877 ، ساختند ایستگاه مرکزی راه آهن رانگون. از اینجا می روند بیش از 5000 کیلومتر جاده قدیمی انگلیسی که یانگون را به مناطق مرکزی، شمالی، شرقی و ساحلی کشور متصل می کند.
سفر با قطار در میانمار برای کسانی که وقت دارند، بهترین راه برای آشنایی با سرزمینی که هنوز به روی گردشگری باز است و در آن، در بسیاری از قلمرو، آنها حتی نمی دانند که چیست.
قطار می گذرد زمینه های که در آن فلفل تند، انبه، زنجبیل، ذرت یا بادام زمینی رشد می کنند. کوه ها به طور کامل توسط پوشش گیاهی جنگل گرفته شده است. پله های خزنده مانند ** Gokteik ** که از سال 1900 100 متر از جنگل بالا می رود ...
مناظر برای عاشق شدن هستند اما کسانی که قلب شما را می دزدند مسافران و مردم هستند سلام از آن مکان هایی که فقط چند ثانیه جلوی چشمان شما رژه می روند، اما برای همیشه در حافظه شما حک می شوند.
انتظار نداشته باشید که ایستگاه هایی مانند ایستگاه هایی که به آنها عادت کرده اید پیدا کنید
ایستگاه مرکزی توسط خود انگلیسی ها در سال 1943 ویران شد. زمانی که آنها قبل از ورود قریب الوقوع نیروهای ژاپنی از شهر فرار کردند. چند سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، در سال 1948، میانمار به استقلال خود از امپراتوری بریتانیا دست یافت. در سال 1954، یک ایستگاه مرکزی یانگون افتتاح شد که گنبدهای آن شکوه برمه قرن های گذشته را به نمایش می گذارد.
قطاری پر از زندگی
پس از عبور از پل مرتفعی که سالن اصلی ایستگاه را به مسیرها متصل می کند، به سمت یک سکوی فرسوده که در آن هیچ کس به هیچ نوع سیگنالی احترام نمی گذارد. مردم بدون اینکه حتی به طرفین نگاه کنند از روی ریل عبور می کنند، زیرا می دانند که قطار برمه با سرعتی حرکت می کند که به شما امکان می دهد قبل از زیر گرفتن یکی از چروت های معروف دریاچه اینل سیگار بکشید، حتی اگر آن را در فاصله 200 متری ببینید.
بالاخره یکی سوت میزنه و کاروان فرسوده و خرد شده از ماشین های آبی او با اکراه وارد ایستگاه می شود. سپس، مردم از همه جا ظاهر می شوند. افرادی که به نظر می رسید روی سکو نبودند، اما اکنون تقریباً تمام واگن های قطار را پر می کنند.
یک سوت دیگر و جغجغه شدید حس سرعت را منتقل می کند. با این حال کودکی در کنار شما با دوچرخه خود رکاب می زند و در عرض چند ثانیه از کاروان سبقت می گیرد و از دید شما ناپدید می شود. آرام آرام، قطار مرکز یانگون را ترک می کند، شهری که بدون اینکه از کسی بپرسد یا به عقب نگاه کند رشد می کند. شهری که در آن بخش بزرگی از 7 میلیون نفر آن گل آلود دیده اند، در سیل استوایی، امید آنها برای زندگی بهتر با ترک روستا.
کمبود شیشه و خالی بودن چهارچوب درب بهترین تهویه مطبوع است
پنجره ها فاقد شیشه هستند و همراه با قاب های خالی درهای دسترسی به واگن ها، مدار تهویه مطبوع قدیمی، اما موثر قطار را تشکیل می دهند. گرمای بیرون معمولاً مرطوب و سنگین است، اما به نظر نمیرسد بر روی آن تأثیر بگذارد بسیاری از فروشندگان راهروها را در تمام طول راه در اختیار می گیرند.
زنی سینی پر از آن را روی سر خود حمل می کند تخم بلدرچین دیگری می فروشد انبه سبز با سس تند و آناناس تازه بریده شده ، و یکی فراتر از آن سیب و قرعه کشی یک بچه آن ترکیب اعتیاد آور را ارائه می دهد که بسیاری از برمه ای ها می جوند: یک تکه آجیل آرکا، مخلوط با تنباکو و خمیر عجیب و غریب مبتنی بر آهک، همه در یک برگ فوفل پیچیده شده است. علاوه بر اینکه دهان شما را کاملا قرمز می کند، به نظر می رسد که شما را بیدار نگه می دارد.
با این حال، با این همه حرکت و رنگ، نیازی به جویدن چیزی نیست حواس شما هوشیار می مانند و تمام این محرک های جدید را جذب می کنند. افراد داخل ماشین می خرند، به شما لبخند می زنند، چت می کنند، بالا، پایین می روند، سرشان را از در و پنجره بیرون می آورند تا خنک شوند. انتقالی که شادی و احساس بودن در دنیایی کاملا متفاوت از دنیای شما را به ارمغان می آورد. به هر حال، دلیل سفر ما همین است.
سفر به هیچ کجا. یک سفر فراموش نشدنی
قطار دایره ای، واقعا، شما را به جایی نمی رساند در تور خود از تقریباً سه ساعت و 37 توقف، شما از ساختمان های مرکز شهر یانگون به حلبی آبادهای زیادی می روید که اطراف آن را احاطه کرده اند و از مزارع مزرعه، فرودگاه بین المللی و چندین بازار پر از زندگی
زندگی در فصول بسیار شبیه این است
در میان دومی برجسته است دانینگون تا چند سال پیش، بازار دانینگون بود هرج و مرج عظیم از دکه های متصل به مسیر قطار. مردم روستا از ساعت 4 صبح برای فروش میوه و سبزی به او مراجعه می کردند. دولت تصمیم گرفت شرایط آنها را بهبود بخشد و چند آشیانه بزرگ در حدود 200 متری ریل قطار ساخته است. ایده این بود ایجاد بزرگترین بازار عمده فروشی میوه و تره بار در کشور.
خوب، دو سه سال است که فروشندگان این پیشنهاد را نادیده می گیرند. در پایان، آنها علاقه مند بودند که در کنار پیست باشند، زیرا حرکت در آنجا بود.
هر بار که قطار در Danyingon توقف می کرد، چشمک نمی زد. مردان و زنان گونی های بزرگی را به سمت قطار بالا و پایین می آوردند که انگار پر بودند. اگرچه صدها نفر وجود داشتند - و با بسته ها بارگیری شدند! - کسانی که همزمان حرکت می کردند، به نظر می رسید که هر یک مسیر میلی متری خود را در مسیرهای نامرئی که در هوای سنگین برمه ترسیم شده بودند، می دانستند. هیچ کس در این رقص کاملا هماهنگ با هوای عاشقانه روستایی متعلق به زمان دیگری که جهان ساده تر بود به یکدیگر برخورد نکرد یا فریاد زد.
سرانجام، دولت فروشندگان را مجبور کرد به سولههای جدید نقل مکان کنند، و رقص بخش زیادی از شرکت کنندگان خود را از دست داد.
همانطور که قطار به ایستگاه مرکزی یانگون می رسد، به نظر می رسد که از رویا بیدار می شوید. رویایی که در آن رفتی کشوری خندان، باستانی و فروتن، جایی که خورشیدی قدرتمند ریتم زندگی را مشخص می کرد. و تو این کار را بدون عجله انجام دادی، سوار قطاری که میخواهد لوکوموتیو بخارش را بازیابی کند تا با صدای بلند به دنیای مدرن و بیرحم فریاد بزند که نمی خواهد ناپدید شود. و همین است با او، بخشی از ذات شهری که در حال حاضر به سختی به یاد می آورد که چه کسی بود، خواهد رفت.
یادداشت نویسنده: کار برای جایگزینی قطار دایره ای قدیمی یانگون با قطار مدرن ژاپنی در حال انجام است و قرار است در ژانویه 2020 تکمیل شود.
قطار دایره ای یانگون با قطار مدرن ژاپنی جایگزین می شود