Coria del Río: میراث سامورایی که در سویل باقی مانده است
اگر به شما بگوییم که در 15 کیلومتری سویا، در شهر کوچک کوریا دل ریو، بیش از 700 همسایه وجود دارد که نام خانوادگی آنها ژاپن است. شاید به نظر شما جالب ترین حکایت باشد. یک واقعیت خنده دار، بدون بیشتر.
اگر این را هم به شما بگوییم پرچم این کشور در نمای تالار شهر آن آویزان شده است ، احتمالا شما را شگفت زده خواهد کرد.
اما اگر اعتراف کنیم که در کوریا هر سال جشن گرفته می شود مراسم بول ناگاشی ژاپنی ، اینکه شرکتی وجود دارد که نوشیدنی ساکی تولید می کند که بازار را متحول می کند و در سال 2013 ناروهیتو، ولیعهد وقت تاج و تخت سلطنتی ژاپن، از این شهر دیدن کرد ، شاید در حال حاضر شروع به شک دارید که اتفاق عجیبی در اینجا در حال رخ دادن است.
خب بله، دوست: اتفاق عجیبی می افتد. خاص، بلکه. و معلوم می شود که بخش بزرگی از ساکنان کوریا دل ریو از نوادگان سامورایی هستند. چگونه آن را می خوانی؟ چطور؟
برای درک دلیل منشأ آن، به شما پیشنهاد می کنیم کاری را انجام دهید که دوست داریم: سفر در زمان در این مورد، تا سال 1614، تاریخی که در آن سفارت ژاپن کیچو، به رهبری سامورایی هاسکورا سونناگا ، ماجراجویی را از سندای ژاپن به مقصد اسپانیا انجام داد و باعث شد اولین ماموریت دیپلماتیکی که کشور ژاپن به غرب انجام داد.
ماموریتی که، توجه داشته باشید، آنها را وادار می کند در یک گالون زیبا در دریاها حرکت کنند، به Sanlúcar de Barrameda بروید و از رودخانه Guadalquivir بالا بروید برای رسیدن به بندر سویا، با عبور از کوریا دل ریو.
چیزهای زندگی، بخشی از آن خدمه عجیب و غریب به ویژه جذب آن شهر کوچک با ریشه های عمیق و رفتار اندلسی شده بود. آنقدر که برخی از اعضای آن در نهایت برای همیشه باقی خواهند ماند.
مجسمه سامورایی Hasekura Tsunenaga، در Coria del Río
فراتر از عاشقانه
با کاوش در ماهیت واقعی آن ماجراجویی، تاریخ به ما می گوید که آنچه آن همراهان را به سرزمین ما آورد اشاره ای به توافق تجاری توسط لرد سندای - یک مالک زمین از این شهر ژاپنی با میل زیادی برای کسب درآمد - با اسپانیای جدید فیلیپ سوم.
در آن معاملات او نیز تشویق شد که مداخله کند راهب فرانسیسکن لوئیس سوتلو تلاش برای بدست آوردن یک برش زمانی بود که ** یسوعی ها و فرانسیسکن ها در تلاش بودند تا در مسابقه کنترل مسیحیت در جهان پیروز شوند.**
سوتلو در حال شکست در نبرد ژاپن بود و تصمیم گرفت در مأموریت جدیدی که در حال سازماندهی بود نام نویسی کند تا اتفاقاً تلاش کند. حمایت پادشاه اسپانیا و واتیکان را بیابند و به او یک اسقف در شمال ژاپن اعطا کنند.
با این حال، پایان آن سفر با آنچه انتظار می رفت بسیار متفاوت بود: در بیش از یک سال و نیمی که سفر به اسپانیا به طول انجامید و پس از اینکه موفق به تماشای تماشاگران با پادشاه شد، فیلیپه سوم درگیر کارهای دیگر بود و در ژاپن مذهب کاتولیک ممنوع بود ، بنابراین آن آرزوها از بین رفت.
از سوی دیگر، آنهایی که در هنگام ورود به اندلس ایجاد شده بودند، این کار را نکردند: کاسکورا سونناگا به کشور مبدأ خود باز خواهد گشت، بله، اما بسیاری از ساموراییها، ملوانان و بازرگانان دیگری که او را همراهی میکردند، تصمیم گرفتند در کوریا بمانند با یک نیت روشن: شروع یک زندگی جدید.
کوریا دل ریو یا سنت سامورایی سویل
ژاپنی، نبوغ به عنوان نام خانوادگی
از آنجایی که حقایق به 400 سال پیش بازمیگردد، واقعیت این است کوریانوس های قرن بیست و یکم از آن ریشه های ژاپنی اطلاعی نداشتند. نه در مورد دلیل آن ویژگی های آسیایی که در برخی از ساکنان آن بسیار اندک ظاهر شد و نه در مورد منشا آن نام خانوادگی که در شهر تکرار می شد: ژاپن.
همه چیز تغییر کرد وقتی همسایه، ویرجینیو کارواخال ژاپن، شروع به بررسی این حقایق کرد و حتی بیشتر از آن در سال 2013 امپراتور کنونی ناهوریتو برای بزرگداشت چهار قرن سفر اسطوره ای از کوریا بازدید کرد. روابط بین کشور ژاپن و شهر سویا تقویت شد و با تکیه بر اسناد قدیمی و کتابشناسی، امکان بازیابی بخش بزرگی از تاریخ وجود داشت.
اینطوری معلوم شد نام خانوادگی ژاپن از یک حکایت گرفته شده است از سادهترین آنها: وقتی ژاپنیهایی که در کوریا دل ریو مستقر شدند، شروع به برقراری رابطه با زنان شهر، تشکیل خانواده و بچهدار شدن کردند. کشیش وظیفه احساس می کرد که نمی تواند نام خانوادگی عجیب و غریب خود را تلفظ کند. ساده ترین راه حل؟ ژاپن را روی آنها بگذار و تمام. مشکل حل شد.
قدم زدن در Coria امروز در جستجوی آن گذشته ژاپنی شامل - فراتر از اینکه از یکی از همسایگان خود بخواهید DNI خود را به شما نشان دهد، فقط از روی کنجکاوی - برای نزدیک شدن به Paseo de Carlos Mesa، مسیری زیبا در امتداد گوادالکیویر، جایی که مجسمه یادبود Kasekura Tsunenaga در آن قرار دارد. ، همراه با کیمونو و کاتانا.
این غیر معمول نیست که اغلب در اطراف خود پیدا کنید گروهی از ژاپنی ها که تصمیم می گیرند در جستجوی تاریخ اجداد خود از شهر دیدن کنند. اتفاقاً خیلی نزدیک است بنای یادبود «یاشیرو در ساحل». - معبد ارواح -، یک ادای احترام دیگر برای افزودن به این شاهکار، این بار توسط هنرمند ژاپنی کیوشی یامائوکا در سال 2017
برای سال ها، مجسمه Kasekura Tsunenaga همراه شده است درختان گیلاس - اولین مورد توسط خود ناهوریتو کاشته شد و دیگری توسط طراح ژاپنی کنزو - کوریان ها با شکوفایی آن هانامی را هر بهار جشن می گرفتند. اما چیزهای بیشتری وجود دارد: یکی دیگر از راه های عجیبی که شهر ادعا می کند ریشه های خود را دارد مراسم تورو ناگاشی که هر ماه اوت برگزار می شود.
و چنین سنتی از چه چیزی تشکیل شده است؟ خوب، در یک آیین معنوی که در بسیاری از شهرهای ژاپن و در آن جشن گرفته می شود فانوس های کاغذی معمولی با شمع به داخل رودخانه پرتاب می شوند - در این مورد، گوادالکیویر. طبق باور ژاپنی ها، در تعطیلات اختصاص یافته به متوفی، ارواح آنها از خانه های قدیمی خود بازدید می کنند و فقط به لطف کمک آن فانوس ها می دانند چگونه به زندگی پس از مرگ بازگردند.
به هر حال، کوریا دل ریو است، تنها جایی در خارج از ژاپن که این سنت در آن جشن گرفته می شود.
کارلوس مسا واک
اشعار، اوریگامیس و عکس ژاپنی-اندلسی
اما فراتر از جشنوارههای سنتی، کوریا از هر مناسبتی استفاده میکند تا پیوندهایی را که او را به کشور طلوع خورشید پیوند میدهد به یاد بیاورد - و اتفاقاً در سال 2019 حتی در صفحه بزرگ توسط آن به تصویر کشیده شد. دنی روویرا و ماریا لئون در فیلم ژاپن—.
به عنوان مثال، در هفته فرهنگ ژاپن : روزهایی را احساس کنید که در آن ریشه های خود را جشن بگیرید دوره های آشپزی ژاپنی، کارگاه های اوریگامی و خوشنویسی ژاپنی، کنسرت های موسیقی سنتی، نمایشگاه های کیمونو و حتی مسابقات کازپلی. بیایید، تعجب آور نیست که کسی که بیشتر و کمترین ها در کوریا چند کلمه کوچک به زبان ژاپنی می گوید و در کمترین زمان یک سوشی نفیس درست می کند.
این شور و اشتیاق زیاد نسبت به هر چیزی که به این کشور آسیایی مربوط می شود، باعث شده است که ژاپن آنچنان علاقه خاصی به این گوشه کوچک اندلس داشته باشد که حتی امپراتور یک تانکا را به او تقدیم کرد: تصنیف هایی در ابیات پنج و هفت هجا که معمولاً توسط خانواده امپراتوری نوشته می شود و سنت بیش از 1400 سال دارد. البته در تالار شهر نمایان است.
اما اگر چیزی وجود داشته باشد که این ارتباط را بین هر دو کشور - و ما دوست داریم - نشان دهد، همان است خلاقیت کارآفرین فرانسیسکو بیزکوچو، که بدون لحظه ای تردید تصمیم گرفت چند سال پیش روی چیزی شرط بندی کند که می دانست ناامید نمی شود: به سبک کوریان. و هی، کسب و کار مثل بهترین ها کار می کند.
و منظور ما از سبک کوریان این است که خالق آن به دنبال این بوده که طعم محلی بیشتری به آن ببخشد، زیرا به نوعی باید روشن می شد که بالاخره شما در اندلس هستید، بنابراین تصمیم گرفتیم ساک ژاپنی را با یکی از سنتی ترین دسرهای شهر مخلوط کنم: پودینگ برنج. نتیجه شد کیچو ساکه کرمی نفیس که با توجه به اطلاعات، سالانه بیش از 30 هزار بطری آن به سراسر جهان صادر می شود.
یک نمونه دیگر از آن میراثی که بدون شک در کوریا دل ریو به جا گذاشتند آن سامورایی های قرن هفدهمی عاشق جنوب. و روشی شگفت انگیز برای برشته کردن روح ژاپنی که اگرچه بیشتر تخیلی به نظر می رسد تا واقعیت، اما همچنان در کوریا دل ریو ادامه دارد. مهم نیست چقدر زمان بگذرد.
بنابراین… کمپین!