مشرف به خط افق دیترویت
یک نقطه شروع جالب می تواند باشد پروژه هایدلبرگ . پروژه هایدلبرگ که فقط چند بلوک در شرق مرکز شهر قرار دارد، مجموعه ای از خیابان هاست که هنرمندان محلی تایری گایتون او اشیایی را از زندگی روزمره جمع آوری کرده و به صورت تصادفی در اطراف منطقه قرار داده است. انبوهی از کفش های نامتناسب از جلوی یکی از ساختمان ها آویزان شده است، تکه های ماشین شکسته، لوازم خانگی و عروسک آنها در زیر چشم بیدار ساعت های نامنظم که از درختان و گوشه ها آویزان شده اند، منتظر بازدیدکننده هستند.
زندگی روزمره باعث هنر شد
گایتون در ادای احترام خاص خود به شهری که در آن متولد شد شروع به «توقف زمان» در دیترویت کرد 30 سال پیش و در همین تابستان، در کمال تعجب بازدیدکنندگان و داوطلبان انجمن غیرانتفاعی، اعلام کرد که کم کم شروع به از بین بردن امکانات آزاردهنده ای خواهد کرد که بسیاری از بازدیدکنندگان در سال های اخیر دریافت کرده اند (ال دیاریو) نگهبان تخمین زد که آنها می توانند باشند حدود 270000 در سال ) .
قدم زدن در اطراف انبوه زبالههایی که به هنر تبدیل شدهاند، مقدمهای عالی برای ایجاد حال و هوا و درک چیزی از دیترویت امروزی است: یک عروسک شکسته با ظاهری نگران کننده ، که کم کم برخی از شهروندانش سعی می کنند به آن لبخند بزنند.
این امکانات می توانست ساعت شمارش شود
دیترویت پس از اینکه پایتخت صنعت خودرو آمریکا بود (به نام ' شهر موتور "یا" شهر موتور بحران گسترده اقتصادی به این معنی بود که حدود الف 25 درصد ساکنان آن شهر را ترک می کنند . شهری که امروز دیترویت است این را درک می کند، دور از خیابان های شلوغ با کارگران بالا و پایین که برای چندین دهه بود، در سال 2016، خیابان های بزرگ آن به سختی ترافیک تعداد انگشت شماری خودرو را در ساعت شلوغی مشاهده می کنند می توان بدون دردسر دقیقاً در مرکز آدرس را تغییر داد و بناهای تاریخی آن آرام گرفته اند که بسیاری از آنها با پنجره های شکسته و با گذشت زمان سیاه شده اند.
اما با وجود این رها شدن، که مطمئناً در یک روز سرد زمستانی بیشتر به درد میخورد، متولدین دیترویت احساس میکنند اشتیاق واقعی برای شهرش و همچنین حواله های کوچکی از خارجی هایی وجود دارد که جرأت کرده اند در شهر زندگی کنند، که ارائه می دهد کم و حتی مسکن رایگان به نویسندگان داده است تا شهر را دوباره آباد کنند.
بازدید از پروژه هایدلبرگ ممکن است احساس خالی در شکم شما را به همراه داشته باشد. اگر چنین است، قبل از نزدیک شدن برای دیدن منطقه آسمان خراش ها و ساختمان های تاریخی ، از کنار Bakery Avalon International Breads L.L.C. گنجینه ای واقعی برای دوستداران نان و شیرینی، که روزانه غلات ارگانیک، کروسانت، شیرین و شور می پزد و قهوه خوبی را همراهی می کند.
دیترویت، صنعت یا فراموشی
خیابانی که در آن قرار دارد وست ویلیس ، در گوشه کاس، ما را در یکی از کانون های بازسازی شهر قرار می دهد، همراه با سایر مشاغل کوچک که حمایت می کنند. یک جامعه کوچک کشاورزی شهری . برای آنها، 84000 قطعه خالی در محدوده شهر فقط فرصتی برای ایجاد یک " مکه ارگانیک» که در آن آفتابگردان و ذرت پرورش داده می شود ، در کنار انبارهای پر از سبزیجات پرورش یافته با استفاده از سیستم هیدروپونیک.
در امتداد خیابان چند مغازه دست دوم نیز وجود دارد و اگر به تاریخ علاقه دارید می توانید در یکی از تورهای برگزار شده توسط اولین کلیسای جماعت دیترویت، که در زمان خود آخرین ایستگاه در مسیر آزادی برای صدها برده بود که مخفیانه از طریق راه آهن زیرزمینی تردد می کردند.
یک جامعه کشاورزی-شهری راه خود را به شهر باز می کند
سه موزه برای درک دیترویت
شاید تصور اینکه نقاشان دیگو ریورا و فریدا خالو در دیترویت زندگی می کنند عجیب باشد، اما این زوج بین سالهای 1932 و 1933 ماهها در اینجا اقامت داشت در حالی که ریورا نقاشی دیواری عظیم 27 تابلویی را که توسط سرمایه دار سفارش داده شده بود، تکمیل کرد ادسل فورد داخل **موسسه هنر** شهر. "La Industria de Detroit" که یکی از بهترین نقاشی های دیواری هنر مکزیک در ایالات متحده به حساب می آید، ستاره موزه است و نشان دهنده یک کارخانه تولید ، که نقاش به عنوان مثال نزدیکترین مورد را در نظر گرفت که در محله دیربورن.
بخشی از منطقه شهری دیترویت، این محله امروز میزبان یکی از این مناطق است بزرگترین جوامع عرب در جهان خارج از خاورمیانه . تضاد بین منطقه ای که زمانی محل اقامت تعداد زیادی از کارگران صنعت خودرو بود و شخصیت فعلی محله کنجکاو است: بیشتر تابلوها به زبان عربی نوشته شده اند و می توانید عملاً هر محصول معمولی را تهیه کنید. برای غذا خوردن در اینجا، یک گزینه خوب ** شیبا است، ** که ارائه می دهد غذاهای یمنی مدیترانه ای با قیمت های خوب و طعم اصیل
"صنعت دیترویت"
آنچه در این حوزه از میراث هنری فورد باقی مانده است موزه ای به همین نام (**موزه هنری فورد**)، بنای تاریخی حاوی آثار مختلف مربوط به تاریخ معاصر این کشور. بازدید از این موزه می تواند از چند ساعت تا یک روز کامل طول بکشد، 9 هکتاری که موزه را شامل می شود 26 میلیون شیء ، از خانه دیماکسیون توسط معمار باکمینستر فولر به اتوبوسی که در آن روزا پارکز مسیر تاریخ را تغییر داد ، از طریق صندلی گهواره ای که در آن آبراهام لینکلن در شب قتلش تکان خورد.
نشستن در اتوبوسی که روزا پارکس تاریخ را تغییر داد
سومین و دوستانهترین موزه از این سه، کمی نزدیکتر به مرکز شهر دیترویت است موزه موتاون ، معروف به " هیتسویل، ایالات متحده آمریکا '. این اولین استودیوی ضبط این شرکت بود و حتی امروزه می توان با سازهای اصلی و اتاق کنترل که آهنگ هایی مانند "لطفا آقای پستچی" . از طریق خانه "صدایی که آمریکا را تغییر داد" نام هایی مانند استیوی واندر، جکسون 5، ماروین گی، The Supremes یا The Temptations.
هنوز میتوانید روی استودیوی «A» او قدم بگذارید
برای استقبال از بعد از ظهر، یک گزینه خوب برای بازدید است یک کارخانه آبجوسازی محلی . برخی از بهترین آنها کاملاً مرکزی هستند، مانند ** شرکت آبجوسازی دسته**. **آتواتر بروی،** کمی نزدیکتر به رودخانه، مزهها را ارائه میدهد، و **Motor City Brewing Works** نیز پیتزاهای خانگی را برای همراهی با آن سرو میکند.
از سوی دیگر، دیترویت متفاوت بوده است بارها و تئاترها جایی که برای نوشیدن نوشیدنی یا تماشای یک برنامه. **تئاتر فاکس** یا **تئاتر فیشر** از جمله بسیاری از مواردی هستند که هنوز با تابلوهای برادوی در دسترس هستند. را با شکوه شامل چندین اتاق با قهوه و پیتزا فروشی و همچنین قدیمی ترین سالن بولینگ شهر است. اسپیکر هم کم نیست میله های مخفی بسیار مد روز که با پیروی از آداب و رسوم مختلف باید وارد آن شوید. **La Casa de la Habana**، **Raven Lounge**... اکثر آنها در آنجا هستند مرکز شهر . برخی، مانند ** عرشه آسمان اپرای دیترویت **، مناظر پانوراما را ارائه می دهند، در حالی که برخی دیگر، مانند نوار روح آنها پیشنهاد می کنند، -اهم- خب ظاهراً یک نوشیدنی در یک بار که اگر با بالا رفتن از پله ها به دستشویی بروید... خودتان را تنها نخواهید دید.
نوار روح
از آجر تا طبیعی
دیترویت از تضادها ساخته شده است، و برای شناخت واقعی آن، نمی توانید بدون قدم زدن از آنجا خارج شوید دو منطقه متضاد . از یک طرف او مرکز شهر با بناهای تاریخی باشکوه و باشکوهش (بسیاری از آنها دارای پلاک اطلاعاتی بر روی نما هستند که آنها را شناسایی می کند) که چهره شناخته شده شهر را تشکیل می دهد: ساختمان دایم، برج کادیلاک، 1001 وودوارد، یا ساختمان لافایت . در میان آنها مجسمه ای است که نشان دهنده روح دیترویت ، یک مجسمه بزرگ برنزی که نماد خدا را در دست چپ و خانواده را در دست راست نگه می دارد.
برای دریافت بهترین منظره پانوراما از برخی از این ساختمان ها، بهتر است از مرکز فاصله بگیرید و به جزیره کوچکی بروید. رودخانه دیترویت، جزیره بل (Isla bella) کمتر از یک کیلومتر از کانادا که از طریق پل مک آرتور این منطقه است پناهگاه صلح با آکواریوم، باغ وحش و باشگاه قایق بادبانی خود در ساحلی که در تابستان می توانید آفتاب بگیرید، یا در ژانویه اسکیت های یخی خود را بپوشید تا در یکی از دریاچه های یخ زده آن سر بخورید.
جزیره خوشگل