جنگل سیاه فقط یک کیک نیست

هنگامی که زنگ های کلیسای کاتولیک سنت پیتر در اندینگن در ظهر به صدا در می آیند، راهروی رستوران Pfarrwirtschaft به یک کمدی کمدی تبدیل می شود.

بدون خوردن یا نوشیدن آن (هنوز)، پیشخدمتها، غذاخوریها در هر سنی و آشپزها روی این صحنه ظاهر میشوند و ناپدید میشوند و هرج و مرج کوچک منظم، بیقرار و شادی را با آشنایی غیرمنتظرهای در این سوی راین ایجاد میکنند و هیچکس آن را عجیب نمیبیند. و نه نامناسب

فقط پنج سال پیش، توماس مرکل او تصمیم گرفت با هدف تغذیه همکلاسی های دخترش، دوستانش یا هر شخص ثالثی، مؤسسه همنام عشوه گرانه خود را گسترش دهد. قبلاً به دست آورده بودم ستاره دوست داشتنی و برده شده میشلن.

قبلاً مسافران غذایی را از سراسر جهان جذب کرده بود. وقت آن رسیده بود که ژاکت بکر را با یک پیراهن جین عوض کنیم، شرمنده، که در آن بیشتر به حضور بخشی از شبکه رستوران داران جوان در آلمان می بالد تا حضور در رستوران. راهنمای قرمز.

اما، مهمتر از همه، زمان آشپزی برای سرگرمی فرا رسیده بود، تا آنچه را که این منطقه واقعاً در مورد سفره هیجان انگیز است، ارائه دهیم: تازگی، اصالت و بعد از شام.

سیمونا و توماس از مرکل

خاص بودن از جنگل سیاه بسیار لذتگراتر و جمعیتر از بقیه آلمان است. در حالی که در دشتهای بزرگ پروتستان، غذا چیزی جز دریافت کالری نیست که بعداً به ساعتها کار تبدیل میشود، در اینجا محور اجتماعی شدن است، گویی فرهنگ مدیترانهای شاخهای در آن سوی کوههای آلپ دارد.

همه چیز با یک چنگال در دست جشن گرفته می شود، به همین دلیل است که وقتی کشور در نیمه دوم قرن بیستم تجدید نظر کرد، این زیرمنطقه بادن-وورتمبرگ به گردشگری خوراکی روی آورد. همه چیز برای آن داشت: نزدیکی به فرانسه، منظره ای متنوع و اعتیادآور، کتاب دستور العمل های گسترده و سرسختی که موفقیت را تضمین می کرد.

و امروز نیز با نقاط عطفی مانند بایرزبرون شهر کوچکی با بیش از 15000 نفر جمعیت که هشت ستاره میشلن را در خود جای داده است. اما این زمان پشت سر ماست. پس در سکوت اعلام کن توماس مرکل و همسرش و رئیس چاله، سیمون دینگر مرکل ، از کامیون غذایش.

آنها که از پنجره خود به بیرون خم می شوند، رویدادها را پوشش می دهند و نمایشگاه ها را زنده می کنند و غذاهای خلاقانه خود را بر اساس سبزیجات و ادویه جات ترشی جات دموکراتیک می کنند. البته بدون صرف نظر از رستوران غذای ضروری خود که در هر ناهار و شام با شلوغی و شلوغی متوسط سیامی هایش همراه است. Pfarrwirtschaft.

به گونه ای، Endingen و کل منطقه Kaiserstuhl با آشپزی نو واژگون سازگار شده اند. پایگاه در terroir است، در سبزیجات تازه و دام های محلی آن، که با آنها آگاهی زیست محیطی شگفت انگیزی ایجاد کرده اند.

در واقع، در شهر همسایه از آیششتتن 70 درصد از تولیدات غذایی دارای مهر زیستی است، در حالی که تاکستان های منطقه با تمایز و صداقت خود را با این جریان وفق داده اند. این واقعیت تنها با آمار تایید نمی شود، بلکه با محبوبیت سوپرمارکت های پایدار که در این شهر زیاد شده اند و با کاهش سرعت مهاجرت روستایی نیز تایید می شود.

اکنون این شهرنشینان هستند که در جستجوی آرامش و رفاه مسئولانه به شهر باز می گردند. آنها حتی تشویق شده اند تا با غذاهای شگفت انگیز آزمایش کنند، مانند پیتر کخ و غیر معمول است میسو جنگل سیاه.

اکرت

که در اوبرکیرش ، بازار پر رونق عمده فروشی میتلبادن ابتکاراتی مانند هوفگوت سیلوا ، مزرعه ای که در آن جودیت وولفارت با خوشحالی خوک های برکلی و تامورث را پرورش می دهد که توجه اکثر سرآشپزهای ستاره اطراف را به خود جلب کرده است.

نه چندان دور، فروشگاه خوب Willi Wurth اکنون توسط دخترانش اداره می شود که شرکت را متحول کرده اند. آنها از یک طرف فروشگاه های خود را به فضایی لذیذ و بدون هنر تبدیل کرده اند. از سوی دیگر، آنها تشویق شدهاند تا گونههای نوآورانهای مانند سیبهای گوشت قرمز را بکارند و سایرین مانند مارچوبه را بازیابی کنند.

Oberkirch همچنین با سایر محرک های مغناطیسی مانند وانت فولکس واگن کلاسیک که سیمون از برزیل آورده و حالا برای رویدادها اجاره می دهد. در برنامه های او این است که تابستان آینده، گشت و گذار در باغ های انگور که این شهر را احاطه کرده اند، ارائه دهد. در حالی که بتکده های کاملاً کوفته شده در اینستاگرام چشم انداز این شهر حکمفرما هستند، عصاره های مخفی در زیرزمین خانه ها پنهان شده اند.

هیچ داده رسمی وجود ندارد زیرا قانون ممنوعیتی وجود ندارد که آن را الزامی کند، اما تخمین زده می شود که تنها در این شهرداری بین 800 تا 1000 ایستگاه در حال فعالیت کامل است. اکثر آنها اجازه اسلاف خود را از قرن هجدهم به ارث برده اند، زمانی که اسقف استراسبورگ او پذیرفت که میوه اضافی برای برندی استفاده شود.

برخی دیگر مانند آن کاترین هورمن و کارخانه تقطیر فیس او چشم خود را بر تجارت بسته اند. در اینجا، لیکورهای گیلاس اصلی در هر کیک جنگل سیاه با اکسیرهای کوکتل جدید، مانند عرق فیسینی و جین مرکبات جنگل سیاه، شکوه و عظمت دارند.

غرفه

در سمت چپ انتهای جهان، دوباره **نوع کوهنوردی دالنبرگ** در دره ای بت وار خودنمایی می کند. بزرگترین میراث او همیشه محیط اطرافش بوده است، اگرچه چیزی که او را به یک معیار تبدیل کرده است غذاهایش است. در آشپزخانه حاکم است مارتین هرمان ، که 32 سال پیش با خانواده اشمیدر ارتباط حرفه ای و احساسی داشت تا در یکی از داستان های مثال زدنی جنگل سیاه بازی کند: از یک هتل کوچک تا یک مجتمع مجلل.

**Le Pavillon** دو ستاره میشلن موفقیت آن را تایید می کند. و اگر چه روی میز این تجربه واقعاً است Relais & Châteaux این جفت با سس های عالی، سبد پنیر بهشتی و رقص زنانه اش، جایی است که خطر ظاهر می شود. سالمند شما، کریستف مایر ، جرأت کرده است از قانون خانه ی جفت کردن همه چیز با بوردو قرمز برای معرفی استادانه شراب های منطقه سرپیچی کند.

فراتر از انواع مختلف، آنچه از نامه شما می توان استنباط کرد این است که تغییرات اقلیمی در تپه های راین باقی مانده است. هیچ کس در اینجا این واقعیت را نفرین نمی کند، بلکه به آن و وضعیت آن به عنوان بورگوندی جدید ، اما با پیش فرض روشن عشق به سرزمین: آینده خواهد بود زیستی یا نخواهد بود

در دل برگی جنگل سیاه همچنین شهر چند جایزه را نشان می دهد بایرزبرون ، جایی که چندین هتلدار تصمیم گرفته اند در مقابل آوانگاردها بایستند تا بدون گستاخی به سنت ها بازگردند. و هتل تن به عنوان مثال، رستورانی با منظره ای که در آن شبکیه چشم به سرعت به طعم آن تسلیم می شود.

تان

کلاس استاد در آشپزی با ریشه از تهیه ماهی های دور مانند زغال اخته قطبی با سبزیجات گرفته تا خورش های دلچسب با آهو به عنوان قهرمان می شود. برای بقیه، این مجموعه برای استراحت طراحی شده است، تا با فضای سونای کاملاً جدید خود استراحت کند و خود را در خانه درختی خود منزوی کند، رویای سلامتی هر کودک بزرگسالی که در آن کابین های بخار و بانوج های رویاگیر کم ندارند.

جاده به Sasbachwalden ، جاده B500 نشان می دهد که چرا مسیر 66 آلمان است و راه خود را از میان درختان صنوبر باریک، برآمدگی های شکاف شکن و دریاچه هایی مانند موملسی ، جایی که هر قایق کوچک آرزوی بازنشستگی را دارد. و ناگهان جاده به سرازیری سرگیجهآور تبدیل میشود تا اینکه درختان جای خود را به تاکستانها میدهند و ساسباخوالدن مانند یک باغدار نارنیا خود را نشان میدهد. این شهر کوچک برای همه چیز مملو از مثال و ناز است.

تعاونی شما آلده گوت ، توانسته است از طریق شراب های عالی و کنترل کامل بر هر گونه ای که اکنون با مکان جدیدی که برای عموم باز است جشن می گیرد بر بحران های اعتماد غلبه کند. مزه و تورهای راهنما برگزار می شود و با شگفت انگیز و ویسکی عسلی که جرات کرده اند در بشکه های مستعمل تقطیر کنند.

در خیابان های آن هیچ ساختمان نمادینی وجود ندارد که هتل یا رستورانی را در خود جای نداده باشد. هذلولی که با یک واقعیت قانع کننده تأیید شده است: به ازای هر 100 نفر یک تأسیسات وجود دارد. نتیجه فقط زیبا بودن هر کوچه یا هر نما چیزی برای گفتن نیست.

همچنین اینکه طعم تمام غذاهایی که در اینجا تهیه می شود عملا غیرممکن است، به همین دلیل است دفتر گردشگری تصمیم به ارائه یک تجربه سرگرم کننده : شام پریدن.

با رزرو چند هفته قبل، چهار رستوران سازماندهی شده اند تا هر دوره از یک شام طولانی را در یک میز متفاوت ارائه دهند. به این ترتیب، میتوانید در یک رستوران ایتالیایی خوشمزه یک غذای خوشمزه بخورید و در نهایت در یک رستوران غذاهای تیز مانند انگل یا Talmühle.

و برای خواب، بشکه های بزرگ تبدیل به اتاق برای خوابیدن در بشکه, را همهجانبه ترین تجربه گردشگری شراب که در مرزهای شمالی و جنوبی جنگل سیاه واقع شده است، دو مؤسسه نمونه ای از آینده این منطقه هستند. در یک طرف است اربپرینز ، کلاسیکی که از آن زمان تا کنون محلی برای برگزاری جشن ها بوده است 1788 به عنوان یک اداره پست با اتاق ناهار خوری در باز شد اتلینگن.

فقط با تلفظ نام او در اطراف، ترشح بزاق شروع می شود، اما شهرت خوب در اغوا کردن غریبه چندان تعیین کننده نیست. به همین دلیل است که کمی بیش از یک دهه پیش، این هتل نمونه صاحبان خود را تغییر داد، گسترش داد، مدرن کرد و اتاقی کاملاً جدید به مسافرخانه قدیمی خود اضافه کرد تا بتواند ستاره میشلین را که قبلاً در سال 1963 به دست آورده بود، بازیابی کند.

موملسی

اربپرینز

امروز، پلاکی که او را اعتبار می بخشد، با نور خودش می درخشد رالف کنبل ، سرآشپز آن، منویی را تهیه می کند که به عنوان تعریف می کند " صنعتگر " . به نوبه خود، در لبه جنوبی همه چیز، درست در جایی که راین با تنبلی پیش از عبور از بازل میچرخد. نیکلاس ویدمر با جوانی توهین آمیز، 26 ساله، و ده ها جایزه اش، از جمله گنجاندن او در راهنمای قرمز همین یک سال پیش "بیش از یک وسواس، یک رویا بود" اعتراف می کند، با بلوغ غیرمنتظره ای که باعث می شود تعطیلات را فراموش کند، قرار نیست منتقد همین هفته بیاید ، اضافه کردن.

آنها آشپزی، تازه، بین المللی ، از نزدیکی اما بدون تسلیم شدن سایه های عجیب و غریب، او از فرهنگ کاری خانواده اش و خدمت سربازی اش با سرآشپز تانجا گراندیتز در معبد استاکی اش می نوشد که به او یاد داد با او بازی کند. ادویه جات ترشی جات، خیساندن، اسانس های محلی و بازارهای دوردست. اما حکایت جوانی و طراوت او فقط یک تیتر جوشان نیست.

تمام فضاهایی که شما رستوران و هتل Eckert آنها بسیار غرق در آن فلسفه راهگشا هستند. اتاق های مینیمالیستی، شارژرهای تسلا، جزئیات هیپستر و یک رشته از مبلمان از امضای ویترا که این تاسیسات را با نزدیکی ها مرتبط می کند پردیس شرکت سوئیسی در Weil am Rhein.

فرار اجتناب ناپذیر به این طراحی دیزنی لند نشان می دهد غیر معمول ترین ارتباط بین چشم انداز و خلاقیت ، با جلدها از ایستگاه آتش نشانی که زاها حدید طراحی کرد الهام گرفته که در تلاقی تاکستان های کوه های لوراخ . اما این داستان دیگری است

Pflugwirts

_*این مقاله در **شماره 122 مجله مسافرتی Condé Nast (آبان)** منتشر شده است. با تماس با شماره 902 53 55 57 یا از طریق وب سایت ما، در نسخه چاپی (11 شماره چاپی و یک نسخه دیجیتال به قیمت 24.75 یورو) مشترک شوید. شماره نوامبر Condé Nast Traveler در نسخه دیجیتالی آن برای لذت بردن در دستگاه دلخواه شما موجود است. _

جنگل سیاه فقط یک کیک نیست

ادامه مطلب