نامزدهای آزمایش Biosphere 2، در صحرای آریزونا.
"همانطور که من این را از کالیفرنیا می نویسم، من باید از ماسک N95 استفاده کنم، هم برای محافظت از خودم در برابر کووید-19 و هم از ذرات ناشی از آتشسوزیهای عظیم. آنها سخنان T.C. بویل (پیک اسکیل، نیویورک، 1948)، نویسنده مشهور وحشی کوچک - که توسط فرانسوا تروفو در سال 1969 به نمایش درآمد - جاده به ویل (که برای سینما با عنوان حمام بتل کریک اقتباس شد) و زنان، درباره زندگی و عشق های معمار فرانک لوید رایت، در پاسخ به سوالات ما در مورد رمان جدید او، Los Terranautas (Impedimenta). او از خانهاش در سانتا باربارا با ما صحبت میکند، لباسی برای دیستوپی عجیب و غریب به تن کرده است که ماه ها در آن غوطه ور بودیم.
آخرین کار او تا به امروز، که ما را در چند روز گذشته تا پاسی از شب گرفتار کرده است. داستان واقعی آزمایش Biosphere 2 را روایت می کند که در سال 1994 در صحرای آریزونا انجام شد. هشت دانشمند - چهار مرد و چهار زن - خود را در یک مرکز شیشه ای محبوس کردند 150 میلیون دلار در نزدیکی شهر اوراکل. در نظر گرفته شده بود که این نمونه اولیه یک مستعمره فرازمینی باشد که در آن نشان دهند که می توانند جدا از بقیه جهان به روشی خودکفا زندگی کنند.
نویسنده تی سی. بویل، نویسنده «ترانوت ها».
گنبد کار جرمیا رید، یک محیطبین معروف به D.C (مخفف خدای خالق) بود که این تجربه را بهعنوان یک نمایش واقعی سیارهای به خاطر اکولوژی (یا برعکس) تصور کرد. اتفاقی که در آنجا افتاد البته جالب توجه علمی بود، اما همچنین تمام مواد لازم برای تبدیل شدن به رمانی شکاک و شگفت انگیز را داشت که توسط این آمریکایی شمالی که خود را یک دوستدار محیط زیست تعریف می کند، امضا کرد.
TC او با هیچ یک از «بیوسفریان» اصلی آشنا نشد، اما کتابهای آنها و تمام اسناد مربوط به عملکرد Biosphere II را خواند. "البته، من از امکانات اوراکل که هنوز یک جاذبه گردشگری است بازدید کردم. من همه شخصیتها را اختراع کردم که اصلاً بر اساس شرکتکنندگان واقعی نیستند - تاکید میکند. اگرچه این یک اثر تخیلی است جزئیات عملکرد داخلی به آزمایش وفادار است. من آنها را جذاب می دانم و می خواهم آن را با خوانندگانم به اشتراک بگذارم. اکنون کالیفرنیا در آتش است و گرمایش جهانی همه بشریت را تهدید میکند: آیا همه ما باید روزی زیر شیشه زندگی کنیم؟
من مشتاقم که چگونه ما، یک گونه جانوری، با اکوسیستم زمین تعامل داریم. از اولین باری که در مورد آزمایش Biosphere 2 شنیدم می خواستم در مورد آن بنویسم. پس از انتشار رمانهای دیگری با این موضوع، مانند دوست زمین (2000)، درباره گرمایش جهانی، و وقتی کشتار انجام شد (2011)، درباره تأثیر گونههای مهاجم، خودم را به آن پرتاب کردم.
سالی سیلورستون و جین پوینتر در Biosphere 2، در سال 1990.
"در Terranauts من میخواستم تلاشهایمان برای ساختن زیستکرهای جایگزین را به تصویر بکشم، زیرا زیستکرهای که در آن زندگی میکنیم در حال مرگ است.» او برای ما به یاد میآورد. قلاب محیطی وجود دارد، اگرچه ایده کاوش در تجارب هشت نفری که در قفل شده و در معرض افکار عمومی قرار گرفته اند نیز خرده های خود را دارد. یکی از کتیبههای کتاب بدون خروج سارتر (پشت درهای بسته) این را نشان میدهد. در تئاتر، شخصیتها در حصار صحنه اسیر میشوند. اینجا، با این هشت شخصیت که به مدت دو سال در کنار هم محبوس شدهاند، اساساً حبس آنها برای من نمایشی است.»
شرایط شدید قهرمانان خود را با اثرات انزوا، گرسنگی، کمبود اکسیژن، و ایجاد، بله، رفاقت، اما همچنین بحث ها، سوء تفاهم ها، نزاع هایی که به دادگاه ختم می شد، مواجه کردند. و همه آنها با اتحادهای پرشور، برخوردها و حتی عاشقانه ها چاشنی می شود. او می افزاید: «قبل از اینکه اینها اختراع شوند، به نوعی شبیه یک نمایش واقعی بود. ترانوت ها، همانطور که در رمان آنها را می نامم، آنها به خودی خود مشهور شدند. این آزمایش به عنوان یک شیرین کاری تبلیغاتی مورد انتقاد قرار گرفت: هیچ تزی برای اثبات یا رد وجود نداشت. بلکه یک "بیایید این عناصر را کنار هم بگذاریم و ببینیم چه اتفاقی می افتد" بود. با این حال، من فکر می کنم مطالعه نحوه عملکرد اکوسیستم ها معتبر بود. ناسا همچنان اقدامات مشابهی را انجام می دهد. بدن خود و تکامل آنها مورد مطالعه قرار گرفت برای نتیجه گیری در مورد اثرات انزوا، بنابراین شکست شرکت نسبی بود.
امکانات علمی اکنون متعلق به دانشگاه آریزونا است.
این "باغ وحش انسانی" که سال ها قبل اولین "گذر" را داشت، در دومین تلاش خود بود میلیونها بازدیدکننده و بسیاری از نتایج مورد علاقه برای پشتیبانی حیاتی مأموریتهای فضایی، اما شرکتکنندگان آن از وعده «دنیای جدید ممکن است» عملاً به یک مایه خنده تبدیل شدند. پس از یک پایان تا حدی فاجعه بار (ما نمی خواهیم اسپویل کنیم).
اکولوژی هدف اصلی آزمایش بود. امروز هم همین مشکلات ما را نگران می کند، برخی با شدت بیشتر، اما به نظر می رسد که ما قادر به پاسخگویی نیستیم، حتی اگر این یک نوع دین جدید باشد. ما در جهانی اسرارآمیز زندگی میکنیم و ذهنهای جستجوگر را توسعه دادهایم، زیرا سؤال اساسی وجود ما نه توسط علم و نه از سوی ادیانی که ما اختراع کردهایم بیپاسخ مانده است. در تحلیل نهایی، تمام زندگی به حیات دیگری وابسته است و برای تکرار آن وجود دارد. دیگر وجود ندارد»، نویسنده می گوید که متقاعد شده است که در آینده مستعمره هایی را در سیارات دیگر ایجاد خواهیم کرد، اما نه خودکفا. او می گوید: «کاری که ما باید انجام دهیم این است که به جای نابود کردن آن، از تنها زیست کره ای که می شناسیم، این یکی، مراقبت کنیم.
جلد کتاب Terranauts، اثر T.C. بویل.
قبلاً در مورد حس طنز رمان نوشته شده است، اگرچه برای ما تا حدودی مالیخولیایی به نظر می رسید. «مالیخولیا وضعیت انسان است. صرف نظر از شادی های نفسانی و فکری ما، همیشه حکم اعدام بالای سرمان آویزان است. و اکنون آن حکم اعدام فراتر از هر یک از ما به صورت جداگانه است تا کل گونه را در بر گیرد. لیندا ریو به همین دلیل است شخصیت مورد علاقه من، چنان در خشم رقابتی خود غرق شده است که محدودیت های واقعی وجود را، چه در داخل یا خارج از اکوسفر، از دست می دهد. او به ما پاسخ می دهد
سکس نیز نقش بسیار مهمی در طرح داستان دارد، اگرچه ظاهراً "ترانوودهای" معتبر موافقت کردند که در مورد آنچه در آنجا اتفاق افتاده است، بیاهمیت نکنند و جزئیاتی را در اختیار رسانهها قرار ندهند. "جنسیت مهمترین چیز برای هر گونه ای است (حتی اگر با پارتنوژنز تولید مثل کند). به طور طبیعی، ما تمایل داریم که کار بزرگی انجام دهیم، اما در واقع کمتر از آن چیزی که فکر می کنیم، اراده آزاد داریم. و ما، مانند همه حیوانات، توسط تکانه های بیولوژیکی هدایت می شویم. بویل میگوید چهار مرد، چهار زن، دو سال با هم محبوس شدهاند.
پرتره انگیزه های کمتر شرافتمندانه شخصیت ها (غرور، حسادت، جاه طلبی...) ما را به این فکر می اندازد که شاید نویسنده نگاه بسیار انتقادی به انسان دارد. من مردی دلسوز هستم، اما تمایل دارم از یک سو دیدگاهی «سوئیفتی» به انسانیت و از سوی دیگر از نظر بیولوژیکی جبرگرایانه داشته باشم. (می توانید آن را در رمان دایره درونی من، درباره محقق جنسی آلفرد سی. کینزی ببینید)».
عکس گرفته شده توسط نویسنده در سانتا باربارا، کالیفرنیا.
آیا این کتاب برای دعوت به تفکر ساخته شده است یا سرگرمی خالص است؟ در مورد آن امکانات آینده نگرانه - 1.27 هکتار که از سال 2011 در اختیار دانشگاه آریزونا بوده است - و ماجراهای ساکنان بحث برانگیز آن؟ "من یک هنرمند هستم، من هنر می کنم. اینکه مردم چگونه آن را می بینند چیزی است که من کنترلی روی آن ندارم. «قهرمانان ادبی من نمایشنامه نویسان و رمان نویسانی با نبوغ و پیچیدگی زیاد، با بینش های عالی از جهان هستند، مانند گونتر گراس، گابریل گارسیا مارکز، میگل آنخل آستوریاس، رابرت کوور، توماس پینچون، ایتالو کالوینو و بسیاری دیگر.
عشق به طبیعت... و به مردم
از این فرصت استفاده میکنیم و از نویسنده میخواهیم که یک عکس از خود در محیط اطرافش و یک «عکس» در سفر بگیرد. من عاشق شهری هستم که در آن زندگی می کنم، در کنار سانتا باربارا. من نزدیک دریا هستم که آب و هوا را معتدل می کند در تمام طول سال پنجرههایم را باز نگه میدارم و در عین حال میتوانم رشته کوه سانتا ینز را ببینم که پشت سرم خودنمایی میکند.» بویل جزئیات ما را نشان می دهد. من دوست دارم برای لذت بردن از زندگی، رستورانها و بارها (یا قبل از همهگیری ویروس کرونا) به شهر قدم بزنم، و مسیرهای ساحلی و کوهستانی نزدیک است.»
سفرهایی که برای تبلیغ کتابهایش انجام میشود او را به داشتن دوستانی در همه جا سوق داده است، این چیزی است که او بیش از همه برایش ارزش قائل است. برای کشف شهرهای اصلی اروپایی و برخی از شهرهای کمتر شناخته شده مانند زاربروکن آلمان. بارسلونا مانند رم، پاریس، برلین، لندن، مونیخ، دوبلین، شادی است. من معتقدم که مورد علاقه من زوریخ است، به دلیل محیط طبیعی خیره کننده اش و نحوه ای که رودخانه لیمات هنگام قدم زدن در کناره های آن به من احساس می کند.
مستقر در سانتا باربارا، T.C. بویل عاشق طبیعت و سفرهای جاده ای است.
هتلی که بیش از همه او را شگفت زده کرد، اصطبلی در فلورس گواتمالا بود که باید روی کاه می خوابید. او به شوخی می گوید: «هرچند وقتی در تور هستم، به کمی آرامش بیشتر نیاز دارم. "اگر مجبور نباشم به دلایل حرفه ای سفر کنم، هیچ چیز را بهتر از سوار شدن در ماشین دوست ندارم با همسرم به سواحل کالیفرنیا سفر می کنم، در شهرهای کوچک می مانم، در رستوران های محلی غذا می خوریم، در بارها می نوشیم، و بفهمم چه کسی در آنجا زندگی می کند. و نظر شما در مورد وضعیت جهان چیست؟
"فقط با ذکر آن - او نتیجه می گیرد - انواع خاطرات و آرزوها به ذهنم می رسد. اولین کاری که پس از تزریق واکسن انجام خواهم داد این خواهد بود. اتوبان 1 را به سمت کارمل و سپس به سانفرانسیسکو برانید تا از مناظر لذت ببرید و با مردمان واقعی و گوشتی همراه شوید.