به استقبال بهار برویم حتی اگر با خیال باشد.
از زمانی که ما کوچک بودیم، معتقدیم که مفاهیم بسیار روشنی داریم، مانند آنچه که دیکته می کند خورشید از مشرق طلوع و در مغرب غروب می کند اما هیچ چیز دور از واقعیت نیست، اگر به توضیحاتی نگاه کنیم که با آن اخترفیزیکدانان از اصلاح ما در مورد موضوعاتی مانند منهتن هنج قابل اینستاگرام که قبلاً در مورد آن به شما گفته ایم دست نمی کشند.
وقتی متوجه می شویم که فقط دو بار در سال، واقعیت علمی به چهره ما (و به عقل) ضربه می زند. در اعتدال - اولین روز بهار و اولین روز پاییز - خورشید دقیقاً از شرق طلوع می کند و دقیقاً در غرب غروب می کند.
به طور خلاصه، در طول این دو تاریخ مشخص شده در تقویم، تنها دو، شب و روز دقیقاً یکسان است: "شب برابر" معنی aequinoctium یک کلمه لاتین است که کلمه equinox از آن گرفته شده است.
سپس به دلیل کج بودن محور چرخش زمین و حرکت انتقالی آن، پادشاه ستاره هر روز در یک مکان ظاهر و پنهان نمی شود: از اعتدال پاییزی کمی بیشتر به سمت جنوب و از اعتدال بهاری کمی جلوتر به سمت شمال می رود. و نه به طور مداوم.
زمین و خورشید در طول رقص کیهانی خود.
با این حال، اجداد ما بیشتر مراقب بودند، از قدیم الایام این دو لحظه (یا بهتر است بگوییم لحظات) سال را جشن می گرفتند. خورشید به اوج رسید و درست بالای سر ما قرار گرفت (در زاویه 90 درجه در صفحه استوای سماوی قرار گیرد).
به همین دلیل است که از اعتدال ها برای تعیین آغاز بهار و پاییز در هر نیمکره زمینی استفاده می شود، زیرا همزمان با تغییرات آب و هوایی و چرخه های کشاورزی برداشت است.
ما در نیمکره شمالی هستیم در این سال 2020 در ساعات اولیه 20 مارس به استقبال بهار خواهیم رفت. روزی که به دلایل اخترفیزیکی در تقویم مشخص شده است، اما بیشتر برای دلایل ذهنی، زیرا ما معمولاً منتظر آب و هوای خوب، فراوانی و شادی ناشی از قرار گرفتن بیشتر در معرض نور خورشید هستیم (ویتامین D برای مقابله با افسردگی مورد استقبال قرار می گیرد).
در شرایط عادی برای استقبال از این تاریخ دقیق با شادی مناسب از شما دعوت می کنیم برای شرکت در جشنواره های عظیم آن به کشورهای دوردست سفر کنید، اما از آنجایی که تا اطلاع ثانوی نمیتوانیم از خانه حرکت کنیم، ترجیح میدهیم با دانستن چیزهای بیشتر در مورد فرهنگهای مختلف که توجه خود را بر نقطه اوج خورشید متمرکز کردهاند، تخیل شما را به راه بیندازیم، و در عین حال مکانهایی را کشف کنیم که در آنها یکی را انجام خواهیم داد. روز به استقبال آن بهار آنگونه که شایسته است برویم.
چیچن ایتزا، مکزیک
کنار هرم کوکولکان که هزار سال پیش توسط مایاها در چیچن ایتزا ساخته شد، هزاران فدایی و انسان کنجکاو هر ساله در اعتدال بهاری (همچنین در اعتدال پاییزی) گرد هم می آیند که به دنبال دیدن چگونگی مار پر از پلکان پایین می آید از این معبد که به قلعه نیز معروف است.
این هیروفانی (تجلی امر مقدس) در این واقعیت است که وقتی پرتوهای خورشید به موازات ساختمان پرتاب می شوند، نرده پلکان شمالی-شمال شرقی پروژه می شود. سایه چندین مثلث که با سر یک مار ادغام می شود از سنگ (نماینده خدای کوکولکان) که جلوه نوری را ایجاد می کند که در حال خزیدن به سمت پایه است.
نکته: تحقیقات اخیر مکزیکی از مؤسسه ملی مردم شناسی و تاریخ اطمینان می دهد که اگرچه این پدیده وجود دارد و مورد جستجو قرار گرفته است، اما در واقعیت هیچ ارتباطی با اعتدال نخواهد داشت. در مطالعه ای با عنوان جهت گیری های نجومی در معماری مایاهای پست جهت گیری تقریباً 300 بنای تاریخی پیش از اسپانیایی یوکاتان را تحلیل کرد و آنها داده های قطعی که جهت گیری خود را به طلوع یا غروب خورشید در طول اعتدال مرتبط کند، پیدا نکردند.
نزول مار پردار در هرم کوکولکان در اعتدال بهاری.
معابد انگکور
به نظر می رسد که اتصال زمین به آسمان هدف پادشاهانی بوده است که بین قرن 9 و 13 دستور ساخت و ساز را داده اند. معابد انگکور، نمایشی زمینی از جهان کیهانی هندو. دو بار در سال، در طلوع خورشید اعتدال، خورشید دقیقاً از بالای معبد اصلی خود طلوع می کند.
باید در ابتدای پلی که به انگکور وات منتهی می شود بایستید تا ببینید چقدر شگفت انگیز است خورشید در سحر در برج مرکزی مجموعه طلوع می کند. پدیده ای که اگر کمی موقعیت خود را تغییر دهیم سه روز متوالی تکرار می شود که بسیاری از باستان شناسان آن را به جشن سال نو فرهنگ خمر که مصادف با اعتدال بهاری است و سه روز طول می کشد مربوط می کنند.
نکته (برای یک سال دیگر): وزارت گردشگری یک مسابقه عکاسی با موضوع برگزار می کند سلفی شگفت انگیز آنگکور که به بهترین خودنگاره های گرفته شده در دوران اعتدال با مجموعه معماری در پس زمینه پاداش می دهد.
طلوع خورشید در هنگام اعتدال بر فراز معابد آنگکور.
معابد مناجدرا
گراهام هنکوک در کتاب خود به نام Underworld: The Mysterious Origins of Civilization به دقت توضیح می دهد که وقتی خورشید در اعتدال به افق می رسد، پرتوهای آن از طریق ورودی عظیم سهلیتونی معبد پایینی مناژدرا (مالتا) وارد میشوند. یک نقطه نورانی را به اعماق این مجموعه مگالیتیک می تاباند تا به تخته سنگی در دیوار یک پناهگاه کوچک برسد.
یک یافته نجومی، ریاضی و مهندسی که به نظر می رسد توسط باستان شناسی ارتدکس نادیده گرفته شده است، اما با رمز و راز خود محققانی مانند این روزنامه نگار انگلیسی را به خود جذب می کند، متخصص در بررسی نظریه های علمی مربوط به تمدن های باستانی، زیرا اگر تایید می شد به این معنی بود که معابد مناژدرا می توانستند وظایف رصدی تقویمی و نجومی را انجام دهند.
یک نکته: در کتاب، هنکاک نیز این فرضیه را مطرح کرده است در مالت می توانست یک "تمدن متمایز" وجود داشته باشد قبل از تهاجم مورخ نوسنگی از سیسیل در سال 5200 قبل از میلاد.
Trilithon در مجموعه معبد Mnajdra، مالت.
اهرام جیزا
این اعتدال پاییزی بوده است که در خدمت باستان شناس گلن داش بوده است. یکی از بزرگترین رازهای اهرام جیزه، هم ترازی کامل آنها، که باعث می شود چهره آنها به نقاط اصلی نگاه کند. این تحقیق که در مجله معماری مصر باستان منتشر شده است، توضیح میدهد که به لطف سایههایی که در طول این تاریخ مشخص از تقویم توسط یک گنمون (چوب اندازهگیری که در زمین گیر کرده است) ایجاد میشود، مصریها توانستند خط مستقیمی را که روی آن قرار دارد ترسیم کنند. آنها اهرام را ساختند.
با این حال، این یکی دیگر از پدیده های نگران کننده از طرح سایه است که تماشاگران را به سمت هرم بزرگ جیزه می کشاند در طول اعتدال این "اثر رعد و برق" است، اصطلاحی که قرن گذشته توسط مصر شناس آندره پوچان ابداع شد و در کتاب معمای هرم بزرگ، ویرایش شده توسط Plaza y Janes در دهه 1970 منتشر شد.
این تکینگی نوری که چند دقیقه طول می کشد و در طلوع و غروب خورشید در هر دو روز رخ می دهد، به این معناست که وقتی پرتوهای خورشید به جبهه جنوبی هرم خئوپس برخورد می کند (که هشت ضلعی است، زیرا چهار وجه آن تمایل کمی به سمت مرکز دارند که آن را به نوعی ستاره چهار پر می کند). یکی از نیمه های آن در سایه می ماند و دیگری روشن به نظر می رسد. یک نیمساز کامل و زودگذر که تصاویر ماهواره ای به ما کمک کرده است تا آن را با دقت بیشتری تأیید کنیم.
اهرام جیزه با تراز تقریباً کامل ساخته شده اند.