Cordes-Sur-Ciel شبیه چیزی از یک افسانه قرون وسطایی است.
در منطقه تاریخی فرانسوی Occitanie، تاکستانها در امتداد درههای وسیعی کشیده شدهاند که تاریخ اثر خود را به شکل آزار و اذیت مذهبی، نبردهای خونین و بیعدالتیهای وحشتناک به جا گذاشته است. هیچ چیز جدیدی در این دنیایی که در آن زندگی می کنیم نیست. با این حال، قرن ها پس از فریادهای رزمندگان، ترک فولاد و صدای آتش از بین رفت. این منطقه گالی با زیبایی بالغ در برابر چشمان مسافر ظاهر می شود، مانند چهره فردی که جوانی تصادفی و ناخوشایندش آثاری پاک نشدنی بر جای گذاشته است، اما بدون اینکه بتواند به جذابیت ذاتی خود پایان دهد.
بهترین راه برای آشنایی با تاریخ، مناظر، غذا و شهرهای اکسیتانیا است. با ماشین از طریق بخش های Tarn و Tarn-et-Garonne (Tarn et Garonne) سفر کنید. و این است که Tarn - رودخانه ای به طول 381 کیلومتر که در نهایت به بستر رودخانه قدرتمند Garonne می پیوندد - مرجع مسیری خواهد بود که از شهرهای Montauban، Albi و حصار Cordes-sur-Ciel می گذرد.
مرکز تاریخی مونتوبان شما را به قدم زدن آرام با در نظر گرفتن زیبایی های معماری آن دعوت می کند.
مونتاوبان، شهر صورتی
یک نقطه خوب برای شروع سفر، شهر مونتوبان است. معروف به شهر صورتی - به دلیل ساختمان های متعدد در مرکز شهر که با آجرهایی به آن رنگ ساخته شده اند، مونتوبان مرکز بخش Tarn-et-Garonne است و پس از گسترش پروتستانتیسم در فرانسه (قرن 16)، به عنوان یکی از سنگرهای اصلی مخالفت با سلطنت کاتولیک فرانسه برپا شد.
شهری که حدود 60000 نفر در آن زندگی می کنند، مونتوبان دلپذیر و دلپذیر است و شما را به قدم زدن آرام در خیابان های مرکز تاریخی آن دعوت می کند. سه نمونه اصلی از شکوه قرون وسطایی باستانی آن باقی مانده است: پل قدیمی، کلیسای سنت ژاک و مکان ملی.
پل قدیمی از قرن چهاردهم بر روی آب های تارن کشیده شده است و همچنان همان رمانتیسم معمولی آثار باستانی انسان را حفظ می کند که دستخوش تغییرات اندکی شده است.
پل قدیمی شهر مونتوبان از رودخانه تارن می گذرد.
با این حال، Place Nationale از قرن هفدهم، ظاهر قرون وسطایی خود را به شکلی مدرن تر تغییر داده است. یک آتش سوزی مهیب اکثریت قریب به اتفاق ساختمان های چوبی را ویران کرد که چهار طرف این میدان منحصر به فرد را با طاق های دوتایی اشغال کرده بود.
در حال حاضر، آن ساختمان ها، البته، لباس های آجری صورتی پوشیده اند. کلیسای سنت ژاک نماد واقعی مقاومت پروتستان است. زیرا هنوز می توانید آثار گلوله های توپی را که نیروهای شاه لوئی سیزدهم در جریان محاصره سال 1621 به سمت آن شلیک کردند، مشاهده کنید.
در داخل، آمیزهای از سبکهای دورههای مختلف با نقاشیهای قرن هجدهم تزیین شده است. دقیقا در آن قرن نقاش ژان آگوست دومینیک اینگر درخشید، مهمترین شخصیتی که در مونتوبان متولد شده و آثارش را میتوانید تحسین کنید، همراه با مجسمههای استاد قرن نوزدهم، آنتوان بوردل، در موزه انگرس.
ساختمان های Place Nationale با آجر صورتی پوشیده شده اند.
CORDES-SUR-CIEL، اولین باستاید فرانسه
پس از پشت سر گذاشتن مونتوبان، یک امتداد جاده ای به طول 60 کیلومتر شما را از میان مناظر زیبای حومه شهر فرانسه می برد. شهرهای کوچک خوابآلود، مزارع، تکههای جنگلی و ردیفهای بیپایان تاکستانها. نقطه اوج این چشم انداز بت دوستی زمانی حاصل می شود که با صخره ای صخره ای روبرو می شوید که شهر قرون وسطایی Cordes-sur-Ciel روی آن قرار دارد.
Cordes-sur-Ciel است مکانی با روح که در آن فکر می کنید در زمان به قرون وسطی سفر کرده اید. این شهر مستحکم در سال 1222 توسط ریموند هفتم (کنت تولوسا) ایجاد شد تا از بسیاری از کاتارها که قربانی آزار و اذیت تفتیشگران کاتولیک بودند، در مزارع مجاور پراکنده و وحشت زده زندگی می کردند، محافظت کند. چهار دیوار متحدالمرکز آن، اولین باستید ساخته شده در فرانسه را به مکانی تقریبا غیرقابل تسخیر تبدیل کرد.
شهر قرون وسطایی Cordes-sur-Ciel اولین باستید ساخته شده در فرانسه بود.
در داخل آن، مردم در حالی که تجارت پشم و پوست می کردند و به عنوان یک گمرک مرزی عمل می کردند، رونق داشتند. بزرگترین منبع ثروت Cordes-sur-Ciel بود گیاه کیک که از آن رنگ آبی استخراج می شد قبل از ورود نیل از قاره آمریکا برای رنگ آمیزی پارچه ها و ساختمان ها استفاده می شد.
با این حال، Cordes-sur-Ciel مجبور شد آزار و اذیت کلیسای کاتولیک و متحدانش را برای پناهندگی به کاتارها تحمل کند. کاتاریسم که در قرن یازدهم پدیدار شد، دفاع می کرد که همه چیز مادی کار شیطان است. در حالی که زندگی معنوی منجر به نجات قطعی روحی شد که در بدن فیزیکی حبس شده بود. کاتارها در طول زندگی او انواع کالاها را تحقیر می کردند، عفت را حفظ می کردند و فقط روح را کار می کردند. کلیسای کاتولیک که عاشق ثروت های زمینی بود، به محض اطلاع از وجود آنها شروع به آزار و اذیت آنها کرد.
خانه معمولی قرون وسطایی در Cordes-sur-Ciel.
گذشته پر فراز و نشیب Cordes-sur-Ciel ارتباط چندانی با آرامشی که امروز در آن دمیده شده است ندارد. خیابان های باریک قرون وسطایی مملو از مغازه های صنایع دستی و سوغاتی و هتل ها و رستوران های کوچک با طبیعتی رمانتیک، مانند L'Escuelle des Chevaliers، که در آن می توانید طعم اردک باشکوه فرانسوی و شراب های Gaillac را بچشید تا بعداً مانند یک شوالیه واقعی قرون وسطایی بخوابید.
خانه های گوتیک، ساخته شده در دوره حداکثر شکوه اقتصادی، آنها دارای یک یاتاقان باشکوه هستند و مجسمه هایی را به صورت برجسته نشان می دهند که به گفته دوستداران فتنه های تاریخی، پیام های دینی آشکار را پنهان می کنند.
همچنین یک مجسمه ساز پدر ژان پل بلموندو بازیگر فرانسوی بود که سال های جنگ جهانی دوم را در اینجا گذراند، زمانی که Cordes-sur-Ciel بخشی از منطقه آزاد فرانسه بود. زیبایی الهام بخش باستید سایر هنرمندان آن زمان را نیز به خود جذب کرد. مانند نویسنده آلبر کامو و همکاران دالی و پیکاسو.
یکی از اتاقهای مسافرخانه قرون وسطایی Escuelle des Chevaliers.
ALBI، یک مکان میراث جهانی
با ترک Cordes-sur-Ciel و پیوستن مجدد به جاده D115، احساس می کنید که امروز از قرون وسطی به روستاهای فرانسه باز می گردید. پس از نیم ساعت رانندگی، پل های زیبای آلبی در افق ترسیم می شوند و در میان آنها خودنمایی می کنند. پل قدیمی که تقریباً یک هزار سال است مشرف بر آب های تارن است.
آلبی که توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی اعلام شده است، جواهرات واقعی را به مسافران ارائه می دهد. شما نمی توانید بدون بازدید از موزه ای که در کاخ اسقفی سابق La Berbie قرار دارد، شهر را ترک کنید. این ادای احترام به تولوز لوترک بزرگ، متولد آلبی و نابغه ای است که تنها در 37 سال زندگی خود اثری از خود بر جای گذاشت. بیش از 1000 اثر او - از جمله نقاشی هایی از کلاسیک ترین مرحله اول، طرح های بیشمار و 30 پوستر معروف او - در این کاخ اسقفی به نمایش گذاشته شده است.
نمایشگاه جاکومتی در موزه تولوز-لوترک در آلبی.
نه چندان دور از معبد لوترک بزرگ، یکی دیگر از معبدهای بسیار متفاوت قد علم می کند که گویی قلعه ای تسخیر ناپذیر است. و این برداشتی است که از ظاهر بیرونی آن به وجود می آید کلیسای جامع سانتا سیسیلیا، کلیسایی که در قرن سیزدهم ساخته شده است پس از بازیابی آلبی از دست اشراف کاتار، و رهبران کاتولیک می خواستند با آن روشن کنند که مخالفان را سرکوب کرده اند.
با این حال، چشمگیرترین چیز در مورد سانتا سیسیلیا، نمای بیرونی آجری آن نیست – این بزرگترین کلیسای جامع آجری در جهان است – بلکه نقاشی های دیواری است که طاق اصلی داخل آن را تزئین می کند. رنگ آنها روشن است و آبی پاستلی از بقیه متمایز است. وضعیت عالی حفظ آنها به این دلیل است که این نقاشی های دیواری برای قرن ها زیر لایه های دیگر رنگ پوشیده شده بودند. در نتیجه اصلاحات مختلفی که کلیسای جامع انجام داد.
غروب آفتاب در آلبی جادویی است. پل ها به رنگ نارنجی رنگ شده اند و به نظر می رسد شهر آن هاله قرون وسطایی را بازیابی می کند که رویاهای سفر را بیدار می کند. اکسیتانیا رمانتیسم خود را در طول زمان از دست نداده است، برعکس.
فضای داخلی کلیسای جامع قرن سیزدهمی سانتا سیسیلیا شما را بی حرف خواهد گذاشت.