اگر هنوز نام آن را ندارید بوریس بیجان صابری در رادار شما، زمان انجام آن فرا رسیده است. این کوتور نیمه آلمانی و نیمه فارسی مستقر در بارسلون جدید محسوب می شود ریک اونز.
برد پیت، جانی دیپ یا جاستین بیبر او را می پرستند (اما او به این موضوع اهمیت چندانی نمی دهد). چیزی که او به آن توجه می کند بارسلون است، شهر میزبان او. و اگر چیزی وجود داشته باشد که روح مسافر را تعریف کند، آن جذب فرهنگ ها به صورت مایع در یک ماده اسفنجی است.
یادگیری مداوم هر ماجراجویی، فیزیکی یا حیاتی، گذرنامه ضروری است که فرد با آن وارد گروه مسافران واقعی می شود. برای شروع، بوریس فرزند پدری ایرانی-روسی و مادری آلمانی-ایرلندی است که هر دو دارای سابقه طراحی پارچه هستند.
و این، آقایان، همه در DNI خود ندارند. به همین ترتیب، مدرک هویتی او حاکی از تولد در مونیخ (آلمان)، در سال 1978 است.
"4 خون در رگهای من جاری است و من در یک شهر محافظه کار باواریا زندگی کرده ام." خود را ارائه می دهد.
این عوامل بیوگرافی نقش اساسی در شکل گیری بوریس دارند. او در قطعات خود سنت های غرب/خاورمیانه را با لباس های بدون ساختار، و اشتیاق او به عددشناسی.
در واقع به عنوان معیار مد رادیکال با ساختاری دقیق و پیچیده شناخته می شود. بدون شک او بخشی از نسل جدید وارث طراحان بزرگ ژاپنی است. در خط یوجی یاماموتو.
همچنین از بلژیکی Ann Demeulemeester یا کالیفرنیایی Rick Owens. سبک او آوانگارد و ناسازگار است یک غذای لذیذ محتاطانه و استتار شده. به هر حال، لوکس تر از خود لوکس. چیزی که آلمانی ها به عنوان Schlampigkeit (بی احتیاطی غیررسمی) می شناسند.
گویی این کافی نیست، ظرافت تلخ پیشنهاد شده توسط بوریس از بدن مشهور برد پیت، جانی دپ یا جاستین بیبر آویزان است.
«به عنوان یک خالق، فکر میکنم که این اثر اغلب از مرز قرار گرفتن آسان در کشوی طراحی ناب برخوردار است. آزمایش، انتزاع یک قطعه، زیبا و کارآمد، ترکیبی است که هر لباسی در بازار باید داشته باشد. اما آیا آن را دارند؟»، او وقتی از مد به عنوان هنر یاد می کند، صحبت می کند.
در پایتخت اسکیت بورد
او تقریباً بیست سال است که در بارسلونا بوده است. همان جایی که او به عنوان دلایل اصلی انگیزه او برای حرکت، نیاز به ترک محیط خود را، ذهنیت مدیترانه ای، کاتالان ها، خورشید، موسیقی و اسکیت برد.
بیهوده نیست، پایتخت اسکیت بورد است. و این تأثیر زیادی بر خلقت او داشته است.
"من همیشه بسیار کنجکاو بوده ام. چوب و چرخ از دوران کودکی سرگرمی بزرگ من بوده است. حتی پانک و هیپ هاپ. بدون اینکه بدانم، من یکی از پیشگامان صنعتی شدن اسکیت برد در آلمان بودم. پس از دیده نشدن و تحمل تحقیر جامعه، خود را مسئول انتقال نگاه اسکیت باز به تبلیغات می دانم.»
پشت صحنه نمایش لباس مردانه پاییز/زمستان 2019-2020 در پاریس.
و با صمیمیت ادامه می دهد: «همه این ورودی ها وجود داشت، اما مشکل هویت داشت . وقتی نوبت به لباس پوشیدن می رسید، احساس اسکیت باز، پانک یا هیپ هاپ نداشتم. نه یک ایرانی، نه آلمانی، نمیدانست کیست و چه میخواهد بیان کند.»
او شروع خود را در مد در سن 14 سالگی اینگونه توصیف می کند. به منظور تعریف او شروع به خیاطی کرد تا هویت خود را شخصی سازی کند از بالا به پایین بر اساس لباس های قدیمی، دست دوم.
باریک شدن شلوار، بلند شدن پیراهن... پیراهن های XXL را گرفتم و بستم، به این ترتیب به قد دلخواهم رسیدم. او اذعان می کند: «کم کم درباره خودم خلق کردم، تا زمانی که احساس کردم که من چه کسی هستم و تأثیراتی که شرایط زندگی مرا تعیین کرده بود، بازتاب پیدا کردم.
اگرچه صابری با اولین رژه در شهر میزبان خود آغاز به کار کرد، اما از سال 2008، صابری مجموعه های خود را در نمایشگاه ارائه کرد. هفته مد پاریس . با دو رژه در سال، آنها تا قبل از همه گیری حدود 22 رژه جمع می شوند. چه چیزی کم نیست!
این شما را مستقیماً قرار می دهد بر سکوی عشایر. اجباری است که از او در مورد مکان های اسکیت (ماسنو) و رستوران های بارسلون سوال کنید: La D.O. (Alella)، La Cova fumarada (بارسلون)، El Xemei (بارسلونا). و به عنوان سرگرمی، بازدید از موزه اسکیت بورد، توسط سورن مانزونی.
نمایش بوریس بیجان در هفته مد پاریس.
با تعیین وقت قبلی
به این لیست باید نمایشگاه بوریس بیجان صابری در بارسلونا را نیز اضافه کنیم. این یکی از محرک ترین و منحصر به فرد ترین ویترین های مد روز در اروپا است که فقط با تعیین وقت قبلی قابل دسترسی است.
در مورد است یک آتلیه صنعتی واقع در ناحیه پوبلنو. در این فضای غیرمعمول، تجربه غوطه ور در جهان بیجان از عبور از درهای آن زندگی می کند و به روشی خاص به آزمایشگاه شیمیایی در داخل کارخانه ای دیروز منتقل می شود.
فضای داخلی کاملاً فولادی و بتنی است، با قفسههای پوششی که دیوارها را پوشاندهاند، که توسط زنجیرهایی که از میان لولههای فولادی عبور میکنند، آویزان شدهاند.
"بسیار احساسی است که ایده های شما را در یک راهپیمایی به تصویر بکشید، با این حال، در نهایت زودگذر است، و من جایی برای ماندن قطعات می خواستم" ، او با اشاره به صحنه پردازی که توسط خودش تا آخرین جزئیات طراحی شده است، اظهار نظر می کند.
جهانگرد، آرام و دوراندیش، یکی از کسانی است که چمدان خود را - حاصل همکاری با اورلیتب - با زمان می بندد، هرگز عجله ندارد.
و به شخصیت اصیل خود وفادار است، اعتراف می کند که دوست دارد در هتل بخوابد، اگرچه خیلی بیشتر این کار را در دل طبیعت انجام می دهد، با منابع کمی که او را مجبور به داشتن شرکت خود می کند.
به همین ترتیب وقتی از او می خواهیم که به ما بدهد، سکوت فضا را پر می کند نام شرکت های جالبی که من کشف کرده ام (چه کسی بهتر از او چند مروارید مد بین ما بیندازد؟). هیچ چیز، چیزی که او هنگام کاوش به دنبال آن است، قطع ارتباط است، نه فکر کردن به وظایف روزمره خود. شادی ما در یک چاه
خوب، یک سفر مورد علاقه، در اینجا یک پاسخ وجود دارد: من واقعا دوست دارم به سرزمین دوران کودکی ام، باواریا، در کوه های آلپ بروم. به من یادآوری می کند، به من قدرت زیادی می دهد، روحیه ام را پر می کند. پس از آن… من عاشق بازگشت به کاتالونیا، خانه هستم. ، هنگام خداحافظی تداعی می کند.