سیمون سینیوره و ایو مونتان، سه فرانسوی.
تابستان 1949. بازیگر زن سیمون سینیوره تعطیلات آرامی را با همسرش، کارگردان ایو آلگرت، در آنجا سپری می کند سنت پل دو ونس، دهکده ای کوچک بر روی تپه ای در آلپ-ماریتیمز، بین نیس و کن. **آنها همان طور که پیکاسو، شاگال و ماتیس قبل از این بانوی سینمای فرانسه، La Colombe d'Or گفتند، در شیک ترین هتل منطقه و در کل سواحل فرانسه اقامت دارند. ** در همان نزدیکی، یک ستاره بالقوه گالی، ایو مونتان، او توسط دوستش، نویسنده ژاک پرور، به یک شام در آنجا دعوت می شود. بله، روشنفکران فرانسوی این گوشه از کوت دازور را دوست دارند. می گویند عشق در نگاه اول بود. سیمون سینیوره و ایو مونتان در سالن های La Colombe با هم آشنا شدند، شاید آنها در اطراف استخر شنای آن قدم زدند و عاشق شدند. دو سال بعد آنها در همان شهر ازدواج کردند و ده ها بار به محلی که آنها را گرد هم آورده بود برمی گشتند. در آنجا، شاید، او در مورد امور پر سر و صدا او (که شامل مرلین مونرو نیز می شد) را فراموش کرد.
تقریبا 100 سال سابقه.
مثل این یکی، هزار داستان بین دیوارها وجود دارد La Colombe d'Or (کبوتر طلایی). برخی شناخته شده، بسیاری، مطمئنا، راز. امروز، نزدیک به یک قرن پس از افتتاح به عنوان Chez Robinson در سال 1920، این هتل و رستوران همچنان شاهد عاشقانه ها و دوستی ها، بازدید نابغه ها و هنرمندان است. اکنون دیگر پناهگاه نمادهای فرانسوی نیست، بلکه پناهگاه های جهانی است.
نزدیکی آن به کن، آن را به مقصد رستوران مورد علاقه همه ستارگانی تبدیل کرده است که به مدت 71 سال از جشنواره فیلم هر ماه می گذرانده اند. D و تارانتینو به برد پیت. از پل نیومن تا سوفیا لورن. "این شیک ترین فاحشه خانه در کوت دازور است" اهل محله آن به طعنه می گویند، برای آن بت هایی که دیوارهای سنگی آن که زمانی دیوارهای قلعه ای در اکس آن پروونس بودند به آن دعوت می کنند.
چز رابینسون در دهه 1920 یک کافه بار با تراس بود که همسایه ها آخر هفته ها برای رقصیدن در آن می رفتند. موفقیت صاحبانش را به فکر واداشت، پل روکس و همسرش باپتیستین، "تیتین"، که باید آن را گسترش دهند. بنابراین، La Colombe d'Or در سال 1931، در حومه سنت پل دو ونس، به عنوان یک رستوران و مسافرخانه سه اتاقه که "اسب ها، مردان و نقاشان" را در خود جای می داد، متولد شد.
پیکاسو با نقاشی هایش پرداخت.
روکس، پسر یک کشاورز، از طرفداران بزرگ هنر بود. مارتین آسولین در کتاب La Colombe d'Or (1995) می گوید: «او خودآموخته و مردی با اشتیاق جذاب بود که با شروع به خرید آثار، از ارائه مسکن به برخی از نقاشان در ازای کارشان تردیدی نداشت. .
در طول جنگ جهانی اول، بسیاری از هنرمندان به کوت دازور پناه بردند و پل روکس در آنجا بود تا در ازای یک نقاشی، یک مجسمه، به آنها سرپناه و غذا بدهد. اولین کسانی که وارد شدند ژرژ براک، فرنان لژر و هانری ماتیس قدیمی.
ماتیس حتی وارد لاکلومب نشد. لیموزینش را تا در خانه او می کشید و از پل می خواست که در ماشین با او چای بخورد.
نقاشی دیواری Fernand Léger در باغ.
با جنگ جهانی دوم آنها مشتریان دائمی شدند خوان میرو، مارک شاگال، سزار بالداچینی… آنها هزینه اقامت یا غذای خود را با عکس پرداخت می کردند. پل روکس اینطور می خواست. و تمام آن نقاشیها اکنون دیوارهای سالن اصلی، راهروها را تزئین میکنند. می توانید زیر یک میرو، در کنار یک براک و یک شاگال ناهار بخورید و در سایه یک موبایل کالدر و زیر نظر موزاییک لژر در کنار استخر دراز بکشید.
پیکاسو او تنها کسی بود که در تمام مدتی که آنجا بود و علیرغم دوستی اش با پل روکس، هرگز «هزینه ای» نداده بود. اما روزی که روکس به شدت بیمار شد، تغییر کرد، همسرش نقاشی را که همیشه وعده داده بود را خواست. او به آنها سه پیشنهاد داد و پل گلدانی را انتخاب کرد که اکنون با افتخار در رستوران آویزان شده است.
آلن دلون در دهه 60: کن و لا کلمب طرح بود و هست.
دهه 1960 آغاز موفقیت بود La Colombe به عنوان پناهگاهی برای ستارگان سینما هنگام عبور از کن یا به سادگی در امتداد کوت دازور: البته چاپلین، اورسون ولز، سوفیا لورن، پل نیومن، آلن دلون و رومی اشنایدر و سیمون سینیوره و ایو مونتان. نویسندگان (جیمز بالدوین، سیمون دوبوار و سارتر)، معماران (ژان نوول)، موسیقی دانان (التون جان) ... نیز از آنجا عبور کرده اند.
فرانسیس رو، پسر پل و تیتین، کنترل La Colombe را به دست گرفت و مجبور شد یکی از بدترین شب های تاریخ این مکان را سپری کند، زمانی که، در سال 1959، او از خواب بیدار شد و تمام آثار هنری ناپدید شدند ... به جز یک شاگال. این هنرمند روز بعد از این که کارش به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته بود، عصبانی شد. خوشبختانه همه چیز دوباره ظاهر شد.
یک کالدر در استخر، امیدوارم!
امروز، La Colombe d'Or هنوز توسط خانواده Roux، نسل سوم، اداره می شود. فرانسوا و همسرش دانیله، آنها جذابیت مکانی را حفظ می کنند که هنرمندان و افراد کنجکاو همچنان به آنجا می روند. و آنها به جمع آوری هنر، مجسمه سازی ادامه می دهند شان اسکالی نزدیک استخر آخرین خرید او بوده است.
ناهار خوری در آنجا به دلیل داستان ها، عاشقانه ها و دوستی هایی که در آنجا رخ داده است و به دلیل منوی بازار که از پیش غذای سبزیجات و مارینادها تا خورش های گوشت دلچسب را در بر می گیرد، همچنان یک تجربه عالی است. شما همچنین می توانید در هتل (که فقط بین 22 اکتبر و 22 دسامبر بسته می شود) اقامت کنید، اینجا دیگر یک مسافرخانه سه خوابه نیست، بلکه یک بوتیک 25 اتاقه است، جایی که نوابغ قرن بیستم در آن می خوابیدند.
خوان میرو، یکی دیگر از بازیکنان ثابت La Colombe.