هابل روزی پانزده بار با سرعت هشت کیلومتر در ثانیه دور زمین می چرخد.
با او چیزهایی دیدهایم که قبلاً باور نمیکردیم: کهکشانهای نوپا فراتر از کهکشان راه شیری، انفجار پرتو گاما، برخورد یک دنبالهدار اشتباه با مشتری، ستارههای در حال مرگ، اجساد مکیده شده در سیاهچاله، طوفانهای آتش، هرج و مرج بین ستارهای در پشت نبرد. ، آینده و گذشته در شعله های آتش... و همه این لحظه ها مانند اشک زیر باران از دست نخواهند رفت... زیرا هابل آنها را روی شبکیه چشم ما ثابت کرده است. این تلسکوپ فضایی سه دهه از خدمت خود را به پایان رسانده است و همچنان به فاش کردن شگفتی ها ادامه می دهد.
این تلسکوپ همچنین به عنوان "تلسکوپ مردم" شناخته می شود، زیرا نه تنها در دسترس چند ستاره شناس حرفه ای است: هابل کیهان را به خانه های سرتاسر جهان آورده است." ایوا ویلاور در مصاحبه ای از طریق ایمیل به ما می گوید. "اگر اتصال به اینترنت دارید، به کیهان دسترسی دارید."
این اخترفیزیکدان هشت سال در موسسه علوم تلسکوپ فضایی (STScI) در بالتیمور، مرکز عملیاتی این ابزار، کار کرد. من یکی از اولین افرادی بودم که متوجه شدم آیا اتفاقی ناگهانی در آسمان افتاده است یا خیر. مناظر کیهانی به اندازه ستارگان تازه متولد شده در صورت فلکی شکارچی جذاب است. این جایی است که نزدیکترین منطقه ستارهزایی در فاصله 1500 سال نوری از سیاره ما قرار دارد.
یکی دیگر از تصاویری که محقق اسپانیایی را خیره کرد انفجار یک کیلونوا در کهکشان NGC 4993 بود. او توضیح می دهد: «این انفجارها کارخانه اصلی عناصر سنگین در جدول تناوبی هستند. "ویژه، کیلونوا شناسایی شده در عکس 2.6 میلیارد سال نوری پیش رخ داده است. و در آن صدها برابر جرم سیاره ما از طلا و پلاتین تشکیل شد.
این کیلونوا 2.6 میلیارد سال نوری پیش رخ داده است.
هابل اولین عکس فوری خود را در سال 1990 گرفت. زمانی که آن را 574 کیلومتر بالای سر ما پرتاب کردند. اما آن فریم ها در ابتدا تار بودند. در واقع این دستگاه به مدت سه سال از کار افتاده بود و در اینجا مورد تمسخر قرار گرفت. "خطا انسانی است، کار قهرمانانه اصلاح آن بود."
نقص نوری به دلیل نقص بی نهایت کوچک در صیقل دادن آینه های تلسکوپ بود. ما در مورد اختلاف 1/50 برابر ضخامت موی انسان صحبت می کنیم. خوشبختانه، این مصنوع به گونهای طراحی شده بود که فضانوردان بتوانند آن را در مدار ⎯دوام برنامهریزیشده⎯ تعمیر کنند. لنز گذاشتند و مشکل حل شد.
از آن زمان، کار تعمیر و نگهداری و بهبود در چهار ماموریت دیگر انجام شده است. بدین ترتیب امروز، سی سال بعد، هنوز هم یک رصدخانه قدرتمند است. او امید به زندگی خود را دو برابر کرده و بسیار فراتر از هر انتظاری است.
«نگاه کردن به ستارهها قبل از هابل مانند نزدیکبین بودن و تلاش برای دیدن بدون عینک بود». شما نمی توانید سه بیگانه را که در یک الاغ هستند تشخیص دهید. جو تمام انرژی را که از آسمان به ما میرسد در محدودههای خاصی جذب میکند و باعث میشود که به معنای واقعی کلمه از زمین نابینا شویم. به پدیده ها و دماهای خاص. تنها با هابل و تلسکوپهای خارج از جو میتوانیم آنچه را که در بیرون وجود دارد ببینیم.»
از اجرام نجومی بدون اعوجاج و با وضوح بالا عکس بگیرید. در اندازه زاویه ای 0.05 ثانیه قوسی، معادل نگاه کردن از مادرید به یک جفت کرم شب تاب در توکیو به گونه ای که انگار سه متر از ما فاصله دارند.
Eva Villaver در Mauna Kea (هاوایی): "اگر چه زمانی که می توانم واقعاً از زیبایی یک آسمان تاریک لذت ببرم، زمانی است که به تعطیلات در Palencia در تابستان می روم".
هدف هابل برای کاوش در جهان دور بود. کهکشانها در دوردستها و در گذشته، درست چهارصد میلیون سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفتند. در سال 1998 هابل متوجه شد که جهان در حال شتاب گرفتن است. . آدام ریس، برایان اشمیت و سائول پرلموتر که به لطف تلسکوپ این نظریه را ثابت کردند و جایزه نوبل فیزیک را به اشتراک گذاشتند، چه کسی می گوید هابل می گوید.
یکی دیگر از مشارکتهای هابل در مطالعه سیارات فراخورشیدی یافت میشود: به ما نشان داد که آنها در اطراف ستارگان بسیار بیشتری از آنچه قبلاً تصور میشد تشکیل میشوند. افزایش احتمال وجود زندگی در جایی." بخار آب را در K2-18b، یک ابرزمین بالقوه قابل سکونت در صورت فلکی شیر، در فاصله 110 سال نوری - چند ایستگاه مترو - پیدا کرد. جرم آن هشت برابر زمین است و این تنها سیاره فراخورشیدی شناخته شده با دما است که می تواند حیات را پشتیبانی کند.
Super-Earth K2-18b که توسط هابل گرفته شده است.
یکی از آخرین اخباری که تلسکوپ داد، قتل کهکشانی توسط 3XMM J215022.4-055108 بود: این را ثبت کرد. سیاهچاله با جرم متوسط که باعث قتل یک ستاره می شود. قربانی جذب شد و جنایت به وجود این کیهان کشان گریزان خیانت کرد.
همچنین برخورد آندرومدا با کهکشان راه شیری را پیش بینی کرده است. چهار میلیارد سال دیگر خواهد بود، اما به نظر می رسد که محله ما - منظومه شمسی - تحت تأثیر قرار نگیرد. یافته های او در تمام زمینه های نجوم انقلابی بوده است.
تا به امروز، هابل بیش از 1.4 میلیون عکس گرفته است که منجر به افشای 17000 سند علمی شده است. این یکی از پربارترین رصدخانه های فضایی در تاریخ است. تقاضای بسیار بالایی برای استفاده دارد.» هر دوره او بیش از هزار درخواست برای هدفش دریافت می کند تا به معماهای جدیدی برای حل اشاره کند. اما از هر شش درخواست فقط یک مورد پذیرفته می شود.
ویلاور خاطرنشان می کند: «فقط خلاقانه ترین، چشمگیرترین و قابل توجه ترین ایده ها اجرا خواهند شد و زمان ارزشمند تلسکوپ را دریافت خواهند کرد». کشورهای عضو آژانس فضایی اروپا (ESA) - از جمله اسپانیا - دسترسی به 15 درصد از زمان رصد هابل را تضمین کرده اند. Y ستاره شناسان اروپایی اولین نویسندگان 40 درصد از مقالات هستند بر اساس داده های تلسکوپ در میان آنها پروژه های زیادی وجود دارد که توسط اسپانیایی ها رهبری می شود.
یک سحابی سیاره ای "رنگی".
هابل همچنین به Eva Villaver در تحقیقات خود کمک کرده است که بر داغ ترین ستاره های ابرهای ماژلانی متمرکز شده است. او می افزاید: «این ستارگان در کهکشان های دیگر زندگی می کنند و آنقدر دور هستند که بدون هابل نمی توانیم آنها را از گازی که آنها را احاطه کرده است تشخیص دهیم. آنها مهم هستند زیرا بیشتر کربن موجود در کیهان را تولید می کنند و ما بر اساس این عنصر استوار هستیم. آنها در عکس های هابل بسیار زیبا ظاهر می شوند.
«تصاویر مورد علاقه من همه اینها هستند سحابی های سیاره ای، آن مناطق وسیع گاز و غبار بسیار کم رنگ که اغلب در مطبوعات با رنگ های زیاد نشان داده می شود.
شایان ذکر است که فیلترهای امپرسیونیستی زیادی وجود دارد: عکس های فوری اصلی سیاه و سفید هستند. هر تن حاوی اطلاعات است و بر اساس طول موج اختصاص داده می شود: آبی اکسیژن است. نارنجی، گوگرد؛ سبز، نیتروژن... این منظره واقعی نیست که چشم انسان از یک سفینه فضایی قدردانی کند، اما... زیبایی درست و واقعی است، زیبایی!
اولین تماس من با یک تلسکوپ با تلسکوپ موجود در Teide بود. این یک تلسکوپ کوچک پنجاه سانتی متری است. ما به سیاره ای در منظومه شمسی اشاره کردیم، به یاد ندارم مشتری یا زحل، و من کاملاً ناامید شدم، زیرا قبلاً تصاویر هابل را دیده بودم. چیزی که من را مجذوب خود کرد اندیشیدن به آسمان قناری با چشم غیر مسلح است. آسمانی تاریک، محافظت شده از آلودگی نوری، که باید میراث همه باشد و اما به دلیل نور بیش از حد شهری، به سختی به آن دسترسی داریم».
صورت فلکی شکارچی جایی است که نزدیک ترین ناحیه ستاره ساز به زمین یافت می شود.
حبس برای کووید-19 انتشار نور را کاهش داد. «شما میتوانید در روز بیشتر و چند ستاره دیگر را در شب ببینید. اما در عرض چند روز به سطوح مضر آلودگی محیط زیست بازگشته ایم.
به این دلیل، رصدخانه ها معمولاً در بالای کوه ها نصب می شوند. خود ادوین هابل (1889-1953) وسعت را از کوه ویلسون بررسی کرد. او در سال 1929 به یافتهای شگفتانگیز دست یافت: به نظر میرسید که همه کهکشانها با سرعتی در حال عقبنشینی هستند که به نسبت فاصله آنها از ما افزایش مییابد. کیهان در حال گسترش است! "این کشف پیشرفت بزرگی برای نجوم در آن زمان بود."
به افتخار او نام تدبیر را به نام او نهادند. اگر چه مادر هابل - تلسکوپ هابل، نه ستاره شناس - نانسی گریس رومن بود. ویلاور می گوید: «من چندین بار با او برخورد کردم. «این یکی از اولین ستاره شناسان اجرایی ناسا، و او خستگی ناپذیر از ابزارهای جدیدی دفاع کرد که به دانشمندان اجازه می دهد جهان را از فضا مطالعه کنند. ایالات متحده به لطف رهبری و بینش او در اخترفیزیک پیشگام بود. او در سال 2018 میراث عظیمی را در جامعه علمی به جا گذاشت.
به عنوان شناخت، تلسکوپ مادون قرمز میدان گسترده آینده (WFIRST) رومی نامیده می شود - "در حال حاضر در حال توسعه است" - و جانشین هابل خواهد بود. همراه با تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST)، که قرار است در سال 2021 پرتاب شود. وب اخترفیزیک بنیادی را متحول خواهد کرد. او با مشاهده اولین کهکشان ها به جهان در مراحل اولیه خود نگاه خواهد کرد.
اما هابل هنوز یک سالگرد دیگر برای جشن گرفتن دارد. چشم انداز این است که این رصدخانه تا سال 2025 از نظر علمی سازنده خواهد بود. بین حال و آن زمان، عکس های او همچنان بشریت را شگفت زده خواهند کرد. چیزهایی که ما باور نمی کنیم همیشه بی نهایت هستند و خواهند بود.
**· برای دیدن جهان از نگاه هابل، کتاب گسترش جهان را توصیه می کنیم. تلسکوپ فضایی هابل (تاشن، 2020). **
اولین عکس هابل: "خوشه خوب آرزو".