Ojos Negros، نگاهی به اسپانیای خالی شده
بیشتر تابستان های کودکی و نوجوانی من در یک شهر خالی از اسپانیا. خالی شده آره . که خالی نیست. زیرا ساکنان آن به میل خود اسپانیا را ترک نکرده اند، بلکه فراموشی و بی توجهی توسط قدرت های عمومی این قسمت از خاک ما را به این وضعیت رسانده اند. تخلیه شده اند.
البته این را نمی دانستم تا زمانی که کمی بزرگتر شدم و توانستم بفهمم که آن شهر کوچک راه آهن در آلتو وینالوپو اولین تماس من با سرزمین خشک اسپانیا بود ، روستایی و قربانی کاهش جمعیت شده بود. از 1200 نفر در دهه 1960 به 126 نفر در سال 2016 رسیده بود.
دوستان شهر. برای همیشه.
اخیراً در مقابل یک صفحه نمایش بود که از طریق فیلم چشم سیاه - این در سینماها باز می شود 19 جولای -، دوباره چیزی شبیه به چه چیزی را احساس کردم من در آن تعطیلات زندگی می کردم.
دو راه برای رفتن به **شهرداری کوچک Ojos Negros در تروئل** وجود دارد. یکی از راه. دیگری از طریق این فیلم همنام به کارگردانی مارتا لالانا و ایوت کاستلو و برنده جایزه Biznaga de Plata برای بهترین فیلم در بخش Zonazine در جشنواره مالاگا . این فیلم تابستانی از زندگی پائولا را روایت می کند که در 14 سالگی باید تعطیلات خود را در خانه مادربزرگ و عمه اش که به سختی می شناسد و اصلا نمی تواند با آنها ارتباط عاطفی برقرار کند بگذراند.
وجود دارد، در آن فضای خفه کننده حومه آراگون، جایی که خیابان ها، مناظر و حتی خانه مادربزرگش چنان آرامشی را ارائه می دهد که به نظر می رسد طاقت فرسا به نظر می رسد، پائولا با آلیشیا، دختری هم سن و سال خود که او را از کسالتی که به نظر می رسد هر لحظه در کمین است، می برد.
خانه شهر، همیشه همینطور.
را فیلم سینما استادانه آن را به تصویر می کشد احساس گرمای خفه کننده در داخل سنگین و سنگین بر سر ما می افتد. و او آن را از طریق عکاسی انجام شده به ما منتقل می کند خورخه باستررتشیا ، مدیر فیلمبرداری. کسانی که سعی کردهاند در آن روزهای تابستانی بیپایان دور از دریا، بدون پنکه یا تهویه هوا چرت بزنند، میدانند که من در مورد چه صحبت میکنم.
خیابان های چشمان سیاه آنها مرا به یاد کسانی می اندازند که در آن شهر از آنجا گذشتم اولین تابستان های زندگی من 65 دقیقه این فیلم مرا به سفری به دو مکان در یک زمان و بازگشت در زمان می برد. باعث می شود رنگ خشن نمای خانه ها را روی نوک انگشتانم حس کنم. زمینه های گسترده رنگ اخرایی آن را تجسم کنید . و به سکوت های طولانی آنها توجه کن، که فقط با سیکاداهای ابدی شکسته می شود یا با خراش سنگ ریزه زیر وزن معدود و بسیار اندک اتومبیل هایی که از آنها عبور می کنند، زیرا جاده ها هنوز آسفالت نشده اند.
من یک پای لیمویی را میخوردم که روی آن تابهای آهنی نشسته بود و قطارهایی را که از جلوی ایستگاه عبور میکردند بدون توقف در آن تماشا میکردم. زمانی بود که قطار آن شهر کوچک آلیکانته، تقریباً از لامانچا، پر از زندگی بود. امروز، این یک پناهگاه واقعی راه آهن است. در تفرجگاه اصلی منطقه کوچک متعلق به ویلنا، یک مجسمه فلزی فعالیت اصلی آن را برای دههها به یاد میآورد: "La Encina a susraileros".
چشمان سیاه، در تروئل، مرا به یاد La Encina در آلیکانته می اندازد. هر دو متعلق به آن است اسپانیا خالی، نادیده گرفته شده و سالخورده که در آن کمتر به شهرها فکر می کنیم و بسیار به آنها وابسته هستیم.
Ojos Negros در تروئل مرا به یاد La Encina در آلیکانته می اندازد
در کشور ما، 30 درصد از قلمرو ملی، 90 درصد از جمعیت را متمرکز می کند اسپانیای خالی شده همانی است که از این همه جا مانده است. وسط آن اسپانیای متمرکز دیگر، با مادرید در راس، که شعاعی را با سرعت تمام در یک AVE که وقت توقف در وسط حومه شهر را ندارد، به سمت شهرهایی مانند پرتاب می کند. بارسلونا , مالاگا , بیلبائو یا والنسیا .
پیش از این، جاده هایی مانند N-5 از مکان های مسکونی عبور می کردند. اکنون، آن جادهها و شهرها به دلیل بزرگراههایی که ما را سریعتر به مقصد میرسانند، خالی شدهاند و ما را از جاده و آنچه میتوانیم بین آن چشمانداز عظیم طبیعی و انسانی پیدا کنیم، منزوی کردهاند. بسیاری از کسانی بودند که شهرهای خود را ترک کردند و به دنبال سرنوشتی بهتر در مراکز استان ها بودند و بسیاری دیگر، کسانی بودند که مجبور شدند این شهرها را ترک کنند تا برگردند و به دنبال آن در پایتخت های بزرگ بگردند.
چشمان سیاه، در منطقه جیلوکا ، نام آن فاجعه بار و در عین حال زیبا را مدیون است معادن آهن سیاهچالهها، که به عنوان سیاهچالهها شناخته میشوند، موتور اقتصادی مهمی در این منطقه بودند تا اینکه در سال 1987 بسته شدند. مانند مورد La Encina، ناپدید شدن فعالیت اصلی آن بهویژه نوسانات جمعیت را تحت تأثیر قرار داد. 2000 نفر در سال 1960 به 377 نفر در سال 2018.
اونی که چشمای مشکی داره a زمین غنی از مواد معدنی ، علاوه بر معادن آهن، معادن نمک سلطنتی که تا اواسط قرن بیستم در حال فعالیت بودند، توضیح خوبی در این باره ارائه میدهند.
این شهر همچنین بقایای گذشته مهم تاریخی خود را حفظ کرده و میراث جالبی در این شهر دارد شهر قدیمی، مانند قلعه قرون وسطایی، متعلق به قرن چهاردهم، یا کلیسای محلی Nuestra Senora del Pilar، مربوط به قرن هجدهم است، و اطراف آن شهر مشخص شده است.
در بازگشت به روزهای گرم پائولا بدون ساحل در فیلم، او و مادربزرگش در صحنه ای ظاهر می شوند که گیاهان را در یک پاسیو کوچک پر از گل و درخت در غروب آفتاب آبیاری می کنند.
من مجبور نبودم هیچ تلاشی برای تجسم خودم در همان موقعیت انجام دهم، به همراه عمه امیلیا و مادربزرگم، بوته های رز، دامپدروها و گل های شور، برای آب دادن به پاسیو خانه شهر برای آب دادن. هشت بعدازظهر، وقتی گرمای داخلی آن اسپانیای خالی شده بود که مجبور بودم در آن آرام زندگی کنم و همراه با طراوت آب آبیاری و پتریکور، مهلت داد که نهادها هنوز نتوانسته اند این مناطق روستایی را بدهند هنوز در انتظار رسیدن زمان های بهتر