برن، گذار از معماری قرون وسطایی به معماری رنزو پیانو بدون عرق کردن
«برکه لیلی آب» (کلود مونه) در بنیاد بیلر (بازل).
معمار رنزو پیانو گویی این یک اثر هنری تمام عیار است، این موزه را در حومه بازل به عنوان ویترینی طراحی کرده است. هنر و طبیعت با هم گفتگو خواهند کرد و به یکدیگر نگاه می کنند. به این بهانه در را باز کرد پنجره های بزرگ به مراتع اطراف، سقف ایده آلی برای دستیابی به یک طراحی شده است نور طبیعی و حتی ماشین را با یک دریاچه کوچک که در ورودی آن، چشم را به وجد می آورد. این حوض کوچک نه تنها یک عنصر فتوژنیک است، بلکه باعث می شود موزه بخواهد از آن به عنوان عنصر دیگری در اتاق های خود استفاده کند، حتی اگر در آن طرف شیشه باشد. در این سناریو، تنها چیزی که از دست میرفت، هنر و آب امپرسیونیستی بود، چیزی که با آن کامل میشود این اثر چشمگیر مونه به طول 9 متر ، جایی که به نظر می رسد نیلوفرهای آبی در گیورنی (شهر مورد علاقه او) متولد شده و به آب های دریاچه بیرونی ختم می شوند. و بالاتر از همه چاشنی با موسیقی دبوسی صدا در هدفون هایی که روی دیوار مقابل ارائه می شود. امپرسیونیستی بیشتر غیرممکن است.
اتاق مونه بنیاد بیلر
«به یاد آوردن» (Niki de Saint Phalle) و «پرتره فراوانی غربی و سوداگری توتالیتر» (Jean Tinguely) در Espace Jean Tingely-Niki de Saint Phalle (فرایبورگ).
نیکی و ژان آنها ازدواج شادی داشتند متعهد و کمی متوهم . این دو نویسنده کلیدی هنر در دهه های گذشته گستاخانه ای داشتند آنتاگونیست ، اگرچه به نظر نمی رسید که این مشکل در زندگی مشترک و خلق کردن باشد. در فضای کوچک واقع در آشیانه تراموای شهری سابق که موزه هنر و تاریخ فرایبورگ برای آنها رزرو کرده بود، آثار آنها فضای مشترکی دارند. حتی می توان گفت که آنها نمی توانند بدون یکدیگر زندگی کنند ، بیش از همه به این دلیل که آنها از یک طرف نماینده پاپ رنگارنگ و از سوی دیگر، هنر جنبشی و متامکانیکال . این تضاد، بیش از هر چیز، در اتاق اصلی آشکار می شود، جایی که دستگاه پر سر و صدایی که تینگولی از آستین خود بیرون کشید و همه نوع اشیاء را بازیافت کرد و او به عنوان انتقادی از مصرف گرایی مطرح کرد، فضایی را با 22 چهره چاق و چله تقسیم می کند که وسواس ها و انگیزه های مختلف را خلاصه می کند. موتیف سنت فاله.
در این موزه از شما دعوت به لمس، تعامل، کاوش می شود
**«صخره های سفید روی روگن» (کاسپار دیوید فردریش) در موزه اسکار راینهارت (وینرتور) **
در این فلورانس کوچک بین رشته کوه های آلپ لانه کرده است مجموعه زرق و برق یکی از حامیان بزرگ هنر سوئیس . اسکار راینهارت تمام زندگی خود را روی آن سرمایه گذاری کرد به دست آوردن آثاری از سازندگان محلی و همچنین آلمانی ها و اتریشی ها و در پایان روزگارش، او می خواست میراث خود را در یک فضایی برای همه باز است . بدین ترتیب این موزه متولد شد و به این ترتیب یک دبیرستان قدیمی به ساختمانی برای هنر تبدیل شد. در داخل، کوه ها و آوانگارد وجود دارد، اگرچه نگاه بر پرتره ها و مناظر شگفت انگیز متمرکز است. فردیناند هودلر . بازدیدکننده، وقتی نوبت به رتبهبندی در ذهنش میرسد، در نهایت به این فکر میکند که همه چیز مانند یک مونوگراف در مورد این هنرمند به نظر میرسد تا زمانی که او را ملاقات کند. "صخره های سفید روگن" نقاشی عالی دیگر فردریش، نقاش رمانتیک معروف (و پاستلی). . این اثر چه به دلیل خاصیت مغناطیسی، کاغذدیواری یا شهرتش، در نهایت به آه کشیدن ختم میشود و در پرفروشترین کالاهای فروشگاهی بازی میکند.
"صخره های سفید روی روگن".
"صندلی شکسته" (دانیل برست و لویی ژنو) . میدان ملل (ژنو).
این که هنر اسلحهای پر از آینده است، بهعنوان هیچ کجا این **مجسمه در مقابل مقر سازمان ملل متحد در ژنو** را تحسین نمیکند. آنها مغناطیس رقت انگیز آنقدر بزرگ است که حتی تمام اهمیت را از ساختمان کیک و مگالومانی که به آن نگاه می کند می دزدد. در پایان روز است فقط یک صندلی با پای شکسته ، اما واقعیت بودن یک من علیه مین های ضد نفر می خوانم و مرکز عصبی بودن مطالبات مردمی او را به چیزی بیش از یک مجسمه، یک نماد تبدیل کرده است.
صندلی بدون پا: استعاره از قرارداد مین های ضد نفر
**هر یک از 4000 اثر به صورت چرخشی در Paul Klee Zentrum (برن) **
تولید تصویری این اسطوره هنر معاصر سوئیس به حدی است که حتی موزه "آنها" نیز قادر به نمایش موثر آن نیست . و نگاه کنید، رنزو پیانو تلاش کرد تا یک پوسته جذاب، شاید حتی بیش از حد نمادین، که اتاقهای آن گسترده و همهکاره هستند، بسازد. با این حال، نتیجه چشمگیر است . مهم نیست در چه فصلی از سال می روید یا نمایشگاهی را که نگاه می کنید، واقعیت این است پل کلی همه چیز را سیل می کند با خطوط و شخصیت او باعث می شود که چهره او مانند آن برجسته شود محبوب ترین و شناخته شده ترین هنرمند کشور.
«پرتره» (پابلو پیکاسو) در مجموعه موزه روزنگارت (لوسرن).
به همان اندازه که مجموعه گالری دار آنجلا روزنگارت بر دهه های آخر پابلو پیکاسو و آثار پل کلی و لژر تمرکز دارد، در نهایت این حکایت بیش از واقعیت توجه را به خود جلب می کند. و پیدا کردن آن آسان نیست موزهای نابغه زنده از مالاگا Y آنجلا یکی از آنهاست. . تا بتوانیم بین اتاق های فرهنگی آن کمی گپ بزنیم و به سری های آن برسیم پرتره هایی که پابلو پیکاسو از روی دوستی از او ساخته است (پدرش و او یکی از حامیان بزرگ او بودند) دیدار خود را توجیه می کند و به آن اضافه می کند که در جهان بی نظیر است.
آنجلا روزنگارت در کنار عکس های دیوید داگلاس دانکن
** "رقصندگان در مخزن" (دگا) در بنیاد هرمیتاژ (لوزان) **
وقتی این را بررسی می کنید خانه نجیب قرن نوزدهمی زیبا تشخیص آن دشوار است جایی که موزه هنر آغاز می شود و تمام کنید نمایش مبلمان و دکوراسیون . اثری که با دانستن اینکه خالق آن، چارلز جاست بوگنیون ، چیزی که او می خواست این بود که عمارت بزرگ خود را به نمایش بگذارد و اتفاقاً یک موزه کوچک بزرگ از هنرهای زیبا در لوزان ایجاد کند. نتیجه این است هارمونی کلاسیک خالص جایی که مروری بر هنر در قرون اخیر صورت می گیرد. این مجموعه التقاطی از حکاکی های Tiepolo تا پرتره های Valloton را شامل می شود، اما مهمتر از همه، رقصندگان معروف دگا در نهایت می درخشند و جذابیت شگفت انگیز آن
بنیاد هرمیتاژ
** مجموعه بنیاد آلبرتو جاکومتی در Kunthaus (زوریخ) **
سعی کنید کاهش دهید مجموعه شگفت انگیز این موزه غیر ممکن است اساساً به این دلیل که مجموع صدها مجموعه خصوصی و خریدهای شخصی است یکی از جاه طلبانه ترین موزه های قرن گذشته . چیزی مثل یک رئال مادرید از نمایشگاه ها . همه برای او آثاری از بزرگترین هنرمندان از سراسر جهان در قاب های آن نگهداری می شود، از مونک تا گوگن، بدون فراموش کردن پیکاسو، ماتیس یا شاگال. با این حال، چیزی که واقعاً این موزه را منحصر به فرد می کند، این واقعیت است که در آن قرار دارد کامل ترین انتخاب از آثار جاکومتی ، که توسط بنیاد خود به دست آورده و تدوین کرده است، جایی که گفته می شود این هنرمند تنها نبوده است تسخیر شده توسط مردانی که راه می روند ، اما همچنین یک بود نقاش جالب و مجسمه ساز پرکار.
یکی از اتاق های Kunsthaus
** "La Cour Chagall" (شاگال) در بنیاد پیر جیانادا (Martigni) **
این مرکز هنری چه چیزی را دوست دارد و ادعا می کند کاملاً مخالف . از یک طرف، بازدید از ویرانه های یک سایت گالو رومی را پوشش می دهد و امکان بازدید از آن را فراهم می کند. از سوی دیگر، از شور خالق خود، مهندس و هنرمند استقبال می کند لئونار جیانادا، برای هنر معاصر در این هودج که بازدید شما متضمن شگفتی و خوشحالی است یکی از اصلی ترین ساخته های مارک شاگال ، موزاییکی با دو مجسمه روی Oiseau و Poisson که به پارک چشمگیر بنیاد درخشندگی می بخشد. اما این باغ اولین لوکیشنی نیست که برای این کار در نظر گرفته شده است. جالب اینجاست که شاگال آن را برای خانه پاریسی ایرا کوستلیتز طراحی کرد ، جایی که تا سال 2003 باقی ماند، زمانی که اثر به مکان جدید خود منتقل شد و به این ترتیب بیست و چهارمین سالگرد این بنیاد کنجکاو را جشن گرفت.
جزئیات "La Cour Chagall".
** «پرتره دوتایی: اسکار کوکوشا و اولدا» (کوکوشا). موزه جنیش (ویوی) **
در قلب این موزه عشوه گری به نظر می رسد، شگفت آور به خشم، مجموعه شگفت انگیز بنیاد Kokoscha . این مجموعه بزرگ به این نقطه رسید که نزدیک ترین فضای فرهنگی به ویلنوو بود، جایی که این هنرمند اتریشی آخرین سال های زندگی خود را در آن سپری کرد. مقصر این نمایشگاه بزرگ بیوه او اولدا است که باعث شده این تابلو دارای یک ارزش ویژه در آن، علاوه بر دیدن زوج خوشبخت، سبک خاص اکسپرسیونیستی اسکار ، که موفق می شود مناظر معذب خاص خود را به پرتره ببرد.
** "هارلکین نشسته" (پابلو پیکاسو) در Kunsthaus Basel **
این اثر که در حال حاضر در نمایشگاهی باشکوه در موزه پرادو شبیه هیچ چیز دیگری سنتز می شود رابطه مردم سوئیس با هنر و با پابلو پیکاسو . داستان از این قرار است که وقتی صاحبش، رودولف استاچلین ، به دلایل اقتصادی مجبور به فروش این تابلو شد. کل جمعیت بازل مقداری پول برای ماندن آن در کونتشاوس این شهر کمک کردند . به دنبال این حکایت، به این گالری هنری بزرگ دسترسی پیدا می کنید که در آن بسیار گران است "Nafea Faa Ipoipo" گوگن یا "دو گربه" فرانتس مارک.
*همچنین ممکن است علاقه مند باشید ...
- موزه جالب: پایان جهان (واقعا)
- موزه جالب: BMW، حتی اگر ماشین دوست ندارید
- موزه جالب: سینما و آسمان تورین
- موزه جالب: فضای Jean Tinguely-Niki de Saint Phalle
- همه مقالات خاویر زوری دل آمو
موزه جنیش (Vevey)